ตอนที่11 รักทะนุถนอม

ตอนที่11 รักทะนุถนอม

หรืออาจจะเป็นเพราะความรู้สึกของเธอคิดสวยงามเกินไป ฉินจู้นตื่นขึ้นมาในทันที! เขากำลังทำอะไรกันแน่! เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง แถมยังเป็นเด็กผู้หญิงที่ไร้เดียงสาด้วย! เขาไม่สามารถทำร้ายเธอได้ อีกทั้งถ้าทำร้ายเธอ สิ่งที่เธออยากได้นั้นเขาก็ให้ไม่ได้อย่างแน่นอน!

ฉินจู้นผลักเธอออกในตอนนั้น ก็พบว่าเสื้อผ้าของเสี่ยวซิงเปียกหมดจนมองทะลุได้แล้ว มือใหญ่ของเขาก็ช่วยถอดเสื้อที่เปียกของเธอออก

“อ๊า! ” เสี่ยวซิงไม่เข้าใจความหมายของเขา ร้องออกมาอย่าไม่ได้คิด

เธอเองชอบเขานั้นไม่ผิด แต่ว่าการทำอย่างนี้ก็ยังทำให้คนคาดไม่ถึง แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยเป็นแบบนี้

“เสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว ถ้าไม่ถอดออกจะเป็นหวัดได้ ” ฉินจู้นพูดอย่างสุภาพ และการเอาอกเอาใจอย่างอ่อนโยนเมื่อกี้หายไปหมด

ไม่รู้ว่าทำไมในใจของเสี่ยวซิงก็รู้สึกมีความผิดหวังขึ้นมา แต่ว่าเธอจะมีสิทธิ์อะไรละ เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวซิงก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แสดงถึงเห็นด้วยกับที่เขาพูด

ฉินจู้นเห็นเธอไม่ได้พูดอะไรอีกก็เริ่มหยิบไฟฉายหาของไปทั่ว

“คุณกำลังหาอะไร? ” เสี่ยวซิงถามอย่างสงสัย

ฉินจู้นยังคงหาบางอย่างไปทั่ว กลับไม่สนใจคำพูดของเสี่ยวซิงเลยสักนิด เสี่ยวซิงแลบลิ้น ทำไมเขาถึงได้เท่อย่างนี้นะ แต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นสเปกของฉัน ไม่ให้ใครแตะต้องเขาแม้แต่น้อย แต่ว่าดึงดูดเสี่ยวซิงก็คงมีแค่นี้มั้ง! เสี่ยวซิงใช้มือเดียวท้าวคางมองตามเงาของเขาเดินไปเดินมาหาของ

ในที่สุด เขาก็หาเจอ คืออาหารกระป๋องหนึ่งอันและบิสกิตโซดาหนึ่งถุง และยังมีน้ำอีกหนึ่งขวด “โชคดีที่ครั้งที่แล้วมาแล้วเหลือของกินไว้อยู่ ไม่อย่างนั้นหิวแย่แน่! ” ฉินจู้นเปิดอาหารกระป๋องไปด้วยพูดไปด้วย

ในเวลานั้น ท้องของเสี่ยวซิงก็ร้องจ๊อกๆมาสองครั้ง เสี่ยวซิงลูบท้องอย่างเขินๆ แล้วมองหน้าฉินจู้นยิ้ม

“กินเถอะ! ” ฉินจู้นเอาอาหารกระป๋องที่เปิดแล้วกับบิสกิตโซดายืนให้เสี่ยวซิง

“อา……” เสี่ยวซิงเอามือทั้งสองข้างมาจับไว้ที่พรมที่ปกปิดร่างกายเธอไว้แน่น ไม่รู้ว่าจะยืนมือไปรับอาหารที่เขาส่งมาให้ได้ไง ถึงแม้ว่าจะหิวก็ตาม

มองเห็นท่าทางของเธออย่างนั้น ฉินจู้นก็เอาอาหารวางไว้บนเตียง ไม่พูดอะไรแล้วก็เลื่อนมือไปแกะกระดุมบนเสื้อเชิ้ตของเขา หลังจากนั้นก็ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวบนตัวเขาออก

กล้ามเนื้อบนร่างกายของฉินจู้นเปิดเผยออกมา เสี่ยวซิงเบนสายตาลงอย่างเขินอายทันที ถามอย่างติดอ่างว่า : “คุณ คุณถอดเสื้อออกทำไม? ”

“คุณคิดว่าไงละ? ” ฉินจู้นเอาเสื้อเชิ้ตถือไว้ในมือ เดินไปข้างหน้าโค้งตัวลงเอามือทั้งสองข้างยันที่ขอบเตียงไว้ ท่าทางมีเลศนัย

“ฉัน……ฉันจะรู้ได้ยังไง? ” เสี่ยวซิงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

