บทที่ 8 ตกหลุมพราง 1

“พี่ขอโทษนะชม พี่ไม่ได้ตั้งใจ” เขาเป็นฝ่ายถอยหลังหนึ่งก้าว ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษสุดๆ

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ปราบ” พูดไปหัวใจยังเต้นแรงไป “เรามาเริ่มนวดกันเลยดีไหมคะ พี่ปราบเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก คงอยากพักผ่อน”

“ได้สิ เมื่อยตัวมากเลย”

คนพูดทำตัวเนียน ทำให้สมจริงว่าเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศหมาดๆ

“ชมขอยืมมือถือพี่ปราบค่ะ ชมจะเปิดเพลงค่ะ”

“ทำไมต้องเปิดเพลงด้วยล่ะ” ปราณปวิชเป็นจอมสงสัย

“เสียงเพลงเบาๆ อย่างเช่นดนตรีคลาสสิกเปิดระหว่างนวดจะทำให้รู้สึกผ่อนคลายค่ะ บางคนหลับตอนนวดก็มีค่ะ” เธอตอบเหตุผล

“อ๋อ ได้สิ” เขาเดินไปหยิบมือถือส่งให้พวงชมพู ที่ก่อนส่งก็กดรหัสล็อคเครื่องให้เสร็จสรรพ จากนั้นร่างสูงใหญ่ได้เอนกายลงนอนกลางเตียง

การนวดตัวเริ่มขึ้นหลังจากพวงชมพูวางมือถือที่เปิดเพลงดนตรีคลาสสิกลงบนโต๊ะหัวเตียง พวงชมพูใช้น้ำมันนวดตัวกลิ่นกุหลาบทาลงบนขาและเท้าของปราณปวิช เริ่มต้นนวดจากเท้า เรื่อยมาจนถึงน่องและเลยหัวเข่ามาเล็กน้อยตามลำดับ

“ชมไปฝึกนวดที่ไหนมา นวดดีจัง” ปราณปวิชไม่คิดว่า มือเล็กๆ ของพวงชมพูยามนวดจะมีความหนัก และกดจุดได้ดีเหลือเกิน ตอนแรกก็คิดไว้ว่า เธอคงนวดแบบธรรมดาไม่มีเทคนิคอะไร แต่พอได้ลองทำความผ่อนคลายเกิดขึ้นในความรู้สึก ราวกับว่าขับไล่ความตึงของเส้นเอ็นให้คลายลง

“ยายข้างบ้านที่อยู่เก่าสอนค่ะ แกเป็นหมอนวดมาสี่สิบกว่าปีค่ะ นวดคลายเส้นเอ็น นวดเพื่อสุขภาพ นวดให้คนท้องใกล้คลอด แกนวดเก่งค่ะ ชมเลยไปอ้อนให้แกสอน เผื่อว่าจะได้ใช้วิชาที่แกสอนไปสร้างรายได้ช่วยแม่ค่ะ”

หากพวงชมพูไม่ใช่ลูกสาวของเอมอร ปราณปวิชคงชื่นชมกับความคิดของเธอที่อยากช่วยแม่หารายได้ ทว่าเธอคือลูกเมียน้อยบิดา เขาคงคิดเช่นนั้นไม่ได้

“แล้วเคยนวดให้ใครหรือยังล่ะ” เขาถามต่อ

“ถ้านวดเป็นเรื่องเป็นราวก็ยังค่ะ เพราะเข้ามาอยู่ที่นี่ก่อน คุณลุงไม่ให้ทำงานอะไร ให้เรียนอย่างเดียวค่ะ” เธอตอบตามจริง “แต่ก็นวดให้แม่ คุณลุง คุณป้าแล้วก็มานวดให้พี่ปราบค่ะ”

“ฝีมืออย่างนี้เปิดร้านได้เลยนะ นวดดีมาก”

ปราณปวิชชมจากใจ เสียงเพลงเบาๆ บวกกับการนวดที่ดี ส่งผลให้ดวงตาเขาค่อยๆ ปรือ คล้ายคนกำลังจะหลับ พวงชมพูไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ เธอทำหน้าที่หมอนวดจำเป็นจนกระทั่งนวดฝ่าเท้าและขาทั้งสองข้างของเขาเสร็จ ก็สั่งให้ชายหนุ่มนอนคว่ำเพื่อที่เธอจะได้นวดหลัง บ่าและไหล่

คนกำลังถูกนวดห่างหายการนวดมานานหลายปี พอมาได้นวดปราณปวิชรู้สึกดีมาก การใช้น้ำมันหอมระเหยนวดตัวช่วยผ่อนคลายความเมื่อยล้าได้ดีจริง เสียงเพลงทำให้จิตใจสงบ เขาค่อยๆ ด่ำดิ่งลงสู่ห้วงนิทรา

