ตอนที่ 2 ก็อตเป็นห่วงจีนะ

บางคนบอกว่าชีวิตเราบัดซบก็เพราะพ่อมีเมียนี่แหละ เอาจริงๆเราก็คิดแบบนั้นนะ แต่จะทำไงได้ ในเมื่อพ่อไม่เลิกกับเมีย และพ่อก็เป็นพ่อ พ่อไม่ยอมให้เราเรียนเราก็เรียนไม่ได้ ขนาดเราหนีไปเรียน พอโดนเมียฟ้องพ่อก็ไปลากเราออกมาจากมหาลัยทำให้เราอับอายคนทั้งม.เลย เราเลยเลิกเรียนซะแล้วหางานทำตามที่พ่อต้องการ

“เอาจริงๆปะคนเรียนเก่งอย่างแกเนี้ยนะอนาคตคือต้องไกลแล้ว ไม่ใช่มาเป็นพนักงานเสิร์ฟร้านเหล้าแบบนี้”

แพรจะพูดแบบนี้ทุกครั้งเวลาเห็นเราเหนื่อยหรือว่าลำบาก

“ทำไงได้ ก็พ่อไม่ยอมให้เรียนอ่ะ”

“เออ แต่ก็แปลก พ่อแบบพ่อแกนี่ก็มีอยู่บนโลกเนอะ เห็นขี้ดีกว่าไส้ เห็นคนจัญไรดีกว่านางฟ้า”

ย้ำคำว่าจัญไรจนเราสะดุ้งเลย แพรเป็นคนปากจัด และด่าเก่งมาก ใครที่คิดมีเรื่องกับแพร คิดผิดคิดใหม่เหอะ

“คงเป็นกรรมละมั้ง ฉันถึงต้องมาเจอพ่อที่ทำร้ายจิตใจฉันแบบนี้”

“คิดแง่ดีจังวะ”

“เอาน่า ทำงานดีกว่า”

เราแตะที่แขนแพรเบาๆก่อนจะพากันเช็ดโต๊ะต่อ เพราะคืนนี้มีนักร้องมาร้องที่ร้าน ทำให้พวกเราต้องเร่งทำงาน และที่สำคัญวันนี้มันจะเหนื่อยมากๆด้วย จะไหวมั้ยจีเอ้ย

จนเวลาผ่านไป ร้านเปิด บรรดาลูกค้าต่างพากันมาที่ร้าน พวกเราจึงเสริ์ฟและดูแลลูกค้ากันหัวหมุนเลย โดนจับก้นบ้างแตะเนื้อต้องตัวบ้างก็หาคนทำไม่เจอแล้ว เพราะคนเยอะมากจริงๆ จนเวลาผ่านไปถึง ตี 2 ร้านเลิก พวกเราถึงได้นั่งพักกัน

“โอ้ยยย โคตรเหนื่อยเลย”

แพรร้องออกมาดังลั่นร้าน พร้อมกับทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง

“เหนื่อยสุดๆอ้ะ”

เหมือนจะขาดใจ ขานี่แทบจะหลุดออกจากตัวเลยก็ว่าได้

“อะ น้ำเย็นๆกินให้ชื่นใจก่อนนะ”ก็อตยื่นแก้วน้ำโค้กมาให้เรา เรารีบคว้าให้ไวเลย เพราะมันคอแห้งสุดๆ

“แหม ไอ้ก็อต ไม่มีของกูเหรอ”แพรยักคิ้วถามก็อต เราจึงยื่นแก้วเราส่งให้แพรแทน

“กินนี่ก็ได้ ฉันกินไม่หมดหรอก”

“นี่มัน 2 มาตราฐานนะจี ดูดิมันเอาให้แกแต่ไม่เอาให้ฉัน”

แพรยังคงพูดมากต่อไป เล่นเอาก็อตส่ายหัวเลย ก็อตจึงตัดปัญหาโดยเดินไปเอาอันใหม่อีกแก้วมาให้แพร เรื่องก็จบ

“เรื่องมากนะแก”

“ก็ใครใช้ให้แก 2 มาตราฐานกับฉันละ”

“กินเสร็จแล้วก็เงียบๆไปซะไป”

