08

หลายวันผ่านไป​ ฉันมาอยู่ที่บ้านตัวเองได้หลายวันแล้ว พากรเข้ากับพ่อเลี้ยงได้เป็นอย่างดี​ พากรเรียกพ่อเลี้ยงว่าป๊านะ​ เค้าให้เรียกอย่างนี้​ ไม่รู้สิคงกลัวว่าตัวเองจะแก่ละมั้ง​ ที่ผ่านมาพ่อเลี้ยงตามใจพากรมาก​ ตามใจจนพากรติดพ่อเลี้ยงไปซะแล้ว​ เขาซื้อทั้งโน๊ตบุ้ค​ โทรศัพท์​ อุปกรณ์​การเล่นกีฬา​ที่พากรชอบ​ อย่างนี้ก็ติดนะสิ​ไม่ได้เห็นแก่ได้เลย​จริงจริ๊งลูกฉัน​

ทุก ๆ วันพ่อเลี้ยงดินกับพากรจะตัวติดอย่างกับปาท่องโก๋​ โรงเรียนพากรหยุดหลายวันเพราะช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาล​ อีกเทอมนึงพากรก็จะจบม.3แล้ว​ พากรเลยได้เล่นอย่างสนุกเลย​ พากรแกโตแต่ตัวแต่ใจแกยังเด็กอยู่เลย​ บางคืนก็มานอนหนุนตักฉันหลับ​ เด็กหนอเด็ก​

วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องกลับไปทำงาน​ ฉันมองหน้าพากร​ พากรหงอยเลยเพราะไม่อยากให้ฉันกลับแกติดฉันมาก​ นาน ๆ มาหาแกทีก็คิดถึงนะ​ แต่ทำไงได้ฉันต้องทำงาน

"แม่จะไปแล้วเหรอครับ" พากรเดินมากอดฉัน

"ครับ​ แม่จะกลับแล้ว" ฉันกอดพากรตอบ​ พร้อมกับลูบหัวเบาๆ

"อย่าดื้ออย่าซนกับตายายนะครับ" ฉันพูดกับพากร​ พากรตาแดง ๆเหมือนจะร้องไห้

"แม่ครับ​ ผมอยากไปกับแม่จัง" พากรพูดกับฉัน​ ฉันหันไปมองพ่อเลี้ยงดินที่ยืนอยู่ข้างๆ

"เดี๋ยวปิดเทอม​หน้า​ ป๊าจะมารับโอเคมั้ยครับ" พ่อเลี้ยงพูดปลอบใจพากร​

" ครับป๊า​ ป๊าต้องสัญญา​กับกรนะ" พากรยื่นนิ้วก้อยให้เขา

" ครับ​ ป๊าสัญญา" พ่อเลี้ยงยื่นมือไปเกี่ยวก้อย​กับพากรไว้​ เพื่อทำสัญญา​

" งั้นแม่กลับก่อนนะ​ พ่อแม่สวัสดีจ้ะ"

"พ่อแม่​ สวัสดี​ครับ​"ฉันกับพ่อเลี้ยงดินยกมือไหว้พ่อกับแม่ก่อนจะขึ้นรถแล้วออกมากัน​ ฉันไม่กล้าหันหลังกลับไปมองเลย​ ฉันสงสารพากร​ ลูกทุกคนเค้าก็อยากอยู่ใกล้ ๆ แม่ทุกคนละ​ คนเป็นแม่ก็เหมือนกัน​ แต่ฉันจำเป็นต้องทำงาน

พ่อเลี้ยงขับรถมาเรื่อย​ ๆ​ เขาจะชวนฉันคุยบ้างแต่ส่วนใหญ่​ฉันจะนั่งเงียบตลอดทาง​ไม่คุยอะไรเลย​ ไม่รู้อ่ะมันอยากอยู่เงียบ ๆ ไม่อยากพูดอะไรเลยตอนนี้

