ตอนที่ 4 สร้างตราบาปให้กับเธอ

ตอนที่ 4 สร้างตราบาปให้กับเธอ

"ฮึกฮือ ปล่อยบัวสักที!"

"บัว?" ชัชวาลเรียกชื่ออีกฝ่ายออกมาด้วยความตกใจ เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น จำได้ว่าเขาเห็นรสริน พอนึกถึงตรงนี้ชายหนุ่มก็นึกต่อว่าตัวเองออกมา

"ทำไมเธออยู่ที่นี่?" ชายหนุ่มนึกสงสัยขึ้นมาว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงอยู่กับเขาในที่แบบนี้

"เอาออกไปสักที บัวเจ็บ!" หญิงสาวขยับกายถอยห่างจากคนตัวสูง โดยการกระทำของเธอทำให้ร่างกำยำเสียวซ่านไม่น้อย แก่นกายของเขามันกำลังเสียดสีกับช่องทางคับแคบของเธออยู่

"แน่ใจว่าอยากให้เอาออก การที่เธออยู่ที่นี่กับฉันแถมอยู่ในสภาพแบบนี้คิดว่าฉันไม่รู้งั้นเหรอ?" คำพูดของชายหนุ่มทำให้คนตัวเล็กขมวดคิ้วเข้าหากันทันที เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ถึงได้พูดออกมาแบบนี้ แถมสายตาของเขายังจ้องมองมาที่เธออย่างดูถูกอีกด้วย

"อ๊ะ พะ พี่ชัช" จู่ๆ คนตัวสูงก็จับเอวคอดกิ่วของเธอเอาไว้ก่อนจะดันความเป็นชายเข้าไปลึกกว่าเดิม การกระทำของชัชวาลย์ทำให้เธอจุกจนพูดแทบไม่ออก

"ในเมื่อต้องการให้เป็นแบบนี้แต่แรกอยู่แล้วจะเล่นละครไปอีกทำไม คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าที่ผ่านมาเธอคิดอะไรกับฉัน!" เพราะเข้าใจว่าหญิงสาวเข้าหาเขาเพราะต้องการอ่อยเขา มีหรือที่เขาจะปล่อยไป อีกอย่างในตอนนี้เขายากเกินจะถอยแล้ว

"ไม่ใช่นะ พี่ชัชปล่อยบัว พี่กำลังเข้าใจผิดฮึกฮือ บอกให้ปล่อยไง!" หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มขยับเขยื้อนเอวสอบ

ชัชวาลย์ไม่สนใจคำร้องของหญิงสาว เขาไม่รู้ว่าที่เธอร้องไห้ออกมามันคือเรื่องจริงหรือแค่แสดงละครเพียงเท่านั้น เขารู้มาโดยตลอดว่าผู้หญิงคนนี้ชอบพอเขา แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ พอโตขึ้นก็ตีตัวออกห่างน้องข้างบ้านที่เคยสนิท ในเมื่อเธอต้องการแบบนี้มาตลอดเขาก็จะสนองให้

กชพรรณเจ็บทั้งกายและหัวใจเมื่อชายหนุ่มที่เธอแอบรักมานานหลายปีไม่เคยคิดที่จะฟังเธอเลยสักนิด เขาเอาแต่รังแกร่างกายของเธออย่างหนักหน่วง ขนาดเธอร้องขอให้ชายหนุ่มหยุดการกระทำเขาก็ยังไม่คิดหยุด ยังทำต่ออย่างดุดันจนเธอแทบทนไม่ไหวอีกแล้ว

"อ๊ะ เจ็บ ฮึกฮือพี่ชัช บัวเจ็บค่ะ พอสักที!" เธอจุกเสียดบริเวณช่องทางรักไม่น้อย แต่ชายหนุ่มก็กระแทกเข้ามาไม่ยอมหยุด ไม่รู้ตายอดตายอยากมาจากไหนหรือว่ารสนิยมของชัชวาลย์เป็นแบบนี้กัน ทำไมทำรุนแรงกับเธอมากขนาดนี้

