ยอมให้จากไปเพื่อให้เธอมีความสุข

ตอนที่ 5

ยอมให้จากไปเพื่อให้เธอมีความสุข

“มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมคุณทำหน้าเครียดๆ”

เกวลินเดินกลับมาจากไปทำเรื่องที่ชายหนุ่มกำลังจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาเธอโดนสวนกับคนงานในไร่ที่ดวงตาแดงต่ำเหมือนคนกำลังร้องไห้พร้อมด้วยใบหน้าเครียดและเมื่อเธอเข้ามาเห็นหน้าสามีก็ไม่ต่างอะไรจากหน้าของคนงานเลย

“เมื่อเช้าผมโอนเงินให้พ่อของคุณแล้ว 200,000 บาทวันนี้ผมก็จะหย่าให้คุณ เราสองคนจะได้เป็นอิสระต่อกัน คุณควรจะไปตามความฝัน เริ่มต้นใหม่บนเส้นทางที่คุณจะมีความสุขมากกว่านี้”

หญิงสาวทำอะไรไม่ถูกเธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมอยู่ดีๆเขากล้าที่จะพูดขอหย่าจากเธอถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะพยายามพูดเพื่อให้เธอไปจากเขาแต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะพูดตรงๆออกมาแบบนี้

“ได้ค่ะฉันจะหย่าให้คุณ คืนอิสระให้ทุกอย่าง ขอบคุณนะคะที่เมื่อคุณมีเงินก็รีบหาเงินมาใช้หนี้เพื่อให้เราเป็นอิสระต่อกัน แต่ฉันขอดูแลคุณก่อนได้ไหม เมื่อไหร่ที่คุณถอดเฝือกและกลับมาเดินได้เป็นปกติฉันถึงค่อยเดินทางกลับกรุงเทพฯ”

เกวลินฝืนทำเข้มแข็งทั้งที่คำพูดของเขากำลังทำให้เธอได้คำตอบของหัวใจว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักเธอเลย แต่เธอก็เป็นห่วงเขาเกินกว่าที่จะจากไปตอนนี้อย่างน้อยขอดูแลในฐานะเพื่อนก็ยังดี

ทั้งคู่ขับรถไปจัดการเรื่องของการหย่าจนเสร็จสิ้นไม่มีเสียงและคำพูดใดระหว่างทาง เกวลินเป็นคนขับมันเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่เธอต้องฝืนทำใจให้เข้มแข็งทั้งที่อยากจะร้องไห้สะอื้นให้เสียงดังที่สุดแต่เธอก็ทำไม่ได้ เวลานี้เธอจะไม่มีทางให้คนป่วยรู้ว่าเธอกำลังเสียใจกับการที่เขาตัดสินใจหย่ากับเธอแบบนี้

“ค่อยๆขยับขานะคะเดี๋ยวเกวจะใส่กางเกงให้”

เกวลินยังคงทำหน้าที่ของเธออย่างดีที่สุดถึงแม้ตอนนี้ทางกฎหมายเธอกับเขาจะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว แต่สำหรับเธอเขาคือคนสำคัญที่ไม่ว่าจะทำร้ายหัวใจเธอแค่ไหน เธอก็ทิ้งเขาไปไม่ได้ถ้าเขายังเดินไม่ได้แบบนี้

ตลอดเวลา 2 สัปดาห์ที่เกวลินทำหน้าที่ดูแลสามีที่ตอนนี้กลายเป็นคนอื่นสำหรับเธอไปแล้ว มันทำให้เธอรู้สึกได้ว่ามันเป็นความสุขและความทรงจำครั้งสุดท้ายก่อนที่ ความอดทนจะหมดลงเมื่อวายุขอร้องให้เธอไปจากเขาสักที

“พรุ่งนี้คุณกลับกรุงเทพฯได้แล้วนะ ถ้าคุณยังอยู่แบบนี้ผู้หญิงคนไหนจะกล้าเข้ามาหาผม ใครก็ต้องพากันคิดว่าผมมีเมียแล้ว ใครจะเชื่อว่าเราหย่ากัน”

“ถ้าคุณพูดแบบนี้ตั้งแต่แรกฉันคงไปจากที่นี่นานแล้วขอให้คุณโชคดีได้เจอผู้หญิงที่คุณรักลาก่อนนะคะ”

เกวลินนั่งเก็บของพร้อมด้วยน้ำตาที่นองหน้า คืนนี้เธอขอนอนกับเขาเป็นคืนสุดท้ายเมื่อพระอาทิตย์พ้นขอบฟ้าเธอก็จะเดินทางออกจากไร่ลมหนาวทันที

รถยนต์ที่ขับเคลื่อนออกจากไร่ไปยังคงอยู่ในสายตาของวายุที่ตอนนี้เขามองจากระเบียงชั้นสูงของบ้าน เขาหลับตาปล่อยหัวใจให้อยู่กับความเป็นจริง หลังจากที่เขาเอาภาพยาที่หญิงสาวได้มาจากคลินิกให้พยาบาลช่วยดูให้ เขาก็รู้ว่ามันคือยาบำรุงซึ่งคนที่จะกินยานี้ส่วนมากก็คือคนท้อง เขากำลังจะดีใจกับข่าวดีที่ได้รู้แต่สุดท้ายคนงานของไร่ก็นำข่าวร้ายมาบอกกับเขาว่าบริษัทของประเทศจีนที่ได้ทำสัญญาซื้อขายของทุกอย่างกับเขาตอนนี้มีปัญหาโดนฟ้องธุรกิจพังยับเยิน สินค้าการเกษตรทั้งหมดที่เขาได้ส่งออกไปยังไม่ได้รับเงินจากบริษัทนั้นเลยมีเพียงแค่เงินมัดจำก้อนใหญ่ที่เขาได้ตัดสินใจเอาไปใช้หนี้วีระแล้ว นับจากนี้ไปเขาต้องเป็นคนหาเงินมารองรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากการขนส่งสินค้าไป 2 รอบโดยที่ทางนู้นยังคงหายเงียบไร้การติดต่อ