ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

หลังจากที่ทั้งสองสาวพากันเลือกเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็พากันไปร้านอื่นต่อ... ภารกิจนี้ต้องเต็มที่

"ลูกพีชร้านนี้" กวางบอกแล้วชี้เข้าไปในร้าน ลูกพีชมองเข้าไปในร้านที่เพื่อนชี้ แล้วหันมายิ้มแหยๆ ให้กวาง

"ชุดชั้นในเนี่ยนะ" ลูกพีชไม่เข้าใจในสิ่งที่กวางจะสื่อ

"เถอะน่าาา" กวางรีบดึงมือลูกพีชเข้าไปในร้านแล้วเลือกกันตามประสาผู้หญิง

"อ่ะสีนี้ฉันว่าพี่ชายฉันต้องชอบแน่ๆ" กวางยื่นชุดชั้นในสีแดงสดให้ลูกพีช

"สีแดงเลยเนี่ยนะ แล้วแกแน่ใจเหรอว่าพี่ชายแกจะชอบ" ปกติลูกพีชชอบใส่สีอ่อนๆ ไม่เคยใส่แดงขนาดนี้ แต่ถ้าพี่เสือชอบเธอก็จะใส่

"ไม่แน่ใจ.. ฉันแค่เดาเอา" กวางไม่รู้หรอกว่าพี่ชายของเธอจะชอบหรือเปล่า เธอแค่เดาเอา อย่างที่บอกนั่นแหละ

"อ้าวววว.. งั้นฉันไม่ใส่หรอก แดงขนาดนี้" มันไม่ใช่ตัวตนของเธอเลย

"ซื้อเผื่อๆ ไว้เถอะน่า..เผื่อได้ใช้" เผื่อได้ใช้... เอางั้นก็ได้

"อ่ะๆ เอาก็เอา" ในที่สุดลูกพีชก็ต้องยอมซื้อไว้ เผื่อได้ใส่อย่างที่เพื่อนบอก

"สามชุดไปเลย" กวางหยิบส่งให้เจ้าของร้านสามชุด จนลูกพีชต้องร้องทัก

"เฮ้ยไอ้กวาง" สำหรับเธอสีเจ็บขนาดนี้ชุดเดียวก็เกินพอแล้วมั้ง

"เออน่า เผื่อพี่เสือชอบจะได้ไม่ต้องมาหาซื้อไง มีแล้วไม่ได้ใช้ ก็ยังดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี" ลูกพีชพยักหน้า...เออก็จริง

"ตามใจ" นี่ใครเป็นคนใส่วะเนี่ย...ลูกพีชคิดในใจ แต่ก็ไม่เป็นไรเธอเลือกสีอ่อนๆ แบบที่เธอชอบอีกสี่ห้าตัว แล้วก็จ่ายเงินจากนั้นก็ไปร้านอื่นต่อ

"รายการต่อไปชุดนอน" กวางพูดขึ้นขณะที่เดินออกมาอยู่หน้าร้านบราเซียร้านเมื่อสักครู่นี้ ทั้งสองพากันเดินหาร้านชุดนอนแล้วก็เจอ เธอสองคนเข้าไปเลือก คนที่เลือกก็คงเป็นกวางอีกเช่นเคย

"นี้มันชุดนอนจริงๆ เหรอวะ" ลูกพีชไม่คิดว่าชีวิตนี้จะต้องมาใส่ชุดนอนแบบนี้จริงๆ ผ้าก็บาง...ยังไม่พอแถมยังสั้นอีก ด้านบนก็ไม่มีแขนเป็นสายเดี่ยว

"ชุดนอนแต่ใส่แล้วคงไม่ได้นอนคิกๆๆ" กวางอดขำกับสีหน้าของเพื่อนตอนนี้ไม่ได้ แต่อย่าลืมว่าที่ทำไปทั้งหมดในวันนี้เป็นเพราะอะไร อย่างให้ต้องเสียเปล่าเพราะฉะนั้นต้องเต็มที่กับมันหน่อย

