ไม่ได้เรื่อง

เหมันต์

" กูให้งานพวกมึงไปทำตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมป่านนี้ยังไม่คืบหน้าอีก? " ผมกำลังยืนประจันหน้าอยู่กับลูกน้องคนสนิทที่ผมให้มันไปสืบหาข้อมูลของใบบัวแต่ณ.ปัจจุบันมันยังไม่มีอะไรมารายงานผมเลยครับ

" ผมขอโทษครับนาย ผมกำลังพยายามตามสืบข้อมูลของคุณใบบัวอยู่แต่ไม่สามารถเจาะข้อมูลของเธอได้เลยครับ " มันก้มหน้าก้มตารายงานผมนี่คุณแม่จะเล่นแบบนี้กับผมใช่ไหมครับ

" แล้วคุณแม่ล่ะมีท่าทีที่จะออกไปต่างพื้นที่บ้างไหมมึงให้คนของเราคอยดูท่านไว้ด้วย "

" ครับนาย! "

" เจอที่ไหนลากตัวกลับมาทันที!! " หนีได้หนีไปครับแต่อย่าให้ผมหาตัวเจอก็แล้วกันเพราะว่าเธอจะไม่มีโอกาสหนีไปไหนได้อีก!!

.

.

บ้านเหมันต์

" แง๊~~~ มะๆ มะๆ ฮึก?? " ผมเดินเข้ามาในตัวบ้านก็ได้ยินเสียงเด็กน้อยกำลังร้องไห้งอแงถ้าผม้ดาไม่ผิดก็คงจะร้องหาแม่แบบตามเคยนั่นแหละครับ

" โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคนเก่งของย่า เดี๋ยวแม่ก็มาแล้วลูก อยู่เล่นกับย่าก่อน "

" ราเชนทร์ "

" ฮึก.. ป๊ะ~~~ มะๆๆ หามะๆๆ แว๊~~ " พอเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละครับบ่อน้ำตาแตกยิ่งกว่าเดิมอีกอ้าขาอ้าแขนรอให้ผมเข้าไปอุ้ม

' พรึบ '

" เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ? "

" ฮึก.. หามะๆ ?? ~~ " จะหาแต่แม่อย่างเดียวเลย ถามจริงครับแล้วคนเป็นแม่ไม่คิดถึงลูกบ้างหรอขนาดลูกยังไม่รู้ประสีประสาอะไรยังร้องไห้หนักขนาดนี้

" เห็นหรือยังล่ะแผลจากเรื่องที่แกขอไว้ในอดีตมันเป็นยังไง? แล้วคนที่รับผลกรรมทำไมต้องเป็นหลานฉันห๊ะ!! แกเป็นคนทำทำไมแกยังใช้ชีวิตสุขสบายอยู่แบบนี้แม่ล่ะไม่เข้าใจจริงๆ " คุณแม่กำลังจะโทษว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นความผิดของผมสินะ จะให้ผมยอมรับก็ได้ครับว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ผมทำรุนแรงกับใบบัวเกินไปจริงๆ และผมก็ไม่คิดด้วยว่าใบบัวจะใจกล้าหนีออกจากบ้านไปทิ้งราเชนทร์ไว้ที่นี่เพราะปกติแล้วสำหรับใบบัวราเชนทร์คือที่หนึ่งเสมอ

" ฮึก.. มะๆ ?? "

" ไม่ต้องร้องแล้วพ่อกำลังตามแม่กลับมาให้อยู่ "

" ก็ขอให้ตามให้เจอเถอะนะ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป !! แล้วถ้าครั้งนี้แกตามกลับมาได้จริงๆยังทำเรื่องเลวๆกับเขาอยู่ละก็... ฉันจะพาทั้งแม่และลูกหนีจากแกไปให้หมดเลย! "

" ถ้าคุณแม่รู้แบบนี้แล้วคุณแม่ก็บอกมาสิ่ครับว่าใบบัวอยู่ที่ไหน? ทำไมจะต้องให้ผมตามหาด้วย? " ผมก็ไม่เข้าใจคุณแม่เหมือนกันครับว่าทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร

" เหอะ!! แบบนั้นมันก็ง่ายไปสำหรับแกสิ!! ฉันไม่รู้หรอกว่าตอนนี้แกรู้สึกยังไงกับใบบัว แต่ฉันทั้งรักและเอ็นดูเขา แกรู้ไหมเหมันต์ว่าแม่รู้สึกผิดขนาดไหนที่แม่เป็นคนพาใบบัวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ พาเขามาให้แกย่ำยี พาเขามาให้แกทำร้ายจิตใจแบบนี้ ? "

"........"

" เด็กผู้หญิงคนนึงเขาไม่ได้มีความผิดอะไรเลยด้วยซ้ำมีแต่แกนั่นแหละโยนความผิดให้เขาอยู่เรื่อยไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่แกก็จะให้เขาเป็นคนผิดอยู่เสมอ "

"........."

" ถ้าไม่รักก็ช่วยสงสารเขาหน่อยเถอะลูกอย่างน้อยเขาก็เป็นเพศเดียวกันกับแม่ "

.

