ตอนที่ 8 ความลับแตก

ตอนที่ 8 ความลับแตก

ห้างสรรพสินค้า

"เราเดินแยกกันซื้อของก็ได้...แล้วค่อยมาเจอกันที่รถก็ได้ค่ะ...พี่จะได้ไม่ต้องอึดอัด" นิชาเอ่ยขึ้น เมื่อรถจอดสนิทอยู่ลานจอดรถของห้าง

"ไม่เป็นไร?...เรื่องปลอมตัวพี่ถนัดอยู่แล้ว และอีกอย่าง พี่กลัวเธอจะหลงหน่ะ" ไปร์เอ่ยบอกหญิงสาวไป พร้อมกับหยิบหน้ากากอนามัยมาสวมใส่ทันที

"..." หญิงสาวได้แต่กลอกตามองค้อนใส่ชายหนุ่ม

"ทำหน้าให้มันดีดีหน่อย...ทำตัวตามสบาย นั่งเกร็งเหมือนกับเห็นของแปลก ทำตัวยังกับเด็กบ้านนอกเข้ากรุง" ชายหนุ่มเอ่ยไม่ทันจบก็ต้องร้องโอ้ยทันที

"โอ้ยยยย...นี่ทำร้ายร่างกายผัวก็มีโทษน่ะ" โดนหญิงสาวบิดที่ท่อนแขนล่ำก่อน

"แล้วพี่จะพูดกวนหนูทำไม?'' หญิงสาวจ้องตาคาดโทษทันที

"แค่พูดหยอกหยอกไปนิดเดียวเอง...คนท้องนี้อารมณ์ร้ายจริงจริงเล้ย" "กว่าจะคลอดกูต้องเจ็บตัวขนาดไหนว่ะ จะรอดถึงคลอดไหมกูเนี่ยะ" ชายหนุ่มสบถออกมาในใจ

"อารมณ์ร้ายจริง...แล้วลูกออกมาไม่อยากจะคิดเลย!" พูดกับตัวเองเสร็จ พร้อมเปิดประตูลงจากรถทันที

"ทำไม! รู้สึกเหมือนมีแต่คนมองมาทางเราเลย แถมมองพวกเราแปลกแปลกอีกพี่ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?" หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น เมื่อเดินเข้ามาภายในห้าง แล้วตกเป็นเป้าสายตา

"ใครจะมอง...ก็ชั่งเขาสิ! แค่เราทำตัวปกติก็พอแล้ว จะไปสนใจเขาทำไมกัน เราไม่ได้ไปฆ่าพ่อแม่เขาเสียหน่อย!" พูดบอกพร้อมเอื้อมมือไปกุมมือหญิงสาวไว้ แล้วพาเดินต่อไป

"อยากได้อะไรก็เลือกได้เลยนะ หยิบได้ตามสบาย งบไม่อั้น!" ชายหนุ่มเอ่ยบอกให้หญิงสาวได้เดินเลือก

''แล้วพี่จะเดินตามมาทางนี้ทำไม? พี่ออกไปรอข้างนอกก่อนสิ หนูจะเลือกชุดชั้นใน" หญิงสาวเอ่ยไล่

"ก็เลือกไปสิ..."

"แต่..."

"จะอายทำไม?...เคยเห็น เคยจับมาหมดแล้ว" ไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มยังหยิบมาเอาใส่ไว้ในรถเข็นให้อีกหลายชุด

"..." หญิงสาวได้แต่หันหน้าหลบหนีไปทางอื่นแก้มแดงขึ้นทันทีเพราะเธออาย แถมเขายังหยิบไซส์ที่เธอใส่อีก เขารู้ไซส์เธอได้ยังไง อะไรจะจำแม่นขนาดนั้น

"เอาอะไรเพิ่มอีกไหม?" ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่เงียบ

"เยอะมากไปแล้วค่ะ..." หญิงสาวส่ายหน้าพร้อมตอบออกไป

"ไปจ่ายตังค์ได้แล้ว...จะได้ไปซื้อของสดต่อ" ชายหนุ่มพูดขึ้น แล้วเข็นรถไปชำระเงินทันที

พนักงานชำเลืองมองชายหนุ่มอย่างสงสัย แบบคุ้นหน้าคุ้นตา แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยอะไร พอชายหนุ่มยื่นแบล็คการ์ด ให้แค่นั้น พนักงานยิ้มให้ทันที เพราะชื่อของชายหนุ่มปรากฏขึ้น

เมื่อชายหนุ่มกับหญิงสาวเดินคาดสายตาไปแล้ว พนักงานหันมาซุปซิปกันตามหลังเบาเบา แต่ก็แอบชื่นชม ที่ชายหนุ่มระดับซุปเปอร์สตาร์มาซื้อของอะไรพวกนี้ แถมมีแต่ของผู้หญิงด้วย

"ผู้หญิงคนที่มาด้วยเป็นใครน่ะ"

"แฟนเหรอ?...แต่หน้าเด็กมากเลยน่ะ"

"หรือจะเป็นน้องสาว?"

"ใช่แฟนเขาหรือเปล่า?"

