ตอนที่3 จุดสูงสุด

ตังเม

“เป็นอะไรหน้าบึ้งมาเลยล่ะคะ” ฉันถามวายุออกไปหลังจากเห็นเขาเดินเข้าห้องมาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกได้ว่าอารมณ์ไม่ดี และก็แน่นอนว่าส่วนมากที่เขากลับไปบ้านพ่อแม่ของเขา มันจะทำให้เขาเป็นแบบนี้บ่อยๆ

“มีปัญหานิดหน่อย แล้วออกมาทำไม ทำไมไม่นอนพักในห้อง” วายุถามออกมาด้วยความเป็นห่วง และมันก็ทำให้ฉันดีใจที่เขาแสดงออกว่าเป็นห่วงฉันมากขึ้นทุกวัน

“เมดีขึ้นแล้ว ก็เลยออกมารอวาค่ะ” ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้มเอาอกเอาใจ เพื่อให้เขารักและหลงฉันขึ้นเรื่อยๆ

“เข้าห้องเถอะ จะได้พัก” วายุพูดพร้อมกับเดินไปยังห้องนอนของเรา ฉันเลยเดินตามเข้าไปอย่างไม่เรื่องมาก

ฉัน เม หรือ ตังเม ตอนนี้อายุก็เท่ากับวายุ ส่วนนิสัยฉัน...ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง แต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีความรู้สึก โดยเฉพาะกับผู้ชายข้างกายคนนี้

ฉันเป็นเด็กกำพร้าที่โตมากับครอบครัวหนึ่งที่เป็นพ่อแม่บุญธรรม ตอนแรกครอบครัวที่เลี้ยงดูฉันก็ถือว่ามีฐานะพอสมควร แต่หลังจากพ่อบุญธรรมฉันเสีย แม่บุญธรรมฉันก็ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เงินทองที่มีก็หดหาย ครอบครัวก็ย่ำแย่ จนเขาเลือกจะมีสามีใหม่ แล้วก็ไม่เคยใส่ใจฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร เลือกจะออกมาใช้ชีวิตเองคนเดียวยังสบายใจกว่าที่เป็นอยู่เมื่อตอนนั้น

“เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจของวายุดังขึ้นหลังจากทิ้งตัวนอนลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า

“มีอะไรเล่าให้เมฟังได้นะ” ฉันเดินเข้าไปแล้วบีบนวดให้วายุสบายตัว ก่อนจะถามออกไปด้วยความเป็นห่วง

“ก็เรื่องบริษัทน่ะสิ ตอนนี้พ่อฉันกำลังจะวางมือแล้ว” นี่มันก็เป็นเรื่องที่ดีแล้วนี่

“แล้วเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมวาถึงได้เครียดแบบนี้ ทั้งที่มันเป็นสิ่งที่วาก็รอมานาน” ฉันรู้ว่าเขารอเวลาได้ขึ้นเป็นประธานเต็มตัวมานานแล้ว และฉันเองก็รอเวลานั้นมานานเหมือนกัน

เพราะถ้าถึงวันนั้นมันก็จะเป็นความพอใจที่สุดของเขา แล้วผลพลอยได้ของฉัน ก็คงหนีไม่พ้นได้แต่งงานกับเขาภายหลังจากนั้นไม่นาน

“ก็เพราะว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่ฉันคิดไง พ่อดึงไอ้โยมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย” และนั่นก็ทำให้ฉันแอบหวั่นใจไม่ต่างกัน

ถึงแม้ที่ผ่านมาวาโยจะดูมีท่าทีไม่สนใจกับธุรกิจครอบครัวเท่าไหร่ แต่ใครจะไปรู้ เขาอาจจะทำให้ตายใจก็ได้ บริษัทมูลค่าตั้งเป็นพันล้าน มีเหรอที่ใครจะไม่อยากได้

“แล้วเราจะทำยังไงกันดีคะ ถ้าเกิดน้องคุณได้เป็นประธาน ทุกอย่างต้องตกเป็นของเขาแน่ๆ” เป็นแบบนั้นฉันเองก็ยอมไม่ได้เหมือนกัน ฉันทุ่มเทหลายๆ อย่างเพื่อให้ได้ขึ้นมาอยู่ตรงนี้ตั้งนาน และหวังว่าทุกอย่างจะตกเป็นของวายุ และฉันในฐานะคนที่คบอยู่กับเขาก็จะได้ทุกอย่างเหมือนกัน

ถึงเขาไม่เคยบอกรัก แต่ฉันรู้ว่าเขาชอบฉันไม่น้อย รู้สึกดีกับฉันมากเช่นกัน ฉันมั่นว่าใจจะทำให้เขารักได้ในที่สุด และมั่นใจด้วยว่าเขาเชื่อใจฉันทุกอย่าง หากถึงวันที่เขาพร้อมจะสร้างครอบครัว คงเป็นฉันที่เขานึกถึงคนแรก

