บังคับ(2)

หญิงสาวไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้มีนิสัยเหมือนกับแม่ของเธอนัก ทั้งหัวโบราณและบ้าอำนาจ แถมยังชอบบังคับผู้อื่น

“ผมเป็นสามีของคุณ อะไรที่ผมเห็นว่าไม่ถูก ไม่ควรผมก็แค่ตักเตือน อีกอย่างผมอายุมากกว่าคุณตั้งหลายปี ผมผ่านโลกมามากกว่า คุณก็ควรที่จะเชื่อฟังผมไว้บ้างไม่ใช่มาทำเสียงแข็งแบบนี้”

หญิงสาวแค่นหัวเราะ เขากำลังดูถูกเด็กรุ่นใหม่อย่างเธอโดยอ้างว่าตัวเองนั้นเกิดก่อน แล้วยังไงล่ะ เธอไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยว่าเขาจะอายุมากกว่ากี่ปี เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่เขาทำก็ไม่ต่างจากเด็กเอาแต่ใจ

“ฉันยอมแต่งงานกับคุณไม่ใช่เพื่อมาตามใจคุณ”

หญิงสาวเอ่ยขึ้น ตั้งแต่สมัยเรียนเธอถูกเขาบังคับให้สวมเสื้อนักศึกษาตัวโคร่งและกระโปรงบานๆ เขาทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกในสายตาของเพื่อนๆ เรื่องราวในอดีตตอนนั้นจริญญายังคงจำฝังใจและโกรธเคืองทุกครั้งที่นึกถึง

ตุลาทำราวกับเป็นเจ้าชีวิต ทั้งที่เขาเป็นแค่สามีในนามเท่านั้น

“ผมไม่ได้เอาแต่ใจขนาดนั้นจริญ ผมแค่แนะนำสิ่งดีๆให้คุณ เคยมองย้อนดูตัวเองบ้างไหม คุณเป็นถึงทายาทนักธุรกิจ แต่คุณกลับทำตัวไม่สมฐานะ ผมถึงต้องคอยตักเตือนไง”

หญิงสาวเลิกคิ้ว เธอรู้ดีว่าอะไรควรไม่ควร ไม่จำเป็นต้องให้คนอย่างเขามาคอยขัดเกลา จริญญาไม่ชอบใจที่อีกฝ่ายนั้นพยายามเปลี่ยนแปลงเธอ แม้เวลาจะผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้วก็ตาม แต่ตุลาก็ไม่เคยทำให้เธอนั้นรู้สึกสบายใจเมื่อได้อยู่เคียงข้างเขาเลย ยิ่งอยู่กับชายหนุ่มเธอก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นทุกวัน

เขานิสัยเหมือนกับแม่ของเธอเป็นอย่างมากราวกับเป็นคนคนเดียวกัน

“ฉันไม่ใช่เด็ก ฉันรู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ คุณไม่ต้องมาสั่งสอนหรือตักเตือนหรอกค่ะ เก็บ ความปรารถนาดีของคุณเอาไว้เถอะเพราะฉันไม่ต้องการ”

จริญญาพูดใส่อารมณ์และเดินขึ้นชั้นสอง ชายหนุ่มมองตามด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาก่อนจะปลดเนคไทให้คลายออก เขา เบื่อหน่ายกับความดื้อดึงของหญิงสาวเต็มทนแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้คิดจะแยกทางกับเธอ ที่เขาบังคับก็เกิดจากความหวังดีทั้งสิ้น

จริญญาเป็นเด็กรุ่นใหม่มีความมั่นใจสูง ทำให้เธอนั้นมักจะมองข้ามกาลเทศะไปบ้าง ครั้งหนึ่งหญิงสาวเคยสวมเดรสเกาะอกไปงานเลี้ยงที่มีแขกผู้ใหญ่มากมาย ชายหนุ่มได้ยินคนเหล่านั้นตำหนิ จริญญา เขาก็ไม่สบายใจ จึงได้คอยสอดส่องทุกครั้งที่เธอออกจากบ้าน หากชุดไหนที่สวมแล้วดูล่อแหลมจนเกินไปเขาก็จะไล่ให้เธอไปเปลี่ยนทุกครั้ง

นี่จึงเป็นเหตุผลที่หญิงสาวนั้นมักจะไม่พอใจและหาว่าเขาพยายามบงการชีวิตเธอ แต่ความเป็นจริงแล้วเขาแค่ไม่อยากให้ใครมาตำหนิภรรยาตัวเอง

ตุลาลงมาด้านล่างจึงเห็นว่าหญิงสาวนั้นกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารรอกินข้าวเช้าพร้อมกับเขาหญิงสาวไม่พูดไม่จาไม่แม้แต่จะมองหน้าสามี เธอนั่งกินอาหารเงียบๆเล่นโทรศัพท์ไปด้วย

“วางโทรศัพท์ลงก่อน กินข้าวให้เสร็จแล้วค่อยเล่น” คนพูดทำเสียงจริงจัง