เพลิงแค้น สีรุ้ง

ธนากร นั่งอยู่ในผับ เขาเห็นผู้หญิงที่ตนเองหลงรักแทบจะหัวปักหัวปำ หล่อนกำลังนัวเนียอยู่กับผู้ชายอื่น เธอคนนั้นคือแฟนของเขาเอง นั่นเพราะอะไรกันทำให้เธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ก็คงจะเป็นเวลาที่เขาอารมณ์ร้อน ส่วนหนึ่งเพราะหึงเธอ จนกระทั่งได้เผลอทำร้ายเธอไปแต่ นั่นเพราะรักเธอมาก ผู้หญิงคนนั้นก็คือ พลอยกมล ผู้หญิงคนที่เขารักที่สุด แต่ไม่นึกว่าเรื่องหล่อนและเขาจะจบลงด้วยคำว่า

ลาก่อน!

ธนากร นั่งจิบเหล้าไปหลายแก้ว เพื่อน ๆ ส่งให้เขาดื่มแก้กลุ้มอกกลุ้มใจ เขากระดกเข้าปากพรวด ๆ จนเมาแทบจะไม่มีสติ ยิ่งเห็นภาพบาดตาบาดใจนั่นก็ยิ่งทำให้เขาแทบจะคลั่ง อยากจะปรี่เข้าไปกระชากเธอให้ออกมาจากผู้ชายคนอื่น เธอเป็นของเขา ผู้ชายคนนั้นไม่มีสิทธิ์ด้วยซ้ำไป

แม้เธอจะเลิกกับเขาไปแล้วก็ตาม แต่เขายังรักเธอและไม่อยากจะให้ผู้ชายหน้าไหนมาเข้าใกล้เธอทั้งนั้น ความแค้นเคืองทำให้ธนากรขบฟันดังกรอด ๆ มือกำแก้วเครื่องดื่มสีอำพันเอาไว้แน่น แววตาดูเกรี้ยวกราด เส้นเลือดปูดโปนพองขึ้นมารอบ ๆ ลำแขน จู่ ๆ ก็มีข้อความในโทรศัพท์เด้งข้อความไลน์เข้ามา

ธนากรไม่รอช้า รีบส่งข้อความระบายความอัดอั้นตันใจให้เจ้าของที่ส่งมาเมื่อครู่ได้รับรู้ ‘พี่ ผู้หญิงแมร่งเหมือนกันหมด ร่าน!’ อีกฝ่ายได้เห็นข้อความของน้องชายก็แปลกใจที่จู่ ๆ น้องชายข้อความแปลก ๆ ส่งกลับมา

ธานินทร์ หรือเพลิง ก็ไม่ใส่ใจมากมายนัก เพราะน้องชายตัวดีมักจะพร่ำเพ้อเรื่องผู้หญิงเป็นประจำ แถมยังมีสาว ๆ ควงไม่ขาดสาย บางครั้งก็แทบจะไม่ซ้ำหน้า ชายหนุ่มใหญ่ก้มหน้าก้มตาสนใจเอกสารกองโต หวังว่าน้องชายเรียนจบจะกลับมาช่วยแบ่งเบาธุรกิจของครอบครัวบ้าง

แต่ดูเหมือนว่าความหวังของเขาจะกลายเป็นเพียงแค่ ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เพราะธนากรไม่คิดจะกลับไปช่วยพี่ชายอยู่แล้ว

พลอยกมล คือผู้หญิงของธนากรเขาโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่อเห็นอดีตคู่รัก หรือคู่นอน หรือเมีย กำลังโยกย้ายส่ายสะโพก แอ่นหน้าเด้งหลัง ออกลวดลายยั่วผู้ชายให้น้ำลายไหล เธอเป็นสาวเซ็กซี่หน้าตาสะสวย กำลังเรียนเทอมสุดท้ายเพียงวันเดียว พรุ่งนี้เธอก็จะเป็นอิสระในรั้วมหาลัยเสียที

