EP : 5 ไม่ต้องการพบ

เมียคุณสิงห์ 

บทที่ 5 

  อิงเอยและปะแป้งมาทำงานอย่างเช่นเคยอิงเอยพยายามชะเง้อมองหาคุณสิงห์ แต่ก็ไม่เห็นส่วนผู้จัดการเมฑาโดนไล่ออกรวมถึงน้ำฟ้ารองผู้จัดการด้วยมีผู้จัดการคนใหม่ซึ่งหน้าตาดีและนิสัยดีเข้ามาแทน

"สวัสดีนะคะทุกคน ดิฉันเป็นผู้จัดการใหม่ซึ่งมีอะไรสามารถแจ้งดิฉันและบอกดิฉันได้ทุกอย่าง ถ้าฉันทำอะไรไม่ดีสามารถบอกได้เลยและให้เห็นฉันเป็นคนกันเองเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีเท่านั้น อย่าเห็นว่าฉันเป็นผู้จัดการใหม่และไม่เคารพ" พีอาร์และพนักงานทุกคนต่างเคารพและยกมือไหว้ผู้จัดการคนใหม่ 

"ทุกคนรู้ป่ะว่าสาเหตุอะไรผู้จัดการเมฑาถึงโดนไล่ออกก็เพราะว่าเด็กใหม่ไง ไปอ่อยผู้จัดการแล้วทำท่าทีเหมือนผู้จัดการข่มขืน" ในขณะที่อิงเอยกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำเธอหยุดชะงักด้วยเสียงคำพูดของเพื่อนร่วมงานที่กำลังซุบซิบนินทาถึงเรื่องตนเอง

"ทำเป็นใส่ซื่อทำเป็นเหมือนเด็กใหม่ไม่เคยผ่านมือชายใดมา แต่เมื่อคืนก็ไปนอนกับคุณสิงห์ นี่แล้วแกคิดเหรอว่าคนอย่างคุณสิงห์จะเอาจริงใช่ม่ะๆ อย่างมากก็เป็นของเล่นชิ้นใหม่ให้กับเขาเท่านั้นแหละ" เพื่อนร่วมงานคนที่ 2 นั้นเอ่ยพูดขึ้นดูถูกเธอ 

อิงเอยเธอไม่ใช่คนที่หาเรื่องหรือว่าร้ายกาจเธอมักจะเงียบในสิ่งที่ตนเองได้ยินหรือว่าเรื่องกระทบจิตใจ แต่ในครั้งนี้อิงเอยเธอไม่ยอมจึงเปิดประตูและผลักเข้าไปในห้องน้ำเห็นผู้หญิง 2 คน กำลังแต่งหน้าอยู่ที่กระจกบานใหญ่

"ทำไมต้องพูดเรื่องของคนอื่น" ทั้งสองคนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะกลัวอิงเอย เธอทำท่าทีเก็บลิปสติกและแป้งของพวกเธอใส่กระเป๋าเดินกอดอกมาหาอิงเอย

"ทำไมนังเด็กใหม่...อย่าคิดนะว่าเมื่อคืนเธอไปนอนกับคุณสิงห์แล้วเธอจะผยองหึ! น้ำหน้าอย่างเธอก็เป็นได้แค่นางบำเรอเขาเท่านั้นแหละ" ปลายนิ้วชี้ของหญิงสาว 1 ใน 2 คนที่กำลังนินทาเธออยู่นั้นชี้เข้ายังหน้าผากของอิงเอย

"มันจะมากเกินไปแล้วนะ" มือน้อยคว้าจับนิ้วชี้ของเธอมาหักและทำให้หญิงสาว 1 ใน 2 คนนั้นกรีดร้องเสียงดังเพราะเจ็บนิ้ว

"โอ้ย!! อีบ้า" 

"กล้าทำเพื่อนฉันเหรอมานี่" อีกคนเห็นเพื่อนถูกหักนิ้วจึงคว้าจับเข้าผมของอิงเอยกระชากออก 

"จำเอาไว้นะว่ามึงเป็นได้แค่นางบำเรอแล้วไม่มีวันได้เป็นเมียของคุณสิงห์อย่างแน่นอน!!!" 