"ฉันอกหักเลย"

"ถ้าเป็นแฟนเขาจริง...มันน่ายินดีน่ะ ดูสิกล้าพามาซื้ออะไรพวกนี้อีก น่ารักดีออก"

พอทั้งคู่เดินไปแผนกของสด สายตาคมกับเหลือบเห็นร่างสูงที่คุ้นเคย ซึ่งไม่ผิดแน่

"เชี่ยยย...มาได้ไงว่ะ?" ชายหนุ่มสบถออกมา พร้อมกับรีบหลบทันที

"พี่.../ไอ้ไปร์" หญิงสาวกำลังจะเอ่ย แต่มีคนที่เดินมาเอ่ยเรียกเสียก่อน

"เฮ้อ!!..ไม่ทันแล้ว...แผนแตกตั้งแต่มาวันเเรกเลย''

"สวัสดีพี่โปรด...มาได้ไง?" ชายหนุ่มเอ่ยทักทาย พี่ชาย

"แกล่ะ...ร้อยวันพันปี ไม่เคยมาเดินซื้ออะไรแบบนี้?" พี่ชายเอ่ยถามพร้อมกับหน้าไปหน้าหญิงสาวที่ยืนงงอยู่ "แล้วนี่ใคร?"

"เรื่องมันยาวพี่...เดี๋ยวไปหาที่เงียบเงียบคุยกัน...แล้วผมจะเล่าให้ฟัง" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพี่ชาย

"อืมมมม...."

ทั้งสามเดินเข้ามาภายในร้านอาหารหรูของห้าง และเข้าไปยังโซนวีไอพี ที่มีห้องความเป็นส่วนตัว

"เข้าเรื่องเลยน่ะพี่...สัญญาก่อนนะว่าพี่จะไปบอกใคร ถ้าผมเล่าให้ฟัง"

"อืมมม..."

"นิชา...นี่พี่โปรด พี่ชายแท้แท้ของพี่เอง" แนะนำพี่ชาย

"พี่โปรด...นี่นิชาครับ" แล้วหันมาทางพี่ชายต่อ

"สวัสดีค่ะ..." หญิงสาวกล่าวทักทายพร้อมยกมือไหว้

"สวัสดีครับ.." ชายหนุ่มน้อมรับและยิ้มตอบรับ

"สรุปยังไง...เล่ามา!!'' แล้วหันมาคาดคั้นน้องชายต่อ

"คืออย่างนี้นะครับ...." ชายหนุ่มเริ่มเล่าทุกอย่างให้แก่พี่ชายฟัง

"อะไรน่ะ...ท้อง!" โปรดเสียงดังเบิกตากว้างขึ้นทันที เพราะตกใจอยู่ไม่น้อย เมื่อได้ฟังเรื่องราวที่น้องชายเล่าให้ฟัง

"พี่ก็เบาเบา...เสียงหน่อยสิ!" ชายหนุ่มบอกพี่ชาย

"แต่ดูน้องยังเด็กมากเลยน่ะ...ไม่โดนพรากผู้เยาว์เหรอ?" พี่ชายเอ่ยขึ้นแล้วหันไปหาหญิงสาวที่นั่งเงียบ "มันไม่ได้ข่มขืนเราใช่ไหม?"แล้วถามขึ้น

"..." หญิงสาวส่ายหน้าเชิงเป็นคำตอบ

"เเล้วจะเอายังไงต่อ?''

"พรุ่งนี้...ผมจะพานิชาไปจดทะเบียนสมรสครับ" ไปร์เอ่ยตอบพี่ชาย

"อืม...พี่ไม่ขอออกความเห็นอะไรน่ะ...ปัญหาแกก่อเอง แกต้องรู้จักแก้เอง แต่ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วย ก็บอกมา'' โปรดเอ่ยบอกน้องชาย เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของน้องชาย

"ครับ...แต่พี่อย่าพึ่งบอกพ่อกับแม่นะ ตอนนี้ผมยังไม่พร้อม"

''เรื่องแม่ไม่น่าเป็นห่วง...แม่คงจะดีใจไม่น้อยน่ะ ที่จะได้หลานมาอีกคน ส่วนเรื่องชีวิตแก แกจะหลบไม่ได้ตลอดน่ะ...ถ้านักข่าวรู้หรือเห็น รับรองเรื่องยาวกว่านี้แน่"

''ไว้ผม...เคลียร์ปัญหาทุกอย่างลงตัว...ผมจะบอกนักข่าวเองครับ ส่วนคนที่บ้านไว้ผมจะพานิชาไปหาท่านเองครับ"

"ตามใจแกแล้วกัน...ดูแลน้องเขาดีดีล่ะกัน"เมื่อรับปากับน้องชาย "ถ้านิชามีอะไรให้ช่วยบอกพี่ได้เสมอเลยน่ะ" เเล้วหันมาถามหญิงสาวต่อ

"ขอบคุณค่ะ"

"พี่ไปก่อนล่ะ ดึกแล้วมากแล้ว...รีบพาน้องกลับล่ะ คนท้องนอนดึกไม่ดี"พูดกับน้องชายแล้วหันมาทางหญิงสาว "พี่กลับก่อนนะนิชา"

"สวัสดีค่ะ"

"..." ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มตอบ พร้อมเดินอกจากห้องไป

"เฮ้อออ...ไม่คิดว่าพี่โปรดจะรู้เร็วขนาดนี้ แต่ก็โล่งอกไปที ที่ได้บอก" ชายหนุ่มถอนหายใจยาว เมื่อพี่ชายเดินออกจากร้านไปแล้ว

"ดูพี่แกหน้านิ่งมากเลยน่ะ...หนูฉี่เกือบแตก" หญิงสาวเอ่ยตลก

"หึ กลัวขนาดนั้นเลย ไม่ต้องกลัวหรอก พี่โปรด...แกใจดีจะตาย"