จนมุม

ใบบัว

ฉันนั่งดูรูปของราเชนทร์ที่คุณเหมันต์อัพลงโซเชียล แสดงว่าราเชนทร์จะต้องงอแงแน่นอน นี่ฉันก็ห่างลูกมาอาทิตย์กว่าแล้วนะคะ วันนั้นที่ฉันวิดีโอขอคุยกับคุณท่านราเชนทร์ร้องไห้งอแงใหญ่เลย คุณว่าคุณเป็นแม่แบบฉันจะอดทนอะไรแบบนี้ได้ด้วยหรอคะ ตั้งแต่ราเชนทร์เกิดมาเราสองคนยังไม่เคยห่างกันแบบนี้เลยมากสุดก็แค่ตอนนอนเท่านั้นที่เราสองคนต้องนอนแยกห้องกัน

20:00น.

ใครจะด่าใครจะว่าฉันยังไงก็ชั่งเถอะค่ะตอนนี้ฉันรู้แค่ว่าฉันอยากจะกลับไปหาลูกของฉันให้เร็วที่สุดต่อให้ฉันต้องถูกทำร้ายจิตใจหรือร่างกายอีกกี่ครั้งฉันก็จะอดทนเพื่อราเชนทร์

" หนูจะไปลูก? " หลังจากที่ฉันขึ้นมาบนรถแท็กซี่แล้วคุณลุงคนขับก็เอ่ยปากถามฉัน

" เอ่อ.. ลุงคะถ้าเกิดหนูเหมาไปกรุงเทพลุงคิดเท่าไหร่คะ? " ฉันถามคุณลุงออกไปเพราะว่าตอนนี้มันดึกพอสมควรและอีกอย่างระยะทางก็ไกลมากด้วย

" โห่ว!! ดึกขนาดนี้.. ลุงว่าหนูไปพรุ่งนี้ดีกว่านะลูก อีกอย่างมันอันตรายด้วย "

"......."

" หรือว่าถ้าหนูจะเหมาลุงไปจริงๆมันจะคุ้มกันเหรอลูกรอให้พรุ่งนี้เช้าแล้วนั่งรถทัวร์ไปไม่ดีกว่าหรอ "

" ฮึก.. นะคะคุณลุงช่วยไปส่งหนูหน่อยได้ไหมคะหนูขอร้องแหละค่ะ หนูจำเป็นต้องไปวันนี้จริงๆ จะให้หนูกราบก็ได้ ? "

" เฮ้อ... เอาละถ้าแบบนั้นก็ได้ลูกแต่ลูกบอกไว้ก่อนนะว่าค่าเดินทางมันจะแพงพอสมควร "

" ฮึก.. ได้ค่ะ ลุงเรียกมาได้เลย " ฉันเองก็ไม่ได้มีเงินเหลือใช้อะไรขนาดนั้นหรอกค่ะแต่นาทีนี้เท่าไหร่ฉันก็คงต้องจ่าย

กรุงเทพมหานคร

23:30น.

" อีหนูเอ้ย!! ถึงที่หมายแล้วลูก " ฉันรีบลืมตาขึ้นมาทันทีนี่ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยอุตส่าห์ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่หลับ

" ถึงแล้วหรอคะ นี่ค่ะที่เหลือคุณลุงไม่ต้องทอนนะคะถือว่าเป็นค่าเสียเวลา "

" ขอบคุณมากนะหนู "

ตึก ตึก ตึก

บอกตามตรงค่ะว่าตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยใจเต้นเร็วและแรงมากมันทั้งกลัวและก็คิดถึงไปในเวลาเดียวกัน กลัวว่าคนใจร้ายจะทำให้ฉันเสียใจอีก ส่วนความคิดถึงก็คือราเชนทร์ แค่ฉันเห็นรั้วบ้านของเขาฉันก็อยากจะเข้าไปกอดลูกแล้ว ระหว่างทางที่ฉันนั่งรถมาฉันได้พยายามติดต่อคุณท่านค่ะ แต่เหมือนว่าจะไม่สามารถติดต่อท่านได้ ฉันควรทำยังไงดีคะถ้าฉันเข้าไปเลยฉันจะไม่ถูกจับโยนออกมาข้างนอกใช่ไหมคะ

ภายในตัวบ้าน

ภายในตัวบ้านตอนนี้เงียบสงบหมดแล้วแปลว่าทุกคนคงขึ้นไปนอนกันหมดแล้วสินะ ฉันหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะพยายามเร่งฝีเท้าตัวเองให้เร็วขึ้น

.

.

' หมับ '

" เอ๊ะโอ!! ... จับได้แล้ว ? " แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วค่ะเพราะว่าตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในกำมือคนใจร้าย

" คะ.คุณ ? "

" ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะใบบัว " ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกว่าเขายินดีอย่างที่เขาพูดเลยค่ะ ทั้งน้ำเสียงและแววตาที่เขามองมา บ่งบอกให้รู้ค่ะว่ามันไม่ใช่น้ำเสียงยินดีกับฉันเลยสักนิด

" จะ. เจ็บค่ะ คุณปล่อยหนูก่อน ?? "

' หมับ '

" อ๊ะ!! " เขาไม่ได้ปล่อยตามที่ฉันร้องขอค่ะแต่ยังเพิ่มแรงบีบที่ต้นแขนของฉันให้มันหนักขึ้นกว่าเดิม

" เธอกล้ามากเลยนะ! กล้ามากที่เดินออกจากบ้านฉันไป แล้วยังมีหน้าเดินกลับเข้ามาอีกหรอ? "

