Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
Episode 4 สะกดรอย
Zonic Pub
ผับหรูเปิดใหม่ล่าสุดใจกลางเมืองกำลังเป็นจุดเช็กอินยอดนิยมที่กลุ่มวัยรุ่นต้องลองมาให้ได้สักครั้ง แม้ว่าไอวี่จะไม่ใช่สาวสายปาร์ตี้ ยังเคยได้ยินชื่อผับแห่งนี้บ่อยครั้ง
สาวลูกครึ่งผมสีน้ำตาลยาวเป็นลอนถูกปล่อยสยายจนถึงกลางแผ่นหลัง เธอสวมกางเกงขายาวเข้ารูปคู่กับเสื้อสายเดี่ยวสีดำตัวจิ๋วโชว์หน้าท้องแบนราบที่มีรอยสักรูปขนนก ใบหน้ากระจ่างใสติดไร้อารมณ์ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางหนากว่าปกติจนดูสวยสะดุดตา เรียกความสนใจจากเหล่าชายหนุ่มในผับได้เป็นอย่างดี
ดวงตากลมสีน้ำตาลธรรมชาติกวาดมองการตกแต่งภายในร้าน ก้าวไปยังบาร์เครื่องดื่มที่อยู่อีกมุมของร้านพลางสอดส่ายสายตาหาหนุ่มเป้าหมายท่ามกลางฝูงชนนับร้อยที่กำลังปลดปล่อยอารมณ์สุดเหวี่ยงกับบรรยากาศรอบข้าง
“รับอะไรดีครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยถามเสียงทุ้มพร้อมรอยยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ส่งให้ลูกค้าคนสวย เรียกสติไอวี่ให้กลับเข้าร่าง
“มาร์ตินี่แก้วหนึ่ง” เธอตอบกลับเสียงเรียบ ซึ่งใบหน้าสวยจัดก็ยังคงเย็นชาดังเดิม
“ได้ครับ”
เมื่อชายหนุ่มจากไปผสมเครื่องดื่มตามที่เธอสั่ง หญิงสาวจึงเบนสายตากลับไปสนใจยังกลุ่มลูกค้าวัยรุ่นที่อยู่ในอาการสนุกสนานจากเสียงเพลงและฤทธิ์แอลกอฮอล์ ต่างโยกย้าย ตะโกนหวีดร้องไปตามจังหวะมันๆ ของดนตรี
ปลายนิ้วเรียวยาวเคาะเคาน์เตอร์บาร์ด้วยความเบื่อหน่าย หลังจากลองดูทั่วร้านแต่ก็ยังไม่เจอเป้าหมายที่เธอจะมาแอบส่องพฤติกรรมสักที ไม่นานหญิงสาวก็รับเครื่องดื่มสีใสบรรจุมาในแก้วทรงสูงพร้อมมะกอกดองด้านบน เธอกระดกดื่มเล็กน้อยปล่อยให้รสชาติขมฝาดร้อนผ่าวไหลลงคอ กำลังครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อดีหากวันนี้ไม่ได้ข้อมูลน่าสนใจกลับไป
ร่างบางเกร็งขึ้นเมื่อมีฝ่ามือปริศนาลูบเอวบางอย่างจาบจ้วง แล้วหนุ่มหน้าตี๋คนหนึ่งก็โผล่มาจากด้านหลัง ใช้ศอกเท้าเคาน์เตอร์บาร์ส่งสายตาวิบวับให้เธอ ความคุกรุ่นไม่พอใจปรากฏขึ้น ไอวี่จึงเลือกที่จะส่งสายตาเย็นเฉียบกลับไปทันที
“ปล่อยมือ” เสียงหวานแข็งกร้าวดูเอาเรื่อง ทำให้ชายมาใหม่รีบปล่อยมือออกจากเอวเธอทันที
“ขอโทษที ไม่ได้คิดจะลวนลามนะครับ ผมแค่อยากทำความรู้จักด้วยเฉยๆ”
“...” หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่หรี่ตาลง ส่งไอเย็นยะเยือกกลับไปแทน
“เฮ้~ คนสวยชื่ออะไรครับ”
“โปรดอย่ามารบกวนเวลาส่วนตัวของฉันดีกว่า...แล้วไอ้นิสัยมือไวก็เลิกซะด้วย ก่อนจะเจ็บตัว”
