ตอน 3

“ไข่มุกยังไม่ใจอ่อนหรือไงรุจ” เอ็มลุ้นข่าวเพื่อนกับแฟนจนต้องถามบ่อยๆ

“ยังวะเอ็ม แม่งเซ็งอยู่นี้ ง้อยากง้อเย็น”

“มึงง้อนานหรือยัง ง้อยังไง ไหนว่ามือชั้นนี้แล้วไม่พลาด”

“สิบห้าวันแล้ว ไข่มุกพาลูกทัวร์ไปจีนห้าวัน กลับมากูไปรออยู่สนามบิน เอาดอกไม้ไปให้ กูโดนลูกน้องไข่มุกกันตัวออก ไปถึงที่ทำงาน แม่งสั่งยามไม่ให้กูขึ้นไป ไปบ้านนั่งรอสามชั่วโมง พ่อแม่ไข่มุกบอกว่าเธอยังไม่กลับ กูไม่รู้จะทำยังไงว่ะ”

“ไข่มุกเคยงอนหนักแบบนี้เปล่าวะ”

“ไม่เคยสิ กูถึงจนปัญญานี่ไง” รุจกรอกเหล้าลงคอ “นี่พ่อแม่กูก็ถามเรื่องแต่งงาน กูไม่รู้จะพูดยังไงกับพ่อกับแม่ว่ะ”

“ยังไม่ต้องบอกเรืองที่ทะเลาะกับไข่มุก มึงต้องหาทางเจอไข่มุกให้ได้ซะก่อน”

“นั่นสิ กูจะใช้วิธีไหนดี”

พอดีเด็กเสิร์ฟนำอาหารที่สั่งไว้มาเสิร์ฟ รุจชะงักเรื่องที่กำลังเป็นหัวข้อสนทนากับเอ็ม เพื่อนสนิททำงานที่เดียวกัน รุจมองเด็กเสิร์ฟสาวสวยน่ารัก ยิ้มมุมปากนิดๆ

“อาหารได้ครบนะคะ” พนักงานสาวทวนกับลูกค้า

“อาหารครบครับ แต่อยากคบกับน้อง” รุจหยอดกับพนักงานสาว หล่อนทำได้แค่ยิ้มให้กับลูกค้าไม่ตอบโต้ เนื่องจากเป็นการเสียมารยาทตามที่ได้อบรมมา ส่วนเอ็มพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าอาหารครบแล้ว ขณะหญิงสาวกำลังจะก้าวเดิน

“อย่าเพิ่งไปสิครับ” รุจเรียกพนักงานสาวหน้าตาน่ารักไว้

“ลูกค้าต้องการอะไรเพิ่มเติมคะ” หล่อนหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาเตรียมบันทึกรายการที่ลูกค้าจะสั่งเพิ่ม

“น่ารักจัง พี่ไม่อยากได้อะไรเพิ่มนอกจาก...เบอร์โทรศัพท์”

น้องพนักงานยิ้มตามมารยาท เอ็มมองเพื่อนด้วยความไม่เข้าใจ เพิ่งปรึกษาวิธีการง้อแฟน แต่กลับกระลิ้มกระเลี่ยกับเด็กเสิร์ฟสาว

“สั่งอาหารเครื่องดื่มของหวานดีกว่านะคะ” อยากให้เบอร์ใจจะขาด ลูกค้าหล่อขนาดนี้ สังคมก็ต้องดี ฐานะก็ต้องเลิศ

“ปกติพี่ไม่ได้มาร้านนี้นะครับ คงเป็นเรื่องบังเอิญทำให้พี่อยากมาที่นี่ เพื่อจะได้เจอกับน้อง”

“อ่า...” พนักงานสาวพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้างุด ปล่อยให้ลูกค้าหนุ่มหล่อ พูดแทะโรมต่อไป

