Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
07
หลายเดือนผ่านไป ฉันกับพ่อเลี้ยงก็อยู่ด้วยกันมาแบบนี้เรื่อย ๆ เดือนหน้าฉันจะกลับบ้านเพราะมันเป็นช่วงเทศกาลพอดี พ่อเลี้ยงดินก็ดีกับฉันมากเขามีครอบครัวนะ แต่ครอบครัวพ่อเลี้ยงไม่เคยมาที่นี่กันสักที เค้ารักไร่นี้มาก ๆ เค้าไม่เคยไปยุ่งกับงานที่กรุงเทพเลยเพราะเค้าไม่ชอบ
“ลินเดือนหน้าคุณจะกลับบ้านเหรอ”
“ค่ะ ลินจะกลับบ้านสัก1อาทิตย์”
“อย่างนี้ ผมก็เหงาแย่อ่ะดิ”
“ไปด้วยกันมั้ยละคะ”
“ผมไปด้วยได้จริง ๆ เหรอ”
“ไปได้ค่ะถ้าพ่อเลี้ยงไม่รังเกียจ บ้านลินหลังเล็กนะเก่าด้วย”ฉันพูดไปตามความจริงไม่รู้จะโกหกไปเพื่ออะไร บ้านฉันเล็กจริง ๆ และก็อยู่กันหลายคนด้วย แออัดน่าดูเลยใช่ไหมล่ะ
“โถ่ ๆๆ ใครจะไปเกลียดครอบครัวเมียลงละ”
“ค้าาา”
เดี่ยวนี้พ่อเลี้ยงขี้อ้อนนะ ยิ่งแก่ยิ่งขี้อ้อน ทำตัวเป็นเด็ก ๆ อายุ20ต้น ๆ เลย แต่หน้าตาพ่อเลี้ยงให้นะหน้าเด็กมากขนาดทำงานตากแดดด้วยนะ ไม่ดำเลย แค่ผิวคล้ำ ๆ นิดเดียวเอง
ตัดมาที่เดือนหน้า
ฉันกำลังเก็บของจะกลับบ้าน เสื้อผ้าไม่เอาไปหรอกเพราะอยู่ที่บ้านมี เอาแต่ของใช้ส่วนตัวไป ส่วนของพ่อเลี้ยงเค้าเก็บไว้เองเรียบร้อยแล้ว ฉันเดินลงมาจากบ้าน พ่อเลี้ยงกำลังเช็ดกระจกรถอยู่ ทำยังกะเป็นพนักงานล้างรถเลยทำเองทุกอย่าง แต่ฉันก็ชอบนะเค้าดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นอ่อนโยนดี ฉันเดินเอาของไปใส่รถก่อนจะเดินมาหาพ่อเลี้ยงที่ยืนอยู่
“ไปกันค่ะ ลินเสร็จแล้ว”
“ครับ เชิญครับคุณผู้หญิง” พ่อเลี้ยงดินเปิดประตูรถให้ฉันพร้อมกับผายมือเชิญ
“ขอบคุณค่ะ”
“ครับผม”
แล้วพ่อเลี้ยงก็ปิดประตูให้ฉันก่อนจะเดินไปเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วสตาร์ตรถออกไป
บนรถ
“บ้านลินอยู่บนเขาสูงอย่างนี้เลยเหรอ”
“ไม่สูงหรอกพ่อเลี้ยง นี่มันแค่ทางผ่าน ขึ้นเขามันก็ต้องสูงสิ ทำยังกะไม่เคยขึ้น”
“ครับ คุณลินผมขอโทษครับ”
“กวนจริง ๆ เลยนะคนแก่เนี่ย “
“แก่แล้วรักมั้ย”
“รักค่ะ รักมาก ๆ ด้วย ”ตอนแรกที่ฉันคิดคือ พ่อเลี้ยงก็เหมือนผู้ชายหลาย ๆ คนที่เข้าหาฉันเพียงเพราะต้องการตัวฉันพอได้แล้วก็ทิ้งไม่สนใจ แต่พอฉันได้อยู่ใกล้ชิดกับเขามากขึ้นมันก็ทำให้ฉันมั่นใจได้ทันที ว่าเค้าไม่มีทางหลอกฉัน
