มีนัดแล้ว
เพียงรัก ภักดิ์ใจ
บทที่ 7
'หัวใจที่ไม่ใช่ของฉัน' เจ็บปวด.... วันนี้ฉันออกจากบ้านคุณไอแต่เช้า ไม่อยากเจอหน้าเขา ไม่อยากจะอยู่ใกล้ๆ อีกแล้ว เจ็บปวดทุกครั้งที่เข้าหา ถูกด่าทุกทีที่เข้าใกล้ วันนี้ฉันละหน้าที่จากพยาบาลพิเศษแล้วส่งไยไหมเพื่อนพยาบาลอีกคนไปแทน ได้รับการอนุญาตจากคุณนายโดยไม่มีปัญหาอะไร
"เฮ้อ...ขอห่างสักพักเพื่อตั้งหลักรอตั้งรับละกัน" ฉันปล่อยเสียงถอนหายใจคนเดียวตรงเคาน์เตอร์จ่ายยาอย่างหน่ายๆ เมื่อนึกถึงคำพูดมากมายที่ผู้ชายปากหมานั้นด่าทอ
"เป็นอะไรครับเบส" เสียงหนึ่งเอ่ยทักจนฉันนั้นต้องรีบดึงสติกลับมา
"อ้าว หมอฐากำลังจะออกเวรเหรอคะ?" หมอฐาผู้ที่มีใบหน้าหล่อ ขาว สูงยาว อ่อนโยน ละมุนละไม ดีต่อใจเมื่อได้อยู่ใกล้ เป็นหมอที่เชี่ยวชาญด้านหัวใจ เป็นที่หมายตาของสาว ๆ ทั้งโรงพยาบาล แต่ว่ากลับไม่สนใจใครเลย แว่วๆ มาว่าหมอฐานั้นมีคนในใจอยู่แล้ว
"ครับ....ยืนถอนหายใจคนเดียวงานหนักเหรอครับ" โอ๊ยเข่าจะทรุดกับรอยยิ้มนั้น จะละลายแล้วค่ะ แต่เสียใจหมอไม่ใช่สเปกของอีเบส เลยไม่ได้พิศวาสหมอฐาเท่าไหร่...ฉันชอบแบบคุณไอ...แต่เขาผลักไสฉันตลอดเวลา เศร้า!
ได้ยากได้เย็นเดี๋ยวแม่วางยาปลุกเซ็กส์เสียนี่!
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่เพลียน่ะค่ะ เพลียหัวใจมากเลย หมอฐาช่วยรักษาหน่อยสิคะ" ฉันตอบหมอฐาด้วยสีหน้าละห้อย เมื่อใบหน้านิ่งๆ ของคนใจดำโผล่เข้ามาในสมอง...ไอ้หน้ายักษ์!
"ฮ่าฮ่า อะไรของเบส...ผมไปดีกว่า มีนัด" หมอฐาหัวเราะร่าในท่าทางของฉัน แล้วบอกกล่าวและเดินจากไป
"แน่ๆๆ หมอฐานัดสาวที่ไหนไว้หรอคะ...อิจฉาจังเลยอ่ะ"
"คนของใจครับ" เสียงนุ่มตะโกนตอบกลับมา อิจฉาเธอคนนั้นจัง
"ค่ะ~~~เดินทางปลอดภัยค่ะหมอฐา" ฉันกล่าวร่ำลาอย่างเป็นมิตร มองตามแผ่นหลังหนาของหมอฐาอย่างพินิจ "ถ้าคุณได้ความอ่อนโยนของหมอฐาไปสักนิด ฉันคงจะยิ้มได้มากกว่านี้"
"มายืนเฝ้าเคาน์เตอร์จ่ายยาทำไมอ่ะเบส" ฉันหันไปตามเสียงเรียกนั้น ที่เอ่ยทักฉันเหมือนฉันไม่มีงานมีการทำ ?
"หมอกุ้ง"
"บ่นอะไรพึมพำคนเดียว" หมอกุ้งถามโดยไม่มองหน้า สายตาจ้องมองกระดาษและเขียนอะไรบางอย่าง...คงไม่พ้นการสั่งจ่ายยา
"หมอกุ้งเคยรักใครบ้างไหมอ่ะคะ" ฉันถามออกไปโดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย เมื่อหัวใจมันเหนื่อยหน่ายเหลือเกิน
"ทำไมเหรอ?" หมอกุ้งย้อนถามอย่างสงสัย
"เรารักเขา แต่เขาไม่รักเราอ่ะหมอ มันเหนื่อยเนอะ รู้ว่าไม่สามารถแทนคนในใจได้ แต่ก็ยังฝักใฝ่ที่จะรัก เฮ้อ~~" ฉันพร่ำเพ้อพรรณนาไปเรื่อย ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยังไม่รู้สึกดี
"แล้ววันนี้ทำไมมาอยู่โรงพยาบาลได้ล่ะ ไม่ไปดูแลคนไข้เหรอ" หมอกุ้งหันมาถาม
"ให้ไยไหมไปแทนแล้วค่ะ เบสเบื่อคนไข้" ปากไม่ตรงกับใจยัยเบส ทั้งที่อยากจะดูแลแต่เมื่อคำพูดที่แทงใจให้เจ็บเลยไม่กล้าที่จะเข้าหาอีกแล้ว....
"ฮ่าฮ่า เป็นงั้นไป...ชอบเขาเหรอคนไข้คนนั้น" หมอกุ้งลากแขนฉันออกมาจากจุดเดิมที่มีผู้คนพลุกพล่าน หลบมุมแล้วกระซิบถามฉันเบา ๆ
".........." ฉันพยักหน้าบอกกล่าวแทนการใช้เสียง ไม่มีอิดออดปฏิเสธใดๆ เมื่อใจมันชอบเขาจริง ๆ
"รุกเลยสิ ผู้หญิงยุคใหม่ ต้องรุกก่อน" แหม๋ แนะนำดีเหลือเกินเลยนะหมอกุ้ง อย่างกับเคยใช้กับใครงั้นแหละ
"โธ่ หมอกุ้งนี้อ่อยจนนมจะยานหมดแล้ว ก็ยังไม่สำเร็จเลย .... เขาไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นอ่ะหมอกุ้ง เขาเป็นคนรักแน่วแน่มาก~~~~
"......?"
"เบสหมายถึงเขารักผู้หญิงคนนึงแต่เธอนั้นมีครอบครัวแล้วนะ เขาก็ยังรักเธออยู่...พูดแล้วเศร้าไปกินเหล้ากันไหมเย็นนี้"
"ไม่ไปอ่ะ มีนัดแล้ว" หมอกุ้งปฏิเสธฉันโดยไม่คิดสักนิด
"นัดใคร? .... เดี๋ยวนะ! หมอฐาก็บอกมีนัด หรือว่า~~~~ ใช่ไหม? ใช่ไหมๆๆๆ หมอกุ้ง!" ฉันนึกขึ้นได้ก่อนหน้า หมอฐาก็บอกมีนัด หมอกุ้งก็บอกมีนัด สองคนนี้มีซัมติงกันแน่นอน โอ๊ยอิจฉา~~~~
"ไม่บอก .... ไปละ"