บทที่ 2

“ไม่มีเสียงตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียก”

เสียงตอบรับจากปลายสายที่เธอเพียรพยายามติดต่อ ทำให้ม.ร.ว.สาวย่นคิ้ว แล้วกัดริมฝีปาก เมื่อตัดใจวางโทรศัพท์มือถือลง เธอกำลังขับรถเพื่อไปยังบ้าน ที่เป็นเรือนหอของเธอและภากร เครื่องเรือนบางส่วนมาส่งวันนี้ จึงอยากจะนัดเขามาดูด้วยกัน

“เฮ้อ...ช่างมันเถอะ หรือว่าประชุมอยู่นะ ถึงไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเราเลย” เธอบ่นพึมพำ ขณะที่เลี้ยวรถจอดตรงหน้าบ้านหลังใหญ่ในหมู่บ้านที่เธอกับภากรมาซื้อไว้

หญิงสาวเปิดประตูรั้วด้านข้าง เพื่อเข้าไปรอคนที่จะมาส่งเฟอร์นิเจอร์ให้กับเธอ แต่ก็ต้องย่นคิ้วเมื่อเห็นรถสปอตร์คันหรูสีแดงจ้าของคู่หมั้นหนุ่มจอดอยู่ในโรงรถ

“หืม...โก้มาที่นี่เหรอ เซอร์ไพรส์หรือเปล่านะ ร้ายจริงๆ”

หญิงสาวอมยิ้ม เมื่อนึกถึงใบหน้าคมสันหล่อเหลาของคู่หมั้นหนุ่ม ภากรเป็นชายหนุ่มรูปงาม ใบหน้าของเขาหล่อจนเกือบสวย ท่านพ่อของเธอชอบค่อนแคะว่า หน้าตาของภากรสวยจนเกินกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก หากแต่ม.ร.ว.จินต์จุฑาได้แต่หัวเราะทุกครั้ง ที่บิดาพูดแบบนั้น เพราะเธอรู้ดีว่าท่านไม่ค่อยชอบคู่หมั้นหนุ่ม เนื่องจากท่านหวงเธอมาก

‘ดูเหมือนจะมีแต่คนยังไม่อยากให้เราแต่งงาน แถมพร้อมใจกันแอนตีโก้กันเสียด้วย ทั้งท่านพ่อ ทั้งยัยนก’

หญิงสาวคิดก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ เมื่อเดินไปยังประตูใหญ่ บ้านปิดเงียบ หากแต่ประตูไม่ได้ล็อค เธอจึงเปิดไปได้ง่ายดาย นัยน์ตากลมโต มองหาคู่หมั้นของเธอไปด้วย คอยดูนะ ถ้าเจอหน้าล่ะก็ คงจะต้องหยิกกันสักทีสองที ที่แอบมาโดยไม่บอกกล่าวแบบนี้

พวกช่างคงจะมาส่งเฟอร์นิเจอร์บางส่วนแล้ว ม.ร.ว.สาวคิดขณะที่มองไปรอบๆ ห้องโถง เธอเดินสำรวจเฟอร์นิเจอร์ที่สั่งอย่างชื่นชม ชายหนุ่มน่าจะรอให้เธอมาเป็นคนจัดแจง เพราะทุกสิ่งวางอยู่ยังไม่ได้จัดเข้ามุมเข้าที่ และห่อหุ้มด้วยพลาสติกอย่างดี

ภากรเป็นคนน่ารักอย่างเสมอต้นเสมอปลาย เธอและเขารู้จักกันในงานสังคมงานหนึ่ง และตั้งแต่นั้น เขาก็เริ่มตีสนิทและทำท่าว่าสนใจหม่อมราชวงศ์หญิง ซึ่งกำลังเป็นที่เนื้อหอมจนออกนอกหน้า ลูกสาวของหม่อมเจ้าจิตร มีฐานะทางสังคมและการเงินที่ดีพร้อม หญิงสาวที่พร้อมทั้งชาติตระกูลและหน้าตาอันงดงามพริ้มเพรา จึงไม่น่าแปลกใจที่ม.ร.ว.จินต์จุฑา จะเป็นที่จับจ้องของบรรดาหนุ่มโสดในวงสังคม เพราะการได้เกี่ยวพันกับตระกูล อรรถนนท์นั้น จะช่วยยกฐานะทางสังคมให้เป็นที่นับหน้าถือตาได้อย่างรวดเร็ว

และแล้วภากรก็เป็นคนพิชิตใจของม.ร.ว.สาว ทำให้หนุ่มๆ ในวงสังคมพากันอกหัก เมื่อมีข่าวว่าเธอหมั้นกับภากร แม้ว่าเขาจะมีชื่อเสีย เกี่ยวกับเรื่องสตรีมากหน้า แต่เขาก็ใช้เวลาเกือบครึ่งปีพิสูจน์ให้หญิงสาวเชื่อว่าความรักนั้น ทำให้เขายอมเปลี่ยนแปลงได้ทุกสิ่งเพื่อเธอ

