Episode 5 กลุ่มม‍า‍เ‍ฟี‍ย

หลายวันต่อมา

Zonic Pub

ลี‍อ‍อ‍นก็ยังคงใช้ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากเสร็จงานที่โรงแรม เขาก็จะมานั่งชิลยังผับของไ‍ค‍โ‍ร ส่งสายตาหาสาวสวยน่ารักมากหน้าหลายตามาควงเป็นเพื่อนคุยชั่วคราว ซึ่งตลอดระยะเวลาหลายวันมานี้ เขาก็ยังคงมีความรู้สึกเสมอว่ามีใครกำลังแอบตาม คอยจับจ้อง แต่ก็จับตัวไม่ได้สักที สิ่งนั้นทำให้อารมณ์ที่มักจะร่าเริงของเ‍พ‍ล‍ย์‍บ‍อ‍ยตัวร้ายดิ่งลงจนลูกน้องต่างก็เข้าหน้าไม่ติด

คงมีเพียงตอนที่อยู่ต่อหน้าเพื่อนฝูงเท่านั้น ที่ชายห‍นุ่‍มยังคงพยายามทำตัวสดใส กวนตีนคนอื่นไปเรื่อยเหมือนปกติ

ครั้งนี้เพื่อนในกลุ่มมาพร้อมหน้ากันครบแก๊ง เนื่องจากมีนัดรวมตัวเพื่อพูดคุยเรื่องธุรกิจสีดำที่ทำร่วมกัน และสถานที่ที่เหมือนจะโคตรไม่ปลอดภัยก็มักจะไม่เป็นจุดสนใจของเหล่าตำรวจ เหมือนเช่นวันนี้

เสียงบีตจังหวะเพลงดังกระหึ่มร้าน ทำให้เหล่าม‍า‍เ‍ฟี‍ยแทบต้องตะเบ็งเสียงคุยกัน

“ใครแม่งเป็นคนต้นคิดว่าควรใช้ผับไอ้ไ‍ค‍โ‍รคุยงานวะ” วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์หัวเสียไม่น้อยที่จะต้องมาคุยเรื่องสำคัญในสถานที่คนพลุกพล่านและเสียงดังขนาดนี้

“จะมีใคร”

“...”

ทุกสายตาเบนไปทางชายห‍นุ่‍มหน้าระรื่นที่ยังคงเอนพิงพนักโซฟายาวท่าทางสบายอารมณ์ พร้อมกระดิกเท้าไปตามจังหวะเพลง และเมื่อรู้ว่าตนเองกำลังตกเป็นเป้าสายตาเพื่อนก็มีสีหน้าเลิ่กลั่ก

“อะ...อะไร?”

“นี่มึงตั้งใจมาคุยงานจริงๆ หรือแค่อยากหาเรื่องเที่ยวกันแน่?” เพื่อนร่างยักษ์ถามย้ำด้วยใบหน้าหงุดหงิดฉุนเฉียว

“อะไรนะ? มึงปวดเยี่ยว?”

“กูละเชื่อ...แบบนี้จะคุยกันรู้เรื่องไหมวะ”

“เฮ้อออออ~ ถ้าไม่มีอะไรกูกลับก่อนนะ” โ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์ถอนหายใจยาวอย่างเบื่อหน่าย ตั้งท่าเตรียมจะลุกหนี แต่ก็ถูกลี‍อ‍อ‍นคว้าแขนเอาไว้ แล้วออกแรงดึงบังคับให้นั่งลงที่เดิม

“โธ่~ ใจเย็นสิวะ คนเยอะๆ แบบนี้แหละ ไม่เป็นที่จับตามอง พวกมึงก็ช่วยทำตัวชิลๆ ไปตามบรรยากาศรอบด้านหน่อย จะจริงจังเพื่อ?”

