เมียเช่าคืนเดียว บทที่2. เหยื่อ... 2/2

อิงอรเป็นคุณนายตอนนี้ บ้านช่องใหญ่โต ไม่ต้องตากหน้าขายข้าวแกงทุกเช้า จากสตางค์ที่เธอส่งให้ …มารดาไม่รู้ว่าเธอทำมาหากินอะไร ขอแค่มีสตางค์ส่งให้ทุกเดือนเป็นพอ นี่เป็นความลับที่องอรปิดบังไว้...ขอให้ร่ำรวย จะให้นอนแบ...อีกกี่ร้อยกี่พันครั้ง!! เธอก็ยอม

“แวว...”

“ฉันช่วยเธอไม่ได้หรอกแวว...ญาติๆ เธอล่ะ ไม่มีสักคนเหรอที่ช่วยได้”

มุมปากสีซีดเพราะลิปสติกจางไปเกือบหมดขยับถาม องอรแอบยิ้มเยาะ สังคมของแววนิลมีแต่ความจอมปลอม หากใครตกต่ำ คนรอบข้างพร้อมจะเหยียบซ้ำ ไม่มีใครยื่นมือมาช่วยหรอกมีแต่จะซ้ำเติมหนักขึ้นสิ!!

“อีอร...คืนนี้ว่าไง?”

แซก...โผล่หน้ามาถาม มันอวดตัวว่าเป็นผู้จัดการ ความจริงคือแมงดาดีๆ นี่เอง

“ฉันไม่สนหรอก ไอ้นั่นอ้วนฉุ!! ยังกับช้างตกมัน...แถมยังวิตถารด้วย ให้ใครไปก็ได้ คนไหนร้อนเงินน่ะ...คงยอม”

องอรตอบเสียงขุ่น ลูกค้ารายนี้จ่ายดีก็จริง แต่ไม่คุ้มที่ต้องเจ็บตัว เธอขอราคาธรรมดา ไม่ต้องอดทนมากนัก ทุกวันนี้ก็เอือมจะแย่!!

“มันระบุมาว่าจะเอามึง”

แซกตวาด มีลูกค้าเปย์ไม่อั้น เสือกไม่สน...

“ก็บอกปัดไปสิ...ฉันเป็นประจำเดือน งดรับแขก1อาทิตย์ มันอยากขนาดนั้น เดี๋ยวมันก็คว้าคนอื่นไปขย้ำแทนเองแหละ”

องอรจีบปากพูด เดี๋ยวนี้เธอไม่ต้องเร่งหาเงิน เมื่อความเป็นอยู่ของแม่ดีขึ้น บ้านใหม่ปลูกเสร็จแล้ว...ตบแต่งเหมือนวิมานฉิมพลี รถยนต์ป้ายแดงใหม่เอี่ยม...ทองหยองเต็มตัวเหมือนกับตู้ทองเคลื่อนที่ มีเงินเก็บในบัญชีธนาคาร...เพราะฉะนั้นเธอไม่จำเป็นต้องโหมหนักเหมือนเมื่อก่อน

“เออ...ตามใจมึง!!”

แซกตอบเสียงเขียว เขาตวัดตามองแววนิลซ้ำ หล่อนถอดฮู๊ดที่ปิดหน้าออกแล้ว หน้าตาดีไม่ใช่เล่น สมองแซกวิ่งฉิว เขาหลิ่วตาให้องอร และดูเหมือนเจ้าหล่อนจะรับลูกทัน

“แป๊บนะแวว ขอไปคุยกับไอ้เวรที่ก่อน เรื่องมากฉิบ!!”

องอรกระเด้งตัวลุกขึ้นยืน หล่อนเดินฉับๆ ตามไอ้หน้าดุไป ปล่อยให้แววนิลยืนหมุนคว้างอยู่กลางห้อง...ยังไงก็แล้วแต่ เธอต้องได้เงินจากองอรกลับไป ไม่อย่างนั้นคืนนี้เธอคงไม่มีที่นอน ต้องเร่ร่อนข้างนอกนั่น แค่คิดก็สยองจนชนลุกชัน

“มีอะไร? ทำตาขยิบไปขยิบมา...มีอะไรวะ บอกแล้วว่าขอพัก เครื่องในจะพัง... เดี๋ยวจะหากแดกไม่ได้”

องอรตวาดแหว หล่อนยกมือเท้าสะเอวไม่ได้กลัวท่าทางน่าเกรงขามของแซก เมื่อหล่อนคือตัวทำเงิน ไอ้เวรนี่ต้องพึ่งพาหล่อน

“อีนั่นน้องแท้ๆ มึงเหรออร?”

แซกไม่ได้สนใจท่าทีเกรี้ยวกราด เขาถามกลับ สลับกับชะเง้อมองเข้าไปในห้อง

“เปล่า...น้องต่างแม่ มีอะไร?”

องอรตอบแบบเสียไม่ได้ หล่อนเบ้ปาก ทำท่าทางเบื่อหน่ายหากมีคนสนใจแววนิลมากกว่าตัวเอง

“มันสนใจอยากทำงานแบบแกไม่ล่ะ...สวยๆ แบบนี้ ครั้งแรกคงได้โข”

ลูกคิดลางแก้วในหัวแซกวิ่งไปวิ่งมา ดีดไปดีดมาราคาค่าตัวของแววนิลน่าจะทำให้มันสบายไปหลายเดือน...

องอรชำเลืองมองแววนิลก่อนจะไหวไหล่...

“มันไม่สนหรอก...แต่ก็ไม่แน่...”

รอยหยักในสมองขององอรคิดได้ในบัดดล...หากลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของบิดา...จำเป็นต้องมีอาชีพที่สังคมเหยียดหยามเหมือนตัวเอง อยากรู้นัก สองคนผัว-เมีย นั่นจะรู้สึกอย่างไร

“เอาจริงๆ สิ...ดูจากสภาพแล้ว...น้องมึง ‘ซิง’ ชัวร์ ค่าเปิดซิงนะแพงโว้ย หากลองเอาไปเสนอดู มีคนสนใจละก็...รวย”

คนมีสตางค์ยอมควักกระเป๋าหากเขาพอใจ...เพื่อแลกสิ่งที่เขาปรารถนา...

“ฉันจะได้เท่าไร ถ้าฉันทำให้ ‘มัน’ สนใจได้”

องอรยกมือกอดอก…หล่อนกระตุกยิ้มมุมปาก...เธอจะเป็นคนป้ายรอยราคีนี้ให้แก่แววนิล อยากรู้นักมารดาหล่อนจะรู้สึกอย่างไร หากบุตรสาวตัวเองต้องมีรอยด่าง...ที่น่าอาย...

องอรย้อนกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง หลังตกลงบางอย่างกับแซกเสร็จ…หล่อนเดินไปทิ้งตัวนั่งบนที่นอนเหมือนเดิม ก่อนจะช้อนสายตามองแววนิล ด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป

“ฉันช่วยแกก็ได้แวว...แต่...”