เจ้าของดอกไม้

เจ้าของดอกไม้

นัยน์ตาคมจับจ้องหญิงสาวตรงหน้าไม่วางตา ผู้หญิงคนนี้ดูภายนอกอ่อนหวานน่าทะนุถนอม แต่ใครจะรู้..เธอเปรียบเสมือนน้ำผึ้งอาบยาพิษสำหรับเขา เธอเป็นต้นเหตุให้พี่ชายของเขาต้องตายทั้งๆที่เธอและพี่ชายของเขาคบหาดูใจกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมอปลายจนกระทั่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย สมัยนั้นแม้เขาจะยังเด็กก็รับรู้ได้ว่าพี่ชายของตนทุ่มเทความรักให้หญิงสาวตรงหน้ามากแค่ไหน

แต่เธอคนนี้ก็กลับตอบแทนความรักของพี่ชายของเขาด้วยการ..ยื่นความตายให้

" วันนี้ชั้นไปกับนายไม่ได้แล้วล่ะ ... ชั้นต้องพาพี่น้ำตาลไปทำธุระ " เสียงหวานเอ่ย...นั่นจึงทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์ได้

" ไม่เป็นไรหวาน พี่ไปคนเดียวได้ หมอกอุตส่าห์มารอก่อนพี่ จะให้พี่ชิงตัดหน้าได้ยังไง "

" ไม่ได้ค่ะ... หวานไม่ยอมให้พี่ตาลไปไหนมาไหนคนเดียวหรอก หวานเป็นห่วงพี่ตาลก็น่าจะรู้ "

" หวาน...พี่ไม่เป็นไร พี่สัญญาแล้วไง ไม่เชื่อใจพี่เหรอ ? "

" ถ้าไปด้วยกันทั้งหมดนี่จะได้มั้ยครับ " ชายหนุ่มเอ่ยแทรกบทสนทนาของหญิงสาวสองพี่น้อง

" แล้วจะไม่เบื่อเหรอ..ไปเดินตามผู้หญิงเลือกดอกไม้น่ะ " น้ำตาลเอ่ยถามชายหนุ่มพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนโยนให้เขา รอยยิ้มนี้ที่เขาคุ้นเคยดี ในสมัยยังเป็นเด็กเขาชอบเธอมาก หญิงสาวตรงหน้ามักมีขนมอร่อยๆและของเล่นแปลกใหม่มาให้เขาเสมอเวลาที่เธอมาหาพี่ชายของเขาที่บ้าน

" ถ้ามีน้ำหวานไปด้วย ยังไงก็ไม่เบื่อหรอกครับ "

" วุ้ยยยย....เป็นเขินแทนคุณหวานจังเลยค่ะ " พราวดาวพนักงานสาวเอ่ยขึ้นพลางยืนบิดตัวไปมา

" เป็นพระเอกลิเกรึไง...นายนี่ " น้ำหวานเอ่ย เธอยอมรับว่าคนตรงหน้าเริ่มเข้ามามีอิทธิพลต่อหัวใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เขามักจะหยอดคำหวานโดยไม่สนใจว่าจะมีใครอยู่ด้วย

" ถ้าอย่างนั้น...ก็ไปกันเลยแล้วกันนะ " น้ำตาลหญิงสาวในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนเอ่ย

หลังจากเก็บชุดเครื่องเพชรที่มีราคาแพงที่สุดของร้านไว้ในตู้นิรภัยแลัว ทั้งสามก็มาถึงถนนในย่านที่เต็มไปด้วยร้านขายดอกไม้ มีผู้คนเดินขวักไขว่เลือกหาร้านดอกไม้ที่ถูกใจ หญิงสาวที่มีอายุมากที่สุดเดินนำหน้า สายตาของเธอมองสลับกันระหว่างสองข้างทางเพื่อไม่ให้เสียเวลา แม้ว่าร้านดอกไม้แต่ละร้านจะดูเหมือนกันไปเสียหมด แต่หากจะสังเกตให้ดีๆก็จะรู้ว่าความสวยสดของดอกไม้นั้นต่างหากที่แตกต่างกัน

" ปีนี้พี่ตาลจะใช้ดอกอะไรคะ " น้ำหวานเอ่ยถามพี่สาวที่เดินนำหน้าอยู่

" คงเป็นดอกกุหลาบเหมือนเดิมแหละ แต่ปีนี้พี่กะจะเปลี่ยนเป็นดอกกุหลาบขาว พี่กลัวเมฆจะเบื่อน่ะ " คำตอบของหญิงสาวด้านหน้าเผลอไปสะกิดใจของชายหนุ่มเข้า ระหว่างที่เดินอยู่นั้นเมื่อได้ยินชื่อของพี่ชายออกจากปากของเธอ เขาก็แทบจะสะกดอารมณ์โกรธไว้ไม่อยู่ มือหนากำแน่น สายตามองตามแผ่นหลังบางด้วยความเคียดแค้น

" พี่ตาลๆ ดูร้านนั้นสิ มีดอกกุหลาบขาวเยอะกว่าร้านอื่น เราลองเข้าไปดูมั้ยคะ "

" อึ้ม เอาสิ...มา...พี่พาข้ามถนน " น้ำตาลเตรียมจะจับข้อมือน้องสาวพาเดินข้ามถนนเหมือนสมัยที่เธอเป็นเด็ก

" โธ่...หวานไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ อีกอย่างพี่ตาลก็...เอ่อ...ให้หวานจับมือดีกว่า "

" ผมเป็นผู้ชาย...มากันทั้งสองคนแหละครับ ..ผมพาไปเอง " พูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างสองสาวแล้วจับข้อมือพาทั้งสองข้ามถนนไปยังร้านดอกไม้ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

