11 นายไม่เหมาะสมกับเอวา

“อยู่คนเดียวได้แน่นะ" ธีรกานต์ถามเมื่อจอดรถที่หน้าบ้านของเอวาริณซึ่งด้านในเปิดไฟไว้จนสว่างไปทั่ว

“ได้ค่ะ บ้านหลังนี้เอวาอยู่มาเป็นสิบปีแล้วไม่มีอะไรต้องกลัว”

“นั่นสินะ รีบเข้าบ้านเถอะจะได้รีบนอน”

“ขอบคุณนะคะพี่กานต์ที่มาส่ง ฝันดีนะคะ” หญิงสาวชะโงกหน้ามาหอมแก้มเขาแล้วรีบลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว

ธีรกานต์มองตามหลังจนกระทั่งหญิงสาวเดินเข้าไปในตัวบ้านแล้วจึงขับรถกลับมาที่บ้านของตนเอง

“ไปส่งหนูเอวามาแล้วใช่ไหม”

“ครับแม่”

“เจอครั้งแรกกานต์จำน้องได้ไหม”

“ไม่ครับน้องเปลี่ยนไปมาก” เขาใช่คำว่าเปลี่ยนไปแทนที่จะใช้คำว่าสวยขึ้นมากเพราะกลัวจะแสดงออกให้ครอบครัวรู้ว่าตนเองเริ่มจะคิดกับเธอมากกว่าน้องสาวข้างบ้านอย่างแต่ก่อน

“ผมว่าเอวาสวยขึ้นมากเลยครับ แม่กับพี่กานต์คิดเหมือนผมไหม” พีรกันต์ขอความเห็น

“แม่ก็คิดเหมือนกันต์นะ น้องสวยขึ้นมากไม่รู้ว่ามีแฟนหรือยัง”

“สวยแบบนั้นก็คงมีแฟนแล้ว” ธีรกานต์พูดออกมาแล้วรู้สึกใจหายถ้าหากเธอมีแฟนอย่างที่ตนเองพูดจริงๆ นึกถึงตรงนี้ก็อยากจะย้อนเวลากลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อน

“กันต์คุยกับน้องบ่อยๆ รู้ไหมว่ามีแฟนหรือยัง” คุณรัตนาหันมาถามลูกชายคนที่ติดต่อกับเธออยู่ตลอด

“เท่าที่ได้คุยกันเอวาบอกว่ามีหนุ่มๆ มาจีบแต่ผมไม่แน่ใจว่าเธอตกลงคบกับใครหรือเปล่า” เขาตอบมารดาและพี่ชายไปตามที่ตนเองได้ยินมาจากหญิงสาวซึ่งมักจะเล่าเรื่องของตนเองให้ฟังอยู่บ่อยๆ

“แม่ว่าน่าจะยังนะถ้าหนูเอวามีแฟนแล้วก็คงไม่กลับมาทำงานที่นี่”

“เอวาจะกลับมาทำงานที่นี่เหรอครับแม่” ธีรกานต์รีบถาม

“เจอน้องแล้วไม่ได้คุยกันเหรอ”

“ก็คุยครับแต่เธอไม่บอก นายล่ะรู้ไหมกันต์” เขาหันมาถามน้องชายตอนนี้สนิทกับเอวาริณมากกว่าตนเอง

“รู้สิ ผมเป็นคนชวนเอวาให้มาทำงานที่โรงพยาบาลของเรา”

“เธอยอมเหรอ”

“ยอมสิ”

“แม่ฝากกันต์ดูแลน้องด้วยนะ น้องกลับมาอยู่คนเดียวคงจะเหงาแย่”

“ได้ครับ”

“นายจะมีเวลาเหรอกันต์”

“ไม่มีก็ต้องมี ผมชวนเอวากลับมาเมืองไทยผมก็ต้องดูแลเธออย่างเต็มที่”

“ได้ยินแบบนี้แม่ค่อยสบายใจหน่อย นี่ก็ดึกมากแล้วแม่ขอตัวไปนอนก่อนนะเราสองคนก็อย่านอนดึกกันล่ะ”

