บทที่ 9

'เหอะ! ฝันดีนะ'

นี่คือประโยคสุดท้ายที่เธอได้ยินจากเขาก่อนจะหลับไปแบบไร้กังวล เพราะคิดว่าเจ้าของบ้านจะปล่อยให้เธอได้พักผ่อนอย่างสงบๆ แต่ในความเป็นจริงแล้ว...

จ๊วบ~ จ๊วบ~

เสียงหนึ่งดังรบกวนเข้ามาในโสตประสาททำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว ก่อนที่จะลืมตาโพลงขึ้น เมื่อรู้สึกว่ายอดอกอวบอัดกำลังถูกใครบางคนดูดดึงอย่างมูมมาม

พลอยฝนที่ดวงตายังพร่าเลือนด้วยฤทธิ์ไข้ตกใจแทบสิ้นสติ เพราะเธอเห็นร่างของคนตรงหน้าเป็นเงาตะคุ่มๆ แถมเรื่องหลอนจากนิยายผีที่เคยมีคนบอกว่าโดนผีข่มขืนยังปะเดปะดังเข้ามาในหัวเธอพร้อมๆกันอีก

"กรี๊ดด!!"

คิดได้ดังนั้นร่างบางก็แผดเสียงกรีดร้องดังลั่นห้อง จนคนที่กำลังลวนลามเธออยู่หยุดชะงักไป

"จะกรี๊ดทำไมเนี่ย กลัวคนอื่นเขาไม่รู้หรือไงว่าเรากำลังทำอะไรกัน" เขาบอกด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ หลังจากที่คายยอดอกสีหวานของเธออกจากปาก

ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะออกปากต่อว่าเขามือเล็กก็รู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังกำแท่งอะไรบางอย่างที่มันให้ความรู้สึกเหมือนส่วนนั้นของเขา

"ว๊ายย!!"

มือเล็กพยายามสะบัดมันออก แต่กลับถูกมือหนาที่กุมทับมือเธอไว้อีกชั้นหนึ่งจับเอาไว้แน่น แล้วทำให้เธอเห็นว่าเขากำลังใช้มือของเธอทำอะไรอยู่

"ไหนๆ ก็ตื่นแล้ว ช่วยทำต่อทีสิ" คนที่หมายจะลักหลับคนป่วยบอกหน้าตาย

"นี่! ฉันไม่สบายอยู่นะ เห็นใจฉันบ้างเถอะ ฉันเป็นคนนะไม่ใช่ตุ๊กตายาง" พลอยฝนโวยวาย แล้วรีบปล่อยมือออกจากท่อนเอ็นลำใหญ่ เพราะมันทำถ้าว่าจะขยายมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขายื้อยุดมือที่จับมันไปมา

"ก็ดีแล้วนี่ที่คุณไม่ใช่ตุ๊กตายาง เพราะว่าผมก็ไม่ชอบใช้มัน"

"โอ๊ยย! ถ้าจะหื่นกามขนาดนี้ก็ใช้มันไปเถอะคุณ จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่นเขา" เธอแหวใส่

"ไม่ล่ะ มันไม่มีเสียงคราง"

บึ้ม!!!

พลอยฝนคล้ายกับได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นในหัวเธอทันทีที่ที่เขาตอบกลับมาแบบนั้น

ให้ตายเถอะ! นี่เธอมีทางเลือกอื่นอีกไหม นอกจากตกเป็นเครื่องระบายความใคร่ของคนหื่นอย่างเขาเนี่ย

"อย่าลีลาน่าพลอยฝน ผมเห็นว่าคุณป่วยอยู่หรอกนะ ก็เลยไม่ได้สอดใส่น่ะ เอ๊ะ! หรือคุณอยากให้ผมทำแบบนั้น" คนเจ้าเล่ห์แกล้งว่าด้วยสายตาเจ้าชู้ พลางมองสำรวจเนินเนื้อกลางกายสาวของเธอที่ยังบอบช้ำ เพราะฝีมือของเขาอยู่

"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะเจเค!"

"อย่ามาขึ้นเสียงนะ ไม่งั้นโดนดีแน่" เขาขู่ แล้วพยักพเยิดให้เธอรีบทำตามคำสั่ง

"คุณมันโรคจิต!"

"จะทำด้วยมือหรือจะทำด้วยปากแบบเมื่อตอนบ่าย ?"

คำถามของเขาทำให้หญิงสาวรีบคว้าท่อนเอ็นลำใหญ่มาไว้ในมือ ก่อนที่เธอจะกำมันแน่นขึ้นเรื่อยๆ เพราะหมั่นไส้เจ้าของ

"อ๊าก...ก อยากลองดีหรอหะ พลอยฝน" เจเคถามขึ้นด้วยสีหน้าเหยเก

"อ้าว...ว ก็ฉันทำไม่เป็นนี่"

"อย่ามาตลก! แค่ทำแบบที่ผมทำตอนแรกมันยากตรงไหนหะ ถ้ายังตุกติกไม่เลิก ผมสาบานเลยว่าคืนนี้คุณจะไม่ได้นอนแน่" เขาขู่เสียงฝ่อ แล้วก้มลงมาขบกัดยอดอกสีหวานของเธออีกครั้ง เพื่อเป็นการทำโทษคนใต้ร่างที่ยังพยศไม่เลิก

"อ่ะ! โอ๊ยๆ จะกัดทำไมเนี่ย"