“พี่สั่งข้าวเหนียวมะม่วงเพิ่มแล้วกัน” รุจหาเรื่องสั่งอาหาร ต่อให้ไม่อยากกินข้าวเหนียวมะม่วง ให้เพื่อนกินก็ได้

“มึงไม่...” กินของหวานนี่หว่าไอ้รุจ เอ็มอยากขัดคอ แต่กลับโดนรุจยกมือห้ามซะก่อน เอ่อช่างแม่ง อยากสั่งอะไรก็สั่ง หน้าหม้อชิปเป๋ง

“ตามนั้นนะครับน้อง” รุจยักคิ้วให้น้อง ในน้ำเสียงเขาราบเรียบ รุจเป็นผู้ชายเสียงนุ่มทุ้ม จีบก็ไม่เหมือนจีบ เหมือนการพูดคุยด้วยปกติ เขาดูไม่คิดอะไรมาก หากว่าผู้หญิงที่โดนป้อนเสียงหวานแบบนั้น มักคิดมากทุกคนอย่างน้องพนักงานเสิร์ฟเมื่อกี้ เดินกลับไปด้วยรอยยิ้มเขินอาย จนเพื่อนต้องถาม

“ขนาดนี้มึงยังไม่หยุดนะรุจ”

“สนุกดี”

“มึงเห็นผู้หญิงเป็นเครื่องสนองความสนุกของมึงหรือไง”

“หรือมึงไม่เคย”

“กูไม่เรี่ยราดอย่างมึง ตกลงเรื่องของไข่มุกมึงจะเอาไง”

“ง้อสิวะ”

“ว่าแต่มึงจะทำวิธีไหน ทุกวิธีที่มึงเคยใช้ก็ทำหมดแล้ว ไข่มุกยังไม่ยอมคืนดีด้วย ท่างานแต่งล่มซะล่ะม้าง” เอ็มไม่อยากเข้าข้างคนผิดอย่างรุจ เท่าที่ดูหมอนี่มันก็เรี่ยราดมาตลอด อย่างกับนางเด็กเสิร์ฟหน้าตาดีเมื่อกี้ ก็ยังไม่รอด กับผู้หญิงคนที่ว่าบังเอิญเจอกับในผับเป็นความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงของรุจเลยก็ว่าได้

เด็กเสิร์ฟสาวคนเดิมเดินออกมาเสิร์ฟข้าวเหนียวมะม่วง หล่อนวางจานลง ยิ้มอ่อนส่งให้กับรุจ เขาสบตากับหล่อน มองว่าไม่เห็นมีอะไรเพิ่มเติมจากที่เขาเอ่ยปากขอ ผู้หญิงเล่นตัวไม่สนใจก็ได้ไม่เห็นแคร์ หลังจากหล่อนถอยจากไป หยิบจานแบ่งส่งให้กับเอ็ม สายตารุจเห็นว่ามีอย่างติดอยู่จานแบ่งอีกใบ

เขาหยิบมาเปิดดูก็พบว่ากระดาษแผ่นเล็กเขียนด้วยลายมือเบอร์โทรศัพท์ กับไอดีไลน์ของเจ้าหล่อนพร้อมชื่อมีนรุจยิ้มเก็บกระดาษใบเล็กยัดใส่กระเป๋าเสื้อสูท

“กินๆ มื้อนี้กูเลี้ยง” สายเปย์เลี้ยงเพื่อน แอบยักคิ้วให้กับพนักงานสาว หยิบโทรศัพท์ออกมากดแอดไลน์ เม็มเบอร์ทันดี ขยำกระดาษแผ่นเล็กนั้นทิ้ง

“ไอ้เสือเอ๊ย” เอ็มพูดได้แค่นั้นลงมือกินอาหารบนโต๊ะมื้อนี้ไม่ต้องจ่าย อิ่มจังตังค์อยู่ครบ

“นี่มึงคิดจะทำอะไรวะรุจ” พอเอ็มได้รับโทรศัพท์จากรุจ รีบเผ่นมายังห้องเพื่อดูอาการเพื่อน เห็นว่าป่วยไข้ปางตายอยู่ที่ห้องคนเดียว

