บทที่ 1

มือเรียวละจากงานตรงหน้าชั่วคราว เมื่อมองดูนาฬิกาว่าเวลามันล่วงมาเกือบบ่ายคล้อยมากแล้ว แม้จะมีงานมากมายที่ต้องสะสาง แต่เธอก็มีงานอื่นที่จะต้องรีบเร่งไปดูก่อน หญิงสาวจึงค่อยเก็บกระเป๋า มองซ้ายมองขวา ก่อนจะลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นว่า ไม่มีใครในร้านสนใจเธอ เพราะต่างคนก็ต่างกำลังสาละวนยุ่งกับงานในมือของตนเอง

“เจ้าขา นี่จะหนีงานไปไหนกัน งานยิ่งเร่งๆ อยู่นะ”

เสียงใสๆ ตวาดแหวดังขึ้น เมื่อเห็นจากหางตาว่า เพื่อนสนิทที่เป็นหนึ่งในเจ้าของร้านเสื้อ ‘กรรณิการ์’ กำลังทำท่าจะย่องหนีงานที่กองอยู่ตรงหน้ากองโต

เจ้าตัวถึงกับหันมายิ้มแหยๆ เมื่อถูกเพื่อนรักจับได้ ว่ากำลังจะแอบหนีงานที่กำลังเร่ง คนเรียกท้าวเอวฉับ พลางกวาดตามองสตรีสาวตรงหน้า ก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ ก็น่าเห็นใจอยู่หรอกนะ งานแฟชั่นงานใหญ่ที่ร้านเสื้อของพวกเธอมีโอกาสได้ร่วมงานด้วยเป็นครั้งแรก กำลังจะใกล้เข้ามาแล้วเต็มที

ร้านเสื้อ ‘กรรณิการ์’ เป็นร้านเสื้อของคุณกรรณิการ์ มารดาของกรกนก แต่ตอนนี้ท่านวางมือแล้ว ปล่อยให้บุตรีและเพื่อนสนิทช่วยกันบริหารจัดการ และก็ไม่ได้ทำให้มารดาผิดหวัง ทั้งสองสาวปรับเปลี่ยนรูปแบบร้าน จนเจริญก้าวหน้าขึ้นมากมายเลยทีเดียว

“ขอเวลาสองชั่วโมงได้ไหมนก เราจะไปแวะดูเฟอร์นิเจอร์หน่อย วันนี้สั่งช่างเขาไว้ อยากเห็นว่าจะสวยเหมือนที่อยู่ในแค็ตตาล็อคไหม”

เจ้าขา หรือ หม่อมราชวงศ์จินต์จุฑา อรรถนนท์เอ่ยเสียงอ่อยๆ อย่างเกรงใจ

กรกนกมองเพื่อนรัก พลางถอนใจ เธอมองไล่ไปทั่วใบหน้าเนียนใส ที่ตกแต่งไว้แต่พองาม เน้นนัยน์ตาโตหวาน กับริมฝีปากรูปกระจับ เครื่องหน้าหวานละมุนแต่งแต้มอย่างพอเหมาะบนใบหน้าเรียวรูปไข่ ผมยาวหยักศกเคลียบ่า ผิวขาวลออตา มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ยิ่งพิศก็ยิ่งงามซึ้ง แม้กระทั่งตัวเธอเองที่เป็นผู้หญิงแท้ๆ บางทียังอดมองหน้าหวานๆ นี้อย่างเพลิดเพลินไม่ได้ และยิ่งกว่าเสียดายเมื่อเพื่อนรักของเธอกำลังจะแต่งงาน

“เอ้าๆ ตามใจ เห็นใจคนจะแต่งงาน อนุญาตจ้ะ แต่ต้องรีบไปรีบกลับนะเจ้าขา จะให้ไปส่งด้วยไหม?” กรกนกโบกมือไล่ในที่สุด เพราะทนสายตาออดอ้อนของเพื่อนรักไม่ไหว

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ จะรีบไปรีบกลับนะจ๊ะ”

หญิงสาวยิ้มเต็มที่ ใบหน้าหวานนั้นดูมีความสุขมากเลยทีเดียว ขณะคนมองได้แต่ลอบถอนใจอย่างกลุ้มๆ

เหมือนจะเป็นเรื่องตลกที่กรกนกคิดแบบนั้นที่เพื่อนจะไปหาคนรัก แต่เธอดันกลุ้ม แต่มันก็เป็นเรื่องจริง เมื่อนึกถึงแฟนหนุ่มคู่หมั้นของม.ร.ว.จินต์จุฑา ภากร เลิศพิระยะวรรณ หนุ่มนักเรียนนอกเนื้อหอม ลูกชายเจ้าของบริษัทจิวเวลรี่ชื่อดัง ชื่อเสียงของภากรโด่งดังมาก หาแต่ใช่ในด้านดี มันเป็นด้านร้ายๆ ของเขาเสียมากกว่า โดยเฉพาะในเรื่องของผู้หญิง ภากรเป็นเสือผู้หญิงตัวเอ้ ก่อนที่จะมาคบกับม.ร.ว.จินต์จุฑา ดูใจคบหากันเกือบครึ่งปี เพื่อนของเธอก็ตกลงใจหมั้นและกำหนดการแต่งงานกับภากร

แม้จะพยายามห้าม หรือกีดกันอย่างไร แต่ผลสุดท้าย กรกนกก็ห้ามเพื่อนรักไม่ได้ ม.ร.ว.จินต์จุฑารักภากรมาก ชายหนุ่มช่างเอาใจ และเทิดทูนเธอทุกอย่าง แถมเขายังเข้ากับคุณเลอวรรณ มารดาของม.ร.ว.จินต์จุฑาเป็นอย่างดี แม้ว่าหม่อมเจ้าจิตร ผู้เป็นบิดาของหญิงสาวจะยังไม่ค่อยเปิดใจรับชายหนุ่มนักก็ตามที

“เจ้าขา...”

