ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

"ก่อนอื่นเลยแกต้องแปลงโฉมก่อน" กวางมองเพื่อนอย่างสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า เรื่องสำคัญที่สุดคือพี่เสือจะต้องจำลูกพีชไม่ได้

ถ้าพี่เสือจำได้ขึ้นมาแผนทุกอย่างก็จะพัง เพราะพี่เสือคงไม่เอา เพราะสำหรับพี่เสือแล้วเขาจะไม่เอาคนใกล้ชิดมาเป็นคู่นอนเด็ดขาดเพราะมันสลัดยาก

"แปลงโฉมเหรอ" กวางพยักหน้างึกๆ ตอนนี้กวางมองลูกพีชว่าจะต้องทำอย่างไรดี ลูกพีชเป็นผู้หญิงสายตาสั้นเธอใส่แว่นหนา ผมยาวเลยกลางหลัง ชอบแต่งตัวแบบปกปิด ดูจากวันนี้สิ กางเกงขายาว เสื้อแขนยาว ไม่รู้จะคลุมไปถึงไหน แต่ต่อจากนี้ไปกวางจะทำให้ลูกพีชเป็นคนใหม่ และพี่เสือจะต้องไม่มีวันจำลูกพีชได้อย่างแน่นอน

"ก็ใช่น่ะสิ แว่นหนาๆ ที่แกใส่อยู่เนี่ยถอดออกซะ" กวางลุกยืนแล้วเดินวนรอบตัวลูกพีช ทำท่าจับผมลูกพีช แล้วคิดในใจว่าถ้าลูกพีชตัดผมสั้นจะน่ารักขนาดไหน เพราะเธอเป็นคนผมตรงสวย ใบหน้าขาวใสหมดจด หน้าตาจัดว่าน่ารักมาก หุ่นก็ดีแบบมีเนื้อมีหนังไม่ได้ผอมแห้งแต่ก็ไม่ได้อ้วน แต่ชุดที่ลูกพีชใส่อยู่ตอนนี้นี่สิมันทำให้บทบังความสวยของเธอหมด

"ผมยาวๆ เนี่ยตัดทิ้งไปเลย รับรองพี่เสือจำยัยแว่นที่เค้ารู้จักไม่ได้แน่ๆ" ลุกของลูกพีช สำหรับพี่เสือแล้วลูกพีชคือยัยแว่นที่แต่งตัวเชยๆ เท่านั้น

"ป่ะ" กวางชวน

"ไปไหน"

"ก็ไปแปลงโฉมไง เอาร้านที่ดีที่สุดในจังหวัดนี้เลยนะ" ตอนนี้กวางเริ่มนึกสนุก อยากรู้จริงๆ ถ้าพี่เสือเห็นลูกพีชในลุกใหม่จะจำลูกพีชได้มั้ย แล้วพี่เสือจะรู้สึกอย่างไร อย่างที่บอกลูกพีชจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แถมเธอยังน่ารักและอารมณ์ดี ข้อนี้ของเธอจึงทำให้ลูกพีชดูมีเสน่ห์เข้าไปอีก

"เออไปก็ไป เดี๋ยวขอไปบอกคุณแม่แป๊บนะ"

ทั้งสองขับรถมาถึงร้านเสริมสวย ที่ใหญ่ที่สุดในย่านที่ลูกพีชอยู่ จัดการตัดผม ตามคำแนะนำของกวาง ต่อจากนั้นก็เข้าร้านแว่น แต่ไม่ได้ไปซื้อแว่นหรอกนะ พวกเธอเข้าไปดูคอนแทกต์เลนส์สายตา แทนการใส่แว่น หลังจากนั้นก็ไปเดินห้างสรรพสินค้าต่อ....

