3. หญิงต้องห้าม

วันรุ่งขึ้น

ตึก ตึก ตึก

ร่างสูงใหญ่ของชาวต่างชาติที่เดินเข้ามาในห้องอาหารตอนเช้าเรียกให้ผู้คนที่นั่งอยู่ก่อนหน้าหันมอง เพราะนอกจากรูปร่างสูงใหญ่แน่นไปด้วยมัดกล้ามแข็งแรงแล้ว เขายังมีใบหน้าหล่อเหลาราวกับนายแบบหลุดออกมาจากนิตยสาร ไม่แปลกที่เมื่อย่างกรายไปทางใดก็มักจะเป็นที่สนใจของผู้คน

แฟรงค์เดินไปเลือกหยิบอาหารเช้าของตนเองเนื่องจากรีสอร์ตจัดไว้แบบบุฟเฟต์ ซึ่งอาหารเช้าของเขาก็มีเพียงกาแฟดำและขนมปังปิ้งหอมกรุ่นแค่นั้น ได้อาหารเช้าแล้ว แฟรงค์ก็มองหาที่นั่งสำหรับนั่งรับประทานอาหารเช้าและเช็คอีเมลงาน

ด้วยความที่พื้นที่ห้องอาหารนี้เป็นแบบเปิดโล่งเพื่อให้นักท่องเที่ยวได้ดื่มด่ำกับลมเย็นของธรรมชาติในยามเช้า จึงเป็นสถานที่ที่เหมาะกับการนั่งจิบกาแฟและอ่านข่าวสารไปด้วย

"แฟรงค์!"

แล้วแฟรงค์ก็ได้ยินเสียงเรียกคุ้นหูจากมุมห้อง มองไปตามเสียงก็เห็นวายุเพื่อนสนิทและเป็นเจ้าของรีสอร์ตแห่งนี้นั่งอยู่กับภรรยาสาวสวยของมัน ท่าทางห่วงใยประคบประหงมของวายุทำให้แฟรงค์รู้สึกหมั่นไส้ไม่น้อย

เพื่อนทยอยพากันมีเมียไปกันหมด ในกลุ่มเหลือแค่เขาคนเดียว จะนัดเที่ยวแต่ละครั้งก็ต้องรอให้พวกมันขออนุญาตเมียให้ได้เสียก่อน กว่าจะว่างตรงกันก็ต้องนัดแล้วนัดอีก ช่วงหลังนี้จึงรวมตัวกันยากขึ้น ถ้าจะมีเมียแล้วมาเป็นห่วงคล้องคอแบบพวกมัน เขาไม่ขอมีดีกว่า จะวันไนท์สแตนด์ไปเรื่อย ๆ อย่างนี้จนกว่าจะเบื่อเรื่องบนเตียง แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องยากเมื่อเขาเป็นคนที่เซ็กซ์จัดพอตัว เอาแต่ละครั้งใช้ถุงยางไม่เคยน้อยกว่าสองกล่องถึงจะอิ่ม

แล้วคนอย่างแฟรงค์คนนี้ไม่เคยขาดผู้หญิงอยู่แล้ว ออกไปเที่ยวผับไม่ถึงชั่วโมงก็ได้สาวติดมือกลับไปสนุกกันทั้งคืนได้แล้ว

เมื่อเห็นว่าเช้านี้มีคนร่วมโต๊ะแล้ว แฟรงค์จึงเดินเข้าไปหาสองสามีภรรยาที่นั่งคู่กัน แฟรงค์เลือกที่จะนั่งเก้าอี้ตรงข้ามเพื่อนตัวเองเพื่อความเหมาะสม กระตุกยิ้มทักทายเมียเด็กของเพื่อนพอเป็นพิธีก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้

"เป็นไงบ้าง เมื่อคืนนอนสบายไหม?" วายุทักทายเพื่อนตามประสาเจ้าถิ่นที่ดี จะได้รู้ว่ารีสอร์ตมีอะไรที่ควรปรับปรุงจะได้จัดการเสีย ความสบายกายสบายใจของลูกค้าเป็นเรื่องที่มาเป็นอันดับหนึ่ง

"ก็ดี จะสบายกว่านี้ถ้ามีผู้หญิงมาด้วย" แฟรงค์ตอบทีเล่นทีจริง รีสอร์ตของวายุนั้นสวยและสะดวกสบายแม้จะอยู่ติดป่าติดเขา อนาคตที่แห่งนี้ต้องเป็นที่นิยมสำหรับคนที่ชอบท่องเที่ยวแนวธรรมชาติแน่นอน

"แล้วทำไมมึงไม่เอามา ที่ผ่านมากูไม่เคยเห็นมึงขาดผู้หญิงเลยนี่หว่า"

"ไม่อยากเอามาวุ่นวายกับงานวันเกิดมึง" แฟรงค์ตอบเพื่อน เพราะรู้ว่างานที่จะจัดพรุ่งนี้เป็นงานส่วนตัว เป็นงานวันเกิดของวายุและงานฉลองการมีลูกของมันคนแรก เป็นงานที่จัดขึ้นเล็ก ๆ เชิญเฉพาะคนในครอบครัวและคนสนิทเท่านั้นตามประสาคนเห่อลูก เขาที่ไม่ได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนจึงไม่อยากพาใครก็ไม่รู้มาวุ่นวาย อีกอย่างช่วงนี้เขาก็ไม่ได้ติดต่อกับหญิงคนไหนเป็นพิเศษ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรถึงทำให้ขาดห่างจากเรื่องเซ็กซ์เป็นเดือน ๆ แล้ว อาจจะเป็นเพราะความยุ่งของงานจึงทำให้ใจจดจ่อแต่กับงาน เดี๋ยวเสร็จจากตรงนี้จะต้องหิ้วไปฟาดหญิงสักสามวันสามคืนติดชดเชยสิ่งที่อดไปเสียแล้ว