เธอคือ พลอยกมล หรือ พลอย แฝดผู้พี่

พลอยกมลมีน้องสาวฝาแฝดคือ พราวดี เรียนเก่งด้วยกันทั้งคู่ แต่นิสัยต่างกันสุดขั้วทีเดียว เรียกได้สองขั้วบวกและลบ พราวดี หรือพราว แฝดน้อง น่ารักเรียบร้อยอ่อนหวานและดื้อเงียบ เธอไม่เหมือนพี่สาวสักนิด เพราะรายนั้นไม่ค่อยกลับบ้าน และชอบค้างบ้านเพื่อนเป็นประจำ

ส่วนเธอ พราวดี มักชอบอยู่บ้าน ช่วยเหลือแม่และพ่อ แม้ว่าจะมีบ้านหลังไม่ใหญ่โตเหมือนใคร ๆ เขา แต่เธอก็เป็นน้องสาวเพียงคนเดียวที่รักพี่สาวมาก และ พี่สาวของเธอแม้จะปากร้ายไปสัก แต่ก็รักน้องสาวด้วยเช่นเดียวกัน

ส่วนมากสองคนพี่น้องจะนอนห้องเดียวกัน ด้วยเพราะบ้านของเธอนั้นหลังไม่ได้ใหญ่มาก มีเพียงแค่สองห้องนอน สองห้องน้ำ หนึ่งห้องครัวและที่จอดรถเก่า ๆ สำหรับแค่คันเดียวเท่านั้น ถึงบ้านจะหลักเล็ก ๆ แต่อบอุ่นมาก ๆ มีแค่แม่พี่และเธออยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน จะมีอะไรสุขเท่าครอบครัวอบอุ่นอีกล่ะ

“ไอ้ธนา มึงกินไปกี่แก้วแล้วเดี๋ยวก็เมาตายหรอกมึง” เพื่อนในกลุ่มพูดขึ้น เมื่อเห็น ธนากร ดื่มเหล้าไปหลายแก้วเพื่อให้ตัวเองนั้นคลายความกลัดกลุ้มใจ

ใครเห็นเมียตัวเองออกไปเต้นยั่วผู้ชาย ก็กลุ้มใจด้วยกันทั้งนั้น

“ให้ตายไปเลยยิ่งดี กูจะได้ไม่เห็นพลอยไปอ่อยผู้ชายคนอื่นอีก กูทำใจไม่ได้วะ เมียกูทั้งคนถึงเลิกกันไปแล้วก็ก็ยังรักมันนะ” ธนากร พูดขึ้นเหมือนตัดพ้อต่อโชคชะตาของตัวเอง สุดท้ายแล้วเขากับพลอยกมลก็ต้องเลิกกันไปในที่สุด แล้วจะให้เขาทำใจได้ยังไง

พลอยกมลไม่ได้อยากจะเลิก แต่เพราะธนากรเป็นคนโมโหร้าย ทั้งตบตี บีบคอ บางครั้งก็ทำให้ร่างกายเธอมีแต่รอยเขียวช้ำไปหมด เธอไม่กล้าสู้หน้าทั้งแม่และน้องสาว บางครั้งจึงได้ต้องหลบตัวเองมานอนบ้านของเพื่อนเธอ และนั่นยิ่งทำให้ เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กว่าจะเลิกกับเขากรได้ก็ใช้เวลาทำใจพอสมควร

ใครจะทนให้ผู้ชายทุบตี มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะทน เพราะพลอยไม่โง่ และพลอยต้องการที่จะเป็นอิสระ และนั่นก็ทำให้ความรักในรั้วมหาลัยจบลง ความรักที่สวยงามของเธอที่วาดฝันและวาดหวังเอาไว้ว่ามันต้องสวยงาม แต่แล้วทุกอย่างที่เธอวาดเอาไว้ มันตรงกันข้าม ไม่ต่างจากขุมนรกบนดิน