ก็อตผลักหัวแพรจนหัวเอียงเลย เห็นละสงสาร ก่อนที่ก็อตจะเดินมานั่งข้างเรา

“เหนื่อยมากเหรอ วันนี้ก็อตไปส่งจีนะ”

“อืม ได้ซิ เดี๋ยวขอจีไปเปลี่ยนชุดก่อนนะก็อต

“อืม เดี๋ยวก็อตรอนี่แหละ”

เราพยักหน้าให้ก็อตก่อนที่เราจะเดินเตาะแตะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่จริงเราคบกับก็อตมาได้ซักพักแล้ว ก็อตเป็นมือกลองของที่ร้าน ก็อตมักจะเอาเงินมาช่วยเราเสมอ เวลาเราถูกพ่อบังคับเอาเงินไปจนหมดตัว ก็อตเป็นที่พึ่งให้เราเสมอเลย

“ปะก็อต จีเสร็จละ”เราเดินออกมาพร้อมกับส่งยิ้มให้ก็อตที่นั่งไถโทรศัพท์รอเราอยู่

“อืม”

“แพร กลับก่อนนะ”

เรายกมือโบกลาแพร ซึ่งแพรก็ยักหน้าหงึกๆ แล้วนั่งกินโค้กต่อไป

“มานี่มา เดี๋ยวก็อตใส่หมวกให้นะ”ก็อตยกหมวกมาใส่ให้เราพร้อมกับจัดให้เข้าที่เข้าทางด้วย

“ขอบใจนะก็อต”

“เลิกขอบใจได้แล้ว ก็อตบอกแล้วไงว่าก็อตทำทุกอย่างเพราะก็อตชอบจีนะ

“อืม รู้แล้ว”เรายิ้มให้ก็อต ทำไมใจเรารู้สึกดีแบบนี้เหมือนกับว่ามีน้ำมารดที่ใจเลยนะ รู้สึกดีจริงๆอะ

“เออ จี เอานี่ไปนะ”

ก็อตยัดอะไรซักอย่างมาที่มือของเรา และพอเราก้มลงไปดูก็เห็นว่าเงินก้อนนึงอยู่ในมือเราแล้ว

“อะไรเนี่ยก็อต ให้จีทำไม”

“เงินเอาไว้ใช้อาทิตย์นี้ไง”

“ใช้อาทิตย์นี้ ไม่จำเป็นเลยก้อต จีมีเงินอยู่”

“ไหนละเงิน จีจะเอาเงินไหนมาใช้ในเมื่อพ่อจีเอาไปหมดแล้ว”

เรานิ่งสนิทเลย คือเงินเราออกเป็นรายอาทิตย์และเงินเราก็พึ่งออกเมื่อวานแล้วก็ถูกพ่อเอาไปหมดแล้วด้วย เหลือติดตัวไว้แค่ 200 เอง

“ก็อตรู้ได้ไง แพรบอกเหรอ”

“อืม”ก็อตพยักหน้าพร้อมกัยทำหน้าตาไม่พอใจเท่าไหร่

“จี ทำไมต้องยอมละ ทำไมไม่สู้หรือไม่ก็ออกมาอยู่กับก็อตก็ได้ ก็อตบอกแล้วใช่มั้ยว่าก็อตทำให้จีสบายได้ จีทำไมไม่ฟังก็อตเลย”

น้ำเสียงนุ่มๆของก็อตเริ่มเปลี่ยนเป็นแข็งขึ้นนิดนึงนะเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

“ก็อต จีจะทิ้งพ่อไปได้ยังไง”

“แต่พ่อไม่ได้รักจีเท่าที่จีรักพ่อเลยนะ”

“จีรู้ และจีก็รู้ด้วยว่าเมียพ่อก็ไม่ได้รักพ่อเหมือนกัน จีถึงจะคอยอยู่ข้างพ่อในวันที่พ่อไม่เหลืออะไรไง ยังไงเขาก็เป็นพ่อจีนะ ยังไงเขาก็เลี้ยงจีมาตั้งแต่แม่ตายนะก็อต”

คราวนี้ก้อตเงียบไปก่อนที่ก็อตจะดึงเราไปกอดไว้แน่น

“ก็อตเป็นห่วงจีนะ