กรกนกเรียกเพื่อนสนิทไว้เสียก่อน ขณะที่ม.ร.ว.จินต์จุฑากำลังจะเตรียมตัวออกไปจากร้านเสื้อ น้ำเสียงและสีหน้านั้น ทำให้ม.ร.ว.สาวถึงกับย่นคิ้ว พลางเอ่ยถามเสียงหวานว่า

“มีอะไรหรือเปล่า นก หน้าตานกจริงจังแบบนี้ ดูแล้วใจคอไม่ค่อยจะดี”

“เจ้าขาแน่ใจแล้วเหรอ เรื่องจะแต่งงานกับคุณภากร”

“มาถามทำไมป่านนี้”

หญิงสาวหัวเราะกิ๊ก ก่อนจะเดินไปโอบเพื่อนสนิท เธอเตี้ยกว่ากรกนกที่สูงถึง 170 เซนติเมตรเล็กน้อย ศีรษะได้รูปนั้นซบกับบ่าเพื่อนสนิทอย่างอ้อนๆ พลางพูดเสียงหวานว่า

“นกน้อยใจที่เราจะหนีไปแต่งงานหรือไงกันนะ เพื่อนรัก ยังไงเราก็ยังมีเวลาให้นกเหมือนเดิมนะจ๊ะ ถึงเราจะมีครอบครัวแล้วก็ตาม”

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะเจ้าขา

” กรกนกถอนใจเฮือกอย่างหนักอก อะไรบางอย่างเธอก็อยากจะเตือนเพื่อนสนิท หากแต่ก็ยับยั้งเอาไว้ เพราะไม่อยากผิดใจกัน รู้ดีว่าม.ร.ว.จินต์จุฑา รักภากรมากขนาดไหน และหญิงสาวก็ค่อนข้างจะเป็นคนดื้อดึง ในความคิดของตัวเอง ดังนั้นกรกนกคิดว่าคงจะห้ามกันยาก นอกจากจะให้มองเห็นถึงความไม่น่าไว้วางใจของเจ้าจิ้งจอกนั้นด้วยตนเอง และเธอก็หวังให้มันจะเกิดขึ้นในเร็ววัน ก่อนถึงวันวิวาห์ของคนทั้งคู่ เคราะห์ดีที่หม่อมเจ้าจิตรยังรั้งรอเลื่อนวันวิวาห์ให้เป็นปีหน้า เพื่อจะให้ทั้งคู่ดูใจกันไปก่อน และกรกนกก็ยิ่งกว่าภาวนา ให้ภากรเผยลายร้ายของตัวเองเสียที

“แล้วอะไรล่ะจ๊ะ ทำให้เพื่อนรักของเจ้าขาถึงหน้าบูดแบบนี้ ดูสิไม่สวยเลย ทำหน้ายิ้มๆ หน่อย”

ม.ร.ว.จินต์จุฑาประคองใบหน้าเนียนใส สวยเฉี่ยวของเพื่อนรักไว้ในอุ้งมือ พิศดูใบหน้างดงาม จุดเด่นที่นัยน์ตาคมหวานของกรกนกแล้วก็อมยิ้ม

กรกนกกับเธอเป็นหญิงสาวคนละสไตล์ กรกนกติดเป็นสาวห้าวนิด ๆ จากผมทรงบ็อบเททันสมัยทำให้เจ้าตัวดูคล่องแคล่ว ปราดเปรียว กรกนกชอบแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ต กางเกงยีนขายาวกระชับรูปร่างสูงเพรียว ดูเป็นสาวมั่นใจ ขณะที่ม.ร.ว.จินต์จุฑานั้น ด้วยใบหน้างามซึ้งหวานละไม นัยน์ตาโตหวานระยับ ผมยาวสลวยประบ่า เธอแต่งตัวแบบเก๋ๆ ด้วยเสื้อผ้าที่ออกแบบเอง เลยทำให้เป็นเหมือนสาวเปรี้ยวอมหวาน

“เอาแบบนี้ เดี๋ยวเราจะหาแฟนให้ดีไหมนก จะได้เลิกน้อยใจ แต่งงานพร้อมๆ กับเราไปเลยไง”

“บ้า ไปๆ จะไปไหนก็ไป รีบไปรีบกลับนะ ห้ามไปนัดแฟนด้วย เพราะนกรอทำงานอยู่”

“ได้จ้ะ รับรองไม่เกินสามชั่วโมง”

หญิงสาวโบกมือส่งท้าย ก่อนจะเดินอย่างร่าเริงออกไปจากร้าน กรกนกมองตามแล้วก็ส่ายหน้าช้าๆ เธอยกมือสาธุเหมือนจะบนบานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แถมอธิษฐานเสียงดัง จนเด็กในร้านที่เอาเสื้อกลับมาจากร้านซักแห้ง ถึงกับตกใจกับอาการของเจ้านาย

“สาธุๆ ขอให้เพื่อนรักของลูกตาสว่างเร็วๆ เถอะค่ะ ขอให้ไอ้จิ้งจอกนั่นมันเผยหางออกมาเร็วๆ ถ้าเกิดเจ้าขาเลิกกับไอ้บ้านั่นได้ ลูกจะถวายหัวหมูไปเลยสามหัว สาธุ”