“ใครวะ” เพื่อนในกลุ่มถามขึ้น

“นั่นแฟนมึงนี่” ปรี เพื่อนอีกคนที่กำลังกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก มองตามสายตาของเพื่อนที่พอจะรู้ว่าเพื่อนของเขามองผู้หญิงที่กำลังเต้นยั่วผู้ชายอยู่หน้าเวที เธอสวยและเซ็กซี่มาก หุ่นยังกับนางแบบ

แต่ผู้ชายคนนั้นก็เหมือนจะเล่นด้วยแถมดูหล่อกว่าธนากรเพื่อนของเขาหลายเท่าทีเดียว ปรีทำได้เพียงแต่ถอนหายใจที่เพื่อน มักจะเป็นคนใจร้อนโมโหร้ายและพาลทำร้ายร่างกายผู้หญิงเสมอ เพียงแค่เพราะหึงเวลามีผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้ พลอยกมล

‘ผู้หญิงที่ไหนจะทนมือทนตีนได้วะ!’ ปรีอยากถามเพื่อ แต่ก็เกรงใจกลัวว่ามันจะเสียใจ หาว่าเพื่อนไม่เข้าข้าง

“ก็ใช่ ไง มันแรดเรียกแม่เลยล่ะ แต่กูโคตรรักมันเลยวะ ถึงมันแรดถึงมันร่านแต่กูก็รักมันมาก” ธนากรพูดขึ้น ก่อนที่จะเดินไปตรงหาพลอยกมล เมียของเขาที่เธอกำลังถูกผู้ชายลูบ ๆ คลำ เพราะเธอกำลังท้าทายใครบางคนอยู่ เธอกำลังยั่วอีกฝ่าย แม้ว่าจะเลิกกันไปแล้วก็ตาม วันนี้ช่างบังเอิญจริง ๆ ที่ได้พบกับอดีตอันน่าขมขื่นอีกครั้ง

“พลอย เรากลับมาคืนดีกันอีกครั้งได้ไหม” เขาคว้าข้อมือของเธอ คงจะแรงไปหน่อยทำให้หญิงสาวนั้นถลาไปตามแรงกระชากของเขา แต่ว่าการพูดจากับการกระทำมันแตกต่างกันมาก

พลอยกมลแกะมือของเขาออก สีหน้าของเธอบ่งบอกว่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก “ไม่ เราเลิกกันแล้ว และฉันก็ไม่อยากไปเอาผู้ชายเฮงซวยมาทำพันธ์หรอก” พูดจบเธอกำลังเดินหนี คู่ควงที่มาด้วยทำหน้างุนงงทำตัวไม่ถูกเลยก็ว่าได้

“ผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วยก็ไสหัวไปสิว จะมาตามตื๊อทำไมกัน” นายแบบคนดังพูดด้วยความโมโห เพราะพลอยกมลในวันที่เขาพบเธอก็เห็นใบหน้าของเธอมีรอยช้ำ เขายังอดสงสารและเห็นใจมากทีเดียว ยังนึกโมโหแทนเสียด้วยซ้ำไปว่าใครกันกล้าทำร้ายคนสวย ๆ ได้ลงคอ

พอมาเห็นแล้ว ก็แค่ลูกหมาตัวหนึ่ง ชอบทำร้ายผู้หญิง และจิตใจของผู้ชายคนนี้ทำด้วยอะไร ทำไมต้องใจร้ายกับผู้หญิงขนาดนั้น เธอก็ร่างบอบบางแถมยังเป็นคนนิสัยดีอีกด้วย แต่ทำไมถึงมีแฟนเหมือนอันธพาลแบบนี้ ก็นึกสงสารเห็นใจ จนกระทั่งแอบรักข้างเดียว

“มึงอย่าเสือก เรื่องของผัวเมีย” ธนากรโกรธมากพูดจาฟังไม่ได้ทีเดียว คนอย่างเขาเวลาโมโหแล้วมักจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่