ทางด้านพยัคฆ์

ช่วงเช้าของวันนี้พยัคฆ์ได้พานักท่องเที่ยวชาวจีนไปทัวร์เกาะมา กว่าจะกลับมาถึงออฟฟิศที่เขาใช้ทำงานก็บ่ายโมงพอดี

"ไอ้เตอร์ งานที่ให้ทำเสร็จหรือยัง" พยัคฆ์เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานปุ๊บ ก็ถามถึงงานที่ให้เตอร์ไปทำปั๊บ

"เรียบร้อยแล้วครับ" สงสัยจะรีบ...เตอร์คิดในใจ แต่ก็แสดงออกมาทางสีหน้านิดหน่อย ทำให้เสือมองหน้าเตอร์แล้วคิดว่า...ไอ้เตอร์เริ่มกวนตีนแล้ว

"ไหนขอดูหน่อยซิ" เสือไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไง เพราะเสือก็คือเสือ ถ้าเขาแคร์สายตาของทุกคนที่อยู่รอบข้าง เขาคงไม่มีความคิดที่จะทำอะไรแบบนี้ขึ้นมาหรอก

"จะให้แก้ไขหรือเพิ่มเติมตรงไหนหรือเปล่าครับ" เสือเริ่มใช้สายตาอ่านสัญญาที่เขาให้เตอร์ร่างขึ้นมา เขาไม่ได้คิดที่จะเอาไปฟ้องร้องหรือกระทำตามกฎหมายอะไรหรอก สัญญาฉบับนี้เขาก็แค่สร้างขึ้นมาแค่เป็นสัญญาใจเพื่อทำความเข้าใจกันทั้งสองฝ่ายก็เท่านั้น เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นทางการอะไรมาก

"ไม่ต้องหรอก รู้ใช่มั้ยว่าควรจะทำยังไงต่อ" รายการต่อไปคือเตอร์ต้องรับสมัครงานตามเงื่อนไขในสัญญานี้ แต่ก็คงเป็นแค่กลุ่มคนเล็กๆ เท่านั้นจะเปิดกว้างก็คงจะดูไม่เหมาะสม

แต่ก่อนที่พยัคฆ์จะเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานตัวนี้ เตอร์ก็พึ่งจะวางสายจากน้องกวางไปเมื่อสักครู่ และตำแหน่งที่คุณเสือจะให้เขาหาต่อไปนี้ก็มีคนจองซะแล้วสิ แต่เตอร์ก็ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไป เพราะถูกน้องกวางขอร้องไว้

"เออ...คุณเสืออยากได้แบบไหนล่ะครับ อายุ ส่วนสูง ขนาดหน้าอก ขนาด...." เตอร์แค่อยากจะถาม อยากรู้ว่าเพื่อนของน้องกวางคนนั้นจะตรงสเป็คคุณเสือหรือเปล่า แต่ลึกๆ แล้วก็อยากจะกวนบาทาด้วยแหละ เตอร์เป็นผู้ชายขี้เล่นซึ่งเสือก็รู้ดี

"พอ! แล้วแต่มึงเลย มึงมีหน้าที่ไปรับสมัครคนที่เค้าสนใจมา ต่อจากนั้น กูจะเลือกใครนั้นเดี๋ยวกูตัดสินใจเอง" เสือส่งสายตามองเตอร์แบบว่า..ถ้ามึงไม่กวนตีนกูสักวันสงสัยจะตาย

"ครับ"

"ให้เวลาสองวัน..ไปได้" ห๊ะ!! สองวันรีบจริงๆ ด้วยแฮะ

เตอร์รู้ว่าเจ้านายหนุ่มของเขางานยุ่งขนาดไหน พักนี้ไม่ได้มีเวลาออกไปหาความสุขข้างนอกเลย เพราะการออกกำลังกายอย่างว่าเป็นสิ่งที่คุณเสือรู้สึกว่ามันผ่อนคลาย เหมือนได้ปลดปล่อยความเหนื่อย ความเมื่อยล้าออกจากร่างกายที่ดีที่สุดแล้ว จากที่เตอร์อยู่กับคุณเสือมานาน... เตอร์รู้สึกแบบนั้น