"ไอ้กวางแกให้ฉันใส่ชุดแบบนี้พี่เสือเขาจะมองฉันยังไงวะ" เขาคงมองไม่ดีตั้งแต่แรกนั่นแหละ

เพราะงานที่ลูกพีชอยากจะทำก็น่าจะรู้ดีว่ามันคืองานอะไร แต่ถึงยังไงเพื่อนคนนี้แหละจะช่วยลูกพีชเอง ถ้ามันตลอดไปไม่ได้อย่างน้อยก็ขอให้นานที่สุด เพราะเธออยากให้เพื่อนของเธอมีความสุข อีกอย่างลูกพีชก็เป็นคนเลือกที่จะทำงานนี้เอง

"ลูกพีช.... แกรู้จักคำว่าไม่มีอะไรจะเสียมั้ย แกคิดว่าถ้าธรรมดาๆ จะเอาพี่ชายฉันอยู่เหรอ" กวางรู้ดีว่าพี่ชายของเธอเป็นคนยังไง ขอบอกก่อนเลยแค่ชุดที่เลือกกันเนี่ยมันไม่เพียงพอหรอก

"ฉันก็ไม่ได้คิดถึงขั้นนั้นหรอก" ลูกพีชมองหน้าเพื่อนรักแล้วพูดออกมาเบาๆ เธอรู้ดีว่าเดี๋ยวเขาก็เบื่อ เธอไม่อยากหวังอะไรมากหรอกกลัวผิดหวัง

"แต่ฉันคิด ก็ฉันอยากได้แกมาเป็นพี่สะใภ้ฉันนี่"

"ฉันไม่หวังมากหรอกกลัวเสียใจ" ลูกพีชพูดไปเธอก็จับชุดโน้นชุดนี้ดูไปเรื่อยๆ

"เราตกลงกันแล้วนะ ว่าแกจะต้องรักตัวเองให้มากๆ" กวางยังคงย้ำเรื่องนี้เสมอ

"รู้แล้วน่า"

"อ่ะชุดนี้" กวางหยิบชุดนอนมาทาบที่ตัวของลูกพีชให้ ตัวนี้สวยดีแฮะ ถ้าได้อยู่บนผิวขาวๆ ของลูกพีชจะสวยขนาดไหนนะ

"อยากจะไปอยู่ใต้เตียงของเธอจริงจริ๊ง" กวางแกล้งพูดติดตลก เห็นเพื่อนหน้าเครียดๆ ก็ชุดนี้มันแบบว่า คิกๆ โอ๊ยยยนี่ฉันกำลังคิดอกุศลอยู่หรือเปล่านี่

"ไอ้บ้า" ลูกพีชยิ้มเขินที่เพื่อนพูดถึงเรื่องนี้ เรื่องบนเตียง เธอก็มองไม่ออกเหมือนกันว่ามันจะเป็นยังไง มันจะฟินอย่างที่เค้าร่ำลือกันจริงๆ หรือเปล่า เธอก็ไม่เคยซะด้วย แล้วเธอก็อยากจะรู้ซะด้วยสิ เธอถึงได้เลือกผู้ชายคนนี้ คนที่เธอรักมาเป็นคนแรกของเธอ

"เจ็ดชุดเจ็ดสีไปเลยเพื่อน" กวางจัดการให้เสร็จ

"จัดมา แกเลือกเลย" ตอนนี้ลูกพีชโอเคมาก อยากจะให้ใส่แบบไหนสีอะไร ก็จัดมาเลยเธอจะใส่ให้ครบทุกชุดเลย

"แต่แกเป็นคนใส่นะไม่ใช่ฉัน" กวางพึ่งรู้ตัวหันไปถามเพื่อน ทำหน้าตาน่ารักใส่ซะด้วย

"เหรออออ แล้วทีชุดชั้นในเมื่อกี้นี้ล่ะ" ลูกพีชประชด

"ก็ได้ฉันเลือกให้" กวางทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เลือกให้ลูกพีชต่อ...จนได้ชุดตามที่ต้องการเรียบร้อย

