5 ผ่อนคลาย

เวลาสามวันที่บิดามารดาอยู่ที่บ้านผ่านไปอย่างรวดเร็ววันนี้เฮนรี่และเพ็ญนภามารดาของปลายฟ้าก็ต้องเดินทางไปทำงานอีกแล้ว

“แม่จะกลับมาเมื่อไหร่คะ”

“น่าจะอีกสองอาทิตย์จ้ะลูก ถ้าหนูเหงาจะบินตามแม่ไปก็ได้นะลูก”

“แม่คะ ช่วงที่กับพ่อไม่อยู่หนูขอไปเที่ยวภูเก็ตได้ไหมคะ”

“กับใครละใช่เพื่อนที่มหาวิทยาลัยหรือเปล่า”

“ไปคนเดียวค่ะแม่”

“ไปคนเดียวเหรอลูก แม่ว่าให้พี่ฝนไปด้วยดีไหม” คุณเพ็ญนภาหมายถึงเด็กรับใช้ที่อายุมากว่าปลายฟ้าแค่ไม่กี่ปี

“ไม่เป็นไรค่ะแม่ ไปเที่ยวคนเดียวหนูว่ามันน่าจะสะดวกกว่า”

“แล้วฟ้าได้ที่พักหรือยัง”

“ได้แล้วค่ะ “ ปลายฟ้าบอกชื่อโรงแรมแห่งหนึ่งที่อยู่บนชายหาดป่าตองให้กับมารดา

“แม่นึกว่าฟ้าจะพักที่โรงแรมของเพื่อนพ่อ”

“ไม่ดีกว่าค่ะแม่หนูเกรงใจ เอาไว้เราไปเที่ยวเป็นครอบครัวค่อยไปพักที่นั่นก็ได้ค่ะ”

“หนูไปคนเดียวแม่ก็อยากให้หนูพักที่เดิม ไปพักที่อื่นแบบนี้แม่ห่วงแย่”คุณเพ็ญนภาเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวถึงแม้ปลายฟ้าจะเก่งเดินทางคนเดียวมาตลอดแต่เธอก็เป็นผู้หญิงและยังสวยมากๆ อีกด้วย

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะแม่ แม่ก็รู้ว่าหนูดูแลตัวเองได้”

“นั่นสินะ แม่ทิ้งให้ฟ้าดูแลตัวเองมาตั้งหลายปีแม่ขอโทษนะฟ้าที่มีเวลาให้หนูน้อยเหลือเกิน”

“แม่ขา อย่าพูดยังนั้นสิคะ หนูไม่เคยโกรธแม่กลับพ่อเลยหนูรู้ว่าแม่กับพ่อทำงานหนักก็เพื่อหนู”

“ถ้างั้นแม่อวยพรให้ฟ้าเที่ยวให้สนุกนะ ดูแลตัวเองดีๆ อย่าหลงไปกับใครง่ายๆ”

“แม่ขาหนูอายุ 20 แล้วนะคะไม่ใช่เด็กน้อยสามขวบ”

“ก็เพราะอายุ 20 แล้วน่ะสิแม่ถึงได้ห่วงมาก ทั้งสาวทั้งสวยแบบนี้แม่เรากลัวเหลือเกินว่าจะมีผู้ชายมาหลอก”

“จะมีผู้ชายที่ไหนมาหลอกหนูล่ะคะ หนูนี่แหละจะไปหลอกผู้ชาย”

“ดูพูดเข้านั่น แก่นจริงเชียวลูกสาวแม่” คุณเพ็ญนภาหัวเราะด้วยความเอ็นดู เธอรู้ว่าปลายฟ้าไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด

“หนูอวยพรให้แม่กับพ่อเดินทางปลอดภัยนะคะ”

“จ้ะลูก ถ้าเปลี่ยนใจจะบินตามแม่กับพ่อไปก็ได้นะ ครั้งนี้แม่จะอยู่ที่สิงคโปร์นานเลย”

“ค่ะแม่ถ้าหนูเบื่อแล้วจะตามไปนะคะ”

ปลายฟ้ารับปากมารดาไปแบบนั้นแต่ก็ไม่คิดจะบินตามไปเพราะรู้ว่าถ้าไปถึงสิงคโปร์แล้ว เธอก็ต้องเที่ยวคนเดียวอยู่ดี แล้วอีกอย่างก็ไม่อยากจะรบกวนเวลาทำงานของบิดามารดา

เมื่อส่งทั้งสองขึ้นรถแล้วปลายฟ้าก็กลับมาห้องนอนของตนเองเก็บของใช้ส่วนตัวจนครบก่อนจะขับรถกลับไปยังคอนโดมิเนียมของตัวเองอีกครั้ง