“ผมก็รักลินนะครับ”
“ค้ารู้แล้ว ขับรถไปเลย”
“แนะๆ เขินเหรอ” พ่อเลี้ยงพูดแซวฉัน เขาก็บอกรักฉันแบบนี้ทุกวันนะแต่ทำไมฉันไม่ชินก็ไม่รู้เลย
ไม่นานฉันกับพ่อเลี้ยงก็มาถึงบ้านของฉัน พ่อกับแม่นั่งรออยู่แล้ว ฉันเดินลงรถไปหาพ่อกับแม่ทันที
“พ่อแม่ สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
“เอ้อๆ หวัดดี ๆ เข้าบ้านกันก่อนสิ” พ่อกับแม่ฉันก็เป็นคนมีอายุแล้วนะแต่ท่านก็แก่แค่สังขาร ส่วนใจยังวัยรุ่นอยู่
“ไปค่ะพ่อเลี้ยง”
“ครับ”
ฉันจูงมือพ่อเลี้ยงดินเข้าบ้านมา บ้านฉันเป็นบ้านไม้หลังเล็ก ๆ
“แม่พากรยังไม่เลิกเรียนเหรอจ้ะ”
“ยังเลยเลิกเรียนแล้วก็คงไปเตะบอลละมั้ง”
“อ๋อ”
พากรแกชอบเล่นเตะบอลตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว เคยมาขอให้ฉันซื้อลูกฟุตบอลให้ แต่ตอนนั้นฉันยังไม่ค่อยมีเงิน เลยไม่ได้ซื้อให้ พอโตมาแกก็ไม่ได้ขออะไรอีก แต่ฉันซื้อโทรศัพท์มือถือให้เป็นของขวัญวันเกิดเครื่องนึงแค่นั้น
... ตายาย กรกลับมาแล้วค้าบ
พากรตะโกนขึ้นมา แกยังไม่รู้หรอกว่าฉันกลับมา เพราะฉันไม่ได้บอกแกเลย
.. ใครมาบ้านหรอยาย ร้องเท้าเยอะแยะเลย
ตึก ๆ ๆ ๆ(เสียงเดินขึ้นบันได)
.. แม่!! (วิ่งมากอดฉัน)
“ว่าไงแสบของแม่ โตเป็นหนุ่มแล้ว”
“แม่มาได้ไงครับ ไม่เห็นบอกกรเลย”
“เซอร์ไพรส์ไง”
“แม่แล้วนั่น...?”
“เอ่ออ นั่นพ่อเลี้ยงดิน”
“สวัสดีครับ”
“ครับ”
“เขาเป็นแฟนแม่...”
“แม่ครับ”
พากรแกไม่อยากให้ฉันมีแฟน เพราะแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตฉันจะต้องผ่านสายตาของพากรก่อน แกไม่อยากให้ฉันถูกหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตฉันแต่ละคนหลอกลวงหวังแต่ได้กันทั้งนั้น
แล้วอีกอย่าง พากรเกลียดคำว่าพ่อมาก แกโดนล้อมาตลอดมาไม่มีพ่อแกเลยไม่อยากมีพ่อ แกเกลียดพ่อแท้ ๆ ของแกมาก
พากรวิ่งเข้าไปในห้อง ฉันเลยเดินตามเข้าไป
“พากรลูก..”ฉันเอ่ยเรียกลูกชายด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน
“แม่ครับ แต่ผมไม่อยากมีพ่อ”
“แม่เข้าใจลูกนะ”
“แม่...”
