เมียคุณสิงห์

..บทนำ..

"นั่นเด็กใหม่เหรอ" สายตาของชายหนุ่มจับจ้องไปยังเรือนร่างบางของสาวสวย PR คนใหม่ที่เพิ่งจะเข้ามาทำงานได้เพียงแค่ 2 วัน เขาเอ่ยถามในขณะที่หันไปหาคนด้านข้างของตนเอง ชายหนุ่มผู้นี้คือผู้จัดการร้านสถานบันเทิงที่นี่และเขามักจะใช้อำนาจข่มขู่เด็กในร้านให้ตกเป็นของเขาอยู่บ่อยครั้ง

"ใช่ค่ะผู้จัดการ...อิงเอยเธอคือของใหม่และน่าจะเป็นของที่บริสุทธิ์ ผู้จัดการสนใจไหมคะ ถ้าผู้จัดการสนใจน้ำฟ้าสามารถเอาผู้หญิงคนนั้นมาถวายให้ผู้จัดการถึงที่ได้เลยนะ โดยที่เมียของผู้จัดการจะไม่รู้ด้วย" น้ำฟ้าเธอคือเลขาของผู้จัดการและเธอก็มีนิสัยที่ชอบประจบประแจง โดยการหาเด็กมาถวายให้กับผู้จัดการเพราะเธอมีส่วนได้ส่วนเสียกันรวมถึงความสัมพันธ์ด้วยเช่นกัน

"ถ้าอิงเอยบริสุทธิ์อย่างที่เธอโฆษณาสินค้าตนเองเธอจะได้โบนัสจากฉันไม่ต่ำกว่าห้าหมื่น" สายตาของน้ำฟ้าเบิกกว้างลุกวาวประกายออกจากดวงตา เธอดีใจเมื่อเห็นยอดเงินที่ผู้จัดการนั้นเสนอให้

"โอเคค่ะ...ได้เลยคืนนี้ผู้จัดการเตรียมแรงไว้เยอะๆ นะคะ" มือเรียวบางลูบคลำเข้ายังแผงอกของผู้จัดการคนหล่อและทำท่าทียั่วยวนก่อนที่จะหันเดินออกไปจากเขา

อิงเอยเพิ่งจะสมัครงานเข้ามาเป็น PR และเคยทำที่นี่เป็นครั้งแรกเพราะว่าเพื่อนของเธอชวนมาทำงานด้วย ฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างแย่และต้องหาเงินเรียนเธอจึงจำใจยอมทำงานนี้

"อิงเอย...คุณน้ำฟ้ามา" น้ำฟ้าเลขาผู้จัดการเธอก็เหมือนแม่ยกหรือว่าแม่เล้าที่คอยดูแลเด็ก และที่สำคัญเด็กๆ ต้องเคารพเธอทุกคน เมื่อน้ำฟ้าเดินมาถึงเธอก็ทำท่าทีเชิดหน้าชูคออยู่บนฟ้าดั่งกับผู้ดี

"สวัสดีค่ะ...คุณน้ำฟ้า" อิงเอยรีบยกมือสวัสดีน้ำฟ้าทันที

"ฉันมีอะไรจะคุยด้วย" สายตาของน้ำฟ้านั้นจ้องมองอิงเอย เธอฉีกยิ้มด้วยมุมปากในใจของเธอมีแผนการที่จะทำให้อิงเอยเข้าไปเสียตัวให้กับผู้จัดการอย่างแน่นอน

"มีอะไรกับอิงเอยหรือเปล่าคะคุณน้ำฟ้า คุยกับปะแป้งได้นะคะเพราะว่าอิงเอยเพิ่งจะมาทำงานที่นี่และที่สำคัญอิงเอย..."

