ตอนที่ 3 เข้าใจผิดคิดว่าเป็นอีกคน

ตอนที่ 3 เข้าใจผิดคิดว่าเป็นอีกคน

กชพรรณใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำก่อนจะนำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับชายหนุ่ม เธอกะว่าทำความสะอาดคราบอ้วกของอีกฝ่ายเสร็จก็จะกลับเลย เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว อยู่กับเขามันก็คงดูไม่ดีสักเท่าไหร่นัก อีกอย่างเธอไม่อยากให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมาและซักถามเธอว่าทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่

แต่ทว่าพอหญิงสาวเช็ดร่างกายของอีกฝ่าย ชายหนุ่มก็งัวเงียขึ้น เหมือนรำคาญกับการกระทำของเธอไม่ต่างจากเด็กน้อย คนตัวเล็กส่ายหัวไปมา ไม่คิดว่าจะเห็นภาพนี้ของชัชวาลย์จริงๆ แต่จู่ๆ ชายหนุ่มลืมตาขึ้นทำให้คนตัวเล็กเบิกตาด้วยความตกใจทันที

"รส คุณมาหาผมแล้วใช่ไหมครับ?" ชัชวาลย์ไม่พูดเปล่า เขารีบลุกขึ้นนั่งพร้อมคว้าร่างของหญิงสาวตรงหน้ามาสวมกอดเอาไว้ด้วยความคิดถึง

"พี่ชัช ปล่อยบัวก่อนค่ะ บัวไม่ใช่พี่รสนะ" อ้อมกอดที่เธอเคยวาดฝันแต่ทว่าในตอนนี้เธอกลับไม่ได้รู้สึกมีความสุขเลยสักนิดเพราะการที่เขากอดเธอเพียงเห็นเธอเป็นอีกคนเท่านั้น

"ไม่ ผมไม่ปล่อยรสไปอีกแล้ว ไม่มีทางปล่อย ผมรักรสได้ยินไหมครับ ทำไมรสถึงไปจากผมด้วย ผมไม่ดีตรงไหนกันฮึก" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำตา พอรับรู้ถึงแรงสะอื้นของอีกฝ่ายหญิงสาวก็ยิ่งตกใจ

"พี่ชัช บัวรู้ว่าพี่กำลังเสียใจ แต่บัวไม่ใช่พี่รสนะคะ พี่เมาแล้วนอนพักเถอะ" หญิงสาวพยายามดันอีกฝ่ายให้ออกห่างแต่มันก็ไม่ง่ายเลยสักนิดเมื่อชายหนุ่มยังคงกอดรัดเธอเอาไว้แน่น

ชัชวาลย์ไม่คิดที่จะปล่อยคนรักไปอีกแล้ว เขาไม่มีทางให้เธอไปจากเขาได้ สิ้นความคิดร่างสูงก็พลิกร่างขึ้นคร่อมร่างเล็กเอาไว้อย่างรวดเร็ว การกระทำของอีกฝ่ายทำให้กชพรรณเบิกตาโตกว้างด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้กับเธอ

"พะ พี่ชัชทำอะไรปล่อยบัวนะ"

"รส เป็นของผมนะครับ ที่ผ่านมาผมให้เกียรติคุณรอคุณจนกว่าเราจะแต่งงานกัน ในวันนี้ผมจะไม่ทนอะไรอีกแล้ว รสต้องเป็นของผมคนเดียว" สิ้นเสียงพูดของชายหนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มลงมาพยายามซุกไซ้ซอกคอของหญิงสาวใต้ร่าง กชพรรณดีดดิ้นไปมาด้วยความตกใจ เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น ทำไมเขาถึงได้ไร้สติอย่างนี้

