ลีลา 5

ดวงตาสีไพลินทอประกายก้าวแกร่งสำรวจร่างรัดรึงตึงแน่นทุกสัดส่วนของน้ำหวานโดยไม่ปิดบัง รูปร่างของหล่อนมองภายนอกจัดได้ว่าเยี่ยมอยู่มากผิดแต่ผิวขาวเกินธรรมชาติมากไปหน่อย ไม่ต่างจากกระดาษดับเบิ้ลเอที่ยังไม่มีการใช้งาน ยอมรับสะดุดตาแต่ไม่ดึงดูดใจ สำหรับเขาผิวขาวอมชมพูค่อนไปทางน้ำผึ้งนิดๆเร้าใจกว่าเป็นกอง

มือใหญ่คว้าค้นคอของน้ำหวานตวัดเข้าใกล้ โน้มใบหน้าซุกไซ้ซอกคอขาวระหงด้วยอาการเร็วหิวกระหาย ดิบเถื่อนไร้การโหมโรงแต่อย่างใด เรียวปากสีสดแดงฉ่ำถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหนาอย่างรุกราน น้ำหวานตกใจทีแรกขณะโดนจู่โจม เสี้ยววินาทีหล่อนจึงค้นพบสติของตนเอง สนองตอบชายหนุ่มด้วยแรงถวิลหาเช่นกัน เรียวปากหล่อนถูกบดขยี้ราวกับแป้งทำขนมที่โดนลูกกลิ้งบดทับ

ชุดสวยที่ตั้งใจจัดมาเพื่อเขาถูกถอดร่นด้วยมือแกร่งอย่างรวดเร็วไร้ขั้นตอนยุ่งยาก โดยมีร่างบางอิ่มเอิบให้ความร่วมมือ ยกกายพลิกตัวอยากจะถอดเองด้วยซ้ำมวยคู่นี้นับว่าจัดได้ถูกคู่ ชายร้อนแรงหญิงลีลาจัดขจัดความล่าช้าไปได้เยอะทีเดียวกับขั้นตอนยุ่งยากที่ต้องโอ้ประโลมกันโดยต้องใช้อารมณ์ แต่ ณ ตอนนี้คือลีลาสวาทระหว่างทั้งคู่ล้วนๆ ใบหน้าหล่อเหลาขั้นรุนแรงซุกไซ้ทุกส่วนตามตารางนิ้วของร่างกายสาว

อกฟูถูกมือใหญ่บีบเค้นกอบกุมไม่ปรานี ขณะน้ำหวานเด้งรับเด้งสู้ไม่ลดละ หล่อนครางไม่เป็นภาษาเมื่อยกทรงสีดำลายลูกไม้หลุดลอยจากร่าง จากนั้นลิ้นชื้นตามมาพิสูจน์รสชาติจากปลายปทุมอวบอิ่ม ลิ้นร้อนเล็มเลียกระชากดูดดุนยอดถันสีเข้มด้วยจังหวะจะโคนพอเหมาะพอดี แล้วจึงเปลี่ยนเป็นรุนแรงยากต้านทาน ทว่าน้ำหวานเก่งกาจสามารถต้านทานแรงรักสู้แรงเจฟาร์นได้ดีไม่ขาดตกบกพร่อง

มือใหญ่รั้งร่างบางในตอนนี้มีเพียงอาภรณ์ชิ้นล่างปกปิดผลิตภัณฑ์โอท็อปไว้เพียงชิ้นเดียว ผ้าชิ้นนั้นเล็กเสียจนไม่สามารถปิดความอวบอูมบนกลางกายของหล่อนได้ กายใหญ่ดันร่างบางไปติดผนังสีขาว ใบหน้าคนทั้งสองแนบชิดลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดกันและกัน

“พี่เตือนน้ำหวานแล้วอย่ายุ่งกับแว่นอันนั้น” เขากระซิบเสียงสั่นบอกคำเตือนต่อหล่อน

“ทำไมคะแว่นอันนั้นถ้าขาดไปพี่เจจะเป็นยังไง” หล่อนก็แค่รำคาญมันก็เท่านั้น อยากเห็นดวงหน้าหล่อเหลาชัดเจน นับว่าไม่ผิดหวังทันทีที่แว่นน่ารำคาญนั้นหลุดพ้นจากดวงหน้า หล่อนจึงได้พบกับความมหัศจรรย์ขั้นสูงสุด สายตาหล่อนห้องชัดเจนสีนัยน์ตางดงามปานไพลิน วิบวับเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนามหาศาล หนำซ้ำความหล่อที่ถูกปกปิดไว้ด้วยแว่นไม่พึงประสงค์ยังฉายชัดโดดเด่น เหมือนภาพในฝันที่สาวๆหลายคนพึงปรารถนา