“ครับ/ครับ” สองพี่น้องตอบมารดาเป็นเสียงเดียวกัน

“พี่กานต์ว่าเอวาเป็นยังไงบ้างครับ ผมว่าน้องสวยขึ้นกว่าเดิมมากผมเคยเห็นแต่รูปก็คิดว่าเธอให้โปรแกรมแต่งไม่คิดเลยว่าตัวจริงจะทั้งสวยและหุ่นดีมากขนาดนี้”

“นายพูดเหมือนกำลังสนใจเอวาอยู่”

“สวยๆ แบบนั้นใครจะไม่สนใจบ้างล่ะ” พีรกันต์ตอบด้วยท่าทางเหมือนกำลังสนใจน้องสาวข้างบ้านอยู่จริงๆ

“แล้วคนสวยที่นายตามจีบอยู่ล่ะ”

“ก็ยังตามจีบอยู่ครับ”

“ถ้านายยังตามจีบเธออยู่ก็ไม่ควรมายุ่งกับเอวานะ”

“ทำไมล่ะครับ ตอนนี้เนยยังไม่ยอมเป็นแฟนผม ผมก็มีสิทธิ์จะมองคนอื่นได้”

“แต่นายไม่ควรยุ่งกับเอวานะ” เขาย้ำอีกครั้ง

“ทำไมผมถึงจะยุ่งไม่ได้ล่ะ เอวายังไม่มีแฟนผมก็ยังโสดนะ”

“นายไม่เหมาะสมกับเธอหรอกนะ”

“พี่เอาอะไรมาวัดล่ะว่าเหมาะสมไหม ผมคิดว่าจะลองจีบเธอดู”

“พี่ว่าเป็นพี่เป็นน้องกันไปแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว นายมันเจ้าชู้พี่กลัวจะทำให้เอวาเสียใจและจะมองหน้ากันไม่ติดอย่าลืมนะว่าบ้านเราอยู่รั้วติดกันแค่นี้” เขาเตือนน้องชาย

“แต่เราไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงและตอนนี้ผมกับเอวาก็สนิทกันมากเราคุยกันได้ทุกเรื่องผมว่าผมกับเธอมีไลฟ์สไตล์คล้ายๆ กันนะไม่แน่ว่าเราสองคนอาจจะเป็นเนื้อคู่กันก็ได้”

“ไม่มีทางหรอกพี่ว่านายอย่าเสียเวลาจีบน้องเลย”

“พี่กานต์ก็ทำเป็นหวงน้องสาวไปได้แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เอวาจะมีแฟนล่ะ”

“ไม่มีก็ไม่ต้องมีสิ”

“พี่อย่าเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานสิ ตัวเองไม่มีแฟนแล้วจะให้คนอื่นไม่มีแฟนตามไปด้วยมันไม่แฟร์เลยนะ”

“แต่เอวายังเด็กนะพี่ว่าไม่เหมาะกับนายหรอก” ธีรกานต์ย้ำกับน้องชายอีกครั้งถึงความเหมาะสม

“ไม่เด็กแล้วนะครับพี่เอวาน่ะอายุ 22 แล้ว”

“แต่อายุเธอห่างจากนายหลายปีเลยนะ” เขาให้เหตุผลเพิ่ม

“นั่นไม่ใช่ปัญหาครับพี่ มันอยู่ที่ความรู้สึกของคนสองคนมากกว่าถ้ามันใช่ต่อให้อายุห่างกัน 20 ปีก็ยังไหว” พีรกันต์ตอบในมุมมองของตนเองและแอบสังเกตอาการของพี่ชายไปด้วย เขารู้สึกว่าพี่ชายของตนนั้นกำลังหวงน้องสาวเกินกว่าเหตุและถ้าเดาไม่ผิดบางทีพี่ชายอาจจะไม่ได้คิดกับเอวาริณแค่น้องสาวเหมือนอย่างเคย

“นายไม่คิดว่ามันจะมีปัญหาเรื่องอายุที่ต่างกันเหรอ”

“ไม่หรอก ผมชอบที่แฟนอายุน้อยกว่านะ”

“แล้วพยาบาลของนายล่ะอายุห่างกันมากไหม”

“เธอยังไม่ใช่พยาบาลของผมเหรอครับ”

“นายจะถอดใจไม่ได้นะ ไหนว่าคนนี้แม่ของลูก”