“จะคุยอะไรก็ว่ามาสักที”

เจ้าของร้านพ่นลมหายใจยาว สังเกตจากหน้าโ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์ที่คิ้วกระตุกอยากจะถีบห‍นุ่‍มกะล่อนหลายครั้ง จึงเร่งให้ไอ้คนต้นเรื่องรีบเข้าประเด็นเสียที

“พวกมึงนี่ใจร้อนจริงๆ เพิ่งมานั่งกันแท้ๆ” เ‍พ‍ล‍ย์‍บ‍อ‍ยตัวแสบส่ายหัว แต่เมื่อถูกสายตากดดันจากทุกคนก็ทำให้เขาจำเป็นต้องเปิดปาก ก่อนใครสักคนในกลุ่มจะหมดความอดทนแล้วชักปืนมายิงเขาทิ้ง “อะๆๆ พูดแล้ว...เรื่องของล็อตหน้า ใกล้จะผลิตแล้วนะ ดีลลูกค้าไม่มีปัญหาแน่นะ”

“ไม่น่ามีปัญหา ของมึงจะส่งมาได้เมื่อไหร่” วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ตอบกลับรวดเร็ว พลางคว้าแก้วตรงหน้าขึ้นมากระดกดื่ม ดับความขุ่นเคืองในใจ

“อีกประมาณสิบวันของจะส่งมาถึงโกดัง เผื่อเวลาเช็กของอีกหน่อยแล้วมึงก็นัดเวลากับสถานที่ลูกค้าได้เลย”

“รอบนี้ใครเป็นคนซื้อนะ” โ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์ห‍นุ่‍มเย็นชาที่มักจะเงียบและผู้ฟังเอ่ยขึ้นมาบ้าง

“กำนันภูรดิศ”

“ใครวะนั่น?” ไ‍ค‍โ‍รที่นั่งไขว่ห้างขมวดคิ้วเอ่ยถาม

“ก็พวกมีตำแหน่งคนหนึ่งอะ แถวต่างจังหวัด” ร่างสูงตอบกลับอย่างไม่ค่อยใส่ใจ

“สั่งเยอะหรือเปล่า?”

“อะไรของพวกมึงกันวะ ทำไมครั้งนี้ดูสงสัยเยอะแยะจัง”

วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์นิ่วหน้ามองใบหน้าของไ‍ค‍โ‍รสลับกับโ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์ด้วยความไม่เข้าใจ แม้ทั้งกลุ่มจะเพิ่งเริ่มทำธุรกิจค้าอาวุธเถื่อนร่วมกัน แต่หลังจากการส่งสินค้าผ่านไปสี่ห้าครั้ง ก็ดูไม่มีใครใส่ใจคนซื้อเท่าไร ผิดกับครั้งนี้

“ชื่อเสียงไม่ค่อยดี...” ห‍นุ่‍มเงียบขรึมเอ่ยขึ้นมาเรียบๆ ด้วยใบหน้าเฉยชาไม่เปลี่ยนแปลง

“ยังไงวะ ไปได้ยินอะไรมา”

“...”

และคนเปิดประเด็นขึ้นมาก็เงียบกะทันหันเสียอย่างนั้น ทำเหล่าชายห‍นุ่‍มได้แค่ขมวดคิ้วมองตาม แต่เจ้าตัวก็ทำเพียงไหวไหล่เบาๆ แล้วไม่พูดอะไรออกมาอีก

"ง้างปากเพื่อนมึงดิ๊ไอ้วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ พูดไม่เคลียร์จะพูดเพื่อ?" ลี‍อ‍อ‍นหันไปแขวะเพื่อนร่วมโต๊ะ ส่วนคนถูกสั่งก็ได้แต่ยกมือนวดขมับเบาๆ แล้วรินเหล้าใส่แก้วแล้วยกดื่มรวดเดียวจนหมด ระบายความน่าปวดหัวไม่เต็มบาตรของเพื่อนแต่ละคน

“ยังไงไอ้นิกซ์ พวกกูจะได้ระวัง” ไ‍ค‍โ‍รช่วยถามย้ำ

“เฮ้ออออออ~ ระวังก็ดี คนนี้ได้ข่าวมีเส้นสายวงการตำรวจเยอะ แต่เบื้องหลังก็ไม่ขาวสะอาดเท่าไร”

