ตอนที่ 6

การตะลุมบอนยังคงอยู่ กรรนิการ์ต่อสู้จนใบหน้าบวมช้ำ โดนทำร้ายจนล้ม ยังคงยืนหยัดขึ้นสู้ต่อ จนร่างกายไร้เรี่ยวแรง กัสโซ่แสยะยิ้มเมื่อเห็นหญิงสาวกองกับพื้นโงศีรษะไม่ขึ้นอีกแล้ว กระชากผมง้างมือหมายตบสักฉาดให้สะใจ ทว่าข้อมือเขากลับถูกคว้าไว้

“หยุดมือได้แล้ว” บอดี้การ์ดนามอันโต้บอก

“อย่ามาเสือก!”

เขาหันไปมองเจ้านายสาว ราเชลพยักหน้าเป็นสัญญาณ ชะตาของเจ้าหนุ่มปากกล้าก็ดูท่าจะขาดลง

ผลั่ก!

หมัดหนักเสยปลายคาง กัสโซ่ล้มกองกับพื้นไม่ต่างจากสภาพที่ทำร้ายอดีตแฟนเลย มันยกมือป้องปากเลือดไหลกลบ พอหงายมือเห็นฟันหลุดออกมา มันร้องโวยวายน้ำตาปริ่มขอบด้วยความเจ็บปวด ช้อนสายตามองผู้ลงมือด้วยความอาฆาตแค้น

“แกกล้าต่อยฉัน!”

“ไม่ใช่แค่กล้าครับ แต่ผมต่อยคุณไปแล้ว”

“ตอนผมบอกให้หยุด คุณควรหยุดเสียตั้งแต่ตอนนั้น” อันโต้บอกสีหน้าเรียบเฉย

กรรนิการ์พาร่างอันอ่อนแรงคลานเข่าหาคุณหนูตระกูลผู้ดี เกาะขาราวกับต้องการหาที่พักพิง

“ชะ...ช่วยนิกาด้วยค่ะคุณหนู นิกาสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว พานิกาไปหาแม่นะคะ” เธอร้องบอกเสียงแผ่วเบา น้ำตาไหลริน เจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ

“ซาร่า พยุงนิกากลับคฤหาสน์เถอะ”

“ค่ะคุณหนู”

ราเชลก้าวนำลูกน้องผ่านหน้าชายหนุ่ม ซึ่งในอนาคตเขาคือว่าที่เจ้าบ่าว สองคนไม่รู้จักกันมาก่อน ท่ามกลางความมืดมีเพียงแสงสลัว ครีสมองเสี้ยวหน้างดงามผ่านสายตา คนถูกมองปรายตาชั่ววินาทีแล้วหันกลับมา คนอย่างเธอไม่สนใจใคร เพราะไม่มีชายคนไหนมีค่าพอได้รับรักจริงจากเธอสักคน

เสียงรถจอดเทียบ ราเชลเปิดประตูก้าวลง ซาร่าพยุงคนเจ็บไว้จนกระทั่งผู้เป็นมารดาเห็นเข้าจึงรีบวิ่งเข้ามาหา โอบกอดน้ำตานองหน้า

“นิกา ทำไมกลับมาสภาพแบบนี้ล่ะลูก” คนเป็นแม่ร้องถามน้ำตาเอ่อ

“อันโต้ โทรตามหมอเดวิดมาด้วย บอกมีคนไข้ถูกทำร้าย” ราเชลสั่งบอดี้การ์ด

“ครับคุณหนู”

ราเชลเดินผ่านคู่แม่ลูก พรรณนารั้งข้อมือคุณหนูไว้แล้วแนบแก้มกับมือนุ่ม

“ขอบคุณนะคะคุณหนูราเชล ขอบพระคุณมากเหลือเกิน”

เธอคลี่ยิ้มบางๆ แสนอ่อนโยน แล้วย่อกายลง ภาพเบื้องหน้าทำให้เธอรับรู้ความรู้สึกของผู้เป็นมารดา ซึ่งเธอไม่เคยได้รับ

“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอกุมมือหญิงกลางคนตอบ “เดี๋ยวหมอก็มา นิกาไม่ได้บาดเจ็บหนักมาก พักไม่กี่วันก็หาย”

“ค่ะคุณหนู”

ร่างบางก้าวขึ้นชั้นสอง หลังจากจัดการปัญหาเรียบร้อยแล้ว ทิ้งกายลงบนเตียงกว้างถอนหายใจโล่งอก กลิ้งไปกลิ้งมาหลายตลบ จนกระทั่งประตูห้องนอนเปิดออก สาวใช้คนสนิทก้าวเข้ามาพร้อมนมในถาด

“นมค่ะคุณหนู” ซาร่าบอกแล้วตั้งมันไว้บนโต๊ะหัวเตียง เธอลุกนั่งสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง

“ไม่อยากกินเลยวันนี้ เอียนยังไงไม่รู้”

“เป็นอะไรคะ ไม่สบายหรือเปล่า อาบน้ำแล้วทานยาดีไหม”

“ไม่อาบแล้วล่ะน้ำ นอนเลยดีกว่า”

ซาร่าอ้าปากค้าง รั้งตัวคุณหนูซึ่งกำลังล้มตัวลง แล้วดึงขึ้นมานั่งอีกครั้ง

“คุณหนูไม่ได้เลยนะคะ ต้องอาบน้ำ เป็นผู้หญิงสกปรกไม่ดี”

“ก่อนไปข้างนอกก็อาบแล้วนี่”

“แต่ข้างนอกมันสกปรกนะคะ ยิ่งที่แบบนั้นยิ่ง” ซาร่าไม่พูดต่อ แค่ทำท่าขนลุกขนชันเท่านั้น