.

ห้องนอน

ผมจัดการพาราเชนทร์เข้านอนเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับกว่าจะทำให้หลับได้ก็หนักเอาพอสมควรอยู่เหมือนกันเพราะเด็กนั่นร้องไห้งอแงอย่างเดียวจะหาแต่แม่ปกติแล้วไม่เห็นจะหลับยากแบบนี้เลย... ตอนนี้ผมกำลังนั่งคิดถึงคำพูดของคุณแม่เมื่อสักครู่อยู่ครับยอมรับจากใจจริงว่าสิ่งที่ท่านพูดมาก็ถูกแทบจะทุกอย่าง

.

.

บริษัท

??

( นายครับลูกน้องของเราแจ้งมาว่าเหมือนจะเจอคุณใบบัวเลยครับแต่กำลังจะเข้าไปพาตัวกลับมาดันมีคนมาช่วยเธอไว้ซะก่อน ) ผมกำลังนั่งดูเอกสารที่จะเข้าประชุมอยู่ไอ้คริสมันก็โทรมารายงานเรื่องที่ผมสั่งให้มันไปทำ

" ใคร? "

( ผมยังไม่ทราบแน่ชัดครับว่าใครรู้แค่ว่าผู้ชายคนนั้นพาคุณใบบัวขึ้นรถแล้วขับหนีออกไปครับ ) ผมได้แต่กำปากกาที่อยู่ในมือของผมจนแน่นใครแม่งกล้าว่ะ!!

" มึงเจอใบบัวที่ไหน!!! "

( บ้านพักตากอากาศของคุณหญิงครับ ) หึ!! เป็นที่ที่ผมคิดไม่ถึงเหมือนกันนะครับว่าคุณแม่จะพาใบบัวไปอยู่ที่นั่น ผมก็ลืมคิดไปเลยว่าคุณแม่ท่านมีบ้านพักที่ต่างจังหวัด

" มึงสั่งของคนของเราตามไปให้ทันและพาตัวใบบัวกลับมาให้ได้!! ถ้าวันนี้ใบบัวไม่ได้กลับมาด้วยพวกมึงอย่ามาให้กูเห็นหน้าเด็ดขาด !!! "

( ครับ )

' เคล้ง!! '

" แม่งเอ้ย!!! ไม่ได้เรื่องอะไรซักอย่าง!! "

.

ใบบัว

" คุนจ๋าย คุณทิว "

" ไม่ต้องกลัวนะใบบัว คนพวกนั้นไม่น่าจะตามเรามาทันแล้ว " ตอนนี้ฉันกำลังนั่งตัวสั่นอยู่บนรถยนต์ส่วนตัวของคุณจ๋ายและคุณทิวค่ะ เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็คือฉันกำลังมาซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อแถวๆที่พัก แต่ฉันรู้สึกได้ว่าเหมือนมีคนคอยมองและคอยตามฉันอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งฉันเดินออกมาจากร้านค้ามีชายชุดดำพยายามชุดกระชากฉันขึ้นรถแต่บังเอิญเจอคุณทั้งสองมาช่วยฉันไว้ก่อน

" เธอไปมีเรื่องกับใครมาหรอ? "

"........"

" อย่าบอกนะว่าคนพวกนั้นเป็นคนของ.."

" ค่ะ คนพวกนั้นเป็นคนของคุณเหมันต์ " ฉันคิดไว้อยู่แล้วแหละค่ะว่ายังไงเขาก็ต้องออกตามหาตัวฉันอยู่แล้ว.. เขาคงจะโกรธฉันอยู่ไม่ใช่น้อยนั่นแหละค่ะที่ฉันหนีออกจากบ้านมา ฉันยังคิดสภาพตัวเองไม่ออกเลยค่ะว่าถ้าเกิดเขาเจอตัวฉันแล้วสภาพของฉันจะเป็นแบบไหนจะยับเยินแค่ไหนฉันยังไม่รู้เลย

" แล้วทำไมใบบัวถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า? "

" ....... "

" เธอคุยกับพวกเราสองคนได้นะ ยังไงซะพวกฉันก็ไม่เอาเรื่องนั้นไปบอกคนอื่นอยู่แล้ว อีกอย่างนึงที่ฉันสองคนช่วยเธอมาก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะเอาเธอไปส่งให้มันสักหน่อย "

" ค่ะ ใบบัวรู้ "

" มีอะไรที่อยากให้เราสองคนช่วยก็บอกเราได้นะใบบัว ฉันเองก็เคยผ่านจุดแบบนี้มาเหมือนกันฉันรู้ดีว่าความรู้สึกของเธอตอนนี้มันเป็นแบบไหน "

" ฮึก.. ข.ขอบคุณนะคะ ฮึก.. " ฉันไม่ได้อยากอ่อนแอแบบนี้ต่อหน้าใครเลยค่ะแต่ฉันเองก็อัดอั้นและเก็บมันเอาไว้ไม่ไหวแล้วเหมือนกันฉันคิดถึงลูก ลูกที่เป็นทุกอย่างของฉัน ฮึก..