ผู้หญิงทั้งสองคนไม่ได้ตั้งใจที่จะหาเรื่องหรือทำร้ายอิงเอยหลังจากที่เธอกระชากอิงเอยออกจากเพื่อนตนเอง พวกเธอจึงรีบออกไปจากห้องน้ำพร้อมกับทิ้งท้ายด้วยคำดูถูก

ใบหน้าน้อยเต็มไปด้วยน้ำตาคลอ เธอเช็ดน้ำตาของตนเองและออกมาทำหน้าที่พีอาร์คอยเสิร์ฟเหล้าเสิร์ฟน้ำแข็งในขณะที่ทำงาน เธอก็ชะเง้อมองหาคุณสิงห์จนกระทั่งเห็นเขาเดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องชายชุดดำทั้ง 3 คน อิงเอยเธอหยุดทำหน้าที่ของตนเองและรีบเดินมาหาเขา

"คุณสิงห์คะ" สายตาของคุณสิงห์ที่จ้องมองอิงเอยนั้นทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเหมือนกับลูกน้องที่เดินมาทักเจ้านาย

"อิงเอยมีอะไรกับคุณสิงห์หรือเปล่า" ผู้จัดการคนใหม่เดินตรงเข้ามาหาอิงเอยพร้อมกับเอ่ยถาม อิงเอยจึงส่ายหน้าให้กับผู้จัดการและหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานตนเอง

"หรือว่าเขาเป็นแบบที่ปะแป้งพูดจริงๆ" ในขณะที่เธอกำลังรินเหล้าใส่แก้วให้กับลูกค้าอิงเอยเธอเหม่อลอยจนเทเหล้านั้นหกเกือบครึ่งขวด ลูกค้ามองด้วยความไม่พอใจก่อนที่จะขว้างถังน้ำแข็งใส่

ชายหนุ่มขว้างถังน้ำแข็งลงโต๊ะเสียงดังพร้อมกับลุกขึ้น

"ถ้าเหม่อลอยแล้วไม่ตั้งใจทำหน้าที่แบบนี้ก็ออกไปเถอะออกไปมันน่ารำคาญ" เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไล่ให้อิงเอยออกไป เมื่อผู้จัดการเห็นท่าทีไม่ดีเขาจึงรีบเดินมาขอโทษแขกพร้อมกับชดใช้ค่าเสียหายและอิงเอยก็ถูกไล่เข้ามายังในห้องแต่งตัว

"เธอเป็นอะไร...ถ้าไม่ตั้งใจทำงานหรือไม่พร้อมก็กลับบ้านไป" อิงเอยถูกผู้จัดการไล่กลับบ้านและถูกต่อว่าหลายอย่าง 

"ขอโทษค่ะ" 

"ค่าเสียหายทั้งหมดฉันจะคิดบัญชีกับเธอและถ้าพรุ่งนี้เธอไม่พร้อม เธอก็ไม่ต้องมาทำงานรู้ไหมว่ามันเสียหาย เสียลูกค้าแค่ไหนโชคดีนะที่เขาเป็นคนกันเองถ้าเป็นคนเรื่องมากแน่นอนว่าเธอโดนไล่ออกแน่" 

อิงเอยยกมือขอโทษผู้จัดการและก้มหน้าลงพร้อมกับไปเปลี่ยนชุด 

หลังจากที่เธอเปลี่ยนชุดเรียบร้อยอิงเอยเดินตรงมายังหน้าลิฟต์กดขึ้นไปยังชั้นของคุณสิงห์ที่ตนเองอยู่เมื่อคืน 

เมื่อมาถึงประตูห้องเห็นชายชุดดำทั้งสองคนยืนอยู่ด้านหน้าและแน่นอนที่สายตาของพวกเขาเห็นอิงเอยขึ้นมาจึงรีบเดินตรงมาหายังหน้าประตูลิฟต์

"มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"คือฉันมาหาคุณสิงห์ค่ะ" เขาหยิบมือถือขึ้นมาน่าจะกดโทรหาคุณสิงห์และได้รับคำสั่งว่าห้ามให้อิงเอยเข้าไป

"คุณสิงห์คะ...คุณสิงห์" 

