บทที่ 7 แผนหลอกล่อ

พวงชมพูรู้สึกถึงอาการสั่นของขาที่กำลังก้าวเดินเข้าไปในห้องนอนของปราณปวิช และหัวใจที่เต้นแรงขณะมองร่างสูงใหญ่ที่นั่งรอตนอยู่บนเตียง ยิ่งเขาส่งยิ้มให้ตน ใจสาวก็ยิ่งสั่น เพราะทำให้ใบหน้าเขาหล่อและมีเสน่ห์มากขึ้น

พวงชมพูแพ้รอยยิ้มปราณปวิช...

“พี่พร้อมแล้ว ชมมานวดให้พี่ได้เลยนะ” ปราณปวิชเอ่ยเสียงนุ่ม ทำตัวเหมือนพี่ชายใจดี “แล้วนั่นถืออะไรมา หรือว่าเป็นน้ำมันนวด”

“ใช่ค่ะ เป็นน้ำมันนวดตัวค่ะ แล้วก็ผ้าขนหนูค่ะ เอาไว้เช็ดหลังนวดเสร็จ” พวงชมพูตอบ “เมื่อกี้ที่นวดให้คุณป้า ชมใช้น้ำมันแค่ตรงท้ายทอยค่ะ อยากนวดตรงไหนก็ทาตรงนั้นค่ะ”

“มันต่างกับไม่ใช่น้ำมันนวดยังไงล่ะ” ข้อนี้ปราณปวิชถามด้วยความอยากรู้

“น้ำมันนวดตัวเป็นการบำบัดอย่างหนึ่งค่ะ กระตุ้นการทำงานของระบบประสาท ลดอาการตึงเครียด ผ่อนคลายจากความเมื่อยล้า กระตุ้นระบบไหลเวียนของเลือดด้วยค่ะ แล้วยังมีประโยชน์อีกหลายอย่างค่ะ” พวงชมพูตอบเท่าที่รู้

“ประโยชน์เยอะดีนะ พี่ไม่ยักกะรู้ เคยแต่นวดธรรมดา” ปราณปวิชพูดตอบโต้ “ชักอยากลองแล้วสิ งั้นนวดน้ำมันให้พี่นะ พี่เมื่อยมากเลย”

“ถ้าพี่ปราบอยากนวดทั้งตัว ต้องเปลี่ยนชุดนะคะ ใส่แค่กางเกงขาสั้นค่ะ” พวงชมพูบอก

“ได้สิ ไม่มีปัญหา” เขาลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ในตู้เสื้อผ้า ก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อผลัดเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นกางเกงเพียงตัวเดียว พอเดินออกมาก็พบว่าพวงชมพูกำลังเตรียมการนวดอยู่บนเตียง เธอกำลังใช้ผ้าสีขาวปูลงบนที่นอนกันน้ำมันนวดตัวไหลซึมเลอะที่นอนขณะนวด

พวงชมพูมองเจ้าของห้องที่เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วใจสั่น พอใจในหน้าตาอันหล่อเหลาไม่พอ ตอนนี้เธอกำลังหลงใหลรูปร่างกึ่งเปลือยของเขา เธอเคยเห็นนายแบบหรือผู้ชายที่ออกกำลังกายเรียกกล้ามเนื้อให้ได้สัดส่วนเช่นเขาแต่ในทีวี นิตยสารหรือในอินเตอร์เน็ต เพียงแค่เห็นผ่านสื่อต่างๆ ก็แทบจะกรีดร้อง ทว่าเวลานี้เธอเห็นด้วยตาตัวเองในระยะใกล้ อีกทั้งเรือนร่างของเขายังสวยกว่าชายหลายคนที่เห็นผ่านสื่อ ใจพวงชมพูเต้นแรง มือเท้าเย็นไปหมด

“ไม่เคยเห็นผู้ชายแต่งตัวแบบนี้หรือไง มองพี่ตาค้างเชียว” เสียงปราณปวิชดึงสติพวงชมพูให้กลับมา ดวงหน้าหวานเห่อร้อน แก้มทั้งสองข้างขึ้นเลือดฝาด “ว่าไง ไม่เคยเห็นเหรอ”

หัวใจพวงชมพูเต้นโครมครามหนักมาก เพราะตอนนี้เขามาหยุดยืนตรงหน้าตน ระยะห่างเพียงแค่หนึ่งศอก เธอหลุบตามองต่ำไม่กล้าสบตาเขา ทว่าเธอรู้สึกหวิวๆ ในอกคล้ายเป็นลม เมื่อเห็นความกำยำอันสวยงามตรงช่วงอกและหน้าท้องของปราณปวิช

โอ้...แม่เจ้า อยากจะเป็นลม

“ว่าไง ไม่เห็นตอบพี่เลย”

เขาโน้มศีรษะลงมาถาม เป็นจังหวะที่พวงชมพูเงยหน้าหมายจะตอบเขา ส่งผลให้ใบหน้าของทั้งคู่ชิดใกล้กัน ปลายจมูกสัมผัสกันอย่างไม่ตั้งใจ

ไม่ได้ตั้งใจน่ะหรือ...ปราณปวิชตั้งใจเต็มๆ

พวงชมพูที่ไม่เคยใกล้ชิดชายใดมากก่อน ถึงกับตกใจ ร่างแข็งดุจหิน ทำอะไรไม่ถูก อยากก้าวถอยหลังเพื่อให้ร่างกายตนออกห่างร่างหนา ทว่าเท้าก็แข็งเหลือเกินไม่ขยับไปไหน มองเขานิ่งค้างอยู่อย่างนั้นพร้อมกับหัวใจเต้นระส่ำจากความตื่นเต้น

กลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างอรชรที่ปราณปวิชสูดดมเข้าไป ช่างหอมเย้ายั่วอารมณ์ดีแท้ มันไม่ใช่ความหอมจากน้ำหอม แต่เป็นกลิ่นกายสาวหอมจรุงใจ ความหอมตอนนี้แผ่กระจายไปทั่วร่างเขา มีปฏิกิริยากับต่อมความใคร่ เพียงแค่ได้กลิ่นหอมจากกายสาวเขายังรู้สึกเช่นนี้ หากได้สัมผัสแตะต้องโลมไล้ทั่วเรือนร่าง เขาไม่อาจคาดเดาได้เลยว่า อารมณ์ตอนนั้นอยู่ในระดับใด

ริมฝีปากสีชมพูอ่อนรูปกระจับของพวงชมพูที่มองเห็น ทำให้เกิดประโยคหนึ่งขึ้นในใจ “ปากน่าจูบชะมัด” ปราณปวิชอยากจูบปากสาวจนตัวเนื้อสั่น อยากรั้งร่างเธอเข้ากอดแล้วบดจูบให้หนำใจ

ยังก่อน...เขาต้องระงับความปรารถนาไว้ก่อน รอให้เหยื่อติดเบ็ดมากกว่านี้ รับรองว่า ปราณปวิชจะทำให้เธอรักและหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น