"ทำเร็วๆ" เขาออกคำสั่งเสียงเข้ม แล้วขบเม้มยอดอกของเธอแรงๆ เพื่อกระตุ้นให้ร่างเล็กยอมทำตามคำสั่ง

"อ่า...า มันเสียวนะ"

"อย่าลีลา ไม่งั้นผมจะคิดดอกเบี้ยเพิ่ม อย่าลืมนะว่าครั้งล่าสุดที่แม่คุณยืมเงินผมไป ผมยังไม่ได้ระบุดอกเบี้ยชัดเจนในสัญญาเลยด้วยซ้ำ" คนเจ้าเล่ห์หยิบยกเรื่องหนี้ขึ้นมาขู่อีกครั้ง พลางใช้มือหนาเคล้นคลึงทรวงอกใหญ่แรงๆ อย่างมันเขี้ยว "นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่เริ่มช่วยผม เตรียมตัวไม่ได้นอนได้เลย"

"แต่..."

"หนึ่ง"

"เฮ้ย! ฉันไม่กล้าอะ มัน...มัน"

"สอง"

"กรี๊ดด! อย่าพึ่งนับสิ"

"สะ..."

หมับ!

มือเล็กคว้าเข้าที่แก่นกายลำใหญ่อย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะหลับหูหลับตาชักมันขึ้นลงเพื่อช่วยเขาตามคำสั่ง เพราะกลัวคนหื่นจะทำให้เธอไม่ได้นอนอย่างที่ขู่

"ทำแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเปลืองน้ำลายหรอก คุณนี่มันดื้อจริงๆ" เขาบ่น แล้วก้มลงขบเม้มไปทั่วทรวงอกอิ่ม ก่อนจะไล่เรื่อยขึ้นไปที่ซอกคอขาว พร้อมกับทำรอยเก่าให้มันชัดเจนยิ่งขึ้น

"อื้อ! คอฉันไม่แดงเถือกหมดแล้วหรอเนี่ย"

"อ่า...า แรงๆ ทำไป อย่าพูดมาก" คนตัวโตออกคำสั่งเสียงฉุน แล้วช่วยขยับสะโพกใส่มือเธอ เพื่อกระตุ้นให้เร่งความเร็ว

"คุณเหมาะกับการใช้ตุ๊กตายางนะรู้ตัวไหม ?"

"พลอยฝน!" เขาดุ

"อะไรเล่า!?" เจ้าของชื่อตะคอกถาม

"อยากจะใช้มือหรือใช้ปาก ?"

"มือ!" ร่างบางตอบกลับเสียงดัง พร้อมกับสาวแก่นกายของเขาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด ทว่า...

"อ่า..า ดี ดีแล้ว ผมขอแรงกว่านี้อีกนะ" เขาบอก แล้วก้มลงขบเม้มที่กลีบปากบาง

"อื้อ...อ ไอ่อ้า!"

"พูดมากเดี๋ยวตีเลย" เจเคผละริมฝีปากปากมาขู่ แล้วแกล้งบีบเต้างามแรงๆ จนเธอร้องเสียงหลง

"โอ๊ยย!! นี่คุณเป็นพวกซาดิสหรือไงหะ ทำไมถึงชอบทำอะไรรุนแรงนัก"

"อยากให้ผมทำเบาๆ ก็หัดทำตัวดีๆซะบ้าง ไม่ใช่ต่อปากต่อคำไปซะทุกอย่างแบบนี้" ชายหนุ่มบอกอย่างหัวเสีย แล้วขบเข้าที่ใบหูเล็กด้วยความมันเขี้ยว

"อ๊ายย...ย"

"เรียกชื่อผมไปเรื่อยๆ จนกว่าผมจะเสร็จ ไม่งั้นนอกจากหนี้จะไม่ลดแล้ว คุณยังจะไม่ได้นอนอีกด้วย"

"ไอ้บะ..." หญิงสาวตั้งท่าจะโวยวาย แต่เมื่อเห็นสายตาของเขาที่มองมา เธอก็จำต้องเปลี่ยนใจทันควัน

"เจเค เจเค เจเค"

"ช่วยเรียกให้มันมีอารมณ์ร่วมหน่อยได้ไหม ?"

"เอ้า!! ก็ฉันไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปกับคุณนี่" พลอยฝนตอบกลับด้วยสีหน้ายียวน และมันทำให้เขาอยากจับเธอมาฟัดให้สลบคาเตียง

"ได้พลอยฝน ไม่มีอารมณ์ร่วมนักใช่ไหม" เขาถามเสียงเย็น พลางจับแก่นกายออกจากมือเธอ แล้วจับมันใส่เข้าไปในร่องกุหลาบคับแคบอย่างไร้ความปรานี

"กรี๊ดดด! มันเจ็บนะ"

"ก็คุณบอกว่าไม่มีอารมณ์ร่วมไม่ใช่หรือไง ?"

ร่างบางกัดฟันแน่น เพราะส่วนนั้นของเธอยังระบมจากศึกบนเตียงเมื่อตอนบ่าย แถมเมื่อกี้เขาก็ใส่มันเข้าไปอย่างแรง จนเธอรู้สึกเหมือนช่องทางรักจะฉีกขาดยังไงอย่างนั้น

"ฉันเจ็บ" เธอบอกเสียงอ่อย พลางปล่อยให้น้ำตาไหลพราก เนื่องจากรู้สึกเจ็บแสบมากกว่าทุกที

"อ่า...า แน่นจัง งั้นผมจะพยายามทำเบาๆก็แล้วกัน"