บทที่ 1 ท้อง! 3

“หนูขอโทษคุณย่าและคุณลุงด้วยนะคะ ที่เมื่อกี้เสียมารยาทบนโต๊ะอาหาร” เธอยกมือไหว้ขอโทษท่านทั้งสองพร้อมหยิบยาหอมขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว แม้จะไม่ชอบรสชาติแต่ก็ต้องดื่ม ท่านบอกว่าจะได้รู้สึกดี

“ไม่เป็นไรหรอกลูก หนูไวน์เป็นแบบนี้นานรึยังลูก เหม็นอาหารแบบนี้ แล้วอยากกินอะไรไหม ย่าจะสั่งให้เด็กทำให้ใหม่”

“หนูอยากกินข้าวผัดไข่ค่ะ” เธอบอกท่าน

“แม่พรไปสั่งเด็กทำข้าวผัดไข่ให้หนูไวน์หน่อย” แล้วนางก็หันไปสั่งพร คนสนิทของตน

“ค่ะ คุณท่าน” แล้วพรก็รับคำเดินจากไป เหลือแต่สะอาง วรนิษฐ์และมนัสวินในห้องนั่งเล่น

“หนูไวน์บอกย่ามาซิว่าหนูท้องใช่ไหม หนูเหม็นอาหารเหมือนคนแพ้ท้องเลยนะ บอกย่ามาเถอะว่าจริงหรือไม่จริง และที่มาที่เมืองไทยครั้งนี้ พ่อกับแม่ยังไม่รู้ใช่ไหมลูก” นางซักถามทันที และหญิงสาวก็พยักหน้าเป็นคำตอบ ส่วนมนัสวินนั้นไม่อยากเชื่อว่าเด็กสาวน่ารักอย่างวรนิษฐ์จะตั้งครรภ์ และผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

“แล้วหนูท้องกับใครลูก พ่อของเด็กรู้รึยังลูก” นางสะอางถามต่อ ส่วนมนัสวินก็นั่งเงียบๆ เป็นผู้ฟังที่ดี

“หนูบอกเขาแล้วค่ะ เขาไม่รับผิดชอบหนู แต่เขาจะรับแค่ลูก”

“เลว!” มนัสวินเอ่ยแทรกขึ้นเสียงดังแล้วพูดต่อ

“บอกลุงมาซิหนูไวน์ว่ามันเป็นใคร ไอ้ผู้ชายสารเลวพรรค์นั้น ลุงจะจัดการมันให้เอง” เขาเอ่ยอย่างเดือดดาล กล้ามากที่มารังแกหลานสาวตนแบบนี้

“คือว่า...” เธออ้ำอึ้งพร้อมกับมองสบตาของคุณย่าและคุณลุงก่อนที่จะพูด

“พี่มาร์คค่ะ หนูท้องกับพี่มาร์ค” ชื่อที่วรนิษฐ์เอ่ยออกมาทำให้ทั้งสองอึ้งไปอีก และไม่อยากเชื่อ แต่เมื่อมองดูดวงตากลมโตหม่นเศร้าของวรนิษฐ์แล้วมันไม่มีแววโกหก

“หนูท้องกับตามาร์คเหรอลูก แสดงว่าในท้องก็เหลนย่า” สะอางถามอย่างดีใจพร้อมกับหันไปหาลูกชาย

“ไอ้ลูกเลว หนูไวน์ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวลุงจัดการไอ้มาร์คให้เอง มันไม่อยากรับผิดชอบใช่ไหม ไม่อยากรับผิดชอบหนู เดี๋ยวลุงจัดการเอง แล้วเรื่องนี้บอกทรงพลกับลินดารึยังหนูไวน์ ถ้ายังเดี๋ยวลุงจะบอกทั้งสองเอง” มนัสวินไม่เคยสอนให้ลูกชายไร้ความรับผิดชอบแบบนี้มาก่อน และยิ่งตอนนี้วรนิษฐ์กำลังอุ้มท้องหลานตนด้วย เขาไม่ยอมปล่อยผ่านเลยไปแน่แล้วเขาก็ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงมากดต่อสายหาลูกชายตัวดีของตนทันที

“หนูยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่ค่ะ หนูมาที่นี่ก่อน ตอนรู้ว่าท้อง หนูก็ตัดสินใจบินมาที่ไทยทันทีค่ะ และขอให้พ่อกับแม่ขอร้องให้ลุงวินไปรับค่ะ” เธอบอกตอบและมองคนที่เดินออกไปคุยโทรศัพท์

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ เดี๋ยวย่ากับพ่อวินจัดการให้เอง ต่อไปหนูก็ดูแลตัวเองและเหลนย่าดีๆ นะหนูไวน์ ย่าดีใจนะ ที่จะได้หนูไวน์มาเป็นหลานสะใภ้ เพราะย่าไม่ชอบแฟนของตามาร์ค แล้วเรื่องไปไงมาไงเล่าให้ย่าฟังได้ไหม ทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นฮึ”

วรนิษฐ์ก้มหน้าซ่อนยิ้มเมื่อตอนนี้ทุกคนเข้าข้างตนและต้อนรับตนมากกว่าแฟนสาวของมโนภฤศ ก่อนจะเงยหน้าที่ตีสีหน้าเศร้าสร้อยบอกเรื่องระหว่างตนกับพ่อของลูกในท้องให้ท่านฟังและแสร้งร้องไห้ไปด้วย

พลั่ก!

