หนี้บุญคุณ(2)

วราภรณ์กลับมาที่บ้านก่อนจะเห็นว่ามีกระเป๋าเดินทางสองใบวางอยู่ด้านหน้า เมื่อเดินเข้ามาก็พบกับหญิงสาวร่างบางที่กำลังช่วยแม่บ้านยกอาหารออกมาจากครัว หญิงวัยกลางคนยกยิ้มบางก่อนเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายและเอ่ยทักทาย

“ว่ายังไง กลับมาทำไมไม่บอกฉัน”

เธอนึกสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายนั้นถึงไม่แจ้งล่วงหน้า ทั้งที่ปกติก่อนเดินทางกลับมาที่บ้าน กอบัวจะต้องโทรมาบอกก่อนทุกครั้ง แต่เนื่องจากหญิงสาวนั้นกลับกะทันหันเธอจึงไม่ทันได้บอกกล่าว หลังเรียนจบ เธอก็ไปจัดการเรื่องราวที่มหาวิทยาลัยสักพัก ไม่ได้กำหนดวันกลับที่แน่นอนเอาไว้ พอดีเพื่อนนั้นกำลังจะเข้ากรุงเทพฯเธอจึงได้ตัดสินใจติดรถกลับมาด้วย พร้อมกับข้าวของที่ขนออกมาจากหอพัก

“บัวไม่ได้ตั้งใจจะกลับวันนี้หรอกค่ะคุณหญิง พอดีเพื่อนเขาจะมาทำธุระที่กรุงเทพฯ ก็เลยขอติดรถกลับมาด้วย”

ช่วงนี้วราภรณ์นั้นต้องอาศัยอยู่เพียงลำพัง เนื่องจากพ่อของธนนท์เป็นทูตประจำประเทศฝรั่งเศส จึงไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่และอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นหลัก นานทีปีหนถึงจะบินกลับมาเยี่ยมภรรยาและลูกชาย กอบัวรู้ว่าวราภรณ์นั้นต้องอาศัยอยู่เพียงลำพัง ทั้งตอนนี้ธนนท์ก็อากาศไม่ค่อยดี เธอจึงตัดสินใจกลับมาดูแล

“กลับมาก็ดีแล้ว ฉันจะได้ไม่เหงา”

หญิงวัยกลางคนว่าอย่างนั้นก่อนนั่งลงที่โต๊ะอาหาร กวาดตามองกับข้าวที่วางเรียงรายแล้วก็อดนึกถึงลูกชายไม่ได้ มีอาหารหลายอย่างบนโต๊ะนี้ที่เป็นของโปรดของธนนท์

“แล้วคุณนนท์เป็นยังไงบ้างคะคุณหญิง”

กอบัวเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง แม้เธอจะเป็นเพียงเด็กที่คุณหญิงรับมาอุปการะ แต่ถึงอย่างนั้นอีกฝ่ายก็ดูแลเลี้ยงดูเธอเทียบเท่ากับธนนท์ ให้เรียนโรงเรียนเอกชน ให้สิทธิ์ในการเลือกมหาวิทยาลัยที่อยากจะเรียน แม้ว่าจะไม่เคยกีดกันความสนิทสนมระหว่างเธอกับลูกชายตัวจริง ถึงอย่างนั้นก็ยังคงกำหนดระยะห่าง แล้วมักจะตอกย้ำให้เธอรู้สถานะที่แท้จริงของตัวเองแบบอ้อมๆ

“ผ่านมาสองปีเเล้ว แต่ไม่มีวันไหนที่เขาจะดีขึ้น”

หญิงวัยกลางคนเอ๋ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เธอพยายามทำทุกวิถีทาง หาจิตแพทย์ที่ดีที่สุดเพื่อเข้าไปพูดคุยกับลูกชาย แต่ถึงอย่างนั้นอาการของเขาก็ไม่ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย แม้เธอจะพยายามชักชวนออกไปเที่ยวไปเปิดหูเปิดตา แต่ในเมื่อธนนท์ปฏิเสธการรักษาทุกอย่างจึงไม่คืบหน้า

ตราบใดที่เขายังจมอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆที่มีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับประภาวดี เขาก็จะไม่มีวันหลุดพ้นจากความทุกข์ได้

วราภรณ์พยายามแล้ว พยายามมากเท่าที่แม่คนนึงจะพยายาม แต่ในเมื่อลูกชายเอ่ยปากว่า ไม่ต้องการให้เธอมายุ่ง เธอจึงได้ตัดสินใจปล่อยวาง