"พี่ชัช บัวไม่ใช่พี่รสนะ อย่าทำแบบนี้กับบัวฮึกฮือ บัวกลัวนะพี่ชัช" ยิ่งอีกฝ่ายขบเม้มลำคอของเธอ มันก็ยิ่งทำให้เธอกลัวมากขึ้นกว่าเดิม หญิงสาวไม่คิดยอมให้เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้น เธอดันร่างกำยำของอีกฝ่ายให้ออกห่างแต่ยิ่งเธอทำท่าปฏิเสธเขามากเท่าไหร่ชายหนุ่มก็ยิ่งลงแรงกับเธอมากเท่านั้น

"ฮึก ทำไมฮะ ทำไมรสถึงรังเกียจผมแบบนี้ที่ผ่านมาผมไม่ดีพองั้นเหรอรส ทำไมถึงได้ปฏิเสธผม!" ยิ่งอีกฝ่ายต่อต้านเขาก็ยิ่งเสียใจ ชายหนุ่มในตอนนี้มันแทบควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว

"ฟังบัวหน่อยได้ไหม ฮึก บัวไม่ใช่พี่รส ไม่ใช่ผู้หญิงที่พี่รัก พี่ชัชมีสติหน่อยจะได้ไหม!" เสียงของหญิงใต้ร่างทำให้ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะสะบัดหน้าไปมา เขาจ้องมองมาที่เธอยังคงเห็นว่าเป็นใบหน้าของรสรินผู้หญิงที่เขาพร่ำเพ้อมาหลายวัน

"ทำไมต้องโกหก รสไม่รักผมแล้วจริงๆ งั้นเหรอ!” กชพรรณหมดคำจะพูดจริงๆ เขายังคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงคนนั้นอีกงั้นเหรอ

ความเสียใจผสมกับความน้อยใจส่งผลให้หญิงสาวปล่อยน้ำตาไหลออกมามากกว่าเดิม ผู้ชายคนนี้จะทำให้หัวใจเธอเจ็บปวดไปอีกนานแค่ไหนกัน ที่ผ่านมาการแอบรักข้างเดียวเธอก็เจ็บปวดพอแล้ว ในยามนี้เขายังเห็นเธอเป็นใครอีกคนอีก ในสายตาของเขาเธอไม่เคยอยู่ในนั้นเลยงั้นเหรอ ทำไมเขาถึงได้ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนอย่างนี้

"ฮึก ปล่อยบัว บัวไม่อยากเห็นหน้าพี่อีกแล้ว!" หญิงสาวร้องบอกออกไปด้วยความเสียใจ เธอจะลุกขึ้นแต่ชายหนุ่มก็กดให้เธอนอนลงอยู่ที่เดิม ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปกระชากชุดที่เธอสวมใส่อยู่จนขาดออกจากกัน

กชพรรณตกใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก หญิงสาวรู้สึกเจ็บไม่น้อยกับการกระทำของเขา เศษชุดที่ถูกฉีกออกมันบาดร่างกายเธอจนรู้สึกเจ็บขึ้นมา ในตอนนี้ชัชวาลย์ไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้หรือคำพูดผลักไสของหญิงสาวเลยสักนิด เพราะเขายังคิดว่าเธอคือแฟนสาวของตัวเอง เพราะรักมากจึงไม่ต้องการปล่อยเธอไปมันเลยทำให้เขาทำอย่างนี้

ร่างสูงไม่รอช้าเขาจัดการเสื้อผ้าของหญิงสาวออกก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปหมายจะจูบเธอ แต่คนตัวเล็กก็ยังขัดขืนจนทำให้ชายหนุ่มได้หอมแก้มของเธอแทน ความหอมจากกลิ่นกายของเธอมันก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว เรื่องแบบนี้ผู้ชายอย่างเขาก็ต้องการไม่น้อย ที่ผ่านมาถึงแม้จะคบหากับรสรินมานานเกือบสี่ปีแต่นอกจากจูบกอดเขาก็ยังไม่เคยทำอะไรหญิงสาวเลย เพราะคำว่าให้เกียรติมันเลยทำให้ชายหนุ่มหักห้ามใจของตัวเองมาโดยตลอด

