ตอนที่ 7 ยื่นข้อเสนอ

ตอนที่ 7 ยื่นข้อเสนอ

เช้าวันใหม่!

วันนี้ นิชาตื่นแต่มาแต่งตัวด้วยชุดที่ชายหนุ่มซื้อมาให้ เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง

ด้านดาราหนุ่ม วันนี้แต่งตัวด้วยชุดธรรมดาธรรมดาแบบสุดสุด ใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีขาว กางเกงยีนส์สีดำแบรนด์หรู สวมรองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตา สวมหมวกแก๊ป พร้อมแว่นกันแดด และไม่ลืมที่จะสวมหน้ากากอนามัยเพื่อช่วยในการปิดบังใบหน้าเอาไว้ ถึงจะอำพรางเเต่ยังไงก็ยังคงเคราโครงเดิม

การพรางตัว ไม่ได้ช่วยให้ปกปิดความหล่อของเขาได้เลย คนภายนอกอาจจะดูไม่ออก หากเป็นคนใกล้ชิด สนิทก็จะมองออกทันทีว่าเป็นใคร ทั้งรูปร่าง และเป็นเอกลักษณ์ในตัว ด้วยความสูง เกือบ 190 ซม. แถมหุ่นยังกับนายแบบ

"อึ้งไปเลยเหรอ?...มีผัวหล่อ แถมดังระดับซุเปอร์สตาร์ของเมืองไทยด้วย" ชายหนุ่มหันมาเย้าแหย่หญิงสาวตรงหน้า

"..." หญิงสาวได้ชำเลืองสำรวจดูตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมา "เรื่องหล่อ ก็หล่อจริงจริงแหล่ะข้อนี้ฉันไม่เถียง แต่ที่มีคนบอกว่าเป็นคนเย็นชา พูดน้อย อันนี้ฉันขอเถียง ขาดใจเลย"

"ไปกันได้แล้ว พร้อมน่ะ!! ทำตัวตามสบาย" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมพาหญิงสาวเดินออกจากที่พักทันที

คอนโดหรูใจกลางเมืองหลวง

@กรุงเทพมหานคร

"อยู่...ที่นี้ไปก่อนนะ!" ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาวที่เดินตามเข้ามาในห้องของเขา

"แล้ว...จะให้หนูนอนตรงไหนเหรอ?" หญิงสาวเอ่ยขึ้น เมื่อเธอไม่รู้ว่าเขาจะให้เธออยู่ห้องไหน

จริงอยู่ว่าคอนโดของเขามีตั้งสองห้องนอน แต่ก็ต้องถามเจ้าของห้องก่อน เพราะเธอต้องมาอยู่ในฐานะผู้อาศัย

"ห้องใหญ่ไง!...ห้องนี้!..." เอ่ยบอกพร้อมกับเปิดประตูห้องให้เธอตามเข้ามา

''ห้องเดียวกับพี่นี้แหล่ะ" ชายหนุ่มเก้อเขินเล็กน้อย เมื่อคิดได้ว่าทำไมเขาถึงต้องพูดไปแบบนั้น ทั้งที่ เขาเป็นคนห่วงพื้นที่ส่วนตัวมาก ไม่เคยมีใครได้เข้ามาในนี้

แต่กับหญิงสาวคนนี้ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงเอ่ยบอกไปแบบนั้น

"เอ่อ..." หญิงสาวทำตัวไม่ถูก เพราะไม่คิดว่า เขาจะให้เธอนอนห้องเดียวกับเขา

"ทำไม?...ก็เคยนอนด้วยกันมาแล้วนี้" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น

"แถมยังนอนแบบแนบสนิทชิดกันทุกส่วน เนื้อแนบเนื้อ จนมีอีกคนเข้ามาในท้องแล้วด้วย..." พร้อมกับจี้นิ้วไปที่หน้าท้องแบนราบของเธอ

"อี๋...พูดอะไรของพี่เนี่ย" หญิงสาวเขินอายหน้าแดงเหมือนลูกตำลึง

"เขินเหรอ!...หน้าแดงเชียว หืมมม..." ชายหนุ่มเอ่ยเเซว

"ชิ!..." หญิงสาวเดินสะบัดก้นงอนหนีไปทันที

"หึ เด็กน้อยเอ้ย พ่ออยากจะฟาดให้ก้นลายจัง" ชายหนุ่มเอ็นดูในความน่ารักตามวัยของหญิงสาว แล้วเผลอยกยิ้มมุมปากอย่างลืมตัว

"เฮ้ยยยย...กูคิดอะไรอยู่ว่ะเนี่ย" พร้อมกับตบหน้าตัวเองเบาเบาเพื่อเรียกสติ ที่เผลอคิดอะไรไปไกล

"ตื่นตื่น...เอ้ยมีสติหน่อยสิว่ะ" พร้อมสบถด่าตัวเองในใจ

"นอนพักผ่อนเถอะ... ห้องน้ำอยู่ทางโน้น ส่วนเสื้อผ้า ผ้าขนหนู หรือจองใช้ก็หาดูเอาอยู่ในตู้ ใช้ของพี่ไปก่อนได้เลย ส่วนตอนเย็นจะพาไปซื้อของใช้" ชายหนุ่มจัดแจงรายละเอียดให้หญิงสาว

พร้อมกับปิดประตูห้องให้และเดินออกมานั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่น

ชายหนุ่มนั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นมา อย่างวิตก ว่าจะเริ่มแก้ปัญหาจากตรงไหนก่อน

"หรือว่า...จะพาเธอไปอยู่ที่บ้านใหญ่ดีว่ะ" แล้วจะบอกคนในครอบครัวอย่างไรก่อนดี

"เฮ้อ..."