“หรือยกเลิกดีลนี้ไปเลยดี”

วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์พอได้ยินสิ่งที่เพื่อนรักบอกก็หน้าเครียดขึ้นมา เขาเองแม้จะชอบความตื่นเต้น แต่ก็ไม่อยากเสี่ยงถูกจับตั้งแต่เพิ่งเริ่มธุรกิจได้ไม่นาน แถมแต่ละคนธุรกิจเบื้องหน้าก็ใหญ่โต ถือว่าเป็นกลุ่มนักธุรกิจไฟแรงที่กำลังเป็นที่จับตาไม่น้อย ไม่ควรมีข่าวฉาวเช่นนี้หลุดออกไปให้ใครสงสัย

“เฮ้ยๆๆ แต่ของกูผลิตไปแล้วนะโว้ย ลงทุนไปตรวจโรงงานเองเลยด้วย จะปล่อยให้ของราขึ้นแล้วล้มเลิกง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ” ลี‍อ‍อ‍นก็ถือเป็นโต้โผใหญ่ของขบวนการโวยวายไม่พอใจขึ้นมา

“กูแค่บอกให้ระวังเฉยๆ”

“ปวดหัวเลยแม่ง! กูขอคิดก่อนว่าควรทำยังไงดี”

ห‍นุ่‍มร่างกำยำสูงใหญ่สุดในกลุ่มหน้าครึ้มลง ปวดขมับจี๊ด เนื่องจากเขาเป็นคนดีลหาลูกค้า ส่วนไ‍ค‍โ‍รมีหน้าที่ตรวจเช็ก เฝ้าของยังโกดัง และเรื่องการขนส่งก็จะเป็นหน้าที่ของโ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์ที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับโลจิสติกส์จึงมีช่องทางซอกแซก และเส้นสายพอสมควรช่วยเป็นฉากกำบังกิจการมืดเบื้องหลัง

“งั้นคิดไป กูหาสาวดีลดีกว่า” ลี‍อ‍อ‍นยิ้มกรุ้มกริ่มพลางสอดส่ายสายตาหาเหยื่อเบื้องล่างยังโซนทั่วไป

เหล่านักท่องราตรีทั้งหญิงและชายต่างก็ชูมือส่ายเอวโยกย้ายคลอไปกับบีตจังหวะมันๆ โดยดีเจบนเวทียกสูงด้านหน้า แสงสปอตไลต์หลายสีสาดส่องไปทั่วบริเวณบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ยิ่งทำให้บรรยากาศดูสนุกสุดเหวี่ยง ทุกคนต่างปลดปล่อยความเคร่งเครียดจากการเรียนและงานมาผ่อนคลายในวันศุกร์สิ้นเดือนเต็มที่

ชายห‍นุ่‍มบนโต๊ะวีไอพีต่างส่ายหน้าถอนหายใจ เมื่อเสือผู้หญิงประจำกลุ่มหาเรื่องอู้งานทั้งที่ยังสรุปประเด็นร้อนไม่ถึงไหน แต่ทุกคนก็เหมือนจะหมดอารมณ์ตั้งแต่ลี‍อ‍อ‍นเลือกผับของไ‍ค‍โ‍รมานัดคุยแล้ว โ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์เอนพิงเบาะนุ่ม หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านหนังสือออนไลน์ในมือถือเงียบๆ ในขณะที่วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ก็ยังคิดไม่ตกเรื่องการซื้อขายครั้งต่อไป ไ‍ค‍โ‍รมองหน้าทุกคนก็ได้แต่ทอดถอนใจแล้วคว้าขวดเหล้าหน้าวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์มารินใส่แก้วตัวเองบ้าง ปล่อยห‍นุ่‍มอารมณ์ดีตาวาวขณะหาสาวตรง สเปกมากกในคืนนี้

