4

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ” โอบกิจเดินตามหญิงสาวผู้มีน้ำใจตรงหน้าไป ก่อนจะเข้าไปสัมภาษณ์งาน

นารากรอยากรู้ว่าเขาได้งานไหม เลยเดินเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้น พอเขาออกมาจากห้องสัมภาษณ์งาน เธอก็เอ่ยถามในทันที

“คุณโอบได้งานไหมคะ” นารากรรีบปรี่เข้าไปถาม

“ได้ครับ”

“ดีจังเลยค่ะ”

“ดียังไงเหรอครับ”

“ก็เราจะได้ทำงานที่เดียวกัน ได้เห็นหน้ากันทุกวันยังไงล่ะคะ เย็นนี้เลี้ยงฉลองกันไหมคะ เดี๋ยวนาราเลี้ยงเอง”

“เลี้ยงผมทำไมเหรอครับ” โอบกิจเอ่ยถามอย่างงุนงง

“ก็เลี้ยงที่คุณได้งานไงคะ อีกอย่างนาราก็อยากเป็นเพื่อนคุณด้วย เราไปกินข้าวด้วยกันนะคะ จะได้ทำความรู้จักกันด้วย” เธอรุกหนัก โอบกิจทำท่าคิดก่อนที่จะพยักหน้าตอบตกลง

หลังจากนั้นนาราหาเรื่องชวนโอบกิจออกไปรับประทานอาหารด้วยกันบ่อย ๆ แล้วเธอก็หาเรื่องให้เขาเลี้ยง โอบกิจไม่ได้ว่าอะไร แต่บางครั้งเขาก็พาเธอไปกินอาหารข้างทาง ทำให้เธอนึกรังเกียจพอสมควร หน้าตาก็ดี ไม่น่ารสนิยมต่ำ นั่นคือความคิดของนารากร

ที่สำคัญก็คือ เธออยากให้โอบกิจพาไปกินร้านหรู ๆ จะได้ให้เขาออกค่าอาหาร เธอเองเป็นหนี้สินเยอะแยะไปหมด ไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าว เธอจึงคบกับโอบกิจเพื่อหวังผลเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไรแค่ควงไปไหนมาไหนไม่อายใครเพราะหล่อเท่านั้นเอง แต่เรื่องไม่ค่อยมีเงิน นั่นคือประเด็นสำคัญ หล่อแต่ไม่มีเงิน ความหล่อมันกินไม่ได้ เธอไม่อยากกัดก้อนเกลือกิน ลำบากยากเข็ญกับผู้ชายที่มีแต่ตัวหรอกนะ

ไม่หล่อ แต่รวยมากพร้อมเปย์ เธอเลือกผู้ชายไม่หล่อดีกว่า ขอแค่สปอร์ตก็พอ

“อ้าว...คุณโอบ วันก่อนโอเคไหมคะ” ยิหวาเอ่ยทักทายโอบกิจ ก่อนจะยิ้มให้เขา

“โอเคมากครับ ขอบคุณคุณมากๆ นะครับที่ช่วยเหลือผมเอาไว้” วันก่อนรถเขาเสีย เธอก็ช่วยเรียกช่างมาลากรถเขาไปเข้าอู่ แถมช่างก็ยังใจดีเพราะเป็นญาติห่าง ๆ กับยิหวา เลยให้ลูกน้องขับรถไปส่งเขาที่บ้านอีก

“ถ้ารถมีปัญหาอะไรอีกโทร. หาลุงดำได้เลยนะคะ ลุงแกใจดีค่ะ”

“ขอบคุณมากครับ เจ้าแก่ของผมเกเรบ่อย ถ้าเก็บเงินได้จะดาวน์คันใหม่น่ะครับ”

“ขอให้เก็บเงินได้ตามจำนวนนะคะ ฉันเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ” ยิหวายิ้มให้โอบกิจ เขาเป็นพนักงานใหม่ของที่นี่ ค่อนข้างฮอต สาว ๆ ชอบเขาหลายคน แต่โอบกิจไปไหนมาไหนกับนารากร และนารากรก็ประกาศกับหลายคนไปว่าโอบกิจคือแฟน คนอื่นเลยไม่กล้ายุ่ง

“คุยอะไรกับนังยิหวาเหรอคะคุณโอบ” นารากรเดินเข้ามาหาพลางคล้องแขนเขาเอาไว้ มองตามร่างของยิหวาไปอย่างเกลียดชัง

“ผมขอบคุณคุณยิหวาเขาน่ะครับ วันก่อนรถผมเสีย เขาก็ช่วยเรียกช่างให้ แถมช่างยังเป็นญาติกับเขาอีก เลยได้ราคาพิเศษ แล้วก็บริการดีมากๆ เลยครับ พาผมไปส่งที่บ้านด้วย” โอบกิจเอ่ยตอบ ไม่ค่อยชอบคำเรียกจิกกัดคนอื่นของนารากรนัก

“ก็นาราบอกแล้วไงว่าให้คุณซื้อรถใหม่ รถใหม่ดีจะตายไปค่ะ แอร์ก็เย็นดีด้วย ขับแล้วไม่อืด แถมยังไม่ต้องซ่อม”

