7 ระบายออกมา

“หนูยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ แล้วก็ไม่คิดจะมีด้วย”

“ทำไมล่ะ พี่ว่าฟ้าก็สวยนะ ไม่น่าจะยังโสด” เขาชมออกมาจากใจจริงเพราะเธอคนนี้สวยและดูมีเสน่ห์มากๆ

“เราเพิ่งรู้จักกันเอง หนูคงบอกพี่ไม่ได้ทุกเรื่อง”

“แต่พี่ว่าเพราะเราเพิ่งรู้จักกันหนูน่าจะบอกพี่ได้ทุกเรื่อง”

“หมายความว่ายังไงคะ”

“ก็เพราะเราสองคนมาเที่ยวไงล่ะ ต่างคนต่างก็มาจากคนละที่พอเที่ยวเสร็จต่างก็แยกย้ายกันไป การเล่าเรื่องของกันและกันให้อีกฝ่ายฟังมันก็เป็นการระบายออกอย่างหนึ่งและมั่นใจได้ไงว่าเขาจะไม่เอาเรื่องของเราไปพูดต่อที่ไหนเพราะคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว”

“พี่พูดเหมือนอยากเล่าอะไรให้หนูฟังเลยนะคะ”

“อยากฟังเรื่องของพี่ไหมล่ะ มันเป็นตลกร้ายในชีวิตพี่นะ”

“ถ้าพี่คิดว่าเล่าให้หนูฟังแล้วมันโอเค หนูฟังก็ได้เพราะยังไงคืนนี้หนูก็ไม่มีที่ไปอยู่แล้ว”

แดเนียลเล่าเรื่องราวความรักของตนเองตั้งแต่เริ่มต้นจีบวรัญญาในตอนที่หญิงสาวไปเรียนต่อที่อเมริกา และพอหญิงสาวเรียนจบกลับมาที่เมืองไทยเขาก็ตามเธอกลับมาด้วย

เขามาสมัครเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือและทำธุรกิจโรงเรียนสอนภาษาร่วมกับเธอและเพื่อนอีกหนึ่งคน เขาเล่าอย่างไม่มีปิดบัง

ขณะที่เล่าน้ำเสียงของเขาก็เจ็บปวดทำให้ปลายฟ้ารู้สึกเห็นใจเป็นอย่างมากเพราะเขาอุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลและคิดว่าจะมาใช้ชีวิตกับผู้หญิงที่ตัวเองรักแต่เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง เขาถูกทิ้งให้อยู่ต่างเมืองอย่างเดียวดาย

“ทำไมพี่ไม่คิดจะกลับไปประเทศของพี่เหรอคะ” เพราะเธอเจอเหตุการณ์แบบเขาเธอคงกลับไปหาคนที่บ้าน

“พี่ชอบเมืองไทยมาก และถึงพี่จะกลับไปที่นั่นพี่ก็ไม่เหลือใครแล้วน่ะสิ”

“หมายความว่ายังไงเหรอคะ แล้วพ่อแม่พี่ล่ะคะ”

“พ่อกับแม่พี่เสียไปนานแล้ว พี่ตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่นี่ไงล่ะ”

“เรื่องของพี่มันน่าเศร้าเหมือนกันนะคะ แต่พี่ก็เก่งมาก ถ้าเป็นหนูเจอเรื่องแบบนี้ก็คงไปไม่เป็น”

“แรกๆ ก็แทบแย่นะ แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว”

“พี่จะเข็ดกับความรักไหมคะ”

“พี่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกันนะ ความรักมันไม่ได้ผิดอะไร มันก็อยู่ของมันเฉยๆ แต่มันจะผิดก็คงผิดที่เราสองคนรักกันไม่มากพอมือที่จับกันมันไม่แน่นพอ”

“พี่พูดอะไรแบบนี้หนูขนลุกเลยค่ะ” ปลายฟ้าไม่เคยคุยเรื่องแบบนี้กับใคร ในมุมมองของเธอแล้ว การเลิกกันแบบนี้มันเจ็บปวดมาก

“แล้วฟ้าล่ะมีอะไรจะระบายกับพี่มั้ย”

“เรื่องของฟ้าไม่น่าสนใจหรอกค่ะ มันก็แค่เรื่องของเด็กวัยรุ่นที่ไม่รู้จักแบ่งเวลาให้ดี”

“เล่าให้พี่ฟังสิ บางทีได้ระบายออกมามันอาจจะดีขึ้นนะ”

