เลวร้ายNC

ใบบัว

" ใบบัวจ๊ะเดี๋ยวนมจัดการตรงนี้เองดีกว่า หนูพาคุณหนูราเชนทร์ไปเดินเล่นเถอะทำท่าจะงอแงใส่รองเท้าตั้งแต่ช่วงแดดหมดแล้ว " ลูกชายฉันเนี่ยรู้มากจริงๆเลยเป็นปกติของแกค่ะที่ฉันชอบพาแกออกไปเดินเล่นตอนช่วงเย็นๆ

" เดี๋ยวบัวไปดูราเชนทร์เองค่ะ ฝากคุณนมบอกคุณท่านทีนะคะ บัวจะพาราเชนทร์ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะหน้าหมู่บ้าน " หลังจากที่ฉันบอกกับคุณนมเรียบร้อยแล้วฉันก็มาล้างมือ และเตรียมตัวพาคุณชายเขาออกไปเดินเล่นก่อนที่จะกลับมากินอาหารเย็น

" ค่ะ "

" เป็นไงครับชอบไหมลูก? ลูกชายของแม่เก่งจังเลยเดินแทบจะไม่ล้มแล้ว " ฉันกำลังมองดูเด็กน้อยที่กำลังขัดเดินเตาะแตะ ถึงแม้ว่าราเชนทร์เองจะยังเดินไม่ค่อยแข็งแรงสักเท่าไหร่แต่ลูกชายของฉันก็มีพัฒนาการของเด็กที่ดีเลยทีเดียว

' พรึบ '

" ว๊าย!!! " ฉันกำลังยืนดูลูกฉันอย่างภาคภูมิใจเลยค่ะแต่อยู่ดีๆก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นราเชนทร์เดินสะดุดขาตัวเองและเอาหน้าทิ่มไปกับพื้นหญ้า

" ฮึก.. แง๊ๆๆๆ ??? "

" โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับเด็กดีของแม่เดี๋ยวแม่จะตีหญ้าให้เนอะ นี่แหนะๆ กล้าทำลูกชายแม่ได้ไง!! " ฉันอุ้มราเชนทร์มาไว้ในอ้อมกอดของฉันตรวจดูใบหน้าและตามลำตัวซึ่งปรากฏว่าตอนนี้ราเชนทร์มีเลือดออกที่ปากน่าจะเป็นเพราะว่าเอาหน้าลงเมื่อกี้แน่ๆเลย

บ้าน

" ไม่ต้องโทษตัวเองนะใบบัวมันเป็นอุบัติเหตุ อีกอย่างนึงการเลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ มีแผนเล็กๆน้อยๆแค่นี้เองไม่ต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้นหรอกไม่มีใครโทษเธอเลยซักคน "

" ค่ะ คุณหญิง ? "

" ขึ้นไปส่งราเชนทร์เข้านอนเถอะนี่ก็ดึกมากแล้ว "

" ค่ะ " ฉันทำตามอย่างที่คุณหญิงบอกขึ้นมาส่งราเชนทร์เข้านอนกล่อมนิดหน่อยก็หลับแล้ว ฉันมองดูรอยช้ำที่ปากของลูกตัวเอง แม่ขอโทษนะครับลูก ?

แอ๊ด

" คุณเห-"

" เป็นแม่คนประสาอะไร! ถึงปล่อยให้ลูกมีแผลแบบนี้วะ!! เธอแม่งไม่สมควรเป็นแม่คนเลย!! " อ่า!! นี่แสดงว่าเขารู้เรื่องแล้วสินะถึงได้ขึ้นมาโวยวายแบบนี้ ฉันเองไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้ไหมล่ะคะใครจะอยากให้ลูกของตัวเองเจ็บตัวบ้าง

" ....... "

" อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอเข้าใกล้ลูกฉันอีกนะ!! " นี่มันไม่มากไปหน่อยหรอฉันก็คนเหมือนกันนะคะและอีกอย่างหนึ่งฉันก็เป็นแม่ของราเชนทร์ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้ลูกตัวเองเลย

' พรึบ '

" พอ!!! พอสักที!! คุณว่าแต่บัว! คุณเองนั้นแหละที่เป็นพ่อประสาอะไร!! วันเกิดลูกคุณจำได้ไหม? วันที่เขาออกมาคุณจำได้หรือเปล่า? " คุณว่าความอดทนของคนเรามันจะหมดลงเมื่อไหร่คะ

"......"

