EP : 2 คุณสิงห์ช่วย

เมียคุณสิงห์ 

  บทที่ 2 

ในขณะที่ใบหน้าของคนใจร้ายนั้นเตรียมที่จะซุกไซ้เข้ายังเนินอกของเธอ แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อประตูเปิดเข้ามาพรวดพราด เขารีบปล่อยมือออกจากเธอทันทีและลุกขึ้นมีเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวที่ปกปิดร่างกาย

"lหี้ย เมียจ๋ามาได้ยังไง" ร่างบางที่เปิดประตูเข้ามานั้นเธอแต่งตัวสวยเซ็กซี่แต่ก็ดูเป็นคนมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผู้จัดการเมฑาแน่นอนที่จะเป็นเมียของเขาเพราะเขาเอ่ยชื่อเรียก 

"ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย" อิงเอยรวบรวมเสื้อผ้าที่เหลือมาปกปิดร่างกายตนเองขยับลุกขึ้นนั่งและถอยหลังหนี 

เสียงรองเท้าส้นสูงดังกุบกับก้าวย่างเข้ามาหาผู้จัดการใจร้ายที่กระทำกับอิงเอย เธอกอดอกก้าวฝีเท้าเข้ามาช้าๆจนกระชั้นชิดสามีตนเอง

เสียงดังสนั่นเมื่อฝ่ามือของเธอนั้นตบเข้ายังใบหน้าของสามี 

"ไอ้ชั่ว...มึงกล้านอกใจกูเหรอ" 

"เมียจ๋าใจเย็นๆก่อนมันไม่ใช่อย่างนั้นอีนางเด็กคนนี้มันมายั่วผม มันกำลังใส่ร้ายผมให้เราเลิกกันนะ ฟังก่อน" 

เสียงตบของภรรยาผู้จัดการเมฑานั้นดังขึ้นอีกครั้งเขาฟาดฝ่ามือจนสุดแรงแน่นอนที่ริมฝีปากของผู้จัดการเมฑาจะมีเลือ-ดออก

"กูไม่ฟังอะไรทั้งนั้นมึงมันชั่ว มึงทำมากี่ครั้งแล้ว ถ้าผู้หญิงเข้ามาอ่อยมึงมันจะร้องเรียกให้คนช่วยอย่างนั้นเหรอห้ะ!" 

"ช่วยด้วย...ฉันไม่ได้มาอ่อย เขาจะข่มขืนฉัน"

"มึงไม่ต้องมาพูด" ผู้จัดการเมฑาหันไปตะคอกใส่อิงเอยจนเธอสะดุ้ง

"มึงนั่นแหละไอ้เมฑาที่ไม่ต้องพูด โกหกกูนักใช่ไหมเจ้าชู้นักใช่ไหม กูมีรางวัลและของขวัญมาให้ด้วย" เสียงปรบมือของภรรยาผู้จัดการเมฑาดังขึ้นเพียง 3 ครั้ง ประตูเปิดเข้ามาโดยที่มีผู้ชายถอดเสื้อและดูเหมือนเขาจะเป็นคนเล่นกล้ามเพราะกล้ามของเขาดูใหญ่และน่ากลัวชายเล่นกล้ามเดินเข้ามาประมาณ 5 คน 

"อะไรอ่ะ...เมียจ๋า"

"มึงกระทำกับคนอื่นไว้ยังไง ผลกรรมก็จะทำมึงแบบนั้นเช่นกัน หลังจากจบงานไปเอาเงินที่เดิมและหวังว่าจะปางตายนะ" ภรรยาของผู้จัดการใจร้ายนั้นเอ่ยสั่งกับผู้ชายเล่นกล้ามทั้ง 5 คน 

"ได้เลยครับ...จะกระแทกให้ตูดบานเลย" 

"ห้ะ!! อะไรนะเมียจ๋า อย่านะเมียอย่าทำแบบนี้ช่วยผัวก่อน" อิงเอยเธอขยับจนมาถึงหน้าประตูพยายามลุกขึ้นแต่ก็จะล้มลงไปอีกครั้งโชคดีที่มีคนเข้ามาประคองเธอไว้

"เธอเป็นอะไรไหม" เธอเดินมาพ้นหน้าประตูห้องของผู้จัดการนั่นแล้วและภรรยาของเขาก็ยืนอยู่ด้านหน้าประตูกอดอกกัดฟันฟังเสียงคนด้านในที่เธอนั้นให้ชายเล่นกล้ามมาจัดการ 

ในขณะที่เธอกำลังจะล้มอยู่ๆมีคนเข้ามาประคองเธอเอาไว้ เมื่อเธอหันไปมองใบหน้าของเขา อิงเอยตกใจนี่คือเจ้าของร้านหรือที่ใครเขาเรียกกันว่าคุณสิงห์ 

"คุณสิงห์ช่วยด้วยค่ะ" สายตาของคุณสิงห์ที่มองจับจ้องอิงเอยตั้งแต่หัวจรดเท้าแน่นอนที่เขาไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงหันหน้าไปหาภรรยาของผู้จัดการเมฑาที่ยืนอยู่หน้าห้องและก็ประคองอิงเอยเอาไว้ 