“สวมเสื้อตัวนี้ซะ! ” ฉินจู้นยืดตัวขึ้นมาเอาเสื้อเชิ้ตที่อยู่ในมือโยนให้เสี่ยวซิง หลังจากนั้นก็หันหลังมองไปนอกหน้าต่าง ถึงแม้ใบหน้าจะเข้มขรึม แต่ในเวลานี้เขากลับอารมณ์ดี ทุกครั้งที่แกล้งไอ้เด็กคนนี้มักจะทำให้เขาอารมณ์ดีมีความสุข

เข้าใจความหมายของเขาแล้ว เสี่ยวซิงรีบสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวนั้นอย่างรวดเร็ว อย่างนี้เธอก็จะได้กินอาหารได้อย่างสบายใจแล้ว! เสี่ยวซิงซาบซึ้งในความละเอียดรอบคอบของเขามาก

รู้สึกว่าเธอสวมเสื้อเรียบร้อยแล้ว ฉินจู้นก็หันกลับมา เห็นเธอทนไม่ไหวกำลังกินบิสกิตกับเนื้อวัวกระป๋องอยู่พอดี กินอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนหิวมาสามวันแล้ว

“อือ……อร่อยจริงๆ! รสชาติของเนื้อวัวอันนี้ดีมากๆ! ” เสี่ยวซิงเอาเข้าปากไปด้วยพูดไปด้วย ในดวงตาที่ใสสะอาดนั้นมีแค่เนื้อวัวกับบิสกิตเท่านั้น เหมือนกับว่าขอแค่กินอิ่มก็เป็นความพอใจที่สุดของเธอแล้ว

เห็นเธอกินอย่างเอร็ดอร่อย ฉินจู้นก็ค่อยๆฉีกยิ้มขึ้นมา เขาแค่รู้ว่าคืนนี้เสี่ยวซิงทำให้เขายิ้มได้หลายรอบแล้ว แต่ก่อนในหนึ่งวันบนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มมากสุดไม่เกินสองครั้ง แต่ว่าความน่ารัก สดใส เป็นธรรมชาติและโง่ๆของไอ้เด็กคนนี้กลับทำให้เขายิ้มได้ สามารถสะเทือนใจที่อ่อนโยนของเขาได้

“ดื่มน้ำหน่อย! ระวังสำลักละ ” ฉินจู้นเอาน้ำแร่ในมือยืนไปให้เธอ

“ขอบคุณนะ! ” เสี่ยวซิงรับมาแล้วยกดื่มครั้งเดียวไปครึ่งขวด ตอนที่กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบเนื้อวัวอีกชิ้นหนึ่งนั้น เธอก็นึกขึ้นได้ในทันที เก็บมือเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา “คุณก็กินสักหน่อยเถอะ! ” เสี่ยวซิงมองฉินจู้นอย่างรู้สึกละอายใจ ใจจดจ่อว่าตัวเองกำลังกินจนลืมเขาไปเลย

“ผมยังไม่หิว! ” ฉินจู้นพูดอย่างนิ่งๆ หมุนตัวเดินกลับไปที่หน้าต่างดูว่าฝนปรอยแล้วหรือยัง

เห็นเขาไม่รับ เสี่ยวซิงเลยก้มลงไปกินต่ออย่างเอร็ดอร่อย

หลังจากกินอิ่มแล้ว เสี่ยวซิงก็ถามฉินจู้นที่กำลังสูบบุหรี่ที่หน้าต่างแล้วหันหลังใส่เธออยู่นั่น “คืนนี้พวกเราต้องนอนที่นี่ไหม? ”

“ใช่แล้ว! ไอ้เด็กน้อย ” ฉินจู้นหมุนตัวกลับมาพร้อมกับในนิ้วมือที่หนีบมวนบุหรี่ที่กำลังไหม้อยู่นั้น

“ฉัน……ตอนนี้ฉันไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ! ฉันสูงขึ้นตั้งหลายเซนติเมตรแล้วนะ ” เสี่ยวซิงมีความขี้ขลาดอยู่นิดหน่อยแต่ก็ยังโต้เถียง

เสื้อเชิ้ตบางๆที่อยู่บนตัวเสี่ยวซิงนั้นเผยให้เห็นรูปร่างโค้งที่งดงามของเธอ เนินภูเขาเล็กๆของเธอที่รับกับเสื้อเชิ้ตสีขาวบางนั่น หน้าอกที่งดงามนั้นคลุมเครืออยู่ใต้เสื้อ ขาเรียวยาวทั้งสองนั้นเผยออกมาด้านนอกให้เห็น มองเห็นภาพที่กระตุ้นอารมณ์อย่างนี้ มือที่คีบบุหรี่ของฉินจู้นก็หยุดชะงักไปแป๊บหนึ่ง เขาหลบหน้า รีบเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างรวดเร็ว ในใจคิดว่า : เธอพูดถูก เธอไม่ใช่เด็กน้อยอีกแล้ว! เธอกลายเป็นคนที่น่าหลงใหลโดยไม่รู้ตัว! ผู้หญิงที่ติดต่อสัมผัสกับเขาไม่เหมือนเธอ เธอนั้นเป็นคนไร้เดียงสา ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาที่เผยออกมาจากภายใน ทำให้คนยากที่จะต้านทานได้!