" ฮึก.. ถ้ายังจำสิ่งเหล่านี้ไม่ได้! อย่ามาต่อว่าคนอื่นเลย!! "

" ใบบัว!!! "

เหมันต์

' พรึบ '

" อ๊ะ!! "

" มานี่!!! "

ห้องเหมันต์

" อ๊ะ!! คะ.คุณ!! " ผมจัดการเหวี่ยงใบบัวให้ไปอยู่บนที่นอนผมแล้วผมค่อยๆเดินไปที่นอนพร้อมกับถอดเสื้อของผมออกทีละนิดทีละนิด

" ทำไมกลัวฉันหรือยังไง? ทีเมื่อกี้ไม่เห็นจะกลัวเลย กล้าดียังไงมาต่อปากต่อคำกับฉันแบบนี้!!!! "

" ฮึก.. ก็คุณเอาแต่โทษบัว ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยซักนิด คุณคิดว่าบัวอยากจะให้ลูกเจ็บหรอคะ? "

" หุบปากของเธอไปซะ! เพราะว่าตอนนี้ต่อให้เธอหาคำพูดร้อยแปดพันข้อมาอ้างกับฉันมันก็ไม่มีความหมายอะไรหรอก "

' พรึ๊บ ' ผมขึ้นไปคร่อมตัวใบบัวไว้พร้อมกับกดริมฝีปากและจมูกของผมลงที่ซอกคอขาว ครั้งนี้จะไม่มีการออมแรงอะไรทั้งสิ้นรุนแรงได้มากเท่าไหร่ผมจะทำให้มากเท่านั้น

" อื้ออ.. ยะ . อย่า ค่ะ อื้ออ " ผมยังจำกลิ่นตัวของใบบัวได้ดีครับถึงแม้ว่ามันจะเลือนลางไปแล้วก็ตาม

' แควก!! '

" จะ.เจ็บ " ตอนนี้ผมไม่ได้ฟังคำพูดของคนอวดดีอะไรทั้งนั้นเจ็บแล้วยังไงครับในเมื่อกล้าเถียงผม กล้ายืนด่าผมแบบเมื่อกี้คงเตรียมใจมาแล้วสินะ

" จะถอดเองหรือจะให้ฉันฉีก ? "

" มะ.ไม่ทำแบบนี้นะคะ ฮึก.. ฮื้ออ "

" เธอลืมไปแล้วหรอว่าสองปีก่อนฉันก็เคยเอาเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง จะให้ฉันเอาอีกสักครั้งมันจะเป็นอะไรไปอย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย "

' พรึ๊บ แควก'!!!! '

" โอ๊ย!! " เนื้อตัวเกิดรอยแดงจากการฉีกเสื้อผ้าของผมเมื่อกี้ทำให้คนที่กำลังนอนร้องไห้อยู่ดูโคตรจะน่ารังแก อ่อนแอก็แพ้ไปนะผมค่อยๆลุกลงจากเตียงพร้อมกับถอดสิ่งสุดท้ายที่ยังอยู่บนตัวของคุณแต่ดูเหมือนว่าคนบนเตียงยังจะไม่เลิกพยศครับ

' พรึ๊บ '

" อ๊ะ!! "

" จะไปใหนห๊ะ!! เธอยังไม่ได้รับบทลงโทษจากฉันไม่มีสิทธิ์ออกจากห้องนี้เด็ดขาด !! "

" ปะ.ปล่อย ฮึก.. บัวเจ็บ อื้อออ " ผมค่อยๆขบเม้มริมฝีปากของใบบัวพร้อมกับบีบเค้นหน้าอกอวบอิ่ม เชี่ย!! ใหญ่เกินตัวไปหรือเปล่าวะ

" อะ.อื้ออ "

" หึ.. ฉันบอกแล้วว่าเธออยากก็ไม่เชื่อ? "

"...."

