9

"ไอ้ต้าร์ มึงเมาละพูดเลอะเทอะ มึงเข้าห้องไปนอนเหอะ"

"กูไม่ได้เมา กูพูดเรื่องจริง กูว่ามึงควรจะลองกับกูนะรับรองกูจะสอนจนมึงคล่อง อีกหน่อยมึงมีผัวรับรองผัวมึงต้องติดใจลีลาร่อนเอวบนเตียงของมึงอย่างแน่นอนเชื่อกู"

"กูไม่เชื่อกูไม่ทำอะไรกับมึงทั้งนั้นแล่ะ มึงเมาละพูดมั่วซั่ว กูเบื่อที่จะคุยกะมึงละกูไปนอนก่อนนะ" เธอไม่อยากนั่งคุยอะไรที่มันไร้สาระกับมันอีกแล้วเลยรีบลุกแล้วเดินกลับห้องนอนของตัวเอง

"นี่กูอุส่าห์จะสละตัวเองเพื่อเป็นครูสอนมึงเลยนะ" มันยังไม่หยุด ยังตะโกนพูดอีกจนเธอต้องหันไปยกนิ้วกลางให้มันก่อนจะรีบปิดประตูห้องนอนของตัวเองเพื่อทำการพักผ่อน

สายๆของวันต่อมา หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเธอก็ออกจากห้องเพื่อออกไปหาอะไรกินข้างนอกเพราะรู้สึกหิวแต่พอเปิดประตูออกมาก็เจอกับไอ้ตาร์ที่ยังนอนหลับอยู่ที่โซฟาตัวเดิมด้วยชุดเดิมแปลว่ามันไม่ได้กลับเข้าไปนอนในห้องเลยตั้งแต่กลับมาเมื่อคืน

"เฮ้ยไอ้ตาร์ตื่นๆ" เธอเดินไปเขย่าตัวมันเพราะจะถามว่ามันจะเอาอะไรหรือเปล่าเพราะกลัวว่ามันตื่นมาจะหิวแล้วจะลำบากเธออีกที่ต้องหาอะไรให้มันกิน ไอ้นี่มันกินยากถ้าไม่รู้ใจมันก็จะไม่รู้ว่ามันชอบอะไรไม่ชอบอะไร มันเคยบอกเลิกผู้หญิงเพียงเพราะซื้อผัดกระเพรามาให้มันกินเพราะมันเกลียดใบกระเพรา

"อื้มมม อะไรวะเรียกทำห่าไรกูง่วง!!! "

"กูจะออกไปซื้อข้าวมึงจะเอาอะไรมั้ย"

"เอาไรก็ได้" คอบทั้งที่ตายังปิด

"เครผัดกระเพรานะ"

"ลองมึงซื้อมากูจะเอายัดปากมึงทั้งกล่อง"

"ไม่เป็นไรเพราะกูชอบ" เธอชอบผัดกระเพรามากตรงข้ามกับมัน

"จะรีบไปไหนก็ไปป่ะกุจะนอนต่อ"

ในขณะที่เธอกำลังยืนรอลิฟท์ก็เจอกับพี่ต้นไม้ที่อยู่ห้องที่ติดกันกับเธอ

"สวัสดีมีนไม่เจอกันเลยช่วงนี้"

"พอดีช่วงนี้ที่มหาลัยรับน้องน่ะมีนเลยต้องอยู่ช่วยรุ่นพี่กลับค่ำแทบทุกวัน พี่ไม้สบายดีมั้ย"

"อื้มสบายดี นี่มีนจะไปไหนเหรอ"

"จะออกไปซื้อข้าวตรงร้านหน้าปากซอยค่ะ"

"ใจตรงกันเลยพี่ก็กำลังจะไปหาอะไรกินเหมือนกันงั้นเราไปพร้อมกันเลยนะ"

"เคค่ะ^^"

ระหว่างที่เรายืนรอลิฟท์เธอสังเกตุเห็นพี่ไม้ก้มหน้าก้มตาทำหน้ายุ่งกับมือถือ สักพักก็เห็นพี่ไม้ปิดเครื่องแล้วก็เก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วทำหน้าเหมือนคนไม่สบายใจ เธอกับพี่ไม้รู้จักกันสามปีแล้วก็คงตั้งแต่ตอนที่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ เรามักจะชอบคุยกันตรงระเบียงห้องที่เชื่อมติดกันเวลาเครียดๆจากอะไรก็แล้วแต่เธอมักจะไปยืนดูต้นไม้ดอกไม้ที่พี่ไม้ปลูกเอาไว้เต็มพื้นที่ระเบียงห้องพอมองแล้วรู้สึกสดชื่นสบายใจบางเวลาก็จะได้กลิ่นหอมๆของดอกไม้ที่พี่เค้าปลูกโชยเข้ามาในห้องของเธอ พี่เขารักต้นไม้ดอกไม้มากสมกับชื่อพี่ต้นไม้จริงๆ