" ฮึก.. หนูขอโทษค่ะ หนูแค่คิดถึงราเชนทร์ "

" หึ!! คิดถึงหรอ! คิดถึงแล้วหนีไปทำไมตั้งแต่แรก!! ห๊ะ! เธอว่าฉันควรทำยังไงกับเธอดี หรือว่าฉันจะไม่ให้เธอเข้าใกล้ลูกของฉันอีก เธอว่าดีไหม? "

' พรึบ '

" หนูไหว้แหละค่ะ อย่าทำแบบนั้นเลยนะคะแค่นี้หนูก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว ??? " ฉันพยายามยกมือของฉันไหว้เขาเพื่อที่จะให้เขาเห็นใจฉันสักนิดนึงก็ยังดี

" เธอยังจะมีหน้ามาอ้อนวอนขอร้องฉันแบบนี้อีกหรอ ? "

" ฮึก.. หนูผิดไปแล้วจริงๆค่ะ ขอร้องนะคะคุณเหมันต์อย่าทำแบบนั้นกับหนูเลย ให้หนูมีสิทธิ์ในตัวราเชนทร์สักนิด แค่นิดเดียวก็ได้ค่ะ "

" ........ " ถ้าฉันรู้ว่าฉันจะต้องกลับมาอ้อนวอนขอร้องเขาแบบนี้ วันนั้นฉันคงไม่ตัดสินใจเดินออกไปแบบนั้นหรอกค่ะถ้าฉันรู้ว่าฉันจะทนคิดถึงลูกไม่ไหวฉันคงทนเจ็บอยู่แบบเดิม ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าพวกคุณจะคิดแบบเดียวกับฉันหรือเปล่าแต่สำหรับคนเป็นแม่แล้วลูกคือทุกสิ่งทุกอย่าง ฉันไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยนะคะที่เขาเกิดมา เขาคือโลกอีกใบนึงสำหรับฉัน

" จะให้หนูทำอะไรก็ได้ค่ะ แต่อย่าใจร้ายไม่ให้หนูยุ่งเกี่ยวกับลูกอีกเลยนะคะ ? "

" หึ!! ฉันจะทำให้เธอรู้เลยแหละว่าเธอคิดผิดแค่ไหนที่วันนั้นเลือกที่จะเดินออกจากบ้านฉันไป!! จำไว้นะใบบัวในเมื่อเธอเลือกที่จะเข้ามาอยู่ในชีวิตของฉันเธอก็ไม่มีสิทธิ์เดินออกไปเองได้โดยที่ฉันไม่อนุญาต !! ชีวิตของเธอฉันจะเป็นคนกำหนดเอง! "

" ฮึก.. "

" มานี่!!! "

.

.

เหมันต์

' แอ๊ด '

" ตาเหมันต์!! เสียงดังเอะอะโวยวายอะไรดึกดื่นปะ- ใบบัว!! ?? " ดูสีหน้าคุณแม่ของผมสิครับว่าตกใจแค่ไหนก็ไม่แปลกหรอกอุตส่าห์ปิดบังผมมาตั้งนาน

" เป็นไงครับคุณแม่ ผมเก่งไหมล่ะ ไม่ต้องออกตามหาให้วุ่นวายเลย คนของคุณแม่ก็กลับมาตายรังซะแล้ว ?? "

" ฮึก.. หนูขอโทษค่ะคุณท่าน หนูแค่คิดถึงราเชนทร์หนูขอโทษจริงๆค่ะ "

" โถ่ว~~ ใบบัว "

" หวังว่าคุณแม่จะจำคำพูดของคุณแม่ได้นะครับว่าถ้าผมหาใบบัวเจอเมื่อไหร่คุณแม่จะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด! "

" ตาเหมันต์! แม่ขอละนะ "

" ไม่ได้ครับ "

" เหมันต์!! "

" ครั้งนี้ถ้าคุณแม่จะโกรธผมก็ได้นะครับผมไม่ว่าอะไรแต่ผมยังยืนยันคำเดิมว่าถ้าผมเจอคนของคุณแม่เมื่อไหร่คนของคุณแม่ได้จดจำบทเรียนนี้ไปจนตายแน่!! "

" แกจะทำอะไร? "

" เดี๋ยวคุณแม่ก็รู้เองนั่นแหละครับ ผมว่าดึกแล้วคุณแม่ควรไปพักผ่อนได้แล้วนะ นอนดึกมากจะไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ ส่วนผมขอตัวไปชำระความที่เหลือก่อนฝันดีล่วงหน้าเลยนะครับคุณแม่ "

.

.

' ปัง !! '

" ฮึก... คุณจะทำอะไรคะ? ?? "

" เธอกลัวฉันด้วยหรอ? หื้ม.. " ผมขอค่อยๆเดินเข้าไปหาคนที่เดินถอยหลังหนีผม

" ฮึก... หนูกลัวค่ะ "

' หมับ!!! '

" อ๊ะ!!! อ่ะ.โอ๊ยยย ??? "

" ฉันมีข้อเสนอให้เธอ "

".......? "

" ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจในคืนนี้ฉันจะถือว่าเรื่องที่เธอเคยทำก่อนหน้านี้มันไม่เคยเกิดขึ้น แต่ถ้าคืนนี้เธอทำให้ฉันอารมณ์เสียแม้แต่นิดเดียวเธอจะไม่มีสิทธิ์ในตัวราเชนทร์อีกต่อไป เป็นไงน่าสนใจไหม ? ? "

" ฮึก... "