หญิงสาวเดินขึ้นไปยังชั้นบนที่เป็นห้องนอน เพราะคิดว่าภากรน่าจะอยู่ที่นั่น เสียงหัวเราะคิกคักดังลอดมา ให้ได้ยิน ทำให้ม.ร.ว.สาวถึงกับยืนนิ่ง เมื่อได้ยินเสียงนั้นชัดเจนและคงไม่ต้องตีความ ว่าถ้าเธอเดินไปถึงห้องนอนแล้วเปิดประตูออก เธอจะพบเจอกับภาพอะไรเข้า!

“ใจเย็นสิคะ คุณโก้ เวลามีอีกเยอะแยะ อุ้ยๆ ทำแบบนี้ทีน่าก็ช้ำหมดสิคะ”

“ก็ชอบแบบแรงๆ ไม่ใช่เหรอครับ ผมรู้น่าว่าทีน่าชอบแบบไหน”

‘นี่มันอะไรกัน หรือว่าเราจะหูฝาด’

เธอกัดกรามแน่น มือสั่นและขาสั่นเมื่อเดินเข้าไปใกล้ประตูห้องนอน ใช่ ! ห้องนอน ห้องหอของเธอกับภากร มือเรียวสั่นเมื่อจับลูกบิดประตู มันไม่ได้ล็อค หญิงสาวเปิดผัวะเข้าไปทันที สิ่งที่เห็นกับตาทำให้เธอแน่ใจว่าไม่ได้หูฝาด และอยากให้ตัวเองหายไปจากตรงนี้เสียยิ่งนัก!

ภากรถึงกับผลักร่างอวบอิ่มที่กำลังโอบรัดอย่างเมามันเมื่อครู่ออกให้ห่างตัว เมื่อเห็นคนที่กำลังยืนนิ่งจังก้าอยู่ตรงประตูห้อง เขาอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นร่างเพรียวนั้นเข้า

พระช่วย! นี่เขาฝันไปหรือเปล่านะ

“เจ้าขา!

...............................................................................................................................................................

“เจ้าขา ใจเย็นๆ อย่าร้องไห้ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”

น้ำเสียงที่ตอบรับกลับมาฟังดูตกใจมาก เมื่อเธอพรั่งพรูเรื่องราวทั้งหมดออกไป หญิงสาวปาดน้ำตา เธอไม่อาจจะทนขับรถต่อไปได้อีกแล้ว ขืนขับต่อไปคงต้องชนหรือไม่ต้องพลิกคว่ำแน่นอน ม.ร.ว.สาวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้น

“เราไม่รู้ เราไม่รู้อะไรทั้งนั้น นก ช่วยเราด้วย ทำไมมันถึงเจ็บปวดแบบนี้นะ นก”

น้ำเสียงสะอื้น ปวดร้าว ทำให้กรกนกกลัดกลุ้มและเป็นห่วงเพื่อนรักมาก ใครจะนึกว่าสิ่งที่ตนเองบนบานร้องขอ มันจะมาถึงเร็วขนาดนี้กันนะ สงสัยเจ้าที่เจ้าทางที่อยู่ในร้านของเธอจะศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ถึงช่วยเปิดหูเปิดตาให้กับเพื่อนรักรวดเร็วแบบนี้

“ใจเย็นๆ เจ้าขา”

“นก ทำไมเขากับเราแบบนี้ ทำให้เรารัก เราเชื่อใจ แล้วเขาก็ทำลายความไว้ใจของเรา มันเจ็บ เจ็บเหลือเกิน”

“เจ้าขา...”

เสียงโทรศัพท์ขาดหายไป ม.ร.ว.จินต์จุฑามองดูโทรศัพท์มือถือของเธอ แบตเตอรี่หมดนี่เอง ทำให้เธอไม่อาจจะระบายให้เพื่อนรักฟังได้ หญิงสาวโยนทิ้งตรงเบาะหลังอย่างไม่ไยดี แล้วซบหน้าลงกับพวงมาลัย น้ำตาเธอยังไม่หยุดไหล หัวใจกำลังจะแตกสลายเพราะเจ็บปวดกับการถูกทรยศ

ภาพบาดตาแทรกเข้ามาในห้วงนึก เขาผละจากหญิงสาวคนนั้น วิ่งออกมาหาเธอ ที่กำลังช็อกกับภาพที่เห็น

ที่นี่เรือนหอของเธอ และที่ที่เขาและหญิงคนนั้นกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน มันคือเตียงวิวาห์ของเธอและเขา เขากล้าทำได้อย่างไรกัน !