“มึงนี่นะป่วย”

“กูพยายามจะทำให้มันเป็นแบบนั้นจับตัวกูดูซิ กูป่วยหรือยัง” รุจยื่นหน้าผากให้เพื่อนคลำ

“นี่มึงไม่ได้ป่วยจริง แต่กลับทำตัวให้ป่วยว่างั้น”

“มึงเป็นคนพูดเองนี่หว่า ถ้าง้อไข่มุกไม่สำเร็จ ต้องทำให้ไข่มุกสงสาร พอสงสารเขาจะหันมาสนใจ”

“แม่งเอ๊ย กูพูดประชด โตเป็นควายคิดจะเอาวิธีนี้มาใช้ เกิดป่วยจริงๆ มันคุ้มไหมวะ”

“ตอนแรกกูเลือกใช้วิธีขับรถไปชนต้นไม้ กูว่ามันเสี่ยงไป ถ้าเกิดชนแรงกูบาดเจ็บสาหัสตายไปกูก็ไม่ได้คืนดีกับไข่มุก ทีนี้กูลองคิดใหม่การเป็นไข้นี่เหมาะสุด แต่มันยากตรงนี้คนแข็งแรงอย่างกูป่วยนี่สิ”

“มึงเลยใช้วิธีไปเดินตากฝน ขึ้นห้องมานั่งตากพัดลม เอาไดน์เป่าผมเป่า สลับกับราดน้ำ”

“เออ มึงช่วยดูหน่อยกูป่วยยัง”

“ยังอีกหน่อย นี่กูต้องช่วยทำแผนชั่วกับมึงใช่ไหม แม่งบอกตรงๆ แผนนี้โคตรปัญญาอ่อน”

“แผนปัญญาดีกูก็ใช้มาแล้ว กูถึงขนาดยอมให้ไข่มุกตบ”

“โคตรลงทุน”

“ท้าให้ตบต่อหน้าพ่อกับแม่ด้วย ไข่มุกไม่ตบว่ะ เดินหนีเข้าไปบ้านไปเฉยเลย”

“วิธีนี้จะได้ผลหรือไงไอ้เจ้าเล่ห์”

“มึงต้องช่วยกูด้วย อย่าลืมมึงเป็นผู้ช่วยพระเอก ถ้ากูได้แต่งงานกับไข่มุก กูจะไม่ลืมมึงวีระบุรุษของกู”

“แม่งหาบาปใส่หัวกูอีก”

“น่า...ช่วยๆ กูหน่อย มึงเป็นเพื่อนรักของกู จบงานนี้พาไปเลี้ยงใหญ่”

“กูไม่ได้เห็นแกกิน ถ้ามึงรักไข่มุกจริงก็พร้อมช่วย แต่ถ้ามึงแต่งกับไข่มุก ยังทำกับเธอแบบตอนเป็นโสด กูจะยุให้ไข่มุกเลิกกับมึง พร้อมกับแฉมึงทุกอย่าง”

“เชี่ย ขู่กู เพื่อนภาษาอะไร”

“ไม่รักก็ปล่อยเขาไปเถอวะ”

“รักสิกูรักไข่มุก นี่ๆ มึงช่วยเอาไดร์เป่าให้กูทีสิปรับความร้อนสูงๆ เลยนะ” รุจเดินเข้าห้องน้ำเปิดฝักบัวราดทั่วร่างกายตัวเองขณะยังสวมเสื้อผ้า เดินออกจากห้องน้ำเข้ามาในห้องใช้ไดร์เป่า เพื่อให้อุณหภูมิในร่างกายปรับไม่ทันเขาจะได้ป่วยสมใจ ใช้วิธีอ้อนไข่มุกตามมาเยี่ยม คราวนี้ถือโอกาสพูดคุยปรับความเข้าใจกัน