"พี่ชัช มีสติหน่อยได้ไหมคะ ฮึกฮือ นี่บัวนะ บัวเอง" หญิงสาวพยายามร้องบอกอีกฝ่ายให้ได้สติ เขายังไม่คิดฟัง ในหัวของชายหนุ่มในตอนนี้มันมีแต่ความต้องการบางอย่างจากร่างกายของหญิงสาวใต้ร่างนี้

ไม่รู้ว่าชัชวาลย์ถอดเสื้อผ้าตัวเองไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีชายหนุ่มก็จับขาเธอแยกออกจากกันก่อนที่ร่างของเขาจะแทรกกลางระหว่างเรียวขาสวยของเธอ ยอมรับว่าในตอนนี้คนตัวเล็กกลัวมากๆ เธอไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายมากขนาดนี้มาก่อน อายุยี่สิบแล้วก็จริงแต่เธอก็ยังไม่เคยมีแฟน อย่าว่าแต่หลับนอนกับผู้ชายเลยแค่จูบเธอก็ยังไม่เคย

"พี่ชัช อย่านะคะฮึก บัวกลัวอย่าทำแบบนี้" ชายหนุ่มยังคงลูบไล้ร่างกายของหญิงสาวไปมา เขาโน้มใบหน้าลงจูบเนินอกของเธอจนเกิดรอยแดงไปทั่วร่าง เขารู้สึกพอใจไม่น้อยกับร่างกายของผู้หญิงคนนี้

ชัชวาลย์เลื่อนใบหน้าขึ้นไปก่อนจะจูบกรอบใบหน้าสวยไปมาอย่างรักใคร่ เขารักรสรินมากจนหมดหัวใจ หลังจากผ่านคืนนี้ไปผู้หญิงคนนี้ก็จะเป็นของเขาคนเดียว เธอจะไม่มีทางไปจากเขาได้อีก กชพรรณยังคงสะอื้นไห้ออกมาอย่างเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"รส ผมรักคุณนะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยความในใจออกไปก่อนจะจับแก่นกายของตัวเองที่ในเวลานี้พร้อมมากแล้ว

"กรี๊ด อึกเจ็บ!" ไม่รู้ว่าระหว่างหัวใจกับกลางใจสาวของเธออะไรเจ็บกว่ากัน เพียงได้ยินคำว่ารักที่ชายหนุ่มเอ่ยบอกถึงผู้หญิงอีกคน หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอก็ยิ่งเจ็บปวดมากกว่าเดิม

น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาไม่ขาดสาย สุดท้ายแล้วเธอก็เสียตัวให้กับเขา คนที่ไม่เคยคิดที่จะรักเธอเลย เธอพยายามห้ามอีกฝ่ายพยายามร้องขอแต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมฟังเธอเลยสักนิด

"พี่ชัช บัวเจ็บ ฮึกฮือ ได้โปรดอย่าทำบัวได้ไหม เมื่อไหร่พี่จะมีสติ บัวไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น บัวไม่ใช่ตัวแทนของใคร!" เสียงสะอื้นไห้ดังพร้อมกับคำพูดที่แสนจะเจ็บปวดของหญิงสาวมันทำให้ชายหนุ่มที่เผยสีหน้าเหยเกออกมาชะงักไปทันที

เขารู้สึกมึนหัวอย่างบอกไม่ถูกก่อนจะปรับสายตามองไปที่ใบหน้าของผู้หญิงใต้ร่าง พอเห็นว่าผู้หญิงคนนี้คือกชพรรณ เด็กข้างบ้านที่เขารู้จักก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อยก่อนที่ชายหนุ่มจะเผยใบหน้าบิดเบี้ยวออกมาอีกครั้งเมื่อส่วนนั้นมันบีบรัดจนเขาทรมาน

"ฮึกฮือ ปล่อยบัวสักที!"