ตอนที่ 1 จีรดา

ชีวิตคนเรามักลิกผันไปตามกงล้อของกรรม เราไม่รู้เลยว่าวันพรุ่งนี้เราจะเจออะไร บางทีเราอาจจะเจอเข้ากับปีศาจเลือดเย็นแสนเย็นชาแบบไม่ทันตั้งตัวก็ได้

“จี จี ได้ยินเปล่า ทำไมเหม่อแบบนี้”

เราสะดุ้งเบาๆเมื่อถูกเพื่อนร่วมงานอย่าง แพร เขย่า ให้ตายเหอะ สงสัยเมื่อเช้ามัวแต่ทำงานบ้านจนลืมนอนแน่ๆ เราเลยเอ่อแบบนี้

“นี่ลืมนอนอีกแล้วใช่มั้ย”แพรทำตาเขียวใส่เรา แกมใช้เสียงดุ ที่จริงมันก็น่าดุแหละ เพราะเราก็รู้ไงว่าถ้ากลางวันไม่นอนกล่างคืนเราจะทำงานไม่ไหว

“ก็บ้านมันรกไง จะให้อยู่เฉยๆได้เหรอ”

เราตอบแพรไปก่อนจะใช้ผ้าในมือถูโต๊ะตรงหน้า

“แล้วแม่เลี้ยงแกละ ปล่อยให้มันนอนสบายตีพุงอยู่ได้ยังไง ใช้งานนางบ้างดิ”

เราหยุดเช็ดโต๊ะทันทีพร้อมกับมองไปที่แพรที่ยังหัวเสียไม่เลิก

“ใช้ได้เหรอ พ่อจะได้กลับมาตบฉันอะดิ”

แค่คิดก็เจ็บหน้ารอแล้ว

เพราะบ้านของเรา มีกัน 3 คน คือมีพ่อ เรา แล้วก้แม่เลี้ยงที่อายุห่างจากเรา ซัก 5 ปีได้ละมั้ง พ่อหลงเมียหนักมาก ถึงพ่อจะทำงานบริษัทใหญ่โตในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบัญชี แต่เงินพ่อก็ไม่เคยพอใช้ซักเดือน เพราะพ่อเอาเงินไปเปย์เมียหมด แบรนด์เนมมีเท่าไหร่พ่อประเคนหมด เงินที่ไหนมันจะมาพอใช้ละ มันก็ต้องมาลำบากเรา ที่ทำงานเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟร้านอาหารธรรมดา ที่เงินเดือนแค่ หมื่นเจ็ดเท่านั้น และที่เราได้ทำงานแบบนี้มันก็เพราะพ่อนั่นแหละที่ ไม่ยอมให้เราเรียนต่อ ตามคำของเมีย เราจึงเรียนไม่จบทั้งๆอีกแค่ปีเดียวเท่านั้นเราก็จะเรียนจบแล้วแท้ๆ