อิงเอยถูกชายชุดดำทั้งสองคนจับเข้ามาในลิฟต์และเธอถูกโยนออกมาด้านหน้าประตูร้าน

"คุณสิงห์ไม่ต้องการเจอเธอ" ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ เขาได้ในสิ่งที่ต้องการไปและทอดทิ้งเธอจริงๆในขณะที่ฝนตกแรงร่างบางเดินฝ่าเม็ดฝนกลับบ้านพร้อมกับน้ำตาและความเสียใจ 

"ฮื่อๆ เขาหลอกเราจริงๆ" มือน้อยกอดตนเองยืนอยู่กลางสายฝนด้านข้างฟุตบาททางกลับบ้าน

คำพูดของผู้หญิงทั้งสองคนที่นินทาเธอนั้นเป็นเรื่องจริง คุณสิงห์ไม่ได้สนใจเธอหรือว่ารักเธออย่างที่พูดในคืนนั้นเขาทิ้งทุกอย่างรวมกระทั่งเธอ 

"ฮื่อๆอิงเอยรักคุณ" 

 อิงเอยหลงรักคุณสิงห์จริงๆและเธอพยายามที่จะไปหาเขา แต่เขาไม่ต้อนรับและเขาไม่ต้องการเจอเธอจึงให้ลูกน้องนั้นพาเธอออกมาจากร้าน 

ในคืนที่เจ็บปวดเต็มไปด้วยเม็ดฝนที่อยู่เคียงข้างร่างบางนั่งคุกเข่าร้องไห้เสียใจกับความรักที่เกิดขึ้นเพียงชั่วคราว 

"คุณๆ มานั่งอะไรอยู่ตรงนี้" อิงเอยกำลังร้องไห้เสียใจกำลังสายฝนอยู่ๆมีร่มอันหนึ่งเข้ามากางให้

"คุณเป็นอะไรไหมเข้าไปในรถก่อนดีกว่าตอนนี้ฝนตกหนักมาก" มือหนาคว้าจับเข้ายังแขนของเธอดึงให้ลุกขึ้นและพาเข้ามายังในรถทั้งตัวเปียกปอน 

อิงเอยยังคงร้องไห้ในขณะที่นั่งอยู่ในรถของเขาผู้ชายตรงหน้าของเธอนั้นเอื้อมหยิบเสื้อคลุมตนเองมาปกคลุมให้เธอ

"ห่มเสื้อฉันก่อนนะ...อาจจะพอคลายหนาวได้บ้าง"

เขามองเธอด้วยความสงสารและแน่นอนที่เขาจะเดาได้ว่าเธอกำลังอกหักหรือเสียใจกับเรื่องบางอย่างจึงได้เพียงแต่ช่วยหาเสื้อมาปกคลุมให้กับร่างบางคลายหนาว

"ฮึ๊ก" 

"อกหักเหรอถึงมานั่งตากฝนเป็นนางเอก MV แบบนี้" 

"คนอกหักเขาต้องนั่งตากฝนกันด้วยเหรอคะ"

"เอ้า! นี่ไงแน่นอนที่ฉันต้องเดาถูกเธอคงอกหักใช่ไหม" 

"ทำไมฉันถึงรักเขาทั้งๆมันเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ" ดวงตาคู่น้อยแดงก่ำจ้องมองชายตรงหน้าและเอ่ยพูดขึ้น 

"ดูเธอไม่ไหวเลยอ่ะ...ถ้าปล่อยแบบนี้ไม่สบายแน่นอน อืมบ้านอยู่ไหนเหรอเดี๋ยวไปส่ง" 

"ไม่เป็นอะไรค่ะ...ขอบคุณมากๆนะที่ช่วย..."

"พอไม่ต้องพูดมาก บอกทางมาว่าบ้านอยู่ตรงไหนเดี๋ยวจะไปส่ง ถ้าพูดไม่รู้เรื่องเธอโดนดีแน่" อิงเอยมองหน้าของเขาซึ่งเธอไม่รู้สึกกลัวว่าเขาจะทำร้ายตนเองเลย และเขาก็เป็นคนพาเธอมาส่งที่บ้าน 

อะอ่าวเดี๋ยวมาต่ออีกนะคะฝากกดใจเพิ่มเข้าชั้นให้อ้วนด้วยน๊าา