“ผมยังเลือกไม่ได้เลยครับว่าจะเอารุ่นไหน” โอบกิจบอกหญิงสาว

“งั้นนาราช่วยเลือกไหมคะ”

“ลองเลือก ๆ ดูก่อนก็ได้ครับ ผมยังไม่มีเงินดาวน์เลย”

“โอ๊ย! จะหาเงินดาวน์ให้เหนื่อยทำไมกันล่ะคะ เดี๋ยวนี้เขาออกรถได้เลยไม่ต้องหาเงินดาวน์ให้เหนื่อย ค่อยผ่อนเอาทีหลังก็ได้ค่ะ เรามีเงินเดือนทุกเดือน ผ่อนไหวอยู่แล้วค่ะ แลกกับความสะดวกสบาย มีรถจะไปไหนมาไหนสะดวกมาก ๆ เลยนะคะ”

“แบบนั้นก็ต้องผ่อนแต่ละเดือนหนักมากเลยนะครับ ผมกลัวเงินตึงน่ะครับ” ประโยคคำตอบของโอบกิจทำให้นารากรแอบเบ้หน้าในทันที คนมีเงินกับคนไม่มีเงินนี่พูดกันคนละเรื่องจริง ๆ

ถ้ามีเงินจะทำอะไรก็ได้ แต่นี่จะดาวน์รถยังต้องคิดเยอะ บ้าบอคอแตกที่สุด จากความที่เคยชอบโอบกิจมากเพราะมองหน้ากันแล้วคิดว่าเขาหล่อลากไส้ แต่ตอนนี้เธอคิดว่าเขาหมดความหล่อเพราะจนนี่แหละ

“แล้วคุณคิดจะซื้อรุ่นไหนคะ”

“ผมอยากได้รถราคาประหยัดน่ะครับ แล้วก็ประหยัดน้ำมันด้วย จะได้ไม่เป็นภาระมากในแต่ละเดือน”

“รถราคาประหยัดเหรอคะ ทำไมไม่ซื้อแบบของดีไปเลยค่ะ จะประหยัดทำไม ยังไงก็ต้องเป็นหนี้อยู่แล้ว” เธอจับมือเขาพาเดินไปนั่งที่หน้าคอมพิวเตอร์ ก่อนที่จะเปิดรุ่นรถให้เขาดู รถแต่ละรุ่นราคาแพง ๆ ทั้งนั้น ทำให้โอบกิจต้องส่ายหน้าไปมา

“คุณไม่ชอบเหรอคะ” นารากรเอ่ยถามอย่างขัดใจ เธออยากมีแฟนขับรถหรู ๆ ราคาแพงบ้าง แต่ก็ไม่มี

“มันแพงไปครับ”

“เขาบอกว่าดาวน์น้อยผ่อนสบายไม่เห็นเหรอคะ บางรุ่นไม่ต้องดาวน์ออกรถได้เลยแค่หาคนค้ำประกัน”

“แต่แบบนั้นผ่อนเดือนละสามหมื่นกว่าเลยนะครับ เงินเดือนผมไม่เยอะขนาดนั้น ถ้าผ่อนรถหมดผมจะเอาอะไรกินล่ะครับ”

“แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะมีรถล่ะคะ”

“เดี๋ยวผมขอดูก่อนนะครับ”

“ดู ดู ดู นาราเริ่มเบื่อคุณแล้วนะคะ จะประหยัดไปถึงไหน ทำตัวเหมือนยายยิหวาไม่มีผิด ประหยัด ๆ ๆ จะเก็บเงินซื้อบ้าน พาปิ่นโตมากินทุกวัน อาหารซ้ำ ๆ เดิม ๆ จืดชืดไร้รสนิยมที่สุด”

“ผมไม่ชอบเลยนะครับ ที่คุณพูดจาดูถูกคนอื่นแบบนี้”

“คุณคบกับนาราอยู่ต้องเข้าข้างนาราสิคะ ไปเข้าข้างคนอื่นได้ยังไงกัน”

“ใครคบกับคุณครับ” โอบกิจเอ่ยถาม ทำให้นารากรหน้าตึงขึ้นมาในทันที

“แล้วที่คุณควงนาราไปไหนต่อไป ไม่เรียกคบแล้วเรียกว่าอะไรคะ พูดแบบนี้นาราก็เสียหายสิคะ”

“ก็คุณชวนผมเอง ชวนไปโน่นไปนี่ ไปกินของอร่อย ผมก็ไปตามมารยาทเท่านั้นเองครับ”

“นี่คุณโอบ ทำไมคุณถึงได้แย่แบบนี้ งั้นเราเลิกคบกันค่ะ ผู้หญิงสวย ๆ รสนิยมดีแบบฉันใคร ๆ ก็อยากได้เป็นแฟน” เธอสะบัดหน้าใส่เขา ก่อนจะเดินหนีไปอย่างหงุดหงิด

นารากรปล่อยข่าวว่าเธอเขี่ยโอบกิจทิ้ง ใครอยากรับช่วงต่อก็รับไป จนและขี้เหนี่ยวประหยัดแบบนี้ ใครจะเอาก็เอาไป ทำให้หลายคนในบริษัทเม้าท์เรื่องคนทั้งสองกันใหญ่