' สวบ '

" อ๊ะ.. กรี๊ดดด จะ.เจ็บ "

" !! อ่าส์!! " ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกของใบบัวแต่ก็ห่างห่างหายมานานมันเลยทำให้ครั้งนี้ไม่ต่างอะไรจากครั้งแรกสักเท่าไหร่ หึ!! คงจะเจ็บน่าดูสินะแต่ก็ช่วยไม่ได้อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง

" ฮึก.. ฮื้ออ เจ็บ อ๊ะๆๆ " หึ!! บอกเลยครับว่าน้ำตาของใบบัวไม่ได้ช่วยทำให้ผมสงสารเลยสักนิด

" อ่าส์!! "

' ตั่บๆๆๆๆ พั่บ ๆๆๆ '

" ซี๊ดดด !! " ผมหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ทำไมมันแน่นไปหมดแบบนี้วะ

' พั่บๆๆๆๆ ตั่บๆๆๆ '

" อ๊ะๆๆ อ่าสๆๆ อื้อๆๆ " ผมขยับร่างกายเข้าออกตามอารมณ์ของผมซึ่งแน่นอนครับว่าใบบัวเองก็ร้องออกมาทั้งเสียงสะอื้นและเสียงคราง

' พั่บๆๆๆ ตั่บๆๆๆ '

ผมจัดการตอกเน้นย้ำในจุดกระสันของใบบัวพร้อมกับออกแรงบีบหน้าอกดูดเม้มตามลำคอขาวซึ่งตอนนี้รับรองได้เลยครับว่า ทั้งลำคอและหน้าอกของใบบัวจะต้องมีรอยที่ผมทำไว้อย่างแน่นอน

' พั่บๆๆๆๆ ตั่บๆๆๆ '

" มะ.ไม่ไหวคะ .. อ๊ะๆๆๆ "

' พั่บๆๆๆๆ ตั่บๆๆๆๆ ' จะเสร็จแล้วเกินไปหรือเปล่าครับ ยังไม่ทันไรเลยก็ไม่ไหวแล้ว แต่ก็คงจะจริงอย่างที่เด็กนั้นว่านั่นแหละเพราะว่าตอนนี้ช่วงล่างของใบบัวตอดรัดแก่นกายของผมจนแน่นไปหมด

' พั่บๆๆๆๆ ตั่บๆๆๆๆ '

" อ๊ะๆๆๆๆ กรี๊ดดดดก แค็กๆๆ "

" อ่าส์!!! ซี๊ดดด "

' พรึ๊บ !! '

" คะ.คุณ.!!! จะทำอะไรคะ!! ? "

" ต่อ!! ถ้าวันนี้ฉันไม่เหนื่อยเธอก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจากห้องของฉัน !! "

"......" หลังจากนั้นผมก็จัดการสั่งสอนคนดื้อด้านที่ไม่รู้จักเจียมเนื้อเตรียมตัวไม่รู้ว่าใช้เวลาไปนานเท่าไหร่ครับรู้แค่ว่าผมเองก็หมดแรงไปเหมือนกันรู้สึกตัวอีกที

09:00น.

" อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่ "

"........"

" แล้วนี่..."

" มองหาอะไรของแก? "

" ราเชนทร์ไปไหนหรอครับ? "

" คุณนมอุ้มออกไปเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน "

" แล้ว "

" อ่อ!! หลังจากนี้แกไม่ต้องรู้สึกอึดอัดหรือรำคาญสายตาของแกอีกแล้วนะ "

" หมายความว่ายังไงครับ "

" ใบบัวออกจากบ้านของเราไปแล้ว และจะไม่กลับมาที่นี่อีก สบายใจได้หลังจากนี้แกจะไม่เห็นใบบัวที่บ้านหลังนี้อีกต่อไป ? "

"........."