ถอยหนี

ใบบัว

06:00น

ฉันตื่นขึ้นมากับร่างกายที่เจ็บระบมกับหัวใจที่บอบช้ำไม่รู้ว่าฉันจะต้องทนอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหนนี่เป็นครั้งที่สองแล้วนะคะที่คุณเหมันต์เขาล่วงเกินฉัน ฉันไม่รู้หรอกคะว่าครั้งนี้เขาทำไปเพราะอะไร อาจจะเป็นเพราะว่าเขาโมโหที่ฉันเถียงหรือไม่ก็เห็นฉันเป็นที่ระบายอารมณ์ของเขาก็แค่นั้น ฉันพยายามลุกออกจากอ้อมกอดของคนใจร้ายรีบหาเสื้อผ้าและชัดแจ้งตัวเองเดินออกจากห้องของเขาไปให้เร็วที่สุด

' แอ๊ด '

" ใบบัว!! "

" คะ.คุณหญิง ?? " ฉันไม่คิดว่าออกมาจะเจอคุณหญิงออกจากห้องของท่านพอดีเหมือนกัน

' พรึบ '

" อ๊ะ!! "

" ไปเก็บเสื้อผ้าของใช้จำเป็นของเธอเอามาเท่าที่จำเป็นเท่านั้นใบบัว !! "

" คะ? "

" ฉันจะพาเธอออกไปจากที่นี่เอง! ยิ่งฉันเห็นสภาพเธอตอนนี้ฉันยิ่งรู้สึกโกรธและเกลียดตัวเองเข้าไปใหญ่ ไม่ต้องกลัวนะใบบัว ต่อจากนี้เธอจะไม่ต้องมาทนอะไรแบบนี้อีกแล้ว "

" ตะ. แต่ราเชนทร์ละคะ? ฮึก.. บัวไม่อยากห่างลูกและบัวเองก็ไม่อยากพาลูกไปลำบากด้วย "

" เธอไม่ต้องห่วง มีฉันอยู่ทั้งคนเธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นหลังจากนี้ฉันจะเป็นคนปกป้องเธอและหลานของฉันเอง ทำตามที่ฉันบอกเถอะนะ ขืนถ้าเธอยังอยู่ที่นี่มีหวังตาเหมันต์ได้ทำเรื่องเลวๆกับเธออีกแน่ " และใช่ค่ะฉันเลือกจะทำตามที่คุณหญิงท่านบอกไม่ใช่ว่าฉันเห็นแก่ตัวเองหรอกนะคะที่ออกมาแบบนี้โดยที่ปล่อยให้ราเชนทร์อยู่ที่นั่นเพียงคนเดียวแต่ฉันคิดดูแล้วค่ะถ้าเกิดฉันต้องอยู่ข้างนอกอย่างถาวรอย่างน้อยลูกของฉันก็ยังจะมีอนาคตที่ดีมีคุณย่าของเขาที่คอยซัพพอร์ต

.

.

บ้านพักต่างจังหวัด

" อยู่ที่นี่ไปก่อนนะใบบัว รอให้คนโง่มันฉลาดขึ้นมาก่อน ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลราเชนทร์อย่างดี " ฉันใช้เวลานั่งรถจากกรุงเทพมาถึงที่นี่ใช้เวลาราวเกือบ2 ชั่วโมง สิ่งที่คุณท่านพูดเมื่อกี้ฉันเองก็ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่หรอกคะว่าคุณท่านหมายความว่าอะไร แต่ถ้าจะหมายความว่ารอให้คุณเหมันต์หันมาเห็นความสำคัญของฉัน ฉันว่าเปล่าประโยชน์เพราะมันคงไม่มีวันนั้นหรอก

" ฮึก.. บัวฝากลูกด้วยนะคะ " ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองเอา

" เธอไม่ต้องห่วง ฉันจะหาโอกาสพาราเชนทร์มาเยี่ยมเธอบ่อยๆ อยู่ที่นี่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะใบบัว ฉันเป็นห่วงเธอ อย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนนอก เธอคือลูกสะใภ้ของฉันจำเอาไว้ให้ดี "

" ฮึก..."

หลังจากที่คุณท่านกลับไปฉันก็ใช้เวลาในการจัดเก็บข้าวของ ของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง นี่ฉันหยิบเสื้อของราเชนทร์ติดมาด้วยสองตัวนะคะ ฉันไม่รู้หรอคะว่าตัวเองมีโอกาสที่จะได้กลับไปดูแลลูกแบบเดิมอีกหรือเปล่าแต่ฉันแค่อยากเห็นเขาเติบโตเป็นคนที่ดีเป็นคนที่แข็งแกร่งและไม่อ่อนแอแบบที่ฉันกำลังเป็นอยู่ตอนนี้

เหมันต์

" หมายความว่ายังไงครับ "

" ใบบัวออกจากบ้านของเราไปแล้ว และจะไม่กลับมาที่นี่อีก สบายใจได้หลังจากนี้แกจะไม่เห็นใบบัวที่บ้านหลังนี้อีกต่อไป ? "

"........." เดี๋ยวก่อนนะครับจะไปจากที่นี่ได้ยังไงในเมื่อเมื่อคืนผมยังนอนอยู่กับผมอยู่เลย เป็นไปไม่ได้ด้วยที่เด็กนั่นจะลุกออกจากที่นอนไหว

