ตอนที่ 2 การกลับมา

@ประเทศไทย

ในขณะที่อีกฟากหนึ่ง เหล่าแม่บ้านกำลังวุ่นวายกับการทำความสะอาดคฤหาสน์สุดอลังกันยกใหญ่ เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงคุณชายของบ้านก็จะเดินทางมาถึงเมืองไทยแล้ว

“ห้องหลานชายของฉันทำความสะอาดดีแล้วใช่มั้ย”

“เรียบร้อยค่ะคุณหญิง”

"เศษฝุ่น หยากไย่ เอาออกหมดแล้วใช่มั้ย หลานชายฉันเป็นคนรักความสะอาด แม้แต่เศษฝุ่นก็ห้ามมีเข้าใจมั้ย!"

“เข้าใจค่ะคุณหญิง”

“อืม ไป๊ๆ ไปทำงานต่อ”

บ้านแม่ชุดยูนิฟอร์มสีขาวโค้งศีรษะให้อย่างมีมารยาทแล้วรีบไปทำความสะอาดต่อ เหตุที่ต้องทำความสะอาดกันยกใหญ่เพราะนานๆ ทีคุณหญิงจะมาพักที่นี่ เธอชอบเข้าสังคม ชอบสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนในแวดวงไฮโซ ส่วนใหญ่จึงใช้ชีวิตอยู่ในคอนโดหรูย่านใจกลางเมือง ส่วนคฤหาสน์นี้ให้ป้าเนียมกับคนรับใช้คอยดูแล

“ป้าเนียม อาหารเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย”

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณหญิง มีแต่ของโปรดของคุณสิงห์ทั้งนั้น”

“ดีมากจ้า งั้นป้าเนียมจัดโต๊ะรอเลยนะ อีกหน่อยหลานชายสุดที่รักก็จะมาถึงแล้ว”

“ได้ค่ะคุณหญิง”

คุณหญิงเดินวนดูรอบๆ เพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย นี่ถ้าไม่ติดว่าหลานชายสุดที่รักกลับมา คฤหาสน์หลังนี้คงเก่าคร่ำครึเหมือนคฤหาสน์ร้าง

กึก!

เท้าเรียวหยุดยืนหน้ากรอบรูปขนาดใหญ่ซึ่งแขวนเด่นอยู่บนฝาผนังบ้าน เป็นวันแต่งงานของพี่สาวเธอกับสามี บ้านทั้งหลังจะไม่เงียบเหงาขนาดนี้หากคนในรูปยังมีชีวิตอยู่ และหลานชายของเธอก็คงไม่ต้องจากบ้านอันเป็นที่รักไปเพื่อรักษาแผลใจ และหลานชายของเธอก็คงไม่ต้องหลบไปรักษาแผลใจไกลถึงฮ่องกง

เธอยกมือแตะกรอบรูปบานใหญ่เบาๆ ก่อนที่ดวงตาจะมองลอดผ่านผ้าม่านสีขาว เห็นบ้านหลังเล็กตั้งอยู่หลังคฤหาสน์ มุมปากแดงแจ่มแสยะยิ้ม แล้วก้าวขาเดินไปบ้านหลังนั้นทันที

ปึง!ปึง!ปึง!

คุณหญิงยืนเคาะอยู่นานสองนาน แต่คนที่อยู่ในบ้านก็ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดประตูให้ จนเธอรู้สึกโมโห

“คุณหญิงมาหารินหรอคะ” สาวใช้คนหนึ่งเดินผ่านมาพอดี

“ใช่! มันหายหัวไปไหน ทำไมไม่มาช่วยงาน”

“หนูเห็นออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ น่าจะไปทำงานพาร์ทไทม์”

“เหอะ! ไปทำงานพาร์ทไทม์หรือไปหาผู้ชายก็ไม่รู้”

“หนูคิดว่าน่าจะไปทำงานพาร์ทไทม์นะคะ เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นรินมีแฟนเลย”

“พวกทำตัวใสๆมันร้ายลึกจะตาย ไปๆ! ฉันขี้เกียจคุยละ!”

ก่อนเดินออกไปคุณหญิงหันกลับมามองบ้านหลังเล็กแล้วแสยะยิ้มอีกรอบ

สมน้ำหน้า! พวกโสโครกอย่างมันเหมาะสมกับที่นี่ที่สุดแล้ว!

“แกกับแม่แก..มันก็แค่พวกมารขวางความสุข!!”

กระทั่งช่วงเย็นของวัน รถตู้สีดำสุดหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าบ้าน บรรดาสาวใช้รีบวิ่งไปขนข้าวของลงจากรถ ก่อนที่ร่างสูงซึ่งอยู่ในชุดสีดำดูดีจะก้าวขาลงมาจากรถ บรรดาสาวใช้เห็นต่างกรี๊ดกร๊าดกับความหล่อเหลาของลูกชายเจ้าของคฤหาสน์

“หล่ออะไรเบอร์นี้!”

“อย่างกะดาราฮอลลิวูดเลย”

“ฉันนี่ใจละลายหมดแล้ว ไม่คิดว่าคุณสิงห์จะหล่อขนาดนี้”

“ฉันก็เหมือนกัน”

สาวใช้สองคนยืนกรี๊ดกับความหล่อของบุคคลพึ่งมาถึง จนลืมสังเกตุเห็นว่าตอนนี้คุณหญิงยืนอยู่ด้านหลัง

“มายืนซุบซิบอะไร ไปทำงาน!” สาวใช้สองคนวงแตกรีบวิ่งหนีเข้าครัว

“สวัสดีครับคุณน้า” ร่างสูงก้มศีรษะให้ผู้เป็นน้าด้วยความเคารพพร้อมสวมกอดด้วยความคิดถึง คุณหญิงเปรียบเสมือนแม่คนที่สอง เพราะตั้งแต่แม่เสียไป คนเป็นน้าก็รับหน้าที่ดูแลเขาต่อ เอาใจใส่ไม่ต่างจากแม่แท้ๆเลย

“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน โตเป็นหนุ่มขนาดนี้เลยหรอ” ปกติจะเจอกันผ่านโซเชียลมีเดีย แต่วันนี้ยอมรับว่าหลานชายของเธอดูโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น หน้าตาถอดแบบมาจากพ่อทุกกระเบียนนิ้ว

“คุณน้าก็ยังสวยเหมือนเดิมนะครับ”

“แหม๋ ชมเก่งเหลือเกินพ่อหนุ่มคนนี้ ว่าแต่..ไปอยู่เมืองนอกตั้งนาน เมื่อไหร่จะพาแฟนมาเปิดตัวกับน้าซักที"

“ผมเป็นผู้ชายรักสนุก ยังไม่พร้อมผูกมัดกับใครหรอกครับ”

“งั้นน้าคงตายก่อนได้อุ้มหลาน”

“คุณน้าก็ว่าไป ตอนนี้ผมยังสนุกกับการควงสาวเล่น”

“จ้าาา พ่อเสือหนุ่มสุดหล่อ ปะๆ ไปทานข้าวกันเถอะ น้าให้ป้าเนียมทำของโปรดไว้รอแล้ว เดินทางมาเหนื่อยๆหลานจะได้รีบอาบน้ำพักผ่อน”

นับว่าเป็นการทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาครั้งแรกในรอบสิบสองปีที่จากบ้านเกิดไป เขาคิดถึงอาหารไทย โดยเฉพาะฝีมือของป้าเนียม ซึ่งมันอร่อยไม่แพ้ฝีมือแม่ของเขาเลย