"ไม่ต้องพูด...ฉันไม่ได้ต้องการที่จะคุยกับเธอปะแป้งมีอะไรก็ไปทำ พวกเธอไม่ใช่ให้มาดูแลกันแบบนี้พวกเธอต้องดูแลแขกเทคแคร์แขกไม่ได้มาเทคแคร์กันเอง ทำแบบนี้ก็เหมือนเธอกินแรงคนอื่นไปได้แล้ว" อิงเอยสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงตะคอกของน้ำฟ้าที่เอ่ยไล่ปะแป้งไปทำงาน

น้ำฟ้าจับข้อแขนของอิงเอยและเดินออกมาตรงจุดนั้น พาเธอมาหลบมุมก่อนที่จะปล่อยแขนของอิงเอย เธอยืนกอดอกมองอิงเอยที่มีหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ ในความคิดของน้ำฟ้าในตอนนี้มีแต่เงินและตัวเลขอยู่ในหัวสมองและเธอก็ต้องการเงินก้อนนั้นมาก

"คุณน้ำฟ้ามีอะไรกับอิงเอยหรือเปล่าคะ...หรือว่าอิงเอยทำผิดอะไร" ดวงตาคู่น้อยเต็มไปด้วยความหวาดระแวงและกลัวว่าตนเองน่าจะทำผิด

"ใช่เธอทำผิดอิงเอย....การทำงานไม่ต้องให้ใครมาคอยดูแลเทคแคร์เธอต้องทำงานดูแลลูกค้าด้วยตัวเองแต่นี่เธอทำผิดให้ปะแป้งมายืนคุมหลังอยู่ รู้ไหมร้านที่นี่ใหญ่ขนาดไหนมีแต่ผู้มีอำนาจมีเงินมาดื่มไม่ใช่คนสามัญธรรมดาหรือว่าพวกขี้เหล้ากระจอกๆ" อิงเอยรีบยกมือไหว้น้ำฟ้าทันที เธอเอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงสั่นในแววตาของเธอที่จ้องมองน้ำฟ้านั้นมีน้ำใสๆ เอ่อล้นอยู่ในดวงตา

"เอาล่ะไม่ต้องร้องให้ฉันจะทำโทษเธอ"

"ทำโทษอะไรก็ได้ค่ะ...แต่อย่าไล่อิงเอยออกนะ คุณน้ำฟ้าได้โปรดเมตตาอิงเอยด้วยนะคะ อิงเอยจะหาเงินไปเรียนต่อ" มือน้อยรวบจับเข้ายังข้อมือของน้ำฟ้าเอ่ยคำขอโทษพร้อมกับแววตาคู่น้อยที่น่าสงสาร ส่วนในแววตาของน้ำฟ้าเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และดูเหมือนว่าเธอนั้นกำลังจะได้เงินที่ผู้จัดการยื่นข้อเสนอให้กับเธออย่างแน่นอน

"ก็ได้...ฉันจะให้เธอไปทำความสะอาดในห้อง VIP 7789/4 เธอจะต้องบริการแขกในนั้นให้ดีและทำให้เขาประทับใจ ถ้าเธอทำได้ฉันจะให้รางวัลเธออีก 500 บาทในวันนี้"

"ให้อิงเอยเข้าไปทำความสะอาดในห้องนั้นมีแขกเหรอคะ แล้วลูกค้าเขาจะสะดวกเหรอคะ" น้ำฟ้าพูดไม่ทันคิด ถ้าเธอจะพูดตรงๆ ให้อิงเอยเข้าไปทำเรื่องแบบนั้นแน่นอนที่อิงเอยจะไม่ทำเพราะเธอดูก็รู้ว่าเด็กคนนี้ยังดูน่าทะนุถนอมไม่น่าจะใช่เด็กที่เหลวแหลก

"ก็ลูกค้าทำน้ำหกเธอก็เข้าไปเช็ดๆ มันก็จบแล้วแต่อย่าลืมนะว่าเธอจะต้องดูแลเขาไม่ว่าเขาอยากได้อะไรหรือต้องการอะไรเธอจะต้องจัดการให้เขาเข้าใจไหม"

"ได้ค่ะคุณน้ำฟ้าคะ...คือขอถามอะไรอีกนิดได้ไหม" ในขณะที่น้ำฟ้ากำลังจะหันหลังแล้วเดินออกเธอต้องหยุดชะงักและกัดฟันหันหน้ากลับมาหาอิงเอย

"อะไรอีก"

"คือว่าแขกที่อยู่บนห้องเป็นผู้หญิงผู้ชายคะ"

"จะถามทำไมผู้หญิงผู้ชายให้ไปทำก็ไปทำเถอะ" อิงเอยเริ่มกลัว เพราะที่นี่เป็นสถานบันเทิงที่สามารถซื้อผู้หญิงบริการได้และเธอก็กลัวจะถูกหลอก