"มันเกิดอะไรขึ้น"

"ก็ผู้จัดการของคุณมันเอาอีผู้หญิงคนนี้มาข่มขืนแต่โชคดีที่ฉันมาทันก็เลยช่วยมันไว้ได้ แล้วแต่คุณจะจัดการนะคะ เพราะต่อจากนี้ไปมันไม่ใช่สามีของฉันและนั่นคือผลกรรมที่มันเคยทำไว้กับคนอื่น ฉันมอบให้กับมันแล้ว" สิ้นสุดคำพูดเธอเดินออกไปโดยที่ไม่สนใจคุณสิงห์และได้ยินเสียงโอดโอยออกมาจากห้องทั้งๆที่ห้องนั้นเป็นห้องเก็บเสียง 

"เป็นอะไรไหม"

"ฉันกลัว" อิงเอยพุ่งตัวเข้ากอดคุณสิงห์ด้วยเนื้อตัวที่สั่นเครือเพราะเธอกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาจึงโอบกอดเธอเพื่อคลายความกลัวให้กับอิงเอยก่อนที่จะจับหัวไหล่ทั้งสองข้างของเธอและจ้องมองหน้า

"ใจเย็นๆนะ...เธอปลอดภัยแล้ว"

"ฉันไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว ฉันขอโทษและฉันก็ขอลาออก" อิงเอยยกมือไหว้คุณสิงห์และขอลาออก เธอไม่เคยคุยกับเขามาก่อนมีเพียงแต่ปะแป้งที่แนะนำบอกว่าคุณสิงห์นี่คือเจ้าของร้าน

"ใจเย็นๆสิค่อยๆคุย"

"พรึ่บ!" ในความหวาดระแวงและความกลัวของอิงเอยนั้นทำให้เธอนั้นหมดสติลงในอ้อมอกของคุณสิงห์

สายตาของคุณสิงห์เบิกกว้างเมื่อจ้องมองยังเนินอกของอิงเอยที่ขาวอวบอิ่มอมชมพู เขากลืนน้ำลายลงคอแบบว่าอยากลิ้มรสและสัมผัสกับเนินอกของเธอ

"ทำไมหน้าอกของเธอสวยจัง" เสียงหายใจติดๆขัดๆและน้ำเสียงคำพูดนั้นดูเหมือนคนที่หายใจไม่ทั่วท้อง เขาอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวออกมาจากหน้าห้องและเข้าลิฟต์ชั้นที่อยู่ห้องของตนเอง

ห้องของคุณสิงห์อยู่ด้านบนสุด เขาพาอิงเอยเข้ามายังห้องของตนเองและวางเธอลงที่เตียงช้าๆ 

"ได้ยินฉันไหม" สายตาของเขาที่จับจ้องมองเธอนั้นจึงเอ่ยเรียกอิงเอยแต่ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะหมดสติจริงๆ

"ทำไมเธอถึงได้ยั่วยวนขนาดนี้" ในขณะที่คุณสิงห์นั่งลงด้านข้างของอิงเอยสายตาของเขาที่จ้องมองเนินอกของเธอนั้นจึงผละพูดออกมาแต่ก็สะบัดหน้าและลุกขึ้นยืน

"ไม่สิ" คุณสิงห์หันหลังเดินตรงไปยังหน้าทีวีของตนเอง เพื่อหยิบยาดมมาให้กับอิงเอยได้ดมเผื่อจะฟื้นขึ้น

"เธอได้ยินฉันไหม" เปลือกตาบางค่อยๆลืมขึ้นเมื่อเธอเห็นหน้าคุณสิงห์สิ่งแรกที่เธอทำคือความตกใจผวาและเตรียมที่จะลุกหนี แต่คุณสิงห์นั้นจับเธอไว้ได้ทันและเปล่งเสียงดังให้เธอรู้สติ

"ฟังก่อน...นี่ฉันเองไม่ใช่ไอ้เมฑา" อิงเอยหยุดชะงักคิ้วขมวดจ้องมองหน้าคุณสิงห์และเธอยกมือไหว้

"ขอบคุณนะคะ...ขอบคุณที่ช่วยอิงเอย"

"เธอชื่ออิงเอยเหรอ"

"ค่ะฮึ๊ก! ฉันชื่ออิงเอยมาทำงานที่ร้านคุณวันนี้ วันที่ 3 แต่ฉันถูกผู้จัดการใจร้ายคนนั้น..."