หญิงสาวจัดกระเป๋าเดินทางใบย่อมและนอนดูทีวีระหว่างรอให้ถึงเวลาเดินทาง

ปลายฟ้ามาถึงสนามบินภูเก็ตในเวลาบ่ายซึ่งมีรถของทางโรงแรมมารับ

โรงแรมที่เธอเข้าพักเป็นโรงแรมสี่ดาวซึ่งที่นี่ไม่ค่อยมีคนไทยเข้าพักเท่าไหร่และก็เป็นเหตุผลที่ปลายฟ้าเลือกพักที่นี่

เมื่อเข้าที่พักแล้วปลายฟ้าก็รอให้ถึงเวลาเย็น หญิงสาวจึงสวมชุดว่ายน้ำและเดินเล่นบนชายหาด ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังตกดินตรงหน้า เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปและอัพลงสตอรี่เพื่อนๆ มากดไลค์อยู่ไม่น้อย บางคนก็ถามว่าเธอมากับใคร ปลายฟ้าตอบกลับข้อความของเพื่อนจนครบก่อนจะกลับมาว่ายน้ำที่สระของทางโรงแรมซึ่งตอนนี้มีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติกำลังว่ายน้ำอยู่ไม่กี่คน

เมื่อว่ายน้ำจนเหนื่อยเธอก็กลับขึ้นห้องอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะออกไปทานอาหารซึ่งวันนี้หญิงสาวเลือกไปทานอาหารตามรีวิวที่อ่านมาในพันทิป ร้านเล็กๆ แต่รสชาติอาหารค่อนข้างถูกปากปลายฟ้าทานอาหารได้มากกว่าปกติ เธอนั่งอยู่นานก่อนจะลุกมาเดินย่อยและกลับมาที่โรงแรมในเวลาสามทุ่ม

หญิงสาวนอนกลิ้งไปกลิ้งงมา แต่ก็ยังรู้สึกเบื่อจึงเปลี่ยนชุดและคิดว่าจะไปลงฟังเพลงที่บาร์ข้างโรงแรมที่เธอเดินผ่านเมื่อตอนหัวค่ำ

บริเวณรอบโรงแรมมีทั้งบาร์และผับให้เข้าไปนั่งดื่ม ปลายฟ้าตัดสินใจเดินเข้าไปในบาร์แห่งหนึ่งที่ดูแล้วน่าจะเหมาะกับตนเองมากที่สุด

หญิงสาวไม่เคยเที่ยวสถานบันเทิงแบบนี้มาก่อนเพราะตอนอยู่กรุงเทพก็เอาแต่เรียน แต่การมาเที่ยวภูเก็ตครั้งนี้เธอคิดจะใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างเต็มที่ เพราะที่นี่ไม่มีใครรู้จักเธอและนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ช่วงนี้ก็มีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้น

พนักงานด้านนอกของบาร์ขอตรวจบัตรประชาชนเพราะเห็นว่าหญิงสาวหน้าตายังเด็กมากจึงต้องดูให้แน่ใจว่าอายุเธอครบ 20 ปีบริบูรณ์แล้ว เมื่อตรวจจนแน่ใจปายฟ้าจึงได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านในได้

บาร์แห่งนี้ขนาดไม่กลาง ลูกค้าที่มาใช้บริการไม่มากเท่าไหร่และเท่าที่เธอปรายตามองจนทั่วก็เห็นว่าที่นี่ไม่มีคนไทยเลยสักคน

หญิงสาวเลือกไปนั่งยังเคาน์เตอร์เครื่องดื่มที่มีบาร์เทนเดอร์คอยบริการเครื่องดื่ม แม้จะเคยมาครั้งแรกแต่ปลายฟ้าก็รู้ว่าจะต้องสั่งเครื่องดื่มยังไง หญิงสาวศึกษาเรื่องนี้มาหมดแล้วเพื่อที่ว่าเวลามาถึงจะได้ไม่หน้าแตกตอนสั่ง

เมื่อบาร์เทนเดอร์ส่งค็อกเทลดีกรีไม่แรงเท่าไหร่ให้ ปลายฟ้าก็นั่งจิบและฟังเพลงไปด้วยมันทำให้ปลายฟ้าผ่อนคลายมากขึ้น

หญิงสาวสั่งเครื่องดื่มแก้วที่สองมาดื่มยังไม่ถึงครึ่งแก้วก็มีคนมาขอนั่งด้วย

เขาเป็นชายชาวต่างชาติรูปร่างสูง หน้าตาถือว่าหล่อมากแต่แววตาของเขาดูเศร้าและใบหน้าไม่ค่อยรับแขกเท่าไหร่ ปลายฟ้าคิดว่าคนที่มาเที่ยวที่นี่หลายๆ คนก็คงอยากผ่อนคลายหรือไม่ก็หนีจากเรื่องเครียดๆ เหมือนกับเธอที่หนีความเหงามานั่งดื่มคนเดียว