หนุ่มตี๋เกิดอาการเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าเพราะท่าทางเย็นชาหรือคำพูดขู่ของเธอกันแน่ที่ทำให้เขาแอบขนลุกหวั่นใจแปลกๆ ในเมื่อสาวสวยไม่เล่นด้วย เขาก็รีบชิ่งหนีไปจะดีกว่า ทำให้ไอวี่ได้อยู่ตามลำพังตามที่ต้องการอีกครั้ง
“เฮ้อออออออ~”
เธอระบายลมหายใจยาวด้วยความเบื่อหน่ายและหงุดหงิด เสียงเพลงดังๆ และคนจำนวนมหาศาลไม่ได้ทำให้สาวมนุษยสัมพันธ์ต่ำรู้สึกผ่อนคลายแม้แต่น้อย มือบางคว้าแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าขึ้นมากระดกดื่มทีเดียวหมด เตรียมจะหมุนกายออกจากผับ
แต่แล้วเรียวขาเพรียวยาวก็หยุดชะงัก เมื่อมีหนุ่มคุ้นตาเดินเข้ามาในร้านพอดี ออร่าความหล่อเจ้าเล่ห์ฉายชัดมาแต่ไกล เขาโปรยยิ้มซุกซนให้สาวๆ กลุ่มหนึ่ง ก่อนจะก้าวขึ้นไปยังชั้นสองของตัวผับพร้อมกลุ่มเพื่อนที่เดินตามหลัง ทำให้นักข่าวสาวที่คิดจะกลับบ้านเปลี่ยนใจทันที
เป้าหมายของเธอปรากฏตัวแล้ว
ลีออนพร้อมวิคเตอร์เพื่อนหนุ่มหน้าหล่อเหมือนตัวโกงร่างยักษ์ทิ้งกายลงยังโซฟากว้าง ไม่นานชายหนุ่มเจ้าของผับใหม่อย่างไคโรก็ลงมาจากห้องทำงานชั้นสาม เพื่อร่วมโต๊ะด้วย
“โผล่หน้ามาบ่อยเหลือเกินนะพวกมึง" เจ้าของผับทักเพื่อนทั้งสอง พลางเอนพิงเบาะนุ่มแล้วเอื้อมไปคว้าขวดแอลกอฮอล์มารินในแก้วเปล่าของตัวเอง
“ก็อยากมาอุดหนุนธุรกิจของเพื่อนหน่อยนี่หว่า ผับมึงใช้ได้เลยนี่ สาวเพียบ คนแน่นทุกคืน”
คำตอบของลีออนทำไคโรได้แต่ถอนหายใจส่ายหัวระอา
“พูดเหมือนลูกค้าฉิบหาย เอาจริงมึงก็แค่อยากจะมาหาสาวกลับบ้านด้วยเท่านั้นแหละ”
“เหอะ ด่าแต่กู มึงไม่เลยมั้ง ตั้งแต่เปิดผับสาวล้อมหน้าล้อมหลังเลยนี่” หนุ่มกะล่อนประจำกลุ่มตอกกลับเพื่อนรักไปบ้าง
“ของกูดีลแค่ขาประจำ ไม่เหมือนมึงที่ไม่เคยซ้ำหน้า”
“อย่าว่าแต่กู ไอ้นี่ก็ไม่ซ้ำเหมือนกัน” เขาไม่ยอมถูกด่าคนเดียว เบนสายตาไปยังเพื่อนร่างสูงใหญ่ข้างกายที่กำลังส่องสาวสวยด้านล่างตัวผับอยู่
“กินซ้ำทำไมในเมื่อเปลี่ยนบ่อยๆ ได้” วิคเตอร์แสยะยิ้มร้าย ดวงตาคมกริบวิบวับราวเสือหิวจ้องสาวหุ่นอวบอั๋นที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกกลมกลึงท่ามกลางกลุ่มเพื่อนตัวเองด้วยความสนใจ
“หึหึ สายตาอย่างนี้เจอสาวถูกใจแล้วสินะ” ลีออนแซวขึ้นอย่างรู้ทัน
“แล้ววันนี้มึงเอาสาวแนวไหนดีล่ะ” เพื่อนร่างสูงถามกลับเป็นการเย้าแหย่ โดยที่สายตาก็ยังไม่ละจากเหยื่อที่ตนหมายตา
“ขอสาวน่ารักขี้อ้อนแล้วกัน เปลี่ยนบ้างแก้เบื่อ"
“กูละเหนื่อยกับพวกมึงสองคน” ไคโรพ่นลมหายใจยาวแล้วคว้าแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นดื่ม ก่อนจะเอ่ยถามหาอีกหนุ่มหนึ่งที่ไม่ได้มาด้วย "ไอ้โอนิกซ์ล่ะ?”