ไม่นานรถก็แล่นมาถึงไร่ตะวันภูผา​ ไร่ของพ่อเลี้ยงดิน​ รถวิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านของนายหัว​ หน้าบ้านมีรถมาจอดอยู่คันนึง​ไม่รู้ของใคร​ ฉันเดินลงไปพร้อมกับเขา​ ทันทีที่ฉันกับพ่อเลี้ยงดินก้าวเข้าบ้าน​ ก็มีคนวิ่งมาเขาทันที

".. ฮายย​ พี่ดินน" มีผู้หญิงคนนึงวิ่งมาจากในบ้านแล้วมากอดแขนพ่อเลี้ยงไว้​ จะว่าน้องก็ไม่น่าใช่​ พ่อเลี้ยงบอกว่าเค้าเป็นลูกคนเดียว​ หรือว่าจะเป็นคนรู้จักของเค้า

"ซินดี้!! " พ่อเลี้ยงดินร้องเรียกผู้หญิง​ตรงหน้า​ ชื่อซินดี้นี่เอง​

"พี่ดินคะ​ หนีซินดี้มาไกลเลยนะคะ​ ซินดี้ตามหาแทบแย่" แม่ซินดี้กอดออเซาะแขนของพ่อเลี้ยงดินจนหน้ามั่นใส้

"ปล่อยซินดี้" พ่อเลี้ยงดินพยายาม​แกะมือตุ๊กแก​ของแม่ซินดี้ออก​ แต่มือของเธอเหนียวซะยิ่งกว่ากาวตราช้างซะอีก​ เขาพยายาม​แกะมือเธอออกและสะบัดจนเธอปล่อยในที่สุด

"พี่ดินอะ"แม่ซินดี้ทำหน้างอใส่เขา น่าตบ!!

"มาทำไม!?" พ่อเลี่ยงยิงคำถามตรง ๆ เลย​ นี่สิผัวของอีลิน

" แหมพี่ดิน​ ก็ต้องมาหาพี่ดินสิคะ" อีดอก ไม่เกรงใจเมียเค้าที่ยืนอยู่ข้างๆเลย

"ผมว่าผมพูดไปชัดเจนแล้วนะ" พ่อเลี้ยงดินพูดเสียงแข็ง

"แล้วไงคะ​ ยังไงคุณป้าก็ต้องให้เราสองคนแต่งงานกันอยู่ดี" แต่งงาน!! พอฉันได้ยินคำว่าแต่งงานฉันรีบมองหน้าเขาอย่างไวเลย

"ไม่แต่ง​!! ยังไงผมก็ไม่แต่ง​ และก็จะไม่มีใครบังคับผมได้ทั้งนั้น! " พ่อเลี้ยงดินตะคอกแม่ซินดี้ไป​ เธอตกใจเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม

" พี่ดินขัดคำสั่งคุณป้าไม่ได้หรอกค่ะ"ยัง​ ยังมั่นใจอยู่อีก​ ผู้ชายเค้าปฏิเสธ​ขนาดนี้​ ต้องด้านเบอร์​ไหนวะ

"ทำไมผมจะขัดไม่ได้​ เรื่องงานผมก็ขัดมาแล้ว​ จะขัดอีกซักเรื่องคงไม่เป็นไรมั้ง"

"____" ไร้การตอบรับใด ๆ จากแม่ซินดี้​หน้าด้าน

"อ้อ​ แล้วอีกอย่าง​ ผมก็มีเมียแล้วด้วย​ คนที่ผมจะแต่งงานด้วยต้องเป็นลลินคนเดียวเท่านั้น" พ่อเลี้ยงดินจับมือฉันไปกุมไว้แน่น

"หมายความว่าไง!? " โง่จังนังซินดี้

"ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นละ" พูดจบพ่อเลี้ยงก็พาฉันเดินออกจากนังซินดี้ขึ้นมาข้างบนเลย​