"เอาล่ะ...ไม่ต้องพูดเธอไม่เสียตัวให้กับมันก็ดีแล้ว" 

"ฉันขอลาออกค่ะ...ฉันไม่ทำงานนี้แล้ว" 

"เธอจะลาออกได้ยังไงทำงานแค่ 3 วัน เธอจะได้เงินเหรอฉันไม่อนุญาต" 

"คุณสิงห์คะ...ฉันไม่เอาเงินก็ได้ค่ะ ฉันขอลาออกจริงๆฉันกลัว กลัวว่าเขาจะกลับมาทำร้ายฉันอีก" อิงเอยเธอยอมเสียเวลาที่มาทำงาน 3 วัน ไม่ยอมเอาเงินจากร้านเพื่อขอลาออก แต่ดูเหมือนว่าคุณสิงห์ที่กำลังสนใจในตัวเธอนั้นจึงไม่อนุญาต

"ไม่ได้...ฉันไม่ให้เธอออกเธอไม่ต้องกลัวมันเพราะฉันจะไล่มันออกเอง" ใบหน้าน้อยคิ้วขมวดเข้าหากันจ้องมองคุณสิงห์ที่บอกว่าเขานั้นจะไล่ผู้จัดการใจร้ายคนนั้นออก

"คุณพูดจริงๆเหรอคะ" 

"พูดจริงสิ...ใครที่มันไม่ดีใครที่มันชั่วทำร้ายคนอื่นก็สมควรที่จะต้องไล่ออก แต่ก่อนที่จะมันจะออกเมียมันก็ทำร้ายมันป่านนี้ก็ไม่ตายไปแล้วเหรอ" 

"ขอบคุณนะคะ...คุณสิงห์" มือหนาจับเข้ายังมือน้อยที่ไหว้ตนเองอยู่และลูบไล้แขนของเธอไปยังต้นแขนสัมผัสกับผิวนุ่มอมชมพูน่าสัมผัส 

"คุณสิงห์จะทำอะไรคะ" อิงเอยสะดุ้งคุณสิงห์จึงปล่อยมือออกจากไหล่ของเธอทันที

"ไม่มีอะไรหรอกชุดอยู่ตรงนั้นเข้าไปอาบน้ำปรับเปลี่ยนเสื้อผ้าคืนนี้นอนในนี้แหละ เอาไว้จัดการทุกอย่างจบเธอค่อยออกไป" 

อิงเอยพยักหน้าเธอลุกขึ้นพรวดจนลืมไปว่าขาของตนเองนั้นเจ็บและเหมือนท่าทีเธอจะล้มคุณสิงห์จึงช่วยประคองไว้

"ซุ่มซ่ามจริงๆรู้ว่าขาตัวเองเจ็บยังลุกขึ้นไม่ดู" 

"ขอโทษค่ะ"

"ให้ฉันไปอาบให้ไหม" 

"ไม่ค่ะ...ไม่เป็นไรค่ะ" รอยยิ้มของคุณสิงห์ปรากฏขึ้นเมื่อเขาแซวแกล้งล้อเธอว่าจะเข้าไปอาบน้ำให้ แต่ถูกอิงเอยปฏิเสธอย่างรวดเร็ว 

"เด็กบ้านมสวยจังว่ะ" เขาส่ายหน้าไปมาหลังจากอิงเอยค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยที่ขาของเธอเจ็บ คุณสิงห์ยิ้มและส่ายหน้าไปมาให้กับความน่ารักของอิงเอยรวมถึงหน้าอกของเธอที่เป็นจุดเด่น 

"ไม่ได้นะเว้ย!! แต่ถ้าเราได้อิงเอยมาเป็นเมียเราก็จะได้ไม่ต้องแต่งงานกับน้องณาดา"  

เวลาผ่านไป 10 กว่านาทีที่คุณสิงห์นั้นนั่งอยู่ที่เตียงกำลังครวญคิดอะไรบางอย่าง ประตูห้องน้ำเปิดออกและอิงเอยค่อยๆเดินแบบกะเผลกๆอออกมา 

"นั่งลงเดี๋ยวฉันดูให้...ข้อเท้าพลิกหรือเปล่า" อิงเอยนั่งลงที่เตียง คุณสิงห์จึงคุกเข่าลงด้านล่าง เธอรีบจับแขนของคุณสิงห์ไว้

"อย่าเลยค่ะ...คุณสิงห์มันดูไม่ดี" 

"แล้วใครมันจะเห็น เราอยู่ในนี้ล่ะอย่าพูดมากนั่งเฉยๆ" เขาจับข้อเท้าของเธอพลิกไปมาข้อเท้าของเธอพลิกเล็กน้อยแต่ไม่ถึงมากจนเดินไม่ได้ ในขณะที่จับข้อเท้าของอิงเอยคุณสิงห์หยุดชะงักในการกระทำตนเองยิ่งเขาสัมผัสขาของเธอที่นุ่มและร่างกายที่หอมอารมณ์ของเขากลายเป็นพลุ่งพล่านอยากจะสัมผัสและลิ้มลองร่างกายของสาวน้อยตรงหน้า คุณสิงห์หลับตาลงพยายามสะบัดความคิดพวกนั้นแต่ดูเหมือนว่ายิ่งทำก็ยิ่งกดดันตนเอง 

"คุณสิงห์คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" ในขณะที่เขากำลังสะบัดหน้าไปมา มือน้อยจึงจับเข้ายังไหล่ของคุณสิงห์และยิ่งเธอสัมผัสเขาก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาพลุ่งพล่าน

"คุณสิงห์จะทำอะไรคะ!!"