“กูลองโทรชวนแล้ว” ลีออนไหวไหล่ตอบกลับ พร้อมหันไปหาวิคเตอร์ที่สนิทกับเพื่อนคนนั้นที่สุดเป็นการคาดคั้นเพิ่ม
“ไม่โผล่มาหรอก มันบ้างานจะตาย”
เหล่าชายหนุ่มพูดคุยกันต่ออีกครู่ใหญ่ ไม่นานทั้งลีออนและวิคเตอร์ก็ได้สาวมาคลอเคลียตามต้องการ ส่วนไคโรก็แยกตัวกลับขึ้นไปทำงานยังชั้นสามก่อน ปล่อยให้เพื่อนทั้งสองคนลูบไล้หยอกเย้ากับสาวสวยตรงสเป็กของตนต่อไป
ไอวี่ยังคงนั่งอยู่หน้าบาร์เครื่องดื่ม ดวงตาคู่สวยของนักข่าวสาวจับจ้องไปยังลีออนไม่คลาดสายตา ไม่มีร่องรอยอารมณ์ใดๆ นอกจากการพิจารณาพฤติกรรมของชายหนุ่มเงียบๆ
ลีออนเป็นหนุ่มหล่อลูกครึ่งท่าทางอารมณ์ดี ยิ้มเก่ง ผิดกับเพื่อนร่างสูงกล้ามแน่นข้างกาย ทำเขาดูเป็นหนุ่มเจ้าสำอางไปเลย และขนาดเธอมองจากระยะไกล ยังสัมผัสได้ถึงความเจ้าชู้และเสน่ห์เปี่ยมล้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์สามารถเขย่าหัวใจสาวน้อยสาวใหญ่ให้วูบไหวได้เลย
มือของเขาโอบเอวสาวหมวยน่ารักข้างกาย พร้อมโน้มตัวไปกระซิบพูดคุยด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เธอคนนั้นจะทำท่าทางขวยเขิน แล้วแสร้งทุบอกแกร่ง ทำคนมองได้แต่กลอกสายตาเบื่อหน่าย กำลังคิดว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่กันแน่ นอกจากมานั่งดูหนุ่มกะล่อนเต๊าะสาว
ไอวี่คงกลับไปแล้ว แต่หลังจากเห็นบรรดากลุ่มเพื่อนของเขาในวันนี้ ก็พอจะสัมผัสได้ถึงรังสีอันตรายบางอย่าง แถมดูเหมือนว่าเจ้าของผับแห่งนี้ก็จะเป็นเพื่อนเขาเช่นกัน การจะสามารถสร้างผับหรูหราใจกลางเมืองเช่นนี้ได้ เบื้องหลังก็คงต้องมีเส้นสายกับตำรวจพอสมควร ทำให้ข่าวลือที่ว่าลีออนอาจจะเกี่ยวข้องกับธุรกิจสีดำเริ่มมีมูลขึ้นมาเล็กน้อย
นักข่าวสาวพยายามกลมกลืนไปกับฝูงชน ใช้ความมืดสลัวและระยะห่างแอบลอบสังเกตอยู่เงียบๆ แต่แล้วหัวใจดวงน้อยก็สะดุดวูบเมื่อหนุ่มที่เธอจ้องมาตลอดคืนตวัดสายตาขึ้นมองยังทิศทางที่เธอนั่งอยู่ ชั่ววินาทีที่สองสายตาสอดประสานกันทำขนในกายหญิงสาวลุกวาบ แววตาที่เคยขี้เล่นกลับเหี้ยมเกรียม ดุดันผิดกับภาพลักษณ์สนุกร่าเริงก่อนหน้าสิ้นเชิง ไอวี่เป็นฝ่ายหลบสายตาไปก่อน คว้าแก้วเหล้าตรงหน้ามาดื่ม ทำราวกับเมื่อครู่ไม่ได้ตั้งใจมองเขา