ชายหนุ่มออกมาคิดอะไรอยู่เพลินเพลิน เเล้วเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า อาจเป็นเพราะเขาขับรถมาไกลด้วย เลยเผลอหลับซะยาวถึงเย็นเลย

ตกเย็น

"ตื่นแล้วเหรอ?...รีบมาทานข้าวก่อน..." ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมเตรียมอาหารให้คนท้องได้ทาน

"ทำไม!!...ไม่อร่อยเหรอ ทำไมไม่ทาน" ชายหนุ่มเลิกคิ้ว

"เปล่าค่ะ!...แค่แปลกใจหิดหน่อย ไม่คิดว่าคนแบบพี่ จะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย"

หญิงสาวเอ่ยถามอย่างสงสัย ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้ให้เธอ

"แปลกตรงไหน?...ก็พี่ใช้ชีวิตอยู่แบบนี้คนเดียวมาตลอด ก็ต้องรู้จักทำอะไรพวกนี้ เธอโชคดีมากเลยน่ะ เป็นคนเเรกเลยด้วย ที่ได้ชิมฝีมือพี่ เพราะปกติแล้วพี่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้ใคร และก็ไม่เคยมีใครได้เข้ามาในพื้นที่ส่วนด้วยซ้ำ...เธอเป็นคนแรกเลยน่ะ จะบอกให้"

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น เพราะเขาไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้ให้ใครมาก่อน

"พี่คิดว่า...เราควรไปจดทะเบียนสมรสกัน"

"..." น้ำแทบพุ่งออกจากปากของหญิงสาว เมื่อชายหนุ่มพูดคำนี้ออกมา

"ตกใจอะไร ขนาดนั้น? ไม่ดีใจเหรอ?"

"และพี่มีข้อเสนอให้เธอ!!..."

"ข้อเสนออะไร?" หญิงสาวเลิกคิ้ว

"ข้อแรก...จดทะเบียนสมรส เป็นเวลาสอง เราจะเป็นเหมือนสามีภรรยากัน เป็นพ่อและแม่ของลูก อย่างถูกต้องตามกฎ เธอมีสิทธิ์ในตัวพี่ และพี่ก็มีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง"

"และในระยะเวลาสองปีนี้ พี่ก็จะจ่ายเงินเดือนให้เธอ เดือนละแสน ไม่ร่วมค่าใช้จ่ายอื่นๆ เพราะนอกเหนือจากเงินเดือนพี่จะเป็นคนจัดการออกเองทุกอย่าง ในระยะเวลานี้ ที่เธออุ้มท้องและคลอดออกมา เมื่อครบระยะเวลาตามที่กำหนด พี่จะเซ็นใบหย่า แล้วคืนอิสระภาพในเธอ ส่วนลูกพี่จะรับผิดชอบเอง แล้วครบกำหนดแล้ว เธออยากจะไปใช้ชีวิตแบบอิสระในตามแบบของเธอได้ "

"หมายความว่า..." นี่เขาต้องการแค่ลูกเหรอ พอครบระยะเวลาสัญญาเขาก็จะเฉีนดเธอทิ้ง ''พี่จะเอาลูกไป แล้วหนู...สามารถมาเจอลูกได้ไหม?" หญิงสาวเอ่ยถามต่อ

"เจอได้ทุกเมื่อ...ตามที่เธอต้องการ แต่เธอจะไม่มีสิทธิ์ในตัวลูก" ชายหนุ่มเอ่ยบอก

"ได้ยังไงกัน เธอเป็นคนอุ้มท้อง แต่เขาจะเอาลูกไปจากเธอ แล้วตอนนี้เธอเลือกอะไรได้บ้าง เฮ่อ..." หญิงสาวเงียบพลางคิดทบทวนอยู่สักพัก

"ส่วนเรื่องฝากท้อง พี่จะเป็นคนพาไปเอง ทุกครั้งที่หมอนัด...พี่ตะพยายามทำตัวให้ว่างตามวันที่หมดนัด"

"..."

"อิ่มแล้วก็ลุกไปแต่งตัว...จะได้ไปซื้อของ แล้วเรื่องจดทะเบียนสมรส พรุ่งนี้พี่จะโทรนัดกับเพื่อนที่ทำงานอยู่ในนั้นจัดการให้...ช่วงนี้พี่พักงานอาทิตย์หนึ่ง ยังพอมีเวลาว่าง พาเธอไปฝากท้องต่อ" ชายหนุ่มเอ่ยบอก

"..." เธอลุกขึ้นไปโดยไม่พูดอะไรต่อ