“ถ้าฉันมีหลานให้พ่อสักคนก็คงจะดี การแข่งขันทุกอย่างก็คงไม่เกิดขึ้น ตำแหน่งประธานก็ตกมาเป็นของฉันได้ง่ายๆ” วายุพูดออกมาอย่างเหนื่อยใจ

และเรื่องนี้ฉันเองก็รู้ดีว่าพ่อแม่ของเขาอยากได้หลานมาก และหากต้องใช้วิธีนี้จริงฉันมั่นใจว่าวายุไม่กลัวหรือลังเลเลยจะเลือกฉันเป็นแม่ของลูก

แต่ที่เขาไม่ทำ เพราะพ่อแม่เขาไม่เคยชอบเธอเลย

“งั้นเราก็ทำหลานให้ท่านดีไหมคะ ถึงแม้ว่าท่านจะยังไม่ยอมรับเม...”

“แต่ลูกของเราอาจจะเป็นกาวเชื่อมให้พวกท่านกับเมก็ได้” แล้วยังไง คนพวกนั้นเกลียดฉันก็จริง แต่ถ้าเกิดฉันมีลูกที่เกิดจากลูกชายคนโตอย่างวายุ คิดว่าพวกหัวหงอกนั่นจะรังเกียจฉันอยู่เหรอ ขี้คร้านจะรักจะหลงฉันเข้าให้ล่ะสิ

“มันไม่ง่ายอย่างเธอคิดนะสิ ท่านออกปากชัดเจนแล้ว ว่าต่อให้ฉันมีลูกกับเธอท่านก็ไม่ยอมรับ...”

“ดีไม่ดีอาจจะเกลียดฉันจนถึงขั้นไม่ให้สมบัติฉันเลยก็ได้” วายุว่าออกมาอย่างอารมณ์เสีย

แต่ฉันนี่สิที่ควรจะอารมณ์เสียมากกว่าเขา ถึงกับพูดมาได้ว่าให้ตายก็ไม่ยอมรับ

หึ! อย่าให้วายุได้เป็นประธานบริษัทเมื่อไหร่นะ ฉันจะเล่นงานให้รีบตายโดยไม่ต้องรอแก่เลย

แต่จะทำงานใหญ่ใจต้องนิ่ง ต้องกล้าได้กล้าเสีย กล้าที่จะลงทุนเพื่อผลตอนแทนที่คุ้มค่ากว่า

“งั้นเมคิดว่าเมพอจะหาทางช่วยคุณได้” ฉันเสนอสิ่งที่พอจะคิดออก

เมื่อก่อนฉันกับวายุเป็นเพียงคนรู้จักกัน แต่ฉันก็ถูกใจเขาตั้งแต่แรกเห็น ก่อนจะได้รู้จักว่าเขาเป็นใครฐานะยังไง ฉันก็พยายามหาเรื่องเข้าหาเขาให้เหมือนความบังเอิญ จนเราได้พูดคุยกันมากขึ้น และเริ่มสนิทกันจนถึงขั้นมีอะไรกัน

แต่ก็นั่นแหละ วายุขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงมาก ตอนนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรฉันหรอก แค่ให้สิทธิ์ฉันได้เป็นผู้หญิงคนหนึ่งของเขา ซึ่งฉันก็ยอม แต่ฉันก็ไม่ได้โง่จะยอมอยู่เฉยๆ ฉันพยายามทำทุกอย่างที่เขาชอบ และไม่ทำอะไรที่เขาไม่ชอบ ทำทุกอย่างเหมือนกับว่าง่ายไม่เรื่องมาก แล้วก็รับฟังอยู่เคียงข้างเขามาตลอด นั่นเลยกลายเป็นความเปลี่ยนไปของเขา

เขาเริ่มห่างหายจากผู้หญิงคนอื่นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเหลือฉันเพียงคนเดียว และในที่สุดเขาก็พาฉันย้ายเข้ามาอยู่คอนโดของเขาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจนถึงตอนนี้ เรายังไม่ได้ตกลงสถานะ แต่เราต่างมีความรู้สึกที่ไปในทิศทางเดียวกัน และมากขึ้นเรื่อยๆ

อนาคตฉันจะได้ยืนข้างเขาในฐานะภรรยาประธานผู้ยิ่งใหญ่ เพราะฉะนั้นฉันก็จะไม่ยอมให้ตำแหน่งประธานที่ใหญ่โตตกไปเป็นของใครนอกจากวายุ ทั้งเพื่อเขา และจุดสูงสุดของตัวเอง