“ก็อย่างที่น้ำหวานกำลังเจออยู่นี่ไง” ไม่มีวันที่เจฟาร์นจะปรานีคนไม่เชื่อฟังเช่นน้ำหวาน จริงๆเขาไม่ได้ส่งสัญญาณเตือนอะไรหล่อนเลย ทว่าหล่อนไม่ควรทำเช่นนี้ แว่นนี้ควรเป็นที่จะเป็นคนไม่ใช่หล่อนถือวิสาสะถอนมันออกก่อนเวลาอันควรเช่นนี้ ช่วยไม่ได้ดังนั้นหล่อนสมควรรองรับความเถื่อนในตัวเขา จนกว่าเขาเองจะพอใจซึ่งไม่รู้จะกี่ชั่วโมง ก่อนที่ความปรารถนาในกายใหญ่จะบรรจบสงบลง

“อุ้ย...” ไม่ทันที่น้ำหวานจะได้ตั้งคำถามอื่นๆอีก ปากหล่อนตกอยู่ในความครอบครองของชายหนุ่มอีกครั้ง คราวนี้ทั้งรุนแรงเร่งจังหวะ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปกัดกินลิ้นเล็กที่ช่ำชองไม่ต่างกัน “มะ...ไม่อุ่นเครื่องหน่อยหรือคะพี่เจ” หล่อนร้องประท้วงกับความป่าเถื่อนที่นิ้วแกร่งกำลังชอนไช ตรงความลับของที่พรั่งพรูหยาดน้ำผึ้งออกมาอย่างน่าไม่อาย

“ขนาดนี้ยังจะอุ่นเครื่องอีกหรือจ๊ะน้ำหวานของพี่” เจฟาร์นลากเสียงยาวท้ายประโยคที่ขานชื่อสาวเจ้า ในเมื่อนิ้วแกร่งที่เขาส่งเข้าสำรวจทรัพยากรธรรมชาติในถ้ำรักของน้ำหวานเปียกชุ่มหยาดเยิ้มซะปานนี้ การอุ่นเครื่องเร้าอารมณ์คงไม่จำเป็นแต่ประการใด

ขณะเดียวกันอาภรณ์ตัวจิ๋วอันไม่สามารถครอบคลุมเต่าเขื่อง ยังไม่ได้หลุดร่นไปจากกายบางอิ่มเอิบเสียด้วยซ้ำ ง่ายดายเหลือเกินในการสำรวจความลับในทางลับของน้ำหวาน เพียงเสี้ยววินาทีเจฟาร์นจัดการกระชากผ้าชิ้นเล็กขาดวิ่น ติดมือตามแรงอารมณ์ที่กำลังประทุอยู่ในตอนนี้ทิ้งไป เขาไม่ใช่ผู้ชายเหนียมอายอย่างที่คนอื่นเข้าใจ ตรงข้ามร้อนยิ่งกว่าไฟในปล่องภูเขาไฟหลายร้อยเท่านัก

นิ้วแกร่งสำรวจทางรักนาวาสวาทของน้ำหวานรุนแรงปลุกเร้า หล่อนครางครวญราวจะขาดใจ ดวงหน้าหวานเยิ้มเต็มตึงด้วยอารมณ์พิศวาส จากฝีมือปลุกปั่นรุกรานเพราะเจฟาร์น หล่อนเหมือนไฟกองเล็กๆ ที่ถูกน้ำมันอย่างเขาราดลงไปบนกองไฟ และตอนนี้กองไฟกองเล็กก็พร้อมลุกโชติช่วง ร่างน้ำหวานบิดเร้าในท่ายืนแผ่นหลังติดผนัง สองมือบางวางอยู่บนบ่าผึ่งผายจิกเล็บสีสวยลงบนไหล่แกร่งจนเป็นรอยเล็บ

“โอ้ว...พะ...พี่เจ” เสียงหล่อนแหบแห้งขาดช่วง ไม่สามารถประติดประต่อคำครบประโยคได้ในวินาทีนี้

เจฟาร์นเห็นว่าน้ำหวานกลายเป็นน้ำร้อน เขาจึงเร่งจัดการกับเสื้อผ้าของตนเอง เสื้อเชิ้ตที่มีเพียงกระดุมไม่กี่เม็ดช่วงเวลาร้อนใจราวกับกระดุมเพิ่มขึ้นสักยี่สิบเม็ดไม่ปาน ช่วงระหว่างรอการปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนร่างแกร่ง น้ำหวานปรือตามองการกระทำร้อนรนของชายหนุ่ม มือเล็กไม่อยู่สุขจัดการโลมไล้บนกายตัวเองโดยเฉพาะส่วนฉ่ำหวานเพื่อรอการกลับมาของชายหนุ่มโดยไม่ให้อารมณ์สะดุดแต่อย่างใด

