เพื่อนร้ายกลายเป็นรัก

มีน....

ตอนนี้เธอกำลังยืนทำหน้าเซ็งอยู่ตรงหน้าห้องเพราะเข้าไปไม่ได้เนื่องจากไอ้ต้าร์มันล็อกข้างในทำให้เธอไม่สามารถเข้าไปในห้องได้ที่รู้ว่ามันอยู่ในห้องก็เพราะเห็นรถของมันจอดอยู่ข้างล่าง เธอโทรหามันเป็นสิบสายมันก็ไม่รับจะว่ามันไม่ได้ยินคงไม่ใช่ แต่มันคงไม่ว่างรับเพราะมัวแต่ทำภารกิจเร่งด่วนอยู่ ที่รู้เพราะสายเรียกเข้าโทรศัพท์มันดังลอดออกมานอกห้อง และมันก็ไม่ใช่แค่เสียงโทรศัพท์ไงที่ได้ยินพอเธอแนบหูกับประตูห้องเสียงที่ได้ยินมันก็คือ....

" ตะ ต้าร์ เร็วอีกค่ะ เร็วอีก อ๊ะ อ๊ะ"

" ซี๊ดดดด จะแตกแล้ว ซี๊ดดดด อ๊าาาส์"

เห้ออออ เมื่อไหร่มันจะเสร็จซะทีนะ ถ้ารู้ว่าวันนี้มันจะพาสาวกลับมาเอากันที่ห้องเธอกลับไปนอนบ้านตัวเองดีกว่า

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด แกร๊กก......

เสียงกดรหัสประตูห้องดังไม่ถึงสิบวิประตูห้องก็เปิดออกมาพร้อมกับหญิงชายคู่หนึ่งที่อยู่ในชุดนักศึกษาแต่สภาพไม่น่าจะใช่เลยสักนิด เธอมองการแต่งกายของทั้งคู่แล้วต้องหันหน้าไปทางอื่น คือดูออกเลยว่าไปทำอะไรกันมา ไอ้ต้าร์ก็เสื้ออยู่นอกกางเกงกำลังรูดซิบส่วนกระดุมเสื้อก็ติดแค่สองเม็ดโชว์ลำคอและแผงอกที่มีแต่รอยซึ่งไม่ต้องสาธยายก็รู้ว่ามันไปโดยตัวอะไรดูดมา ส่วนผู้หญิงที่ยืนเกาะแขนมันเหมือนชะนีก็คือยัยกีกี้เพื่อนสาวดาวมหาลัยที่เธอเองก็รู้จักเป็นอย่างดีเพราะเรียนปีเดียวกัน แต่เธอกับมันไม่ถูกกันหรอกเพราะยัยกี้น่ะตอนปีหนึ่งเคยมาขอให้เธอช่วยเป็นแม่สื่อให้หน่อยเพราะนางชอบไอ้ตาร์แต่ไอ้ตาร์ไม่เคยสนใจไม่เคยมองมันเลยเพราะตอนนั้นยัยนี่ไม่ได้สวยขนาดนี้ไง คือหน้าตาก็ธรรมดานมก็เล็กไอ้ตาร์มันเลยไม่สนใจ แต่เธอก็ปฎิเสธที่จะช่วยแล้วก็เตือนด้วยความหวังดีว่าไอ้ตาร์มันมีแฟนแล้ว แต่ยัยกี้หาว่าเธอหวงก้างเพราะชอบไอ้ต้าร์ทั้งที่เธอไมไ่ด้คิดอะไรกับมันเลยจริงๆแต่ยัยกี้ไม่เชื่อแล้วก็โกรธไม่พอใจเลิกคุยกับเธอไปเลย แต่เธอก็ไม่สนใจหรอกนะจะโกรธจะอะไรก็ตามสบายแล้วแต่เลยเพราะเธอคิดว่าเธอบอกไปด้วยความหวังดี แต่พอมาตอนเปิดเทอมปีสามไม่รู้ยัยนี่ไปเกาหลีมาหรือเปล่ากลับมานี่คือสวยสะพรั่งขาวโอโมนมดูมดูมสเป๊กไอ้ต้าร์มาก แล้วผู้หญิงแบบนี้มีเหรอที่ไอ้ต้าร์มันจะไม่ชอบมันไปจีบยัยนี่เองเลยและตอนนี้ทั้งคู่ก็มาลงเอยกันที่ห้องของเธอกับมัน ทุกคนอาจจะงงว่าเธอกับมันทำไมถึงมาอยู่ด้วยกัน เรื่องมันมีที่มาที่ไป

ไอ้ตาร์เป็นเพื่อนผู้ชายเพียงคนเดียวที่สนิทที่สุดของเธอ ที่จริงเธอไม่ได้อยากสนิทกับมันนักหรอกแต่มันเลี่ยงไม่ได้เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กันเรียกว่ารั้วติดกันเลย พ่อแม่เธอกับพ่อแม่มันสนิทกันเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนน่ะแล้วก็มาซื้อบ้านติดกันเราสองเลยรู้จักกันตั้งแต่ยังเป็นเด็กยันโต คือตั้งแต่จำความได้ก็มีมันนี่แล่ะที่เป็นเพื่อนเล่น เข้าเรียนพร้อมกันเรียนที่เดียวกันตั้งแต่เตรียมอนุบาลยันเข้ามหาลัยไม่เคยแยกจากกันไปไหนเลย ตอนนี้เรากับมันเรียนอยู่มหาลัยปีสามแล้วอีกปีเดียวก็จะจบละและเราคงต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่อเมริกาตามสัญญาที่เคยให้พ่อไว้เมื่อหลายปีก่อน