“แม่เคารพการตัดสินใจกรนะ”
“ครับ”
ฉันคุยกับลูกได้สักพักก็เดินออกไปส่วนนายหัวนั่งคุยอยู่กับพ่อ แม่ไปไหนแล้วไม่รู้
“คุยอะไรกันจ้ะ คนแก่สองคน”
“ไอ้นี่ ใครแก่ ข้ายังฟิตนะเว้ย”พ่อพูดพร้อมกับทำท่าเบ่งกล้ามให้ฉันดู
“จ้ะ ๆ ฟิตก็ฟิต”
“คุยกันไปก่อนนะ พ่อจะไปสวนสักแป๊ป”
“จ้ะพ่อ”
แล้วพ่อก็เดินออกไป ฉันค่อยๆหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ พ่อเลี้ยงดิน
“ให้เวลาแกหน่อยนะคะ แกเจ็บกับคำว่าพ่อมาเยอะจนแกเกลียดคำ ๆ นี้ไปแล้ว”
“เป็นไรครับผมเข้าใจ คุณไม่ต้องคิดมากนะ”
“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ”
“ครับ”
จากนั้นฉันก็ชวนพ่อเลี้ยงคุยเรื่องอื่นกัน ฉันไม่อยากให้เค้าเครียดเราสองคนนั่งคุยกันไปจนถึงเย็นจนได้เวลากินข้าวแล้วพากรเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับแม่
“แม่ครับ ผมยอมมีพ่อก็ได้”
“ห๊ะ!!” ฉันหันไปมองแม่แม่พยักหน้าแล้วยิ้มให้ฉัน
“พ่อเลี้ยงครับ ถ้าผมยอมให้คุณคบกับแม่ผม คุณจะไม่ทำร้ายแม่ผมใช่ไหม”
“สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายเลยครับ”
“ถ้างั้นผมยอมเรียกคุณว่าพ่อก็ได้”
พ่อเลี้ยงดินนี่ยิ้มแป้นเลย ครั้งแรกเลยนะที่ผ่านด่านลูกชายฉันมาได้ ปกติแกไม่ยอมง่าย ๆ หรอก
ก่อนหน้านี้
ยายของพากรเรียกพากรไปคุย ถึงสาเหตุที่พากรไม่ยอมให้แม่เค้ามีแฟน
“พากร..หนูต้องให้แม่หนูตัดสินใจเองนะเรื่องนี้”
“ผมกลัวว่าเค้าจะมาหลอกแม่เหมือนคนอื่น ๆ ครับยาย”
“แล้วหนูไม่อยากเห็นแม่หนูมีความสุขบ้างเหรอ”
“อยากครับ”
“อยากให้แม่มีความสุขหนูก็ต้องให้แม่หนูเลือกเอง แล้วหนูก็ต้องเคารพการตัดสินใจของแม่หนู”
“ครับยาย”
“เอาละๆ ไปคุยกับแม่หนูนะ”
“ครับ”
ปัจจุบัน
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ถึงว่ายอมง่ายๆ ยายบอกนี่เอง”
“แม่ครับกรอยากได้บอล”
“ได้สิ เดี๋ยวแม่พาไปซื้อนะ”
“ขอบคุณครับ”
แล้วเราก็พากันมากินข้าว บ้านฉันนั่งกินข้าวกันบนพื้นบ้านนะ ไม่มีโต๊ะเหมือนบ้านอื่น ๆ เค้าหรอกบ้านฉันมันจนเนาะ
“อ่ะ กินเยอะ ๆ นะกร”
ฉันตักผัดผักใส่จานให้พากร
“ครับแม่”
“พ่อเลี้ยงลองกินอันนี้สิครับ”
พากรตักน้ำพริกตาแดงให้พ่อเลี้ยง แล้วเขาก็ตักใส่ปากเลย
“ขอบคุณครับ”
“เป็นไงครับ เผ็ดไหม”
“ไม่เผ็ดครับ”
“รู้นะว่าจะแกล้งให้เค้าเผ็ด”
“ยายอ่ะ ใส่ร้ายกร”
“อยู่ที่ไร่ผมก็กินอาหารแบบนี้ละ ผมเผ็ดไม่เป็นหรอก”
พากรนี่หน้าจ๋อยไปเลยจะแกล้งเค้าแต่เค้ากินเผ็ดได้ ฉันคุยไปกินข้าวไปมันมีความสุขดีได้มานั่งกินข้าวกับครอบครัวแล้วได้คุยกันอย่างสนุกสนาน
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