แม้จะไม่แน่ใจว่าเป้าหมายยังจับจ้องเธออยู่ไหม แต่ก็หนาวสันหลังแปลกๆ กับความเปลี่ยนแปลงฉับพลันของหนุ่มเพลย์บอยที่ดูไร้พิษสงในตอนแรก ดูท่าชายคนนี้จะไม่ใช่แค่หนุ่มเจ้าชู้บ้านรวยธรรมดาซะแล้ว
“เป็นอะไรวะ ทำหน้าเครียดเชียว” วิคเตอร์ขมวดคิ้วหันกลับมาหาเพื่อน ที่จู่ๆ ก็มีท่าทีเปลี่ยนไป
“ไม่รู้ดิ เหมือนถูกคนจ้อง” ลีออนยังคงกวาดสายตาไปยังเบื้องล่างเพื่อหาตัวการที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกจับตามองมาหลายชั่วโมงด้วยความหงุดหงิด และก็ได้สบสายตากับสาวสวยคนหนึ่ง ซึ่งเขาก็ไม่คิดว่าจะเป็นหญิงสาวคนนั้น แต่หลังจากนั้นสายตาคมกริบคู่สวยก็ยังวนเวียนอยู่กับร่างเซ็กซี่ของเธอไม่เลิก
“มีสาวส่งสายตาให้หรือเปล่า”
“ไม่เอานะคะคุณลีออน ไหนบอกว่าคืนนี้จะกลับพร้อมลูกปลาไงคะ” สาวหมวยข้างกายรีบหันมามุ่ยหน้า กะพริบตาออดอ้อนพอได้ยินว่าอาจจะมีสาวอื่นหมายตาลีออนเช่นกัน
คำพูดนั้นช่วยเบนความสนใจของหนุ่มเจ้าสำราญให้กลับมาหัวเราะขบขันแล้วหยอกล้อกับเธอต่อ
“กลับพร้อมลูกปลาคนเดียวครับ รับปากแล้วนี่นา”
“น่ารักที่สุดเลยค่ะ...คืนนี้ปลาจะยอมเอาใจคุณลีออนทุกอย่างเลย”
ใบหน้าน่ารักซบลงยังอกแกร่งพร้อมกระซิบคำพูดสื่อความหมายเป็นการเชิญเชื้อ เสือร้ายแค่นหัวเราะในลำคอท่าทางพึงพอใจ พร้อมกระชับร่างบางแนบชิด มือไม้ซุกซนลูบไล้ไปตามท่อนขาหญิงสาว สร้างความวูบหวามร้อนรุ่มให้แก่คนตัวเล็ก แต่เธอก็ยังพยายามรักษาภาพพจน์สาวขี้อายต่อไป แล้วปรามชายหนุ่มเสียงหวาน
“ไม่เอาสิคะ คนอยู่เยอะ ปลาอายนะ"”
“หึหึ แล้วถ้าอยู่กันสองคนจะไม่อายใช่ไหม”
“อื้ออออ~ คุณลีออนอ่า พูดอะไรก็ไม่รู้”
“น่ารักจริงๆ”
เพลย์บอยหนุ่มยิ้มกว้างเอ่ยแซวเธอเป็นการเย้าแหย่เพิ่มเติม ทำเหมือนไม่ได้สนใจสายตาจากบุคคลปริศนาที่จับจ้อง แต่สัญชาตญาณก็ทำให้หนุ่มตัวร้ายระแวดระวังอยู่ตลอดเวลา วางท่าเรื่อยเปื่อย แต่ก็ยังหาโอกาสหลายครั้งกวาดมองเบื้องล่างเพื่อหาตัวคนร้ายให้เจอ ซึ่งมันก็ยากเหลือเกินในการจะหาตัวใครก็ไม่รู้ท่ามกลางแสงวิบวับ และคนจำนวนมากเช่นนี้
