บังคับ(1)

ตอนที่ 2

บังคับ

จริญญาไม่สบายใจทุกครั้งที่กลับบ้าน เพราะรู้ดีว่ายังไงเธอกับแม่ก็จะต้องบาดหมางกันอีกครั้ง จริญญานั่งแท็กซี่กลับมาที่บ้านของเธอซึ่งอาศัยอยู่กับตุลา เมื่อเข้ามาถึงก็พบว่าชายหนุ่มนั้นกำลังนั่งอยู่ที่โซฟาพลางจ้องมองเธอ

“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”

หญิงสาวเอ่ยถาม เดิมทีกำหนดการของเขาคือวันพรุ่งนี้ จริญญาจึงนึกสงสัยว่าทำไมจู่ๆชายหนุ่มถึงกลับมาเร็วกว่าเวลาที่บอกเอาไว้ ตุลามองสำรวจ หญิงสาวอย่างจับผิดก่อนที่เขาจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบแฝงความดุดันอยู่ในนั้น

“เลิกงานตั้งนานแล้ว ไปไหนมาตั้งหลายชั่วโมง”

ตามปกติแล้วหลังเลิกงานหญิงสาวจะตรงดิ่งกลับบ้านทันที แทบจะไม่แวะไปที่ไหน แต่วันนี้เธอกลับบ้านผิดเวลาทำให้ชายหนุ่มนั้นนึกสงสัยจนต้องเอ่ยถาม

“แม่ให้ไปพบค่ะ”

ตุลาหรี่ตาลง คล้ายกับว่าไม่เชื่อสิ่งที่ภรรยาพูด จริญญาถอนหายใจ รู้อยู่แล้วว่าอย่างไรสามีก็ต้องหาเรื่องจับผิด

“แล้วคุณล่ะคะไหนบอกว่าจะกลับพรุ่งนี้”

“งานผมเสร็จเร็วกว่ากำหนด ผมก็เลยรีบกลับมา”

ชายหนุ่มเอ่ยก่อนไหวไหล่ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมื่อได้ยินเสียงข้อความก่อนจะวางลงบนโต๊ะเหมือนเดิม

“ทำไมคุณถึงใส่กระโปรงแบบนี้”

คนหน้าเข้มเอ่ยถาม มองกระโปรงรัดรูปสีดำที่ภรรยาสวมอยู่ด้วยสายตาไม่พอใจ เขาไม่ชอบให้เธอใส่เสื้อผ้าแบบนี้ ถึงกระโปรงจะยาวเกือบเสมอเข่าแต่ถึงอย่างนั้นก็ดูยั่วยวนอยู่ดี

จริญญาเป็นคนสวย เดินไปไหนผู้คนก็มักจะเหลียวมอง เขาจึงไม่อยากให้เธอนั้นทำตัวเป็นจุดเด่นมากนัก การที่ใส่กระโปรงแบบนี้ยิ่งเหมือนกับอวดเรือนร่าง ชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจจึงได้ตำหนิเธอออกไป

“พอผมไม่อยู่คุณก็หยิบกระโปรงพวกนี้มาใส่แถมยังกลับบ้านผิดเวลา ผมชักสงสัยแล้วนะว่าคุณไปหาแม่หรือว่าไปที่อื่นกันแน่”

จริญญาหน้าตึง เธอมองชายหนุ่มด้วยสายตาเรียบนิ่ง เขาจะจับผิดเธอมากมายแค่ไหนแต่ก็ไม่ควรมายัดเยียดความผิดนี่เธอไม่ได้ทำ ถึงแม้ว่าจะแต่งงานกันอย่างไม่เต็มใจแต่เธอก็ไม่เคยคิดทรยศเขา

“คุณจะคิดอะไรก็เรื่องของคุณ แต่อย่ามาบังคับให้ฉันทำนู่นทำนี่”

จริญญาคิดในใจเขาเป็นแค่สามีไม่ใช่เจ้าชีวิต ไม่มีสิทธิ์มาบังคับเธอให้ทำทุกอย่างตามใจต้องการ จริญญาเบื่อหน่ายที่อีกฝ่ายนั้นชอบทำตัวเป็น เจ้าข้าวเจ้าของพยายามขีดเส้นทางเดินให้เธอ โดยไม่เคยถามแม้แต่ครั้งเดียวว่าเธอต้องการหรือไม่

หญิงสาวไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้มีนิสัยเหมือนกับแม่ของเธอนัก ทั้งหัวโบราณและบ้าอำนาจ แถมยังชอบบังคับผู้อื่น