“เรื่องมันนานมาแล้วค่ะ”

“เล่ามาเถอะยังไงคืนนี้พี่ก็ยังไม่อยากจะกลับห้อง”

ปลายฟ้าเล่าแค่ว่าเธอมีแฟนและจริงจังกับความรักและให้เวลากับแฟนมากไปหน่อยจนลืมรักตัวเองทำให้พลาดที่จะเรียนในคณะที่ตัวเองชอบ

“เพราะแบบนี้หรือเปล่าถึงยังไม่มีแฟนและไม่คิดจะมีแฟน”

“ค่ะ หนูกลัวจะเป็นเหมือนเดิม”

“แต่พี่ว่าฟ้าน่าจะเรียนรู้จากเรื่องในอดีต และจะไม่ทำมันพลาดอีก”

“มันก็ไม่แน่หรอกค่ะ ฟ้าเป็นคนที่รักใครแล้วทุ่มเทสุดๆประมาณว่าคลั่งรักค่ะ”

“ผู้ชายที่ได้เป็นแฟน คงจะเป็นผู้ชายที่โชคดีมากๆ”

“พี่คิดยอย่างนั้นเหรอคะ”

“ก็ฟ้าเป็นคนที่สวยมากรู้มั้ย ผู้ชายที่ได้แฟนสวยและคลั่งรักถ้าไม่เรียกว่าโชคดีแล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ”

“พี่แดนก็เป็นคนที่หล่อมากเหมือนกันค่ะ”

สองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะจากนั้นก็ดังดื่มกันจนกระทั่งเกือบจะตีสอง แดเนียลก็ชวนปลายฟ้ากลับเพราะมันดึกมากแล้ว

“ฟ้าพักที่ไหนพี่จะเดินไปส่ง”

“โรงแรมด้านหลังเราเองค่ะ พี่แดนไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะหนูกลับเองได้”

“ไม่เมาใช่ไหม” เขาเห็นหน้าเธอแดงจนถึงลำคอก็อดห่วงไม่ได้

“กินแค่นี้ไม่เมาหรอกค่ะ” ถึงแม้ปลายฟ้าจะเป็นเด็กเรียนและเพิ่งเคยเข้าสถานบันเทิงแต่เธอก็เคยซื้อแอลกอฮอล์มาดื่มที่ห้องกับเพื่อนอยู่บ่อยๆ การดื่มไปแค่นี้จึงเป็นอะไรที่สบายมาก

“พี่ก็พักที่นี่เหมือนกัน”

ทั้งสองคนเดินกลับมายังโรงแรม ปลายฟ้าออกจากลิฟต์ที่ชั้น 15 ส่วนแดเนียลนั้นพักที่ชั้น 17

คืนนี้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นมากๆ ที่ได้ระบายเรื่องในใจออกมาเพราะตั้งแต่เขาเลิกกับวรัญญาก็ไม่ได้คุยเรื่องนี้กับใครเลย แดเนียลไม่ค่อยไม่มีเพื่อนที่เมืองไทย เขามาอยู่ที่นี่ก็เพราะวรัญญา

ชายหนุ่มพยายามข่มตานอนแต่ก็ยังคงนอนไม่หลับจู่ๆ เขาก็คิดถึงใบหน้าสวยของปลายฟ้า รอยยิ้มและแววตาที่ฟังเขาเล่าเรื่องในอดีตอย่างตั้งใจมันทำเขารู้สึกประทับใจมาก เธอทำให้เขาคลายความเจ็บปวดไปได้มากเลยทีเดียว แดเนียลก็ไม่กล้าคิดอะไรกับเธอไปมากกว่าคนรู้จักเขายังเข็ดกับความรัก อีกทั้งผู้หญิงคนนั้นก็ไม่คิดจะมีแฟนเรื่องระหว่างเธอกับเขามันก็คงเป็นแค่ความบังเอิญที่ได้มาเจอและพูดคุยกันในคืนที่ต่างคนต่างเหงา

หรือบางทีฟ้าอาจจะส่งเธอมาปลอบใจเขาในวันที่รู้สึกแย่ๆ ก็เป็นได้ ถ้าหากมันเป็นแบบนั้นจริงๆ พรุ่งนี้เขาจะลองชวนเธอไปเที่ยวด้วยกันอย่างน้อยมันก็ยังดีกว่าเที่ยวคนเดียว