วิคเตอร์เองก็ไม่ได้เก็บคำพูดของลีออนมาใส่ใจ ซุกปลายจมูกโด่งคลอเคลียร่างอวบอิ่มเร้าอารมณ์ของสาวฮอตข้างกายแทน
สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องปกติของกลุ่มเขาไปเสียแล้ว จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนเกือบตีหนึ่งคู่ของวิคเตอร์แยกตัวกลับไปก่อนแล้ว ตอนนี้ทั้งโต๊ะจึงเหลือเพียงแค่ลีออนกับลูกปลาเท่านั้น ใบหน้าหล่อเหลาเจ้าเล่ห์ชำเลืองมองไปยังเคาน์เตอร์บาร์เครื่องดื่มอีกด้านของผับ ก่อนจะหรี่ตาลงหันซ้ายแลขวาสอดส่องไปรอบบริเวณ แต่ก็ไร้เงาของสาวสวยคนนั้นเสียแล้ว ไม่รู้ว่าเธอหายตัวไปตั้งแต่เมื่อไหร่
ใจแกร่งวูบโหวงแปลกๆ อย่างไร้เหตุผล ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกเสียดายเธอคนนั้น ทั้งที่เขาก็แทบจะมองหน้าตาเธอได้ไม่ชัด แต่อะไรบางอย่างในตัวเธอกลับดึงดูดสายตาเขาอยู่บ่อยครั้ง
“อื้ออออ~ คุณลีออนขา ปลาว่าปลาเมาแล้วละค่ะ”
ร่างสูงเบนสายตากลับมาสนใจหญิงสาวในอ้อมกอดตัวเองอีกครั้ง ใบหน้าน่ารักแดงจัดด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ฟุบซุกไซ้อยู่กับแผงอกกว้าง แต่แล้วดวงตาที่เคยวิบวับซุกซนก็เปลี่ยนเป็นเรียบเฉยไร้ความรู้สึก
“อืม...เมาก็กลับไปสิ ฉันขอตัว”
“!!!”
ลูกปลาหน้าเหวอ ตั้งตัวไม่ทัน เพราะเมื่อเขาพูดจบก็ผลักกายเธอออกห่าง ก่อนจะลุกเดินหนีไปเสียดื้อๆ ทำเธองุนงงมากว่าไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจถึงได้ทิ้งเธอเอาไว้กลางทางเช่นนี้
“ดะ...เดี๋ยวสิคะ คุณลีออน!”
สาวหมวยเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงดัง แต่คนตัวสูงก็ทำเพียงยกมือขึ้นโบกลาโดยไม่หันกลับมาด้วยซ้ำ ภาพลักษณ์น่ารักขี้อายที่เพียรสร้างมาตลอดคืนถูกโยนทิ้งไปทันที ยกมือขึ้นยีเส้นผมจนยุ่งเหยิงระบายความหงุดหงิดในใจที่ปล่อยหนุ่มเจ้าชู้ตัวร้ายหลุดมือไปได้
“อะไรกันวะเนี่ย!”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