แต่สำหรับเตอร์แล้ว เรื่องอย่างว่าสำหรับผู้ชายมันก็ต้องมีกันบ้างอยู่แล้ว แต่เขาคงสู้คุณเสือไม่ได้หรอก.... โอ้ยแค่คิดก็ปวดเอวแล้ว

ทางด้านสองสาว

"ไปลูกพีชร้านโน้น" เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้า กวางก็ชวนลูกพีชเข้าร้านเสื้อผ้าก่อนเป็นอันดับแรก เพราะลูกพีชจะต้องเปลี่ยนการแต่งตัวใหม่ทั้งหมด

เสื้อผ้าที่ลูกพีชชอบใส่เป็นประจำเก็บไว้ใส่ที่บ้านเถอะ กางเกงขายาวเสื้อแขนยาวถ้าเป็นกระโปรงก็กระโปรงยาว พี่เสือคงไม่ชอบหรอก

"ฉันว่าชุดพวกนี้แกใส่แล้วต้องสวยแน่ๆ" กวางหยิบชุดทาบไปที่ตัวของลูกพีชทีละชุด ลองชุดโน้น ชุดนี้ไปเรื่อยๆ ชุดไหนถูกใจก็ส่งให้พนักงานของร้านไป และตอนนี้มันก็เริ่มเยอะแล้ว

"แกไปลองชุด เดี๋ยวฉันจะเป็นคนบอกว่าโอเคหรือเปล่า" กวางบอกให้ลูกพีชเข้าไปลองชุด แล้วออกมาให้กวางดูทีละชุด

"ชุดนี้เป็นไงบ้างแก" ลูกพีชลองชุดอย่างสนุกสนาน โดยมีเพื่อนรักอย่างกวางคอยดูให้ ชุดเซ็กซี่ต้องยกให้กวางเค้า ส่วนลูกพีชถึงเธอจะชอบแต่งตัวปกปิดร่างกายแต่เธอก็ไม่ได้เชย เธอก็เป็นคนมีรสนิยมในการแต่งตัวเหมือนกัน แต่แค่ไม่ค่อยชอบอะไรที่เยอะจนเกินไปก็เท่านั้น

"สวยมาก เพื่อนกวางหุ่นดี๊ดี" กวางชม ก็ลูกพีชหุ่นดีจริงๆ ยิ่งตัดผมที่ยาวๆ ออกแล้ว เหลือแค่สั้นประบ่าเท่านั้น แถมแว่นตาก็ถอดออกแล้วด้วย บอกเลยว่าแทบจำลูกพีชคนเก่าไม่ได้เลย แต่ไม่รู้ว่าพี่เสือจะจำได้มั้ยนั้นต้องไปลุ้นกันอีกที

"ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่" ลูกพีชหมุนซ้ายหมุนขวาอยู่หน้ากระจกแล้วบอกเพื่อน

"เดี๋ยวก็ชิน"

จนในที่สุดก็ถูกใจกวางหลายชุด ชุดที่เลือกคือชุดที่กวางชอบนะไม่ใช่ลูกพีชชอบ แต่ชุดทุกชุดที่กวางเลือกมาเป็นชุดที่ให้ความเช็กซี่แบบไม่ได้มากจนเกินไป ซ่อนความน่ารักหน่อยๆ แล้วก็เข้ากับลูกพีชด้วย

แบบว่ายังคงเหลือความเป็นตัวตนของลูกพีชอยู่บ้าง เพราะกวางกลัวว่าเพื่อนใส่ชุดที่ไม่ชอบ อาจจะรู้สึกว่าไม่มั่นใจก็ได้ กวางจึงเลือกชุดที่เป็นกลางๆ แล้วชุดแต่ละชุดก็มีแต่ชุดราคาแพงๆ ทั้งนั้น ผ้าเนื้อดีตัดเย็บเรียบหรูดูแพงทั้งคนทั้งชุด เพราะบ้านของพวกเธอก็จัดว่ามีฐานะดี จะให้ใส่เสื้อผ้าถูกๆ ก็คงไม่ใช่