01 ขายหรือเปล่า

ตกเย็น

หลังจากที่ไปรับน้องชายมาจากโรงเรียนหญิงสาวก็ทำกับข้าวให้น้องของเธอกินทันทีเพราะจะต้องไปทำงานต่อที่ร้านเหล้า เธอเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ที่นั่น ส่วนน้องของเธอเอาไปฝากไว้กับพี่ชายที่อยู่ข้างบ้าน เขาไว้ใจได้เพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ

“พี่ทีคะ พี่ที” หญิงสาวตะโกนเรียกใครพี่ชายที่หน้ารั้วข้างหน้า จากนั้นก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีเดินออกมาจากในบ้าน

“อ้าว วันใหม่จะไปทำงานแล้วเหรอ?”ชายหนุ่มเอ่ยถาม

“ค่ะพี่ที ฝากน้องหนึ่งด้วยนะคะ”เธอตอบ

“ได้สิ น้องหนึ่งครับ เดี๋ยวเข้าไปดูการ์ตูนในบ้านของพี่กันนะครับ”

“ครับ”

จากนั้นเด็กน้อยก็เดินเข้าไปในบ้านของชายหนุ่ม

“พักบ้างไม่ได้เหรอวันใหม่”ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมา เพราะตั้งแต่ที่พ่อแม่ของเธอตายจากไปเธอก็ทำงานตัวเป็นเกลียวเลย สมบัติอะไรก็ไม่มีติดตัวสักนิด

“ไม่ได้หรอกค่ะพี่ที ไม่ทำก็ไม่มีกิน ไหนน้องยังต้องเรียนอีก พี่อย่าลืมสิว่าใหม่เป็นหัวหน้าครอบครัว”เธอพูดอย่างมีเหตุผล

“ก็จริงอยู่ที่วันใหม่เป็นหัวหน้าครอบครัว แต่โหมงานหนักเกินไปร่างกายเราจะไม่ไหวเอานะ”

“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ใหม่แข็งแรงอยู่แล้ว ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง ถ้าอย่างนั้นใหม่ไปก่อนนะคะ”

“ครับ ปั่นจักรยานดีๆล่ะ”ชายหนุ่มพูดตามหลังหญิงสาวไปแล้วยืนมองเธอจนเธอปั่นไปไกลจนลับตา จากนั้นก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน

@ร้านเหล้า

หญิงสาวจอดรถจักรยานที่หลังร้านจากนั้นรีบเข้าไปเปลี่ยนชุดฟอร์มทันที

“ขยันจังเลยนะวันใหม่”เพื่อนร่วมงานกับเธอเดินมาคุยด้วย

“ทำไงได้ล่ะคะ ไม่ขยันก็อดตาย”หญิงสาวหันไปตอบ พลางหยิบนั่นหยิบนี่ตรวจดูไปด้วย

“ก็จริงของแก สู้ ๆนะ”

“เช่นกันค่ะ”เธอหันไปตอบแล้วยิ้มออกมา อีกสิ่งที่เธอโชคดีก็คือเพื่อนร่วมงานที่อัธยาศัยดีไม่แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน ต่างคนต่างทำงานของตัวเองอย่างขยันขันแข็ง

เวลาผ่านล่วงเลยไปเรื่อย ๆ ลูกค้ามากหน้าหลายตาก็มาเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ จนพนักงานทำงานกันจนหัวหมุน วันฟ้าใหม่มีหน้าที่เก็บครัวเก็บทุกอย่างล้างเช็ดให้เรียบร้อย เธอไม่เคยไปวุ่นวายที่ด้านหน้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่ที่เป็นพนักงานของที่นี่มา หน้าที่ใครหน้าที่มันไม่ก้าวก่ายงานของกันและกันนั่นคือสิ่งที่พนักงานที่นี่ต้องจำให้ขึ้นใจ

“วันใหม่ งานด้านในมีอะไรอีกไหม ไปช่วยด้านนอกหน่อยวุ่นวายมากเลย”ผู้จัดการเดินมาพูดกับหญิงสาว

“ได้ค่ะผู้จัดการ” เธอตอบรับคำพูดของผู้จัดการจากนั้นก็เดินออกไปทันที

บรรยากาศภายนอกนี้วุ่นวายมากจริงๆ ไหนจะลูกค้าเดินเล่นกันบ้าง เต้นบ้าง เสียงเพลงก็ดังกระหึ่มจนฟังอะไรไม่ออก พนักงานก็เดินถือถาดเสิร์ฟเหล้าเบียร์กันให้ขวัก

“พี่คะ ผู้จัดการให้มาช่วย มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”เธอตะโกนคุยกับชายคนนึงที่ยืนรอเสิร์ฟอยู่

“พอดีเลยน้อง พี่ต้องไปดูด้านนู้น พอดี น้องเอาอันนี้ไปเสิร์ฟห้องวีไอพีด้านบนหน่อยนะ”ชายหนุ่มยื่นถาดใส่ขวดเหล้าให้กับหญิงสาวแล้วเดินออกไปทันที เธอเลยจำใจต้องถือถาดขึ้นไปด้านบนห้องวีไอพี มันไม่วุ่นวายแต่มันน่ากลัว เพราะชั้นนี้จะเป็นชั้นสำหรับเสี่ยหรือพวกมาเฟียที่ชอบต้องการความเป็นส่วนตัวสูง แถมชั้นนี้ยังมีเรื่องอื่นๆอีก เช่นจับเด็กเสิร์ฟมาปู้ยี่ปู้ยำจากนั้นก็ปล่อยลงไปตามเดิม ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายที่มาเสิร์ฟ

หญิงสาวเดินมาหยุดยืนที่หน้าประตูสีดำพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง

ก๊อก ๆ ๆ “ขออนุญาตค่ะ” เธอเคาะประตูตามมารยาทจากนั้นก็ค่อยๆเดินเข้าไปด้านใน

“เอาเหล้ามาเสิร์ฟค่ะ” เธอเดินก้มหน้าเข้าไปไม่กล้าที่จะสบตากับร่างกำยำที่นั่งอยู่บนโซฟา

“...”

เธอวางทุกอย่างลงเสร็จสรรพก็หันหลังเตรียมที่จะเดินออกไป แต่ทว่ามีคนเปิดประตูเข้ามาซะก่อน

“....” เธอรีบก้มหน้างุดเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามา ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้นะ เขามองจ้องมาที่เธออย่างไม่ละสายตาพร้อมกับกระตุกยิ้มออกมา

“มึงซื้อบริการมาเหรอวะ ไอ้พราน” ชายหนุ่มหันไปพูดกับเพื่อนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ที่โซฟาด้านใน

“เปล่า”เพื่อนเขาตอบสั้นๆเสียงเรียบ

“ขะ ขอตัวนะคะ”

“เดี๋ยวสิ”ชายหนุ่มคว้าต้นแขนของหญิงสาวเอาไว้

“ค คะ?”

“เธอขายหรือเปล่า?”

“....” ทำพูดของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวยืนเม้มปากเงียบสนิท

“กูถาม!!”เขาพูดตะคอกเสียงดังทำเอาหญิงสาวสะดุ้งพรวด

“เห้ยไอ้เพลิง จะมากินเหล้าไม่ใช่เหรอวะ อยากได้เด็กค่อยเอาก็ได้มีเยอะแยะไป ไอ้นี่!!”เหมือนเสียงสวรรค์มาโปรดเธอเมื่อเพื่อนของเขาพูดแทรกขึ้นมา

“เออ!”ชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระจากนั้นเธอรีบลงมาด้านล่างทันที