พลอยกมลได้ยินคำพูดนั้นก็ทำให้เธอเร่งฝีเท้าให้ออกไปข้างนอกผับให้เร็วที่สุด เธอไม่อยากจะทนเต้น ทนฝืนสนุกอยู่ต่อแล้ว เพราะแค่เห็นหน้าของผู้ชายคนนี้ มักจะเห็นภาพของเธอถูกเขาทุบตี

บางครั้งก็ซ้อมเธอแทบปางตาย คนแบบนี้หรือที่จะเรียกว่า ผัวเมีย คนแบบนี้ไม่น่าเอาชีวิตมาฝากไว้ คนแบบนี้เธอไม่น่าจะคว้าเอาเขามาตั้งแต่ครั้งแรก ความสาวของเธอก็มอบให้เขา เพราะว่ารัก

แต่คำว่ารักของเธอ ตอบแทนเธอแบบสาหัส นอนโรงพยาบาลเป็นสามสี่วัน ทำให้เธอแทบจะเป็นบ้า จะต้องกินยารักษากว่าจะหายดี พอเธอหนีจากขุมนรกนี้ได้ ซานตาอย่างธนากรคิดจะมายื้อให้เธอกลับไปอีกเหรอ เธอเป็นคนไม่ใช่ก้อนหินที่จะไม่รู้สึกโกรธแค้นและเสียใจ

“คุณพูดจาให้มันดี ๆ หน่อย พลอยเขาก็บอกไปแล้วไง ว่าเขาเลิกกับคุณแล้ว” ลูคัส นายแบบลูกครึ่งผมสีทองตาสีฟ้า คำพูดของเขาค่อนข้างสุภาพ แต่เขาหมัดหนักนะ เพราะชอบออกกำลังกายโดยเฉพาะต่อยมวยไทยเขาชอบมาก ๆ

“ไอ้เหี้ย นั่นเมียกู กูไม่สนว่ามึงเป็นใคร วันนี้กูจะเอาเมียกูกลับบ้าน” ธนากรโกรธจัดเข้าให้ เขาไม่สนใจผู้ชายตัวโตกว่าเขา คาดว่าน่าจะอายุราว ๆ สามสิบกว่า ๆ

เขารีบเดินเข้าไปคว้าข้อมือของพลอยกมลทันที แต่ทว่ากลับถูกลูคัสจับตัวของเขาแล้วผลักเขาให้ออกห่างจากพลอยกมล

เกิดการยื้อยุดฉุดกระชากหน้าผับเกิดขึ้น แม้ว่าจะมีกลุ่มเพื่อน ๆ ของธนากรเดินตามมาด้วย แต่ว่าเพื่อน ๆ ของเขาไม่อยากมีปัญหากับอีกฝ่าย เพราะรู้กันอยู่ว่าเวลาเมาแล้ว ธนากรเป็นคนแบบไหนกัน ไม่อย่างนั้น พลอยกมลคงจะไม่หนีและไม่เลิกกันไปในที่สุด

“ธนาปล่อยเราไปเถอะ เราไม่รักเธอแล้ว เราอยู่กับเธอไม่ได้” พลอยกมลยายามใจเย็นเป็นอย่างมาก แต่เธอหลบอยู่เบื้องหลังของนายแบบหนุ่ม เขากำลังพยายามปกป้องเธอ ท่อนแขนของเขากางออกมา คิดว่าหากธนากรเดินตรงมาเขาจะช่วยพลอยกมลเอาไว้เอง

“มึงเป็นเมียกูนะ มึงเป็นของกู กูไม่มีวันยกมึงให้ใครนอกจากจะตายกันไปข้างนึง”

“เชิญไปตายคนเดียวเถอะ เราเลิกกับนายแล้ว จะไปตายห่าตายโหงที่ไหนก็เชิญ!”