ตอนที่ 2 อุบัติเหตุ (02)

"เกิดอะไรขึ้นส้ม ทำไมแพมถึงเกิดอุบัติเหตุ!!"

"ฮึก! คะ...คุณแพมขับรถชนต้นไม้ค่ะ ฮรื้อๆๆ~"

"แพม..." ทีปกรเสียงอ่อน ยืนรอหน้าห้องฉุกเฉินอย่างใจจดใจจ่อ ไม่คิดว่าน้องสาวของเขาจะเกิดอุบัติเหตุเพราะเธอเป็นคนขับรถระวังมาก "แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ไปไหน"

"คุณหญิงเป็นลมค่ะ ตอนนี้คุณผู้ชายพาไปที่ห้องรับรองแล้วค่ะ"

"มันเกิดอะไรขึ้น แพมขับรถชนต้นไม้ได้ยังไง!"

"ฮึก...พลเมืองดีบอกว่ามีคนเดินตัดหน้ารถค่ะ คุณแพมหักหลบกะทันหันเลยพุ่งข้ามเลนไปชนต้นไม้"

"วะ..ว่าไงนะ! แล้วเธอคนนั้นอยู่ที่ไหน!"

"อยู่ที่โรงพยาบาลแถวมหาวิทยาลัยค่ะ"

หมอหนุ่มขบกรามแน่น! น้องสาวของเขาจะไม่ประสบอุบัติเหตุหากไม่มีคนตัดหน้ารถ และถ้าน้องสาวของเขาเป็นอะไรไปมันต้องได้รับโทษอย่างแสนสาหัส เพราะทิชากรเป็นเด็กน่ารัก ว่านอนสอนง่าย พ่อแม่ของเขาต้องทำใจไม่ได้แน่ๆหากน้องสาวจากไปเพราะอุบัติเหตุ!

"คุณหมอพีทครับ"

"เป็นไงบ้างหมอ แพมเป็นยังไงบ้าง!"

"ตอนนี้อาการของคุณทิชากรเข้าขั้นโคม่า สมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก คงต้องเข้ารับการผ่าตัดด่วน!"

"ได้! เดี๋ยวผมรับเคสเอง!"

ทีปกรส่งสัมภาระให้คนรับใช้แล้วรีบเปลี่ยนเป็นชุดกราวน์หมอทันที น้องสาวของเขาต้องรอด เขาจะเป็นคนช่วยชีวิตของทิชากรเอง!

อดทนไว้นะแพมน้องรักของพี่ อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ อย่าเพิ่งทิ้งความฝันของตัวเองไป...ว่าที่ทนายความตัวน้อย

@อีกฟากหนึ่ง

"เป็นยังไงบ้างลูก!"

"แม่..." เสียงเบาเล็ดรอดออกจากริมฝีปากซีด จมูกได้กลิ่นฉุนอันแสนคุ้นเคยนั่นก็คือกลิ่นในโรงพยาบาล พอกวาดตามองรอบๆก็พบว่าเธออยู่ในห้องผู้ป่วยรวม "ทะ...ทำไมหนูอยู่ที่โรงพยาบาล"

"ก็หนูเป็นลมน่ะสิ บอกแล้วใช่ไหมว่าให้แม่มาด้วย"

"หนูไม่อยากให้แม่มานั่งรอค่ะ อีกอย่างช่วงนี้ก็อากาศร้อนด้วย"

"โถ่~ รู้ตัวไหมว่าลูกเป็นลมล้มพับกลางถนน โชคดีนะที่รถไม่ชนเอา"

"ห้ะ!" ดวงตากลมตัวเบิกโพลง ก่อนจะสลบไปจำได้ว่าเธอดันหน้ามืดกะทันหันจนเผลอไปเดินตัดหน้ารถ ทำให้รถคันนั้นพลิกคว่ำหลายตลบข้ามเลนไปชนต้นไม้ "ละ..แล้วคู่กรณีของหนูเป็นยังไงบ้างคะ"

"แม่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ รู้แค่ว่าตอนนี้คู่กรณีอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชน"

"โรงพยาบาลเอกชน" หน้าอกข้างซ้ายของเธอบีบรัดอย่างหนัก หวังว่าคงไม่ใช่ที่นั่นนะ...ขออย่าให้เป็นที่นั่นเลย "มะ..ไม่ใช่ที่นั่นใช่ไหมคะ"

"..." ไร้คำตอบจากปากของนางจินตนาคุณแม่ของรมิดา

หญิงสาวหน้าซีดลงทันใด เธอไม่อยากไปที่นั่นเลย สถานที่ที่มีแต่ความทรงจำเลวร้าย เพราะครั้งหนึ่งหลังเลิกเรียนมักไปที่นั่นเพื่อไปหาใครบางคน ผู้ชายที่ไม่ว่าจะผ่านมานานกี่ปีเธอก็ยังไม่เคยลืมเขา เป็นการจากลาที่ทำให้เธอเจ็บปวดจนไม่กล้ามีความรักครั้งใหม่ ไม่กล้าเปิดใจให้ใครเพราะรู้ว่าข้างในยังมีแต่ชื่อ 'ทีปกร'

