บท
ตั้งค่า

ตอนที่ 4.แผนลวงแผนร้าย..

“ทั้งมึงทั้งนังข้าว จากนี้ไปกูจะคอยดูน้ำหน้า” ส่งศรียิ้มมุมปาก รีบเดินตามแย้มและพยายามเดินเลี่ยงน้ำสีคล้ำที่ส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่พื้นด้วยความระมัดระวังขึ้น

“ข้าวๆ อ้อ อยู่นี่เอง” ใบบัวป้องปากเรียกน้องสาว แล้วก็เดินมานั่งใกล้ๆ ชะเง้อมองสิ่งที่ใบข้าวกำลังทำ

“พี่บัวเรียกหาข้าวทำไมคะ” ใบบัวแอบย่นจมูก กลิ่นหัวหอมฉุนจัดจนตัวเองแทบสำลัก

“ทำไมข้าวถึงชอบมาอยู่ในครัวจังเลยหะ!!” ใบบัวแสร้งแสดงสีหน้าไม่พอใจ

“ข้าวกับป้าทำน้ำพริกกับขนมไปฝากขายตามร้านน่ะค่ะ ไม่อย่างนั้น” ใบข้าวไม่พูดต่อ เธอก้มหน้าพยายามกดความเศร้าไว้แค่ในใจ

“พี่จะพูดกับแม่เอง เรื่องแบบนี้แม่ไม่ควรโยนให้ข้าวรับผิดชอบ” ใบบัวแสร้งพูดด้วยท่าทางขึงขัง

ใบข้าวฝืนยิ้ม เธอรู้จักนิสัยมารดาดี ไม่มีใครเปลี่ยนนิสัยแบบนี้ของมารดาได้ ยกเว้น...

“ข้าวทำไหวค่ะ เรื่องแค่นี้เอง คุณแม่อาจจะกำลังหาวิธีอยู่ก็ได้ค่ะ” ใบข้าวปลอบใจพี่สาว ใบบัวไม่ควรรู้เรื่องยุ่งยากแบบนี้เลย

“รอให้พี่แต่งงานกับคุณภามก่อนนะ พี่จะจัดการเรื่องหนี้สินทั้งหมดเอง” ใบข้าวเกือบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เธอแสร้งยกมือที่มีหอมแดงป้ายที่ขอบตาล่างแล้วก็บ่น

“ข้าวไม่ได้ร้องไห้นะคะ ข้าวแค่แสบตาเพราะการปอกหอม”

ใบบัวไม่ได้ตอบโต้ เธอทรุดนั่ง สวมกอดใบข้าวและกระซิบปลอบใจ “พี่เป็นพี่สาวข้าวแท้ๆ แต่กลับปล่อยให้น้องสาวลำบากอยู่ที่นี่ ข้าวพี่มีอะไรจะให้ ตามพี่มาแปบสิ”

ใบข้าวกะพริบเปลือกตาปริบๆ “มาสิ พี่ขนชุดสวยๆ มาด้วยหลายชุดเลย ข้าวขึ้นไปลองชุดบนห้องกับพี่หน่อย เผื่อวันไหนคุณภามชวนไปกินข้าวที่บ้าน ข้าวจะได้มีชุดสวยๆ ใส่ไปเป็นเพื่อนพี่ไง” ใบบัวคะยั้นคะยอ ใบข้าวอิดออดนิดหน่อย แต่ก็จำใจเดินตามไป

ระหว่างที่ใบข้าวเปลี่ยนชุดอยู่หลังม่าน

ใบบัวก็จัดการเทผงสีข้าวใส่แก้วน้ำเย็นของน้องสาว ปากก็ตะโกนถามเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ใบข้าวผิดสังเกต “พอใส่ได้ไหมข้าว ชุดเก่าของพี่ ราคาแรงเอาเรื่องเลยนะ”

“คับไปหน่อยค่ะพี่บัว ข้าวเอาไปขยายเอวได้ไหมคะ”