ในตอนนั้นเองที่แฟรงค์เหลือบไปเห็นพนักงานที่รับรองเขาเมื่อวาน เธออยู่ที่ลานโล่งข้างห้องอาหารแห่งนี้ กำลังคุยกับพนักงานของรีสอร์ตอีกคน เดาว่าน่าจะกำลังคุยเรื่องสถานที่จัดงานเพราะเขาเห็นเธอชี้ไม้ชี้มือไปยังจุดต่าง ๆ แปลกใจนิดหน่อยที่เห็นพนักงานหญิงคุยเหมือนสั่งการอีกคนแต่ก็ขี้เกียจคิดหาเหตุผลว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น

ปกติแฟรงค์จะไม่สนใจหญิงคนไทยสักเท่าไรเพราะไม่ใช่สเปค แต่กับหญิงคนนี้ไม่รู้ทำไมถึงได้ติดในใจเขา อาจจะเป็นเพราะท่าทางแข็งกระด้างกระเดื่องต่อต้านเขาของเธอกระมังเลยทำให้เธอดูเด่นในสายตา

"มองอะไรวะ?" วายุถามเมื่อเห็นว่าแฟรงค์กำลังสนใจบางสิ่งอยู่ แต่พอมองตามสายตาเพื่อนไปก็ต้องดึงหน้ายุ่ง เมื่อคนที่มันมองคือน้องสาวคนเดียวของเขา ถามว่าทำไมถึงรู้ว่าแฟรงค์มองวาวีไม่ใช่พนักงานอีกคนที่กำลังคุยกับเธอ ก็เพราะว่าพนักงานคนนั้นเป็นผู้จัดการรีสอร์ตซึ่งเป็นผู้ชาย และแฟรงค์ก็ไม่มีทางสนใจผู้ชายมากกว่าผู้หญิงแน่นอน

"คนนี้มึงห้ามยุ่งเลยแฟรงค์"

แฟรงค์ดึงสายตาจากพนักงานหญิงคนนั้นกลับมามองวายุเมื่อได้ยินเสียงเตือนแข็งของมัน แล้วเขาก็ได้เห็นแววตาแข็งกร้าวของมัน

"กูก็ไม่ได้คิดอะไร" แฟรงค์ปฏิเสธในทันที แค่มองพนักงานมันก็หวงหรือวะเนี่ย

"มึงห้ามยุ่งกับเธอเด็ดขาด ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่" วายุข่มขู่เสียงแข็งไม่เชื่อปฏิเสธของแฟรงค์ เป็นเพื่อนกันมานานเขารู้นิสัยใจคอมันอยู่แล้วว่าเจ้าชู้ขนาดไหน เปลี่ยนผู้หญิงทุกอาทิตย์ ใครหลงรักมันมีแต่ต้องช้ำใจ เขาจะไม่มีวันให้น้องสาวตกอยู่ในสภาพนั้นเด็ดขาด

"เธอเป็นใครวะมึงถึงหวงจัง?" แฟรงค์อดไม่ได้ที่จะถามเมื่อเห็นว่าวายุห้ามอย่างจริงจัง หันไปมองเมียของมันอย่างนึกเป็นห่วง ที่วายุมันพูดหวงผู้หญิงคนอื่นก็กลัวว่าเธอจะเสียใจ แต่เปล่าเลย เมียมันก็มองไปทางพนักงานหญิงคนนั้นด้วยสายตาห่วงใยเช่นกัน

"น้องสาวกู" วายุกระแทกเสียงตอบสั้น ๆ แสดงให้เห็นว่าอารมณ์ยังคุกรุ่นที่เพื่อนสนใจน้องสาวตน

"หือ? น้องมึง?" แฟรงค์ขมวดคิ้วยุ่งสงสัย เคยเห็นน้องสาวของวายุแค่ครั้งสองครั้งตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยที่ไทย ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กหญิงตัวกะเปี๊ยกอยู่เลย พอเรียนจบเขาก็ไปต่างประเทศทันที จากนั้นก็ไม่ค่อยได้มาไทยสักเท่าไร แต่ถ้ามาก็แค่นัดเจอกับเพื่อนตามสถานที่บันเทิงต่าง ๆ เลยทำให้ไม่ได้เจอน้องสาวของมันอีกเลย และเขาก็ลืมไปแล้วว่าวายุก็มีน้องสาวเพราะมันไม่ได้พูดถึงครอบครัวเลย

ตอนงานแต่งของวายุเขาก็มาร่วมงานไม่ได้เพราะติดงานที่ต่างประเทศเลยทำให้ไม่ได้เจอเธอตอนโต

"เออ! มึงจะเอาใครก็เอาไป แต่มึงห้ามมายุ่งกับน้องกูเด็ดขาด" วายุยื่นคำขาดกับเพื่อน ปกป้องน้องสาวสุดที่รักเต็มที่ ถึงไม่ใช่พี่ที่แสนดีของน้องตลอด แต่ก็ทนไม่ได้ถ้าน้องจะมาเสียใจกับคนเจ้าชู้อย่างแฟรงค์

"กูไม่สนหญิงไทยอยู่แล้วมึงก็รู้" แฟรงค์รับปากเพื่อนอ้อม ๆ ปรายตาไปมองหญิงต้องห้ามอย่างนึกขยาด นี่แค่มองเฉย ๆ พี่ชายเธอก็แทบจะกระโดดกัดคอ ถ้าขืนไปยุ่งจริง ๆ เขาไม่ตายคาตีนพี่ชายเธอเสียเหรอ

...........................

ได้ตายคา teen พี่ยุแน่ ๆ เลยพี่แฟรงค์ 55555