@ห้องนอน

ฉันนั่งหันหลังอยู่บนเตียง​ ถามว่าฉันโกรธ​เรื่องเมื่อกี้ไหม​ ไม่นะถึงพ่อเลี้ยงจะไปแต่งงานหรือหมั้นกับแม่ซินดี้นั่นฉันก็ไม่โกรธ​หรอก​ ฉันรู้ฐานะตัวเองดี​ ฉันมันเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า​ เป็นเด็กใจแตกมีลูกติดอีก

"ลิน​ คุณโกรธ​ผมหรือเปล่า" พ่อเลี้ยงดินขึ้นมากอดฉันจากทางด้านหลังพร้อมกับจูบซับที่คอฉันเบา ๆ

"ไม่ค่ะ​ลินไม่โกรธ​พ่อเลี้ยงเลย​ ลินเชื่อใจพ่อเลี้ยงและก็เคารพ​การตัดสินใจของพ่อเลี้ยงนะคะ" ฉันตอบตามความจริง

"ขอบคุณนะ​ ที่เข้าใจผม​ ผมรักคุณคนเดียวนะลิน" พ่อเลี้ยงดินกอดฉันแน่นเลย

"ค่ะ​ ไปอาบน้ำแล้วมานอนพักผ่อนเถอะค่ะ" ฉันบอกเขา

"ครับ" นายหัวยอมไปแต่โดยดี​ คงจะขับรถเหนื่อยล่ะ​ แล้วก็ต้องมาเจอแม่ซินดี้หน้าเผือกอีก​

……

ผมคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำมา​ แล้วเปิดฝักบัวราดตั้งแต่หัวลงมา​ ผมดีใจนะที่ลินเข้าใจผม​ ไม่โกรธ​ผมเรื่องนี้​ ซินดี้เป็นลูกเพื่อนแม่ผมครับ​ แม่ผม​พยายาม​จับผมให้แต่งงานกับซินดี้​ ซินดี้เธอเด็กกว่าผม3ปี​ อายุน่าจะเท่ากับลลินแหละ​ แม่ผมบังคับผมทุกอย่างทั้งเรื่องเรียนการทำงานแล้วก็การแต่ง​อีก​ แต่ผมไม่เคยทำตามที่กรอบแม่ผมวางไว้ให้หรอกครับ​ ผมแหกมันทุกอย่าง​ ผมเสียใจทุกวันเพราะผมถูกบังคับทุกอย่างแต่ก็ยังมีพ่อคอยปลอบใจอยู่ข้างๆ​ จนวันนึงผมหนีออกมาแล้วมาซื้อที่ทำไร่​ จนได้เป็นไร่ตะวันภูผา​ ผมคอยติดต่อพ่อเรื่อย ๆ แหละครับ​ พอแม่ผมรู้ว่าผมอยู่ไหนแม่ก็ตามมาหาผม​ แต่คราวนี่แม่ไม่บังคับผมเรื่องงานแล้ว​ แต่บังคับผมเรื่องแต่งงาน​ แต่ผมก็ปฏิเสธ​ไป​ และให้เหตุผลว่าคนไม่ได้รักกันอยู่ด้วยกันยังไงก็ไม่รอดหรอก​ แต่แม่ของผมก็ยังไม่ล้มเลิกความพยายาม​ แม่ผมยังคอยจัดหาผู้หญิง​มาให้ผมเรื่อย ๆ ตลอดมา​ จนมาถึงซินดี้​ ผู้หญิง​ทุกคนที่แม่ผมเลือกมาเธอก็เข้าใจผมทุกคน​ แต่ยกเว้นซินดี้​ เธอตามตื้อผมทุกฝีเท้า​ จนมันน่ารำคาน​ และวันนึงเธอก็หายไปเลยจนวันนี้เธอกลับมาอีกครั้ง​ และผมคิดว่าเธอต้องมีแผนอะไรแน่ ๆ