"รายการต่อไป ชุดอยู่บ้าน" กวางบอก

"ยังไม่หมดอีกเหรอ แล้วชุดร้านแรกล่ะ" ร้านแรกก็เลือกมาตั้งหลายชุด จนตอนนี้ในมือของเธอเต็มไปด้วยถุงเสื้อผ้า

"ชุดพวกนั้นเอาไว้ใส่ไปไหนมาไหน ชุดอยู่บ้านมันต้องสายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้น" ผิวขาวๆ ของลูกพีช ที่ผิดแปลกไปจากคนใต้ก็เป็นเพราะคุณพ่อของเธอเป็นคนภาคเหนือ ผิวขาวๆ ของเธอได้ผิวพ่อมาเต็มๆ ส่วนหน้าตาก็ได้พ่อกับแม่มาอย่างละครึ่ง แต่คุณพ่อของเธอเสียชีวิตไปนานแล้ว ผิวก็สวยหุ่นก็ดีมันก็ต้องโชว์ๆ กันหน่อย รับรองพี่เสือต้องชอบแน่ๆ

"เหมาร้านไปเลยมั้ย" ลูกพีชประชดอีกครั้ง

"ความคิดดีนี่ เจ้าของรีสอร์ตแถมยังมีร้านอาหารที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัด แค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก...ว่าป่ะ" กวางประชดกลับหลังจากนั้นก็เลือกซื้อกันจนพอใจแล้วเตรียมตัวที่จะกลับเพราะไม่มีมือจะถือแล้ว

แล้วกวางก็เหลือบไปเห็นร้านร้านหนึ่ง ที่จริงมันก็มีขายหลายอย่างนั่นแหละแต่มีอย่างหนึ่งที่มันสะดุดตา

"แกๆ " กวางสะกิดเพื่อน

"อะไรพอเถอะฉันถือไม่ไหวแล้วเนี่ย" ลูกพีชบอก ตอนนี้มันเต็มมือไปหมด แล้วก็เริ่มปวดแขนแล้วด้วย

"ถุงยางมันต้องมีไว้ แกว่าดีมั้ย" กวางก็เริ่มปวดแขนเหมือนกันเพราะเธอก็ช่วยเพื่อนถือ แต่สิ่งที่เธอเห็นเธอคิดว่ามันสำคัญ

"ไม่รู้ดิ มันมีไซส์นะ แกรู้ไซส์ไอ้นั่นของพี่ชายแกเหรอ" ลูกพีชบอก เธอก็พอรู้แหละว่ามันมีขนาดของมันเพราะเธอก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้ว

"จะบ้าเหรอฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันว่าเหมาไปหลายๆ ไซส์เผื่อเลือก แกเห็นด้วยกับฉันมั้ย" กวางออกความคิด เพราะในสัญญาที่เธอได้อ่านคร่าวๆ คือห้ามท้อง เธอก็เลยคิดว่ามันสำคัญ

"แล้วแต่แก เอายาคุมมาด้วยกันเหนียว" ลูกพีชบอก ถึงเธอจะอยากเป็นของเขา แต่เธอก็ไม่ได้อยากท้อง เพราะเธอรู้ว่าเด็กที่ขาดพ่อมันเป็นอย่างไร เพราะเธอก็ขาดพ่อมาตั้งแต่เด็ก เพราะฉะนั้นเธอไม่มีวันให้ลูกของเธอเกิดมาโดยที่ไม่มีพ่อแน่นอน

"เออๆ แกอยู่ตรงนี้เดี๋ยวฉันไปจัดการให้"

"เร็วๆ นะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า"

"แป๊บเดียว ดูต้นทางให้ด้วย"

แล้วทั้งสองก็หอบหิ้วเสื้อผ้าที่ซื้อมาใส่รถกวางไว้ แล้วก็จะให้กวางเอากลับไปด้วย เดี๋ยวคุณแม่กับพี่ต้นกล้าจะสงสัย แค่เพียงลำพังที่เปลี่ยนชุดกลับไป ตัดผมสั้น แล้วก็ถอดแว่นก็ไม่รู้ว่าคนที่บ้านจะตกใจหรือเปล่า