พวงชมพูใช้เวลานวดแผ่นหลัง ท้ายทอย บ่าและหลังของเขาราวยี่สิบนาที การนวดหลังจึงเสร็จสิ้น เธอใช้ผ้าขนหนูเช็ดบริเวณที่ใช้น้ำมันนวด ก่อนทาด้วยแป้งเพื่อไม่ให้เกิดความรู้สึกเหนียวเหนอะเหมือนกับที่ทำกับขา

“พี่ปราบคะ พี่ปราบ”

พวงชมพูเรียกคนกำลังนอนหลับ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะตื่น ซึ่งเธอเองก็ไม่เรียกซ้ำ ปล่อยให้เขานอนหลับต่อไป

ความที่เข้าใจว่าปราณปวิชหลับ เธอนั่งริมเตียงเพื่อพับผ้าขนหนูและนำน้ำมันนวดกับแป้งวางลงบนผ้าผืนนั้น พร้อมกับหยิบมือถือเขามากดปิดเพลงและวางลงตามเดิม และกำลังลุกขึ้น

“ว้าย!”

พวงชมพูอุทานตกใจ เมื่อลำแขนของปราณปวิชสอดรัดเอวคอดกิ่วของตน และรั้งเข้าไปกอด เธอไม่ทันตั้งตัวบวกกับความตกใจ จึงไม่ได้ขัดขืนส่งผลให้ตอนนี้พวงชมพูเอนกายข้างร่างหนาที่กอดตนไว้ “พี่ปราบคะ ปล่อยค่ะ”

ไม่มีเสียงตอบรับของชายร่างโต นอกจากเสียงกรนเบาๆ พวงชมพูเข้าใจว่า เขาคงละเมอคิดว่าเธอเป็นหมอนข้าง มือเล็กจับลงบนท่อนแขนกำยำยกขึ้นอย่างเบามือเพราะเกรงว่าเขาจะตื่น แต่พอยกขึ้นร่างหนาก็ขยับ รัดร่างเธอแน่นขึ้น

“พี่ปราบคะพี่ปราบ” เธอเรียกเขา หมายจะให้ปราณปวิชตื่น เพื่อที่ตนจะได้หลุดออกจากอ้อมแขนนี้

“ใครมาพูดอะไรแถวนี้นะน่ารำคาญ คนจะนอน”

ได้ยินประโยคนี้พวงชมพูถึงกับตัวแข็ง ไม่กล้ากระดุกกระดิกตัว เกรงว่าคนหลับจะตื่น แล้วหากรู้ว่าตนเป็นตัวต้นเหตุให้เขาตื่น ปราณปวิชอาจไม่พอใจได้ แต่ถ้าให้อยู่ท่วงท่านี้ก็ไม่ไหว ใจสาวเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ ตื่นเต้นเป็นที่สุด

เอาไงดีเนี่ย...

พวงชมพูพูดกับตัวเอง ตัดสินใจยกแขนเขาขึ้นอีกครั้งเบามือกว่าครั้งก่อนหน้า แต่ดูเหมือนว่าแขนเขาเหมือนเชือกที่รัดแน่นจนแทบขยับไม่ได้ มิหนำซ้ำตอนนี้ขาปราณปวิชก่ายช่วงขาเธอ

ปราณปวิชคงคิดว่าพวงชมพูเป็นหมอนข้าง...

“พี่ปราบคะ พี่ปราบ” พวงชมพูอยู่ท่านี้นานไม่ได้แน่ ใจเธอเต้นระส่ำ ตัวก็สั่นไปด้วย มือเรียวสวยเขย่าแขนเขาพร้อมกับเรียกชื่อ “พี่ปราบคะ ตื่นก่อนค่ะ”

“หนวกหูชะมัด พูดมากอยู่ได้ คนจะนอน”

พวงชมพูถึงกับเงียบเสียง ไม่กล้าพูดและยกแขนเขาออกจากตัว เธอคิดว่าถ้าอยู่อย่างนี้สักพัก รอให้ปราณปวิชหลับสนิทกว่านี้ ค่อยขยับแขนขาให้ออกจากตัวตน เธอจึงไม่คิดทำอะไรนอกจาก นอนเฉยๆ เป็นหมอนข้างให้เขากอดก่าย

ปราณปวิชไม่ได้หลับดั่งที่พวงชมพูเข้าใจ เขานอนลืมตาแล้วแสยะยิ้มกับแผนการของตนที่รุกคืบสมดังใจ เขาคิดว่า แม่เป็นอย่างไรลูกก็เป็นอย่างนั้น เอมอรใจง่ายเป็นเมียน้อยบิดาตน คนเป็นลูกคงใจง่ายไม่ต่างกัน ไม่เช่นนั้นคงไม่ยอมให้กอดง่ายๆ แบบนี้ ต้องร้องลั่นห้องบอกหาทางให้ตัวเองเป็นอิสระ เมื่อคิดว่าพวงชมพูเป็นสาวใจง่าย ปราณปวิชจึงมั่นใจว่า อีกไม่นานเหยื่อก็จะติดกับ พอถึงตอนนั้นเขาจะกระทำต่อเธอให้สาสมใจ