ทันทีที่เดินพ้นหัวบันไดเรือนขึ้นมาก็โดนหมัดหนักๆ ของคนเป็นพ่อกระแทกใส่หน้าทันที จนเขาเกือบหงายหลังตกบันได แต่โชคดีที่จับราวบันไดไว้ได้ทัน

โอ๊ย!

“พ่อมาต่อยผมทำไมเนี่ย ผมพลัดตกบันไดขึ้นมาจะทำยังไง”

“ดี ให้มันตายไปไอ้ลูกชั่ว! ไอ้ลูกเวร! กูเคยสั่งเคยสอนให้มึงทำตัวไร้ความรับผิดชอบเหรอไอ้มาร์ค” น้ำเสียงแหบแห้งเปล่งลอดออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด

“ดะ...เดี๋ยวก่อนนะครับ พ่อโกรธอะไรผม ผมทำอะไรอีกครับ” เขายกมือขึ้นห้ามกำปั้นของคนเป็นพ่อที่ตั้งท่าจะต่อยซ้ำอีกครั้ง

“มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่ากูต่อยมึงทำไมไอ้มาร์ค มึงคิดให้ดีซิว่าพ่อต่อยมึงทำไมไอ้ลูกหมา! พลั่ก!” แล้วมนัสวินก็กระแทกหมัดไปอีกครั้ง

โอ๊ย!

“พ่อโกรธอะไรผมเนี่ย แล้วเนี่ยต่อยผมทำไม ผมจะบอกคุณย่า” เขายกคุณย่าขึ้นมาขู่พ่อของตน

“เออ! ไปฟ้องเลย ครั้งนี้คุณย่าให้กูจัดการมึงได้ตามใจ พรุ่งนี้ไปจดทะเบียนสมรสกับหนูไวน์ซะ แล้วงานแต่งงานของมึงกับหนูไวน์ กูกับคุณย่าจะจัดให้มึงและหนูไวน์เร็วที่สุด ก่อนที่หลานกูจะเกิด” คำสั่งเฉียบขาดของพ่อทำให้เขาเดือดดาลไม่แพ้กัน

“ยัยนั่นบอกเหรอครับว่าท้องกับผม แล้วพ่อกับคุณย่าจะมาบังคับให้ผมแต่งงานเนี่ยนะ ไม่มีทาง ผมไม่แต่ง ลูก...ผมรับผิดชอบได้ แต่แม่ของลูก ผมไม่ต้องการ” เขาตอบกลับอย่างไม่ยอมเช่นกัน

“มึงไม่รับผิดชอบดูสิ กูถีบมึงตกบันไดตายวันนี้แหละไอ้มาร์ค มึงทำแล้วก็ควรรับผิดชอบ นั่นลูกสาวเพื่อนกู อีกอย่างมึงไม่รักไม่ชอบ มึงไปทำน้องท้องทำไม มึงรู้ไหมว่าที่น้องมาที่นี่ลำบากแค่ไหน ไม่บอกพ่อกับแม่ด้วยว่าท้อง หนูไวน์ไม่เคยเดินทางมาไทยคนเดียวและมาเพชรบูรณ์อีก มึงรู้ไหมว่าหนูไวน์น่าสงสารแค่ไหน”

“ไม่ว่ายังไง ผมก็ต้องแต่งงานกับเด็กนั่นใช่ไหม”

“เออ! ย่ามึงก็เห็นด้วย ครั้งนี้มึงต้องรับผิดชอบ ส่วนเรื่องระหว่างมึงกับแฟนน่ะไปจัดการให้เรียบร้อยซะ และพรุ่งนี้ต้องไปจดทะเบียนสมรสให้เรียบร้อย หลานกูต้องมีทั้งพ่อและแม่ที่อยู่ด้วยกัน มึงก็รู้ดีว่าเด็กที่โตมากับพ่อหรือแม่แค่คนเดียว มันเหงาแค่ไหน มึงก็โตมาไม่มีแม่ อย่าสร้างปมให้ลูกตัวเองตั้งแต่ยังไม่เกิดไอ้มาร์ค กูไม่เคยสอนให้มึงทำตัวแบบนี้ มึงเป็นลูกกู เป็นหลานคุณย่าก็ควรจะมีความรับผิดชอบกับสิ่งที่มึงทำลงไป ในเมื่อเกิดขึ้นแล้วใช่จะพูดหมาๆ เห็นแก่ตัวแบบนี้”

“ผมไม่ได้รักยัยนั่น”

“ไม่รักแล้วทำเขาท้องทำไมไอ้ลูกหมา!”

“ผมพลาด พลั่ก!” พูดจบก็โดนหมัดหนักๆ ของพ่อกระแทกเข้าอีกครั้งตรงที่เดิม

โอ๊ย!

“อย่าพูดคำว่าพลาดให้กูได้ยินอีก พรุ่งนี้มึงต้องไปจดทะเบียนสมรสกับน้อง เรื่องนี้กูยังไม่ได้บอกทรงพลกับลินดา” พูดจบเขาก็เดินจากไปทันที ทิ้งให้มโนภฤศยืนกำหมัดแน่นนึกเคืองแค้นโกรธวรนิษฐ์ ก่อนจะเดินลงส้นเท้าหนักๆ เข้าไปในบ้าน