" คุณแม่เป็นคนพาไปใช่ไหมครับ? คุณแม่พาใบบัวไปไว้ไหน! คุณแม่จะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรครับแล้วไหนจะราเชนทร์อีก!! "

" อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ!! แกเป็นคนทำให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เพราะฉะนั้นแกเองนั่นแหละที่จะต้องแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นจากตัวแกทั้งหมด!! ถ้าทำไม่ได้หรือแก้ไขตัวเองไม่ได้ก็อยู่มันไปแบบนี้แหละส่วนหลานฉันเลี้ยงเองได้!! ไม่อยากจะง้อพ่อยังแกสักเท่าไหร่หรอก "

" หึ!! คุณแม่จะเล่นแบบนี้ใช่ไหมครับ! เอาสิครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณแม่จะพาเด็กนั่นไปซ่อนไว้ไหน! แต่ผมบอกก่อนนะครับว่าถ้าผมหาเจอ! เจ็บหนักยิ่งกว่าเดิมแน่ !! "

" เอาสิเหมันต์! ถ้าคิดว่าแกเก่งมากกว่าฉันก็เอาเลย แล้วฉันจะคอยดูวันที่แกคลานเข่าเข้ามาขอร้องฉัน " คุณแม่พูดเรื่องอะไรครับทำไมคนอย่างผมจะต้องไปขอร้องคุณแม่ให้บอกที่อยู่ของเด็กนั่นด้วย แต่ผมบอกไว้ก่อนเลยครับว่าถ้าผมหาเจอเมื่อไหร่เด็กนั่นต้องอยู่ไม่เป็นสุขแน่

หลายวันต่อมา

" คุณเหมันต์เรียกใช้ผมมีอะไรหรือเปล่าครับ "

" มึงไปสืบมาให้ได้!! ว่าใบบัวไปอยู่ไหน! แล้วพาตัวกลับมาให้ได้!! "

" ครับ "

ผมสั่งลูกน้องคนสนิทของผมให้ไปตามหาที่อยู่ของใบบัวเอามาให้ผมให้เร็วที่สุดหนีได้หนีไปครับ!

" ถ้าฉันเจอเธอเมื่อไหร่เธอได้เจ็บเจียนตายแน่ใบบัวกล้าดียังไงวะทิ้งฉันกับลูกไป!! "

' ก๊อกๆ '

" เข้ามา!! "

' แอ๊ด '

" มึงใช้ลูกน้องไปไหนวะกูเห็นสี่ห้าคนรีบเดินเหมือนจะไปไล่ควาย! "

" มึงมาทำไม? " ผมถามไอ้วีมันออกไปปกติแล้วไอ้นี่หาตัวยากครับ ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญจริงๆมันไม่ค่อยโผล่หัวมาให้ผมเห็นหน้าสักเท่าไหร่หรอก

" กูมีเรื่องจะปรึกษามึงนิดหน่อย "

" เรื่อง? "

" กูจะฝากให้มึงเข้าไปดูบริษัทกูให้หน่อยกูว่ากูจะกลับชลบุรีซักสามสี่วัน ที่ท่าเรือมีมีปัญหานิดหน่อย "

" ....... "

" มึงอย่ามาทำหน้าเหมือนหมดอะไรตายอยากแบบนั้นสิว่ะกูแค่ฝากไว้สามสี่วันเอง "

" เออๆ เดี๋ยวกูจะเข้าไปดูให้ก็แล้วกัน แล้วทำไมมึงไม่ไปให้ไอ้เรียวมันดูให้ละ? "

" เหอะ!! มึงจะเอาอะไรกับไอ้ญี่ปุ่นหลงบ้านหลงเมืองว่ะกูถามจริง? กูเห็นวันๆแม่งเอาแต่ควงสาว " เหอะ!! ก็อย่างว่านั่นแหละครับคาดสโนว์ว่าของกลุ่ม

" เออ เดี๋ยวกูไปดูให้ก็แล้วกัน ? "

" แล้วมึงล่ะเป็นอะไร? ทำไมทำหน้าบอกบุญไม่รับแบบนั้นว่ะ "

" เปล่า "

" หึ! ควาย!! โกหกใครก็โกหกได้แต่อย่ามาโกหกคนอย่างกู กูเคยเตือนมึงแล้วนะว่าของที่มีอยู่ให้รักษาไว้ให้ดี เสือกไปไขว่คว้าของที่ไม่ใช่ของตัวเอง ! "

" ขี้เสือกจังนะมึงเนี่ย "

" ก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ ถ้าผมไม่เข้าไปบ้านคุณ ผมก็คงไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เมียเพื่อนผมหนีไปแล้ว "

" ไม่ใช่เมียกู!! "

" อ่อ.. ไม่ใช่เมียแต่คงเป็นแม่ของลูกสินะ "

" ถ้าเสร็จธุระของมึงแล้วก็กลับไป! ไม่ต้องอยู่กวนประสาทกูนักหรอก !! "

" โอเค๊~~ กูกลับก็ได้แต่เตือนไว้อย่างหนึ่งนะ เห็นค่าในวันที่สายอ่ะมันไม่มีค่าอะไรหรอกนะ กูไปละ "

' ปัง '

' เคล้งงง !! '

" แม่งเอ้ย!!! อย่าให้ฉันเจอนะ!! "