เรื่องธุรกิจถูกหยุดพูดถึง ไม่นานลี‍อ‍อ‍นก็เจอเหยื่อ เพียงแค่เขาส่งสายตาชูแก้วเหล้าในมือ หญิงสาวด้านล่างก็บิดกายขวยเขิน แล้วชูแก้วในมือตัวเองกลับ ยกจิบเพียงเล็กน้อย ก่อนที่ห‍นุ่‍มตัวดีจะพเยิดหน้าไปทางบันไดให้ขึ้นมาโซนวีพีไอ และเหมือนอีกฝ่ายจะเป็นงานพอตัว พยักหน้ารับ ก้มบอกบางอย่างกับเพื่อนในโต๊ะตัวเองแล้วปลีกตัวเดินขึ้นมาชั้นบน

“กูบอกแล้วมันไม่ได้ตั้งใจมาคุยงาน” ไ‍ค‍โ‍รหันไปแขวะห‍นุ่‍มข้างกายที่ยิ้มกว้าง มองสาวสวยที่เยื้องกรายเข้าใกล้โต๊ะพวกเขายิ่งขึ้น

“เอาน่า พวกมึงก็หาสาวสักคนสิวะ มีน้องๆ น่ารักมาคุยด้วย เผื่อจะคิดอะไรออกบ้าง” ลี‍อ‍อ‍นไม่สนใจคำค่อนแคะ ตีหน้าตายตอบเพื่อนไปแบบมึนๆ

“กูขอผ่าน นัดเด็กพรุ่งนี้”

“มึงก็แดกแต่อะไรซ้ำๆ ไม่คิดจะหาใหม่บ้าง?”

“กูไม่แดกมั่วเหมือนพวกมึง” ร่างสูงของเจ้าของผับแขวะกลับ ซึ่งก็ถูกวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ตวัดสายตาค้อนเช่นเดียวกัน เพราะเขายังไม่ทันทำอะไรก็ถูกลากโยงมาเป็นพวกเดียวกับห‍นุ่‍มเจ้าชู้ซะแล้ว

“กูยังไม่ทันทำอะไรเลย ทำไมต้องเอาไปเหมารวมกับไอ้ลี‍อ‍อ‍นวะ”

“ไม่นานหรอก เดี๋ยวมึงก็หาเหยื่อจนได้”

“...”

เหล่าม‍า‍เ‍ฟี‍ยโต้เถียงกันต่อไม่กี่คำ หญิงสาวที่ลี‍อ‍อ‍นเชื้อเชิญก็เดินยิ้มหวานมาถึงโต๊ะซะแล้ว

“เฮ้ย ไอ้นิกซ์ ไอ้วิค ขยับไปดิ๊ น้องคนสวยครับนั่งข้างพี่เลยมา”

“กูละเอือมไอ้ลี‍อ‍อ‍นฉิบหาย”

“พูดเยอะ! อย่าให้เห็นมึงกลับพร้อมสาวแล้วกันไอ้วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์!” คนถูกจิกกัดหันไปแขวะเพื่อนอีกครั้ง ก่อนฉีกยิ้มกว้างจนตาหยี พลางตบที่ข้างตัว “มานั่งนี่เลยครับ ชื่ออะไรเอ่ย พี่ชื่อลี‍อ‍อ‍นนะครับ”

“ขนมปังค่ะ”

“แค่ชื่อก็น่ากินแล้วครับ”

หญิงสาวก้มหน้ายิ้มเขิน หัวใจเต้นโครมครามกับออร่าความหล่อของเหล่าชายห‍นุ่‍มทุกคนบนโต๊ะ ราวกับเธอได้มานั่งอยู่ท่ามกลางวงนายแบบดาราเลยด้วยซ้ำ แถมห‍นุ่‍มที่เล็งเธอก็หล่อแสบสันดูซุกซนแต่กลับมีเสน่ห์เหลือล้นจริงๆ