"ดา...ลูกยังไม่ลืมเขาอีกหรอ" จินตนาเสียงอ่อน มองหน้าลูกสาวด้วยความสงสาร ลูกสาวของเธอทำถูกแล้วที่ปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นไปมีอนาคตที่ดี มือเรียวค่อยๆเคลื่อนไปเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้านวลผ่องแสนเศร้า รมิดายังรักผู้ชายคนนั้นอยู่เต็มอกแม้ว่าเรื่องราวจะผ่านมานานหลายปีแต่ลูกสาวของเธอยังแอบร้องไห้อยู่เลย "ลูกสาวของแม่อย่าร้องไห้สิ เดี๋ยวก็ปวดหัวเอาหรอก"

"ฮึก~" รมิดาฝืนปาดน้ำตาออกเพราะคุณหมอสั่งไว้ว่าความเครียดอาจส่งผลต่อเนื้องอกในสมอง ยิ่งเครียดมากเท่าไหร่เนื้องอกมันอาจจะโตขึ้นมากเท่านั้น "ดาไม่อยากไปที่นั่น"

"เราต้องไปนะลูก แม่เชื่อว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่นแน่นอน"

"ละ...แล้วถ้าเจอเขาล่ะคะ"

"ฟ้าคงไม่เล่นตลกกับลูกหรอก" จินตนาปลอบโยนลูกสาวด้วยการสวมกอด รมิดาเข้มแข็งแต่ทว่าหัวใจของเธอกลับอ่อนโยนกว่าสิ่งใด เห็นลูกสาวทรมานจากความรักคนเป็นแม่ก็พลอยใจไม่ดีไปด้วย เข้าใจว่าการจากลาทั้งๆที่ยังรักมันเจ็บปวดแค่ไหนเพราะครั้งหนึ่งเธอก็ได้รับความรู้สึกนี้จากพ่อของรมิดา

หญิงสาวหลับตาลงหวนกลับไปนึกถึงเรื่องราวในอดีตเมื่อ 7 ปีที่แล้ว เป็นช่วงที่เธอตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตของผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด

เธอเป็นแค่เด็กสาวมัธยมปลายในขณะที่เขาเพิ่งเรียนจบแพทย์มาหมาดๆ เนื่องจากความไม่เหมาะสมทำให้เพื่อนๆในโรงเรียนแอบเมาท์เรื่องของเธอกับทีปกร เพราะฐานะที่บ้านค่อนข้างยากจนในขณะที่ฝ่ายชายร่ำรวยอู้ฟู่ รมิดากับทีปกรรู้จักกันด้วยเหตุบังเอิญเพราะเธอดันเก็บกระเป๋าสตางค์ของเขาได้ หลังจากนั้นทั้งสองได้เริ่มพูดคุยกันในฐานะพี่ชายกับน้องสาวจนกระทั่งพัฒนาความสัมพันธ์มาเป็นคู่รักที่อายุค่อนข้างห่างกัน เนื่องจากฝ่ายหญิงอยู่แค่มัธยมปลายในขณะที่ฝ่ายชายเพิ่งเรียนจบแพทย์ แต่ความรักก็ไม่ค่อยสู้ดีนักเพราะช่องว่างของอายุค่อนข้างห่าง อีกทั้งฐานะของเธอกับเขาก็อยู่กันไกลลิบโลก รมิดารู้ดีว่าลึกๆครอบครัวของทีปกรไม่ค่อยชอบเธอ แต่ก็ยังดันทุรังคบกันตั้งหนึ่งปีเต็ม

'เธอกับพี่พีทไม่เหมาะสมกันหรอก ทุกคนเขาเม้าท์กันทั้งโรงเรียนแล้วนะดา ไม่อายเพื่อนบ้างหรอ'

'วันก่อนฉันไปที่โรงพยาบาลมา เห็นคุณแม่ของหมอพีทพาผู้หญิงมาด้วย ส๊วยสวย และฉันก็ได้ยินพยาบาลพูดกันว่าผู้หญิงคนนั้นคือว่าที่ลูกสะใภ้ของคุณหญิงอมรรัตน์ ดูเหมาะสมกันดีนะ"

'เธอเลิกกับพี่พีทแล้วหรอดา เพราะวันก่อนฉันเห็นพี่พีทไปทานข้าวกับผู้หญิง'

'ตัดใจเถอะดา เธอกับเขาไม่เหมาะสมกันหรอกเพราะฉันได้ข่าวมาว่าพี่พีทกับผู้หญิงคนนั้นกำลังจะหมั้นกัน'