เมื่อเดินมาถึงร้านดังกล่าวน้ำหวานก็ปล่อยให้พี่สาวเข้าไปเดินเลือกดอกไม้ที่เธอต้องการ โดยเธอและชายหนุ่มยืนรออยู่ด้านนอกเพราะร้านดอกไม้แถวนี้อยู่ในย่านธุรกิจ ราคาเช่าแผงจึงแพงกว่าที่อื่นๆ ในเมื่อราคาแพงขนาดของร้านจึงเล็กลงตามไปด้วย ยิ่งมีร้านมากเท่าไหร่เจ้าของที่ก็จะได้ค่าเช่ามากเท่านั้น และหากร้านไหนมีขนาดใหญ่ราคาเช่าก็ไม่ต้องพูดถึงเลย ...สูงลิบลิ่วกันเลยทีเดียว

" เอาดอกไม้ไปทำอะไรเยอะแยะ " เสียงทุ้มเอ่ยถาม

" ความสุขของพี่ตาลเค้าน่ะ " หญิงสาวว่า

" ความสุข ? "

" อึ้ม ... คนรักของพี่ตาลจากไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว พรุ่งนี้จะเป็นวันครบรอบวันตายของพี่เมฆ เอ่อ...คนรักของพี่ตาลน่ะ ก็เลยมาซื้อดอกไม้ไปจัดที่หลุมศพของพี่เมฆ "

" นี่ดอกไม้ของผู้หญิงคนนี้เองหรอกเหรอ " หมอกเอ่ยขึ้นเบาๆ

" นายว่าอะไรนะ " น้ำหวานหันไปถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆเพราะรู้สึกเหมือนว่าเขาจะพูดอะไร

" เปล่า " เขาตอบเธอเพียงสั้นๆ ในหัวของเขาตอนนี้นึกย้อนไปในวันครบรอบวันตายของพี่ชาย

ทุกปีเขาและครอบครัวจะไปทำบุญครบรอบวันตายให้พี่ชายของเขาในตอนเช้า หากวันนั้นเขามีเรียนแม่และพ่อก็จะไปที่หลุมศพของพี่ชายตามลำพังในช่วงเช้า และหลังจากเลิกเรียนเขาจึงจะแวะไปที่หลุมศพคนเดียวในช่วงบ่าย ตลอด 8 ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าคนที่นำดอกไม้ไปจัดไว้ที่หลุมศพจะเป็นคนรักเก่าของพี่ชายของเขา แม่ไม่เคยบอกและเขาก็ไม่เคยถาม เขาคิดมาตลอดว่าดอกไม้ที่จัดเต็มหลุมศพของพี่ชายเป็นแม่ของเขาที่สั่งให้คนมาจัดการดูแล

" หวาน...ดูสิ พี่มีอะไรด้วยเห็นมั้ย " น้ำตาลยกมือขึ้นชูสิ่งของที่อยู่ในมือเพื่ออวดน้องสาว

" หึ้ยยย...สวยอ่ะพี่ตาล มีกี่อันน่ะ เดี๋ยวหวานเหมาหมดเลย " น้ำหวานหยิบกระถางต้นกระบองเพชรจิ๋วที่ห้อยอยู่ในมือพี่สาวมาดู

" จะเรียกว่าเหมาได้มั้ยล่ะ เจ้าของร้านบอกมีแค่ 2 กระถางเท่านั้นเอง "

" โธ่...เสียดายอ่ะ แคคตัสแบบนี้หายากซะด้วยสิ " หญิงสาวเอ่ยปนเสียดาย แคคตัสหรือกระบองเพชรจิ๋วแบบที่มีดอกขึ้นนี้ถือว่าหายากสุดๆในหมู่ของคนรักแคคตัส หลายคนอาจจะมองว่ากระบองเพชรนั้นเป็นพืชที่ชอบแดดและไม่ชอบน้ำต่อเมื่อนำมาปลูกคงไม่ต้องดูแลอะไรมากมาย ซึ่งนั่นเป็นความคิดที่ผิด ... ของทุกอย่างต้องการการดูแลเอาใจใส่ แคคตัสเองก็เช่นกัน...หากดูแลไม่ถูกวิธีก็อาจตายได้ในไม่ช้า

" ชอบเหรอ ? " เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ

" ที่สุดเลยล่ะ ยัยหวานน่ะชอบเจ้าต้นกระบองเพชรจิ๋วนี้มากเลยนะ เรียกว่าคลั่งไคล้ทีเดียวล่ะ " น้ำตาลตอบแทนน้องสาว

" วันนี้พี่ตาลพูดเยอะจัง " ร่างบางหน้านิ่วให้พี่สาวคนสวย นอกจากครอบครัวและเพื่อนสนิทอีกสองคนก็ไม่มีใครรู้ว่า สิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขก็คือการดูแลปลูกต้นกระบอกเพชรจิ๋วนั่นเอง

" วันหลังถ้าไปเจอจะซื้อมาฝาก " ชายหนุ่มหันมาจ้องใบหน้าของหญิงสาว แววตาของเขาหมองหม่นเมื่อรู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของคนที่เขาไม่คิดอยากจะยุ่งเกี่ยวด้วยอีก พี่สาวของเธอมีส่วนทำให้พี่ชายของเขาต้องตายในวันนั้น ...ถ้าวันนั้นพี่ชายของเขาไม่ไปหาพี่สาวของเธอ พี่เมฆ..พี่ชายที่แสนดีของเขาก็คงไม่ตาย