ชายหนุ่มมองการกระทำของน้ำหวานดวงตาอาบความวับวาว กระแสความต้องการในกายใหญ่ประทุถึงจุดสูงสุดทันที นั่นแน่นอนน้ำหวานย่อมไม่ธรรมดา ชื่อที่หวานหยาดเยิ้มอาจตั้งเพื่อแก้เคล็ดก็เป็นได้ จริงแท้หล่อนคงชื่อไฟมากกว่าน้ำหวาน หลังจากสลัดสิ่งที่ไม่ต้องการพ้นจากกายทุกชิ้น เจฟาร์นปรี่เข้าไปโรมรันกับน้ำหวานอีกครั้ง

“ไม่ต้องใช้หรอกนิ้วเล็กๆแค่นี้” มือใหญ่ดึงนิ้วเล็กออกจากทางสวาท ขณะน้ำหวานใช้ขับเคลื่อนเข้าออกเพื่อความต่อเนื่องกลางกายหยาดเยิ้ม

สายตาน้ำหวานสำรวจลงไปทางด้านล่างบนกายชายหนุ่ม

“โอ้ว...พะ...พี่เจ...โต้...โต” หล่อนครางเรียกชายหนุ่มไม่เป็นภาษา ขณะสายตาปะทะกับท่อนแก่นกายอลังการของเขาผงาดอวดความแข็งขึงต่อสายตาวาวของหล่อน น้ำหวานตาโตครางเรียกสิ่งนั้นระรัวเท่าที่น้ำหวานผ่านศึกรักมาเจฟาร์นคือความใหญ่โตที่หล่อนไม่เคยพานพบ คราวนี้น้ำหวานคงต้องจารึกไว้ในความทรงจำตลอดชีวิต เจฟาร์นโตเกินตั้งรับ

“น้ำหวาน” มือใหญ่กดศีรษะหล่อน ฝ่ายน้ำหวานรู้งานย่อตัวนั่งลงคุกเข่าตรงพื้นขยับกายเข้าใกล้ความใหญ่โตเกินธรรมดา เลียริมฝีปากแห้งผากใจหล่อนสั่นสะท้านหัวใจเต้นตุบตับไร้จังหวะจะโคน กลัวหัวใจวายตายก่อนได้ชิมรสชาติความอลังการตรงหน้า

“น้ำหวานจะไหวมั้ยพี่โต้...โต” หล่อนเปลี่ยนสรรพนามเรียกขานเขาทันทีเมื่อเห็นสิ่งบ่งบอกคุณสมบัติดีเด่นพอๆกับตัวเจฟาร์นหนุ่มลูกครึ่งไทย อเมริกันผู้ไม่ได้พกพาดีเอ็นเอฝั่งไทยเชื้อสายฝั่งแม่มาเลยสักนิดพันธุ์ดีจริงๆ นั่นถือได้ว่าไม่ได้กลายพันธ์เลยสักนิด

“หืม...เรียกพี่ว่ายังไงนะครับ” เขาได้ยินไม่ผิดหล่อนก็เหมือนผู้หญิงที่เขาผ่านมาทุกคน พวกหล่อนทั้งหลายมักเรียกเขาด้วยชื่อที่ไม่ได้นัดหมายกันอย่างนี้ทุกคน

“พี่...โต้...โต” หล่อนเผลอไผลตอบคำถามจากปากชำนาญของเขา ราวกับเพ้อมากกว่าตั้งใจตอบ

“งั้นรึ...อย่าบอกว่าไม่ไหวพี่เชื่อว่าน้ำหวานไหว ทำให้พี่เชื่อว่าน้ำหวานพร้อมสำหรับพี่สิครับ” มือใหญ่ดันท้ายทอยน้ำหวานไม่ยากเย็น หล่อนพร้อมจัดการกับสิ่งใหญ่โตที่เขาภูมิใจทุกครั้งที่ได้รับคำชมจากสาวๆ

“ค่ะ...น้ำหวานจะทำให้พี่โต้...โตเชื่อใจ” ขณะเดียวกันนั่นคือเสียงสุดท้ายที่หล่อนตอบเขา ด้วยตอนนี้ปากหล่อนใช้ทำอย่างอื่น เพราะเจฟาร์นรู้ดีว่าปากของผู้หญิงมีคุณสมบัติใช้ทำอย่างอื่นมากกว่าพล่ามเท่านั้น

“อืม...” เจฟาร์นครางเสียงต่ำกระหึ่มในลำคอ แหงนหน้าระบายอารมณ์ที่กำลังถูกปลุกเร้าตรงช่วงล่างจากฝีปากของน้ำหวาน เขาปล่อยให้น้ำหวานจัดการกับอาหารที่เธอชื่นชอบ จนปากมันเมื่อหล่อนถอนเรียวปากร้อนระอุจากการสร้างความไว้วางใจเพื่อให้เจฟาร์นเชื่อมั่นในตัวหล่อน