“เดี๋ยวพรุ่งนี้มนจะเข้าไปเยี่ยมคุณนนท์เองค่ะ เผื่อว่าบัวจะมีวิธีดีๆที่จะช่วยเขา”

หญิงวัยกลางคนพยักหน้าอนุญาต กอบัวกับธนนท์สนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองนั้นเปรียบเสมือนเพื่อนสนิทตัวติดกันมาโดยตลอด แต่หลังจากที่ทั้งคู่เข้ามัธยมปลายก็เริ่มห่างเหินกันไป เนื่องจากแยกย้ายไปเรียนคนละที่ ด้วยช่วงอายุและอะไรหลายๆอย่าง ทำให้ทั้งสองนั้นไม่ได้สนิทสนมกันเหมือนเมื่อตอนเด็กๆ

กว่าที่กอบัวจะเรียนจบธนนท์ก็เรียนจบล่วงหน้าไปเกือบสามปีแล้ว เมื่อชายหนุ่มเข้าสู่วัยทำงาน หญิงสาวก็กำลังสนุกสนานกับการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย

“ฝากด้วยก็แล้วกันนะ ถ้าเธอทำให้เขากลับมาเป็นปกติได้ ฉันจะให้รางวัลเธออย่างงามเลย”

กอบัวเป็นคนเฉลียวฉลาด วราภรณ์เชื่อว่าอีกฝ่ายนั้นจะมีวิธีทำให้ธนนท์หลุดพ้นจากความเศร้าได้อย่างแน่นอน วราภรณ์มองร่างบางที่เดินจากไปในขณะที่กำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ตอนนี้กอบัวไม่ใช่เด็กแล้ว เธอเติบโตมาเป็นอย่างดีที่สำคัญยังสวยสะพรั่ง วราภรณ์เริ่มมองเห็นช่องทางที่จะช่วยเหลือลูกชายของเธอให้ลืมเลือนประภาวดี หากใจของเขาแปรเปลี่ยนไป ความทุกข์ในใจก็จะลบเลือนหายไปด้วย

วราภรณ์คิดเรื่องนี้อยู่นานหลายวัน ถึงอย่างนั้นเธอก็อยากคิดให้ถี่ถ้วนก่อนที่จะเอ่ยปากกับหญิงสาว ก่อนเข้านอน หญิงวัยกลางคนได้โทรหาสามี เพื่อจะปรึกษาเขาเกี่ยวกับเรื่องที่วางแผนเอาไว้

สามีของเธอเลือกจะให้สิทธิ์ให้เสียงภรรยามาโดยตลอด ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็คอยสนับสนุนและไม่เคยคัดค้าน การพูดคุยนั้นจึงเต็มไปด้วย ความราบรื่น

“คุณเห็นด้วยใช่ไหมคะถ้าฉันจะให้กอบัวแต่งงานกับลูกเรา”

เธอเอ่ยถามปลายสาย อย่างไรเสียธนนท์ก็เป็นลูกชายของเขาเช่นกัน หากเธอคิดจะทำอะไรก็ต้องปรึกษาพ่อของอีกฝ่ายก่อน

“ผมไม่มีปัญหาหรอกนะ เราสองคนเลี้ยงกอบัวมาตั้งแต่เด็ก ถ้ามองข้ามเรื่องชาติตระกูลไปผมก็ไม่ติดขัดอะไรหรอก”

ชายวัยกลางคนกล่าว ตัวเขาก็ใช่ว่าจะร่ำรวยมาตั้งแต่กำเนิด แค่เกิดมาในครอบครัวกลางๆ มีพ่อและแม่เป็นพนักงานบริษัทเอกชนธรรมดาไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร แต่อาศัยที่เขานั้นมุมานะร่ำเรียนหนังสือจนจบปริญญาเอก และเข้าทำงานไต่เต้ามาเรื่อยๆ ทำให้ในวันนี้ตัวเขานั้นเป็นที่นับหน้าถือตาของผู้คน ฉะนั้นเขาจึงไม่สนใจเรื่องชาติตระกูลของผู้หญิงที่จะมาเป็นสะใภ้มากเท่าไหร่นัก

เมื่อสามีเห็นด้วยวราภรณ์ก็คลายใจ อย่างน้อยๆแผนการนี้ก็ไม่ได้ดูเเย่ในสายตามานพ แม้จะรู้ว่าที่ผ่านมาเขาตามใจเธอมาตลอด แต่หากเรื่องไหนที่ไม่ถูกต้องเขาก็ไม่เห็นด้วย ถึงมานพจะเป็นคนไม่เรื่องมาก แต่ก็ใช่ว่าเขาจะสนับสนุนหากเธอนั้นทำเรื่องไม่ดี