ขนมปังผงกหัวขอทางเหล่าชายห‍นุ่‍มคนอื่น เดินมานั่งข้างกายลี‍อ‍อ‍น ทันทีที่ทิ้งตัวมือซุกซนของเขาก็คว้าหมับเข้าที่เอวบางของเธอซะแล้ว พลางใช้ก้านนิ้วลูบไล้แผ่วเบา แค่นั้นขนในกายเธอก็ลุกวูบ ร้อนรุ่มขึ้นมาทันตา

เพื่อนร่วมโต๊ะเบนหน้าไปทางอื่นด้วยความเบื่อหน่ายกับภาพเช่นนี้ ไม่นานวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ก็ทนมองเพื่อนคลอเคลียสาวอยู่คนเดียวไม่ไหว ต้องเรียกเด็กเอนเตอร์เทนในผับของไ‍ค‍โ‍รมาเอาใจบ้าง

ห‍นุ่‍มอารมณ์ดีหัวเราะเสียงใส ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนที่มีสีหน้าแตกต่างกันออกไป วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์หันไปนัวเนียสาวคนใหม่เช่นกัน โ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์ทำหน้าเบื่อโลกขณะอ่านหนังสือเงียบๆ ในมือถือ ส่วนไ‍ค‍โ‍รก็กลอกสายตาพลางกระดกดื่มเหล้าในมือ พร้อมพิมพ์ข้อความใส่มือถือไม่หยุด คาดว่าคงจะเลื่อนนัดสาวมาคืนนี้แทนแน่นอน

ลี‍อ‍อ‍นทำเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ หยอกล้อกับสาวข้างกาย ดื่มเหล้าสนุกสนาน แต่ว่าสัญชาตญาณระวังภัยก็ร้องเตือนตลอดเวลาว่ามีคนกำลังจับตาเขาอยู่ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร เขาก็ไม่อาจหาตัวคนร้ายพบ จึงเลือกที่จะยุติบทสนทนาของกลุ่มเอาไว้เพียงแค่นี้ อยากจะลากตัวไอ้คนที่มันแอบตามเขาออกมาใจจะขาด แต่หากบอกคนอื่นไป ก็มีแต่จะทำให้อีกฝ่ายไหวตัวทัน จึงเลือกจะเงียบและแสดงละครต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไ‍อ‍วี่ถอนหายใจยาว ก้มมองเวลายังนาฬิกาหนังบนข้อมือตัวเองก็พบว่าเป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว แต่วันนี้เป้าหมายของเธอก็ยังทำตัวเหมือนปกติ แม้จะมีการรวมกลุ่มเพื่อนเพื่อพูดคุยอะไรกันบางอย่าง แต่ไม่นานก็จบที่อีหรอบเดิม คือแต่ละคนหาสาวมาคลอเคลีย ดูไม่ต่างจากเหล่าคนรวยที่มาใช้ชีวิตเสเพลยามค่ำคืน เพื่อหาความสนุก

หญิงสาวครุ่นคิดหนักว่าควรจะตามสืบเรื่องของลี‍อ‍อ‍นต่อไปดีไหม หลังจากตามดูพฤติกรรมชายห‍นุ่‍มอยู่หลายวันก็ไม่เห็นถึงความผิดปกติใดๆ เขามักจะออกไปไหนมาไหนตามลำพัง ส่วนใหญ่หากไม่อยู่โรงแรมของตัวเองก็จะมาสิงยังผับโซนิคของเพื่อน ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนทำธุรกิจผิดกฎหมาย ก็แค่ห‍นุ่‍มหน้าตาดีเปลี่ยนสาวควง เมาหัวราน้ำเท่านั้น

ร่างบางในชุดเสื้อครอปแขนยาวอวดเอวบางวางแก้วเครื่องดื่มลง พร้อมส่งเงินให้บาร์เทนเดอร์ก่อนจะหมุนตัวจากไปอย่างหัวเสีย อุตส่าห์เสียเวลาตามอยู่หลายวัน แต่ครั้งนี้เซ้นส์ของเธอเหมือนจะทำงานผิดพลาดเสียแล้ว

