INTRO

“เดินเข้าไปสิ ยืนบื้ออยู่ทำไม!” เสียงของหญิงสาวคนนึงเอ่ยดังขึ้นมา ทำเอาเด็กสาวที่ยืนลังเลอยู่สะดุ้งพรวดทันที

“ขะ ขอโทษค่ะพี่”

“แล้วทำไมไม่เข้าสักที อย่าให้นักแข่งรอนานสิ”

“แล้วหนูต้องไปถือร่มให้ใครคะ” เด็กสาวถามอย่างสงสัยเพราะเธอรับงานผ่านคนรู้จักมาอีกที

“คุณเพลิง”

“คนไหนคะ หนะ หนูไม่รู้จัก”

“คนที่หล่อๆ มีรอยสัก นั่นแหละชื่อเพลิง”หญิงสาวตอบ

“....” เธอเงียบแล้วมองไปที่สนามแข่ง คนทั้งสนามแข่งมีรอยสักกันก็มากพอสมควร

“ยืนงงทำไมอีก เดี๋ยวพอเธอเดินไปก็มีคนบอกเอง ไม่รู้จักหัดตามข่าวสารซะบ้าง คุณเพลิงออกทีวีออกจะบ่อย” หญิงสาวบ่นพึมพำจากนั้นก็เดินออกไปทันที

เด็กสาวเดินออกไปอย่างไม่มั่นใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มาทำงานแบบนี้ และชุดที่ใส่มันก็รัดเอามากๆ รัดจนเห็นสัดส่วนของเธออย่างชัดเจน

“น้องคนที่มาถือร่มให้คุณเพลิงใช่ไหม” มีพนักงานที่ยืนอยู่ข้างสนามวิ่งมาถามเธอ

“ชะ ใช่ค่ะ หนูมาถือร่มให้คุณเพลิง”

“งั้นก็รีบไปได้แล้ว นี่ร่ม คุณเพลิงรออยู่ที่แสตนฝั่งนู้น รีบไป”

“ค่ะ ๆ”

เด็กสาวรับร่มถือเดินไปยังแสตนที่พนักงานบอก ระหว่างทางก็ต้องผ่านสายตาของชายมากหน้าหลายตาเด็กสาวพยายามที่จะไม่สนใจเพราะเธอมาทำงาน

ไม่นานร่างเล็กก็มาหยุดยืนตรงชายกลุ่มนึึงที่นั่งสูบบุหรี่อยูุ่ มีคนนึึงที่อยู่ในชุดนักแข่งแต่มองไม่เห็นรอยสักเพราะชุดปกปิดไปหมดแล้ว จะมีก็ตรงลำคอที่ยังพอเห็นรำไร

“หนูมาถือร่มให้คุณเพลิงค่ะ”เธอเอ่ยขึ้นมา ทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ในชุดนักแข่งหันหน้ามาสบตากับเธอ

“กูเอง ‘เพลิง’” ชายหนุ่มลุกขึ้นแนะนำตัว

“สะ สวัสดีค่ะ”เด็กสาวยกมือไหว้พร้อมกับหลบสายตาของชายหนุ่ม เมื่อเขากำลังใช้สายตาอันคมกริบจับจ้องเธอ

“อีก5นาทีถึงจะไปที่สนาม” เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเวลา

“ค่ะ” เด็กสาวพนักหน้าตอบรับเบาๆ

“เด็กใหม่?” เขาถามจากนั้นก็ค่อยๆก้าวลงมาจากสแตนที่ยืนอยู่

“ค่ะ” ร่างเล็กถอยหนีอัตโนมัติเมื่อชายหนุ่มกำลังคุกคามเธอ

“กูไม่ชอบเด็ก! ไปเอาคนมาใหม่” เขาหันไปพูดกับพนักงานที่ยืนอยู่ข้างหลัง

“อะ เอ่อ ยะ อย่าพึ่งไล่หนูเลยนะคะ หนูจะไม่ทำให้คุณรำคาญใจเลย หนูขอทำงานให้เสร็จแล้วจะรีบไปเลย”เธอยกมือไหว้ขอร้องคนตรงหน้า

“เออๆ!” ชายหนุ่มตอบอย่างห้วนๆก่อนจะหยิบบุหรี่มวนใหม่ขึ้นมาสูบแล้วพ่นออกมาตรงที่เด็กสาวยืนอยู่

“แค่ก ๆ ๆ” เธอสำลักควันบุหรี่ออกมาอย่างแรงจนชายหนุ่มต้องหยุดสูบ เขาทิ้งบุหรี่ครึ่งมวนลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้อย่างแรง

“น่ารำคาญชะมัด!!” เขาจิ๊ปากเบาๆ

ปี๊บ!!

เสียงนกหวีดดังเตือนมาให้นักแข่งทุกคนลงสนาม เด็กสาวรีบคว้าร่มแล้วเดินตามชายหนุ่มไปทันที แต่ด้วยความที่ชายหนุ่มสูงกว่าเธอมากทำให้เธอกางร่มลำบาก แถมยังต้องเร่งฝีเท้าเดินตามเขาให้ทันอีก

บรื้นนน!!! เสียงรถสตาร์ทดังขึ้นมาเมื่อได้รับสัญญาณเตรียมออก

ชายหนุ่มบิดรถแข่งกับคู่แข่งทั้งสองสูสีกันมาก แต่แล้วเขาสามารถชนะคู่แข่งได้อีกครั้ง

~อีกแล้วครับ คุณเพลิง หรือ พญาเพลิงแห่งสนามรบ ก็คว้ารางวัลเงินสด 500,000 ไปครองจนได้ คนนี้ฝีมือไม่ตกจริงๆครับ’

เสียงกรี๊ดกร๊าดยังดังมาไม่ขาดสาย ชายหนุ่มเดินกลับไปที่ห้องพักโดยมีเด็กสาวเดินกางร่มไปให้

“ฝีมือมึงนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้เพลิง” เพื่อนของเขาเอ่ยถามขึ้น

“อืม” เขาตอบสั้นๆ

“วันนี้มึงต้องเลี้ยงเหล้าพวกกู”

“เออ!”

......

ตัดมาอีกด้าน

หลังจากที่เสร็จสิ้นการแข่งรถเด็กสาวก็เดินมารับเงินแล้วรีบกลับบ้านทันทีเพราะต้องไปรับน้องชายที่โรงเรียน

“คนอะไรหยาบคายจริงๆเลย ถ้าเลือกงานได้ก็ไม่ทำหรอกงานแบบนี้” เธอบ่นกับตัวเองระหว่างทางที่เดินกลับบ้าน