"ทนกชพรรณ มีหน้าที่ทนก็ทนไป เธอเป็นคนเข้ามาหาฉันเอง!" ชายหนุ่มคำรามออกมาก่อนจะเผยสีหน้าพอใจออกมาอยู่มากกับการได้ปลดปล่อยความต้องการที่เขาขาดหายมานาน

คนตัวเล็กกำผ้าห่มเอาไว้แน่นพร้อมกับกัดริมฝีปากของตนเองเอาไว้ ข่มความเจ็บปวดที่กำลังเกิดอยู่ในยามนี้ เธอยอมรับว่านอกจากความเจ็บปวดแล้วมันมีบางสิ่งบางอย่างกำลังก่อเกิดขึ้นมาในกายเธอ ใช่มันคือความเสียวซ่าน

"อ๊า เบาหน่อยค่ะ ได้โปรด" เขาไม่คิดให้เธอพักเลย ตอกอัดความดุดันเข้ามาไม่ยอมหยุด ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าสวยของหญิงสาวใต้ร่าง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้สวยหยาดเยิ้มอะไรแต่กชพรรณคนนี้ก็จัดว่าเป็นผู้หญิงหน้าตาดีพอสมควร ปากนิดจมูกหน่อย พวงแก้มคล้ายซาลาเปาจนเขานึกมันเขี้ยว

แต่ทว่าพอรู้ตัวว่ากำลังคิดอะไรไร้สาระ ชายหนุ่มก็รีบสะบัดหน้าเรียกสติของตัวเองทันที เขารักรสรินคนเดียว ผู้หญิงคนอื่นก็แค่ของเล่น โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างกชพรรณ ที่อยากได้เขาจนตัวสั่นจนพยายามเข้าหาเขาอย่างนี้ คิดว่าเขายอมทำตามแผนการของเธอแล้วยังไงกัน คิดว่าหลังจากจบคืนนี้ไปแล้วเขาจะหันมาชอบเธองั้นหรือฝันไปเถอะ

กชพรรณเป็นได้มากก็แค่ผู้หญิงชั่วคราวของเขาเพียงเท่านั้น!

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่หญิงสาวสะอื้นไห้ออกมาอย่างนี้ หลังจากที่ชัชวาลย์ตักตวงความสุขจากร่างกายของเธอ เขาก็หลับไปแล้ว เหลือเพียงเธอที่ยังลืมตาร้องไห้เสียใจอยู่ ยิ่งคิดหญิงสาวก็ยิ่งเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่ได้ทำร้ายแค่ร่างกายของเธอ แต่หัวใจของเธอก็ถูกเขาทำร้ายเหมือนกัน

"บัวจะไม่รักพี่อีกแล้ว คนใจร้าย!" เธอเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ พยุงร่างกายอันเปลือยเปล่าลงจากเตียง เพียงแค่เท้าแตะพื้นสีหน้าเหยเกของกชพรรณก็เผยออกมาทันที ร่างกายของเธอมันเจ็บจนแทบรับไม่ไหว ตามเรียวขาของเธอก็มีแต่คราบน้ำรักของชายหนุ่มเต็มไปหมด เขาไม่ได้ทำเธอแค่ครั้งเดียว มันหลายครั้งจนเธอรับแทบไม่ไหว

กชพรรณฝืนใจลุกขึ้นมาล้างเนื้อล้างตัวก่อนจะสวมใส่เสื้อผ้าที่ถูกชายหนุ่มถอดออกก่อนหน้านั้น เธอมองไปยังคนตัวสูงที่ยังหลับอยู่บนเตียงก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดริมฝีปากตนเองไม่ให้เสียงสะอื้นเผยดังออกไปให้กับชัชวาลย์ได้ยินอีก เธอตัดสินใจเดินออกจากห้องสีแดงนี้ออกไปไม่คิดจะหันหลังกลับมามองเขาอีก

มันจบแล้ว รักแรกของเธอ