“ผมยังไม่ถอดใจเพียงแต่ระหว่างรอก็ขอทำอะไรให้มันตื่นเต้นสักหน่อย”

“นายจะไปทำเรื่องตื่นเต้นกับใครก็ได้แต่อย่ามาทำกับเอวาเด็ดขาด”

“พี่จะหวงอะไรขนาดนั้นครับ เอวาไม่ใช่เด็กที่เราต้องคอยดูแลเหมือนแต่ก่อนแล้วนะ เธอโตเป็นสาวแล้วพี่อย่าลืมนะว่าเธอไปอยู่อังกฤษมาตั้งหลายปีเธอไม่ใช่สาวน้อยคนเดิมแล้ว”

“นายกำลังมองน้องไปในทางที่ไม่ดีนะ”

“ผมไม่ได้มองไปทางไม่ดีผมก็แค่พูดตามประสบการณ์”

“อย่าพูดถึงเอวาแบบนี้อีกนะ นายควรให้เกียรติเธอ”

“ผมก็พูดกับพี่คนเดียวนั่นแหละ แล้วพี่กานต์ล่ะคิดยังไงกับเอวา”

“นายจะให้พี่คิดยังไง”

“ผมคงใช้คำถามผิดไป ผมน่าจะถามพี่ว่าตอนนี้พี่มองเอวาแบบไหน”

“เอวาก็คือน้องสาวข้างบ้าน”

“พี่ควรมองความเป็นจริงนะครับ เอวาไม่ใช่เด็กสาวคนเดิมอีกแล้ว เธอโตเป็นสาวและสวยมาก ถ้าหมอหนุ่มๆ ที่โรงพยาบาลเห็นผมว่าคงต้องแย่งกันจีบแน่”

“เอวาจะมาทำตำแหน่งอะไร”

“การตลาดครับ”

“มันก็ไม่เกี่ยวกับหมอนี่”

“ผมว่าเกี่ยวนะ”

“เกี่ยวยังไง”

“เท่าที่คุยกันเอวาบอกว่าอยากจะรู้จักหมอทุกคนทุกแผนกเพื่อจะได้วางแผนประชาสัมพันธ์ถูก”

“ให้หมอแต่ละคนส่งข้อมูลให้ก็ได้มั้งไม่จำเป็นต้องเจอทุกคนหรอก”

“ผมไม่อยากก้าวก่ายงานของเธอนะครับ เธอขอมาแบบนี้ผมก็คิดว่าจะให้เธอเจอทุกคน”

“แล้วเอวาจะเริ่มงานเมื่อไหร่”

“ต้นเดือนหน้าครับ”

“เรื่องข้อมูลหมอเดี๋ยวพี่จะคุยกับเอวาเองถ้าเธอไปเริ่มงานก็ให้เธอเจอพี่ก่อนนะ”

“ผมว่าพี่หวงเอวามากกว่าพี่ชายแล้วนะครับหรือว่าแอบคิดอะไรกับเอวาอยู่กันแน่”

“ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น” ธีรกานต์รีบบอกปัด

“พี่จะคิดหรือไม่คิดผมว่ามีแต่พี่ที่รู้อยู่แก่ใจ”

“นายกลัวมีคู่แข่งเหรอ”

“ถ้าคู่แข่งคือพี่ผมไม่กลัวเลย”

“ทำไม”

“เพราะระหว่างพี่กับผมคนที่เอวาสนิทที่สุดก็คือผม พี่ไม่ติดต่อเธอมานานแล้วยังลืมวันเกิดเธออีกถ้าจะแข่งกันผมว่าคะแนนของผมคงนำโด่งไปแล้ว”

“ใครจะแข่งกับนายกันล่ะ”

“แล้วนั่นจะไปไหน”

“ก็ไปนอนสิพรุ่งนี้พี่มีตรวจตั้งแต่เช้า”

“จริงสิ พี่ต้องออกตรวจตามเวลาแต่ผมไม่ต้องเข้างานตามเวลา ผมว่าพรุ่งนี้จะพาเอวาไปเดินซื้อของใช้สักหน่อยคงทำคะแนนได้มากขึ้นอีกเป็นกองเลย ฝันดีนะครับพี่ชาย”