เธอก้าวขายาวๆ เบียดแทรกเหล่านักท่องราตรีที่อยู่ในอาการเมามายออกจากผับหรู ยืนกอดอกริมถนนพร้อมกดรัวแป้นโทรศัพท์ในมือส่งข่าวให้ฝ้าย ก่อนจะเห็นแสงไฟหน้ารถของแท็กซี่ก็โบกมือเรียก หลังจากบอกจุดหมายเรียบร้อยก็ยังไม่วายบ่นกับเพื่อนสาวต่อที่ทำเธอเสียเวลามาหลายวัน

Line

Ivy : ข้อมูลแกมั่วมาก ฉันลองตามดูผู้ชายคนนั้นมาหลายวันแล้วนะ

Ivy : นอกจากเป็นพวกชอบปาร์ตี้ เปลี่ยนสาวควงไม่ซ้ำหน้า ก็ไม่เห็นวี่แววว่าจะทำธุรกิจมืดแบบที่แกบอกเลย

Faii : โห! อย่าบอกนะว่า ตั้งแต่ที่ฉันบอกแกเรื่องนี้ก็ตามสืบตลอดเลย

Ivy : ใช่สิ โคตรเสียเวลา

Faii : เออๆ งั้นก็ไม่ต้องแล้ว ฉันก็บอกแกแต่แรกแล้วว่าไม่ชัวร์ ไม่คิดว่าแกจะจริงจังขนาดนี้

Ivy : แค่มีเรื่องติดใจ แต่จะเลิกสนใจแล้วเนี่ย

เรื่องติดใจเดียวที่ว่าคือสายตาเหี้ยมโหดเย็นชาคู่นั้นในแวบแรกที่สบมองเธอ ไ‍อ‍วี่ไม่เชื่อว่าคนที่มีสายตาเช่นนั้นจะเป็นเพียงห‍นุ่‍มกะล่อน ไม่เอาไหน แต่ความเชื่อนั้นก็ถูกทำลายลงไปซะแล้ว หลังเธอพยายามตามดูพฤติกรรมของลี‍อ‍อ‍นต่อ กลับไม่มีวี่แววหลักฐานอะไรออกมาอีก และลี‍อ‍อ‍นก็ดูเหมือนจะไม่รู้ตัว แถมยังไม่เพิ่มการคุ้มกันแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าเพราะเขาไม่มีอะไรซุกซ่อน หรือแค่แสร้งอ่อยเหยื่อให้เธอเผยตัว แต่นั่นก็ทำให้นักข่าวสาวหมดความสนใจ ตัดสินใจหยุดตามข่าวเรื่องนี้ต่อ

เธอพูดคุยกับฝ้ายอีกสักพักก็เก็บมือถือ เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง มองแสงไฟบนท้องถนนและวิวต้นไม้ที่ผ่านไปด้วยสายตาว่างเปล่าไร้อารมณ์ ใจหนึ่งไ‍อ‍วี่ก็ตงิดใจในตัวลี‍อ‍อ‍นอยู่ แต่อีกใจก็คิดว่าคงเป็นเพียงข่าวโคมลอยเพื่อทำลายภาพลักษณ์นักธุรกิจหน้าใหม่เท่านั้น ทำความคิดในหัวเริ่มตบตีกันเองว่าจะเอายังไงต่อดี

“เฮ้อออออ~ เอาวะ! ลองดูพรุ่งนี้อีกวัน ถ้าเขายังโผล่หัวมาผับนี้อีกฉันเลิกตามจริงๆ แน่!”

ไ‍อ‍วี่พึมพำกับตัวเอง เธอก็ไม่อยากเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ หากว่าพยายามจนถึงที่สุดแล้วผลยังเหมือนเดิม ครั้งนี้คงจะปล่อยผ่านข่าวนี้ไปจริงๆ เสียที และสิ่งนั้นก็เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตนักข่าวสาวคนสวยไปตลอดกาล