"เธอจะไปทำไหม...ถ้าไม่ไปทำก็เก็บข้าวของออกไปซะ แน่นอนถ้าผู้จัดการรู้เรื่องนี้เธอโดนไล่ออกแบบไม่ได้เงินด้วยถึงแม้ว่าเธอจะทำงานได้เเค่ 2 วัน แต่เธอได้เงินแล้วนะอิงเอยเธอยังอยากอยู่ที่นี่อยู่ไหม" อิงเอยไม่สามารถขัดคำสั่งของน้ำฟ้าได้ เธอก้มหน้าและยอมไปทำความสะอาดอย่างที่เขาต้องการ

ร่างบางเดินมาในห้องแต่งตัว เธอถอนหายใจออกมาเสียงดังจนเพื่อนด้านข้างหันมองแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยถาม

อิงเอยขึ้นลิฟท์มายังห้องที่น้ำฟ้าให้มาทำความสะอาด เมื่อถึงหน้าห้องหมายเลขเดียวกันเธอจึงเคาะประตู

"สวัสดีค่ะ...คุณลูกค้าคุณน้ำฟ้าให้ดิฉันมาทำความสะอาดที่ลูกค้าทำน้ำหกค่ะ" หลังจากที่เธอเคาะเรียกประมาณ 3 ครั้ง เธอจึงเอ่ยพูดเรียกย้ำคนด้านในห้อง

ประตูห้องเปิดออกดวงตาคู่น้อยเบิกกว้างเธอตกใจที่เป็นผู้จัดการเมฑาแต่มือน้อยของเธอนั้นถูกผู้จัดการจับเอาไว้จนเธอไม่สามารถหนีเขาได้

" ปล่อย! อิงเอยนะคะ"

"อย่าทำเป็นเล่นตัวอิงเอยเข้ามากับฉันดีๆ และฉันจะให้เงินเธอ" ใบหน้าส่ายหน้าไปมาเธอพยายามยื้อที่จะไม่ให้เมฑานั้นดึงตนเองเข้าไปในห้อง อิงเอยพอจะรู้จากปะแป้งมาบ้างว่าผู้จัดการคนนี้เป็นยังไง

"ไม่ค่ะผู้จัดการอย่าทำอะไรอิงเอยนะขอร้อง" ดวงตาคู่น้อยเต็มไปด้วยน้ำใสๆ ที่เออล้นจนอาบแก้มอิงเอยเธอกลัวจนตัวสั่นและยังถูกเขาดึงเข้าไปในห้อง

"กรี๊ด..ใครก็ได้ช่วยอิงเอยด้วย มีใครอยู่แถวนี้ไหมคะ ช่วยอิงเอยด้วย~อื้ม..."

ในขณะที่เธอกำลังร้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นมือหนาของเขาจึงคว้าปิดปากเธอทันที

"ปากดีนักใช่ไหมหึดื้อๆ แบบนี้แหละที่ฉันต้องการเธอคงจะบริสุทธิ์จริงๆ มันจะเป็นยังไงนะ ถ้าเจอผู้หญิงบริสุทธิ์คงจะฟินน่าดู" ดวงตาคู่นั้นของเขาดั่งคนบ้ากามหลังจากที่โยนเธอลงเตียง เขาจับจ้องมองเรือนร่างและขาขาวๆ ของเธอ

"ขอร้องอย่า...ผู้จัดการอย่าทำอะไรอิงเอยนะ" มือน้อยพนมไหว้ให้ในขณะที่เธอนั้นนอนหงายอยู่บนเตียง พยายามขยับขาเพื่อดันตนเองหนีแต่มือของเขานั้นไม่ยอมที่จะปล่อยเธออย่างแน่นอนจึงดึงขาของเธอลากกระชากกลับเข้าหาตัวของเขา

"ปล่อยฉัน" เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของอิงเอยนั้นดังก้องทั่วห้องหลังจากที่คนตัวโตขึ้นคร่อมทับร่างบางของเธอไม่ให้ขยับ มือหนายังรวบข้อมือของเธอทั้งสองขึ้นเหนือหัวและกดลง

"กรี๊ด!!!!!!!"