‘ผมอธิบายทุกอย่างได้นะเจ้าขา’ ภากรตรงมาฉุดมือเธอไว้ หากแต่ม.ร.ว.สาวสะบัดมือหนี และตบเข้าที่ใบหน้าเขาอย่างสุดแรง จนชายหนุ่มหน้าหัน

‘ยังจะกล้าอธิบายอะไรอีกเหรอคะโก้ เจ้าขาไม่ได้โง่นะคะ คุณกับคนของคุณ ทำธุระกันให้เรียบร้อย แล้วเราไปพบท่านพ่อของเจ้าขากัน เราจะถอนหมั้น!’

เธอประกาศ ตอนนั้นน้ำตายังไม่ไหลรินออกมา เพราะเจ้าตัวเจ็บจนเกินกว่าคำว่าเสียใจไปแล้ว เมื่อถูกคนที่รักทรยศเอาซึ่งหน้า และเหมือนกับเหยียบย่ำเกียรติและศักดิ์ศรีของเธอ อย่างถึงที่สุด

‘เจ้าขา โธ่โว้ย! ยังไงผมก็ไม่ยอมถอนหมั้น นี่ก็แค่ความผิดเล็ก ๆ น้อยๆ ตามประสาผู้ชาย เรายังไม่แต่งงานกัน คุณไม่ยอมให้ผมแตะต้องคุณ ผมก็ต้องมีทางออกแบบนี้’

คำพูดแบบเห็นแก่ตัวของภากร ทำให้ม.ร.ว.สาวตาสว่าง

อ้อ...นี่เพราะเธอไม่ยอมมีอะไรกับเขา เธอไม่ยอมให้เขาแตะเนื้อต้องตัวเกินเลยมากไปกว่าจูบ เพราะอยากให้คืนวิวาห์มีความหมาย เพราะการยึดมั่นกับจารีตประเพณีแบบเก่า ยึดถือและเชื่อฟังสิ่งที่มารดาอบรมสั่งสอน มันกลายความผิดของเธอสินะ ที่ทำให้เขากลายเป็นคนทรยศแบบนี้ ความผิดของเธอ หรือสันดานของผู้ชายเห็นแก่ตัวแบบเขากันแน่!

มือเรียวฟาดเข้าที่ใบหน้าของภากรอีกรอบ พร้อมกับแหวนหมั้นที่เจ้าตัวถอดขว้างใส่หน้าเขา หญิงสาววิ่งหนีเขาลงมา ไม่ยอมหันหลังกลับ ทันทีที่ขึ้นรถได้ ความเสียใจจากการถูกทรยศก็พรั่งพรู น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม เสียใจมากมายกับความไว้ใจที่เคยให้ไว้กับใครบางคน ที่ได้รับการตอบแทนเป็นความเจ็บปวด

ม.ร.ว.จินต์จุฑาข่มสะอื้น พลางปาดน้ำตา เธอรู้สึกเสียใจปะปนกับความโกรธ ผิดหวัง มันระคนกันไปหมดจนอกแทบจะระเบิด ตอนนี้เธอไม่รู้อยู่ส่วนไหนของกรุงเทพฯ เพราะขับรถมาอย่างเรื่อยเปื่อยแบบไม่มีจุดหมาย ป้ายบอกทางทำให้หญิงสาวเม้มริมฝีปาก ย่านนี้ เป็นย่านของแหล่งสถานบันเทิง สถานที่ที่เธอเคยมาเพียงไม่กี่ครั้ง เพราะไม่ค่อยจะชอบผู้คนที่แออัด เสียงเพลงดังกระหึ่ม บรรยากาศที่ร้อนแรงไปด้วยระอุไอของสิ่งยั่วยุ แต่วันนี้ และตอนนี้ เธออยากจะลืม ลืมผู้ชายเลวๆ ที่ชื่อว่าภากร ม.ร.ว.สาวมองนาฬิกา ตอนนี้หนึ่งทุ่มจะมีผับไหนเปิดต้อนรับไหมนะ เธออยากจะดื่มให้มันลืมๆ เรื่องเลวร้ายของวันนี้เสียที

เธอเลี้ยวรถขวับเข้าไปในผับแห่งแรกที่เห็นทันที ก่อนจะเดินลงจากรถ นัยน์ตาบวมแดง และภาพของหญิงสาวอันฟ้องว่าเจ้าตัวกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน ทำให้เด็กเสิร์ฟที่ยืนอยู่หน้าร้านเพื่อตรวจความเรียบร้อย รีบต้อนรับเธอทันที ดูแล้วสงสัยจะได้ลูกค้ารายแรก ที่อยู่นานแน่ๆ คืนนี้…