ใบข้าวเดินออกมาจากหลังม่าน แล้วก็บ่นงึมงำ

ใบบัวโมโหแทบกระอัก ดีทว่ากลั้นไว้ทัน ชุดเก่าเก็บที่ใบบัวไม่เคยแตะเป็นปีๆ เพราะเป็นชุดเรียบๆ ไม่มีจุดเด่น แต่ทันทีที่อยู่บนเรือนร่างของน้องสาว ชุดที่ไม่มีอะไรเลยนั่น กลับเด่นสะดุดตาขึ้นมาดื้อๆ

“สวยจะตาย สมัยนี้เขาเน้นรูปร่างนะน้องสาว แบบนี้แหละดีแล้ว” ใบบัวปรามเสียงขึงขัง เดินหมุนไปรอบๆ ตัวใบข้าวด้วยความอิจฉา เวลาสามปีเปลี่ยนเด็กกะโปโลเป็นสาวสะพรั่ง ขนาดใบข้าวสวมแค่ชุดธรรมดา หากแต่งหน้าครบ ใบข้าวคงสวยไม่มีที่ติ

“ข้าวอึดอัดค่ะพี่บัว โดยเฉพาะตรงนี้” ช่วงเอวรัดเกินไปนิด หากขยายออกสักหน่อยน่าจะดีกว่านี้

“ไม่คับหรอก กำลังดี ดีเสียอีก ชุดจะทำให้ข้าวกินได้ไม่เยอะ บ้านคนรวยน่ะ เขากินเหมือนดม หากข้าวกินเยอะมันจะเสียมารยาท” ใบข้าวไม่เข้าใจนักแต่ก็ยอมฟัง เธอไม่ค่อยได้ไปสังสรรค์กับคนนอก เธอมีงานรอให้ทำหลายอย่าง ทั้งงานบ้านและต้องช่วยแย้มทำน้ำพริก วันไหนที่ทำขนมก็จะเหนื่อยมากหน่อย ดังนั้นเธอเลยกินเยอะเป็นธรรมดา ไม่อย่างนั้นจะไม่มีแรง

“ข้าวเปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านได้หรือยังคะพี่บัว?” ใบข้าวถามเสียงอ่อยๆ

“จะรีบเปลี่ยนไปไหนละ ใส่แบบนี้สวยดีออก” ใบบัวส่ายหน้าปรามเสียงแข็ง

“ข้าวไม่สะดวกค่ะ วันนี้ทำน้ำพริกเกือบสามสิบกระปุก ข้าวกลัวชุดเปื้อนด้วยค่ะพี่บัว”

“งั้นรอแปบ รอให้พี่กลับมาก่อนค่อยเปลี่ยน” เสียงกริ่งจากหน้าบ้านดังติดๆ กัน ใบบัวเลยอาสาออกไปดูด้วยตัวเอง “อ้อ หิวน้ำไหม พี่รินน้ำไว้ให้น่ะ กินเสียสิ” ก่อนที่จะเดินเลยไปไกล ใบบัวหันมาบอก พลางชี้มือไปที่แก้วน้ำเย็นที่วางอยู่ข้างตัวใบข้าว

คงเพราะอากาศร้อน บวกกับความไว้ใจ ใบข้าวเลยยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม โดยที่ไม่ติดใจสงสัยอะไรเลย

น้ำเย็นสดชื่น มีรสเฝื่อนเล็กน้อย ใบข้าวดื่มจนหมดเกลี้ยง ตอนที่วางแก้วเธอรู้สึกแปลกๆ เหงื่อเธอแข่งกันผุดออกมาเต็มหน้าผาก มีอาการวิงเวียน แถมเนื้อตัวยังร้อนวูบวาบ ใบข้าวหลุบเปลือกตาลง พลางสูดลมหายใจแรงๆ ช่วงนี้เธอพักผ่อนน้อย นั